Moderator: moderatorteam
Nou, dan zijn we het eens*Wolf* schreef: Maar nogmaals, ik weet dit nu en dit zal niet meer kunnen gebeuren. Het zijn voorvallen die me echt bijblijven, niet zozeer voor de pup als wel voor de eigenaren die er zo van schrikken en ik op dat moment niets kan doen om ze gerust te stellen.
Mijn kleine senior is bij de hondenschool 3x na elkaar ' gecorrigeerd' door een tevurense herder als jonge hond ( dat zei de eigenaar iig maar eigelijk kwam ze gewoon iedere keer als ze los was kutten bij mijn hond. Hoewel er geen schade was heeft zijn na de derde keer nooit met met een andere hond gespeeld. Terwijl ze dat daarvoor juist heel graag wilde. Andere honden waren niet meer te vertrouwen.*Wolf* schreef:Wist ik dus niet. De doodenkele keer dat er een speelse puppy met ons meeliep was ie daar niet echt lief tegen maar ook niet echt fel. Beetje snauwen, niet meer, en z'n eigen weg gaan. Dit zag ik nu voor het eerst, dat ie dus echt heel fel kan reageren. Ik zat me ook echt keer op keer af te vragen wat ik eraan had kunnen doen om dat te voorkomen, want nee, ik vind dat zeker niet leuk en zal er alles aan doen om geen boze mensen achter me aan te krijgen.Pienda schreef: Als je weet dat je hond zo reageert kan je hem ook op zo'n moment gewoon bij je houden. Je roept even tegen die mensen dat je hond erg streng is voor puppies en je loopt de andere kant op. Ongenadig hard op je donder krijgen omdat je meerent met een andere hond vind ik totaal onnodig en overdreven, zeker voor een pup. En niet alle honden vergeten zo'n voorval snel, waar denk je anders waar trauma's vandaan komen?
Daarbij kwam de pup dus van achter en had ik hem in eerste instantie niet eens gezien. Volgende keer zal ik mijn hond inderdaad meteen bij me houden, hoewel dat niet mijn eerste keus zou zijn want dan is de kans groot dat de pup dan ook komt en aangelijnd komt er meteen veel meer spanning bij kijken met dikke kans dat ie dan meteen op de pup klapt als die opdringerig is. Dus hier is niet direct een pasklare oplossing voor maar grote kans dat ik dit niet nog een keer meemaak.
Wat trauma's betreft: de honden met trauma's die ik ken of ben tegengekomen (en dat zijn er best veel), zijn daadwerkelijk aangevallen door een hond, als pup of jonge hond, met beten en al. Mijn hond bijt niet, hij heeft nooit gebeten, hij liet de pup enkel weten dat ie moest opzouten en wel nu, het was simpelweg duidelijke hondentaal waar wij mensen van schrikken maar voor honden onderling alleszeggend is. Na twee eerdere milde correcties dus.
Ik heb vroeger zelf pups gehad en ken dit gedrag van onderlinge (in de roedel) correcties. Een enorm kabaal, op de rug, gillen en al, en het volgende moment was het klaar
Helemaal eensCleva schreef:Ik moet denken aan peuters die op hun snuit vallen en dan meteen opkijken om te peilen wat moeder er van vindt. Als mama geschrokken reageert gaat het kindje huilen, als mama zegt "je bent gevallen. Valt wel mee. Sta maar weer op." dan krijg je dat effect. Dat is echt bepalend voor het verdere verwerken van het incident.Emma schreef:Dit inderdaad.-Saskia- schreef:Een hele goede dit.Cleva schreef:En wat vind je daar eigenlijk van?
Shit happens, honden vliegen elkaar af en toe in de haren en je hoeft er helemaal niets mee.
Met analyses en trainingsstrategieën proberen we als mens hun welzijn vooral in eigen handen te houden maar soms is de controle los laten geen slecht idee.
Probeer het achter je te laten, als je een hond hebt gebeurd er altijd wel een keer wat. Geen fysieke schade, en je weet nu dat je deze hond beter kan ontwijken.
Ga even naar de wc, plas het van je afhaal je schouders op, en ga vol goede moed verder met het leven en de volgende wandeling.
Hoe minder jij er verder bij stilstaat, hoe eerder je hond er ook niet meer bij stilstaat.
Ik lees van alles over in paniek raken en niet meer durven en het niet meer weten.
Begrijpelijk maar je was daar om je hond te trainen. Dat lukt beter als je iets minder druk met je eigen gevoel bent en iets meer aandacht stopt in het leerproces van je hond. Ook als je vindt dat de fout volledig bij de andere hond ligt heb je iets uit te stralen naar je eigen hond en dat is dus geen paniek of verdriet.
Je hond moet op jou terug kunnen vallen. Dat maakt een hond zekerder.
En dat is geen verwijt en natuurlijk snap ik heel goed dat het van alles met je doet maar nogmaals, het gaat even niet over jou als je je hond aan het trainen bent.
Overigens vind ik het een denkfout om een onzekere hond zelfzeker proberen te maken. Niet elke hond heeft het in zich om met zelfvertrouwen door het leven te gaan en dat hoeft helemaal niet erg te zijn.
Wat wel erg kan zijn is dat je een hond die het niet in zich heeft om meer te zijn dan hij nu is te laten groeien door een aangepaste werkelijkheid te creëren. Uiteindelijk komt die aap uit de mouw en valt de hond in één klap maanden van valse ervaringen terug en dan heb je al snel de poppen aan het dansen. Dan krijg je honden die hem smeren en niet meer terug komen of zich met bijten gaan verdedigen.
Als je hond van nature geen held is dan kun je hem beter laten ontwikkelen in de rol van onderdanige lijmerd. Niet gaan doen alsof de wereld veilig is want hij komt er toch wel achter dat dat niet waar is.
Er is weinig zieliger dan een volwassen hond die zijn basis constant ziet afbrokkelen omdat die basis van klikkerkul en worst is gemaakt. Dat creëert enorm veel stress.
Maar dat is toch heel wat anders? Ik heb het over een echte correctie, geen 'correctie'Miezemuis schreef:Mijn kleine senior is bij de hondenschool 3x na elkaar ' gecorrigeerd' door een tevurense herder als jonge hond ( dat zei de eigenaar iig maar eigelijk kwam ze gewoon iedere keer als ze los was kutten bij mijn hond. Hoewel er geen schade was heeft zijn na de derde keer nooit met met een andere hond gespeeld. Terwijl ze dat daarvoor juist heel graag wilde. Andere honden waren niet meer te vertrouwen.*Wolf* schreef: Wist ik dus niet. De doodenkele keer dat er een speelse puppy met ons meeliep was ie daar niet echt lief tegen maar ook niet echt fel. Beetje snauwen, niet meer, en z'n eigen weg gaan. Dit zag ik nu voor het eerst, dat ie dus echt heel fel kan reageren. Ik zat me ook echt keer op keer af te vragen wat ik eraan had kunnen doen om dat te voorkomen, want nee, ik vind dat zeker niet leuk en zal er alles aan doen om geen boze mensen achter me aan te krijgen.
Daarbij kwam de pup dus van achter en had ik hem in eerste instantie niet eens gezien. Volgende keer zal ik mijn hond inderdaad meteen bij me houden, hoewel dat niet mijn eerste keus zou zijn want dan is de kans groot dat de pup dan ook komt en aangelijnd komt er meteen veel meer spanning bij kijken met dikke kans dat ie dan meteen op de pup klapt als die opdringerig is. Dus hier is niet direct een pasklare oplossing voor maar grote kans dat ik dit niet nog een keer meemaak.
Wat trauma's betreft: de honden met trauma's die ik ken of ben tegengekomen (en dat zijn er best veel), zijn daadwerkelijk aangevallen door een hond, als pup of jonge hond, met beten en al. Mijn hond bijt niet, hij heeft nooit gebeten, hij liet de pup enkel weten dat ie moest opzouten en wel nu, het was simpelweg duidelijke hondentaal waar wij mensen van schrikken maar voor honden onderling alleszeggend is. Na twee eerdere milde correcties dus.
Ik heb vroeger zelf pups gehad en ken dit gedrag van onderlinge (in de roedel) correcties. Een enorm kabaal, op de rug, gillen en al, en het volgende moment was het klaar
Nú is Dushi sowieso een onzekere hond. Maar bij die honden kan een flinke correctie dus wel voor een gedragsverandering zorgen.
In de zin dat de pup zich opdringt en weggesnauwd wordt. Uit wat jij schrijft maak ik op dat de tervuren naar jouw jonge hond kwam om te vervelen. Nee, dat snapt ze dan natuurlijk niet, dan is er geen link tussen haar gedrag en de snauw, dat zei ik hierboven ook 
Maar het maakt heel veel uit hoe de hond zelf in z'n vel zit. Een hond die gelijk geknakt is na een aantal "correcties" die heeft ook weinig herstel vermogen.Miezemuis schreef:Mijn kleine senior is bij de hondenschool 3x na elkaar ' gecorrigeerd' door een tevurense herder als jonge hond ( dat zei de eigenaar iig maar eigelijk kwam ze gewoon iedere keer als ze los was kutten bij mijn hond. Hoewel er geen schade was heeft zijn na de derde keer nooit met met een andere hond gespeeld. Terwijl ze dat daarvoor juist heel graag wilde. Andere honden waren niet meer te vertrouwen.*Wolf* schreef:Wist ik dus niet. De doodenkele keer dat er een speelse puppy met ons meeliep was ie daar niet echt lief tegen maar ook niet echt fel. Beetje snauwen, niet meer, en z'n eigen weg gaan. Dit zag ik nu voor het eerst, dat ie dus echt heel fel kan reageren. Ik zat me ook echt keer op keer af te vragen wat ik eraan had kunnen doen om dat te voorkomen, want nee, ik vind dat zeker niet leuk en zal er alles aan doen om geen boze mensen achter me aan te krijgen.Pienda schreef: Als je weet dat je hond zo reageert kan je hem ook op zo'n moment gewoon bij je houden. Je roept even tegen die mensen dat je hond erg streng is voor puppies en je loopt de andere kant op. Ongenadig hard op je donder krijgen omdat je meerent met een andere hond vind ik totaal onnodig en overdreven, zeker voor een pup. En niet alle honden vergeten zo'n voorval snel, waar denk je anders waar trauma's vandaan komen?
Daarbij kwam de pup dus van achter en had ik hem in eerste instantie niet eens gezien. Volgende keer zal ik mijn hond inderdaad meteen bij me houden, hoewel dat niet mijn eerste keus zou zijn want dan is de kans groot dat de pup dan ook komt en aangelijnd komt er meteen veel meer spanning bij kijken met dikke kans dat ie dan meteen op de pup klapt als die opdringerig is. Dus hier is niet direct een pasklare oplossing voor maar grote kans dat ik dit niet nog een keer meemaak.
Wat trauma's betreft: de honden met trauma's die ik ken of ben tegengekomen (en dat zijn er best veel), zijn daadwerkelijk aangevallen door een hond, als pup of jonge hond, met beten en al. Mijn hond bijt niet, hij heeft nooit gebeten, hij liet de pup enkel weten dat ie moest opzouten en wel nu, het was simpelweg duidelijke hondentaal waar wij mensen van schrikken maar voor honden onderling alleszeggend is. Na twee eerdere milde correcties dus.
Ik heb vroeger zelf pups gehad en ken dit gedrag van onderlinge (in de roedel) correcties. Een enorm kabaal, op de rug, gillen en al, en het volgende moment was het klaar
Nú is Dushi sowieso een onzekere hond. Maar bij die honden kan een flinke correctie dus wel voor een gedragsverandering zorgen.
doet de oortjes en de staart alvast wat onderdanig, geeft allemaal vriendelijke signalen af en als de hond komt snuffelen gaat hij op z'n rug. En als hij weer te vroeg op staat dan gaat de herder grommen en blijft hij nog even liggen. Klopt, Keetje is er nergens van onder de indruk. Die krijgt een correctie en geeft nog net geen middelvinger. Maar als vreemde eigenaar weet je dat dus niet. Wat min twee andere honden raken er echt van slag van. Ik vind Keetje bijvoorbeeld echt niet leuk met kleine honden. Ze is niet gemeen, maar wel brutaal en respectloos. Als ik een kleine hond zie lijn ik haar aan. 1 om de kleine honden te beschermen en 2 om er niet voor te zorgen dat elk contact met een kleine hond uit de hand loopt en Keetje de link gaat leggen tussen correcties en kleine honden.Ri@ schreef:Maar het maakt heel veel uit hoe de hond zelf in z'n vel zit. Een hond die gelijk geknakt is na een aantal "correcties" die heeft ook weinig herstel vermogen.Miezemuis schreef:Mijn kleine senior is bij de hondenschool 3x na elkaar ' gecorrigeerd' door een tevurense herder als jonge hond ( dat zei de eigenaar iig maar eigelijk kwam ze gewoon iedere keer als ze los was kutten bij mijn hond. Hoewel er geen schade was heeft zijn na de derde keer nooit met met een andere hond gespeeld. Terwijl ze dat daarvoor juist heel graag wilde. Andere honden waren niet meer te vertrouwen.*Wolf* schreef:Wist ik dus niet. De doodenkele keer dat er een speelse puppy met ons meeliep was ie daar niet echt lief tegen maar ook niet echt fel. Beetje snauwen, niet meer, en z'n eigen weg gaan. Dit zag ik nu voor het eerst, dat ie dus echt heel fel kan reageren. Ik zat me ook echt keer op keer af te vragen wat ik eraan had kunnen doen om dat te voorkomen, want nee, ik vind dat zeker niet leuk en zal er alles aan doen om geen boze mensen achter me aan te krijgen.Pienda schreef: Als je weet dat je hond zo reageert kan je hem ook op zo'n moment gewoon bij je houden. Je roept even tegen die mensen dat je hond erg streng is voor puppies en je loopt de andere kant op. Ongenadig hard op je donder krijgen omdat je meerent met een andere hond vind ik totaal onnodig en overdreven, zeker voor een pup. En niet alle honden vergeten zo'n voorval snel, waar denk je anders waar trauma's vandaan komen?
Daarbij kwam de pup dus van achter en had ik hem in eerste instantie niet eens gezien. Volgende keer zal ik mijn hond inderdaad meteen bij me houden, hoewel dat niet mijn eerste keus zou zijn want dan is de kans groot dat de pup dan ook komt en aangelijnd komt er meteen veel meer spanning bij kijken met dikke kans dat ie dan meteen op de pup klapt als die opdringerig is. Dus hier is niet direct een pasklare oplossing voor maar grote kans dat ik dit niet nog een keer meemaak.
Wat trauma's betreft: de honden met trauma's die ik ken of ben tegengekomen (en dat zijn er best veel), zijn daadwerkelijk aangevallen door een hond, als pup of jonge hond, met beten en al. Mijn hond bijt niet, hij heeft nooit gebeten, hij liet de pup enkel weten dat ie moest opzouten en wel nu, het was simpelweg duidelijke hondentaal waar wij mensen van schrikken maar voor honden onderling alleszeggend is. Na twee eerdere milde correcties dus.
Ik heb vroeger zelf pups gehad en ken dit gedrag van onderlinge (in de roedel) correcties. Een enorm kabaal, op de rug, gillen en al, en het volgende moment was het klaar
Nú is Dushi sowieso een onzekere hond. Maar bij die honden kan een flinke correctie dus wel voor een gedragsverandering zorgen.
Jack is al vaker aangepakt door andere honden dan al mijn honden in twintig jaar bij elkaar. Ik vroeg me dus ook af hoe dat kon omdat het zo'n sociale leuke hond is. Maar blijkbaar zend hij toch signalen uit die een reactie opwekken bij de andere hond. En met name andere honden die ook wel regelneverig zijn. Zoals herders dus meestal wel zijn.
We hebben een aantal keer een herder van hem af kunnen halen. Jack is nog steeds heel leuk met andere honden, alleen met herders (en hij pikt ze er feilloos uit) is hij heel beleefd. Hij schuifelt alvast een beetje in mijn richting
Nu zou ik zelf ingrijpen als ik de baas van die herder was, en hem bij me roepen want ik vind het niet nodig dat mijn hond een vreemde hond die je onderweg tegenkomt verteld hoe het moet. Maar ze zijn denk ik zulk gedrag van hun hond gewend en zien daar geen probleem in.
Jack lost het dus zelf op en ik hou het goed in de gaten tot hoever ik het gedrag van de andere hond oke vind. Maar dat komt ook omdat zijn karakter zo is. Opgeruimd, vrolijk en niet angstig.
Ja dat zei ik, maar als je alles leest wat ik schreef blijkt ook wel dat ik het heb over het verband tussen hinderlijk gedrag van de pup en een (echte) correctie. Mijn hond heeft ook de neiging om jonge ongecastreerde reuen op te jagen en te 'corrigeren' (voor het feit dat ze bestaan), en dat valt voor mij in een heel andere categorie en probeer ik echt te voorkomen.Miezemuis schreef:Ik reageer op het feit dart jij zegt dat er geen trauma's opgelopen kunnen worden na een correctie zonder schade. Dat kan dus wel.
Gewoon meelopen niet inderdaad, dan is er geen interactie. Wat de pup uit mijn verhaal deed was meerennen achter de bal aan, dicht op mijn eigen hond die achter zijn bal aanrende. Ook denk ik dat er lichamelijk contact was [edit: de pup in ieder geval dicht in zijn persoonlijke zone kwam], want mijn hond liep niet naar de pup toe toen hij die afsnauwde. En zoals al eerder aangegeven, er zijn zat pups die ook van een harde correctie niet onder de indruk zijn, ik ken er nu toevallig een, een HH. Maar ik snap jouw kant ook wel, als je zelf een gevoelige hond hebt sta je er heel anders in.Daarbij vind ik gewoon meelopen ook niet echt een reden tot correctie.
Mijn pup kreeg naast een snauw omdat en andere hond niet wilde dat ze met mijn eigen hond speelde. Vast heel terecht in hondentaal. Maar ik vind dat je je chagrijn moet bijhouden als hij loopt te regelen en chagerijnen
Tsja ik denk dat dan toch anders over. Ik heb zelf drie honden. En hier wordt er ook echt wel eens gesnauwd. Maar in een eigen roedel vind ik dat anders. Ik schrik me altijd kapot als er met vreemde honden gesnauwd wordt. En ik vind dat vooral mensen met grote honden vaak wat blasé reageren. Omdat hun hond gewoon niet zo kwetsbaar is denk ik.*Wolf* schreef:Ja dat zei ik, maar als je alles leest wat ik schreef blijkt ook wel dat ik het heb over het verband tussen hinderlijk gedrag van de pup en een (echte) correctie. Mijn hond heeft ook de neiging om jonge ongecastreerde reuen op te jagen en te 'corrigeren' (voor het feit dat ze bestaan), en dat valt voor mij in een heel andere categorie en probeer ik echt te voorkomen.Miezemuis schreef:Ik reageer op het feit dart jij zegt dat er geen trauma's opgelopen kunnen worden na een correctie zonder schade. Dat kan dus wel.
Gewoon meelopen niet inderdaad, dan is er geen interactie. Wat de pup uit mijn verhaal deed was meerennen achter de bal aan, dicht op mijn eigen hond die achter zijn bal aanrende. Ook denk ik dat er lichamelijk contact was, want mijn hond liep niet naar de pup toe toen hij die afsnauwde. En zoals al eerder aangegeven, er zijn zat pups die ook van een harde correctie niet onder de indruk zijn, ik ken er nu toevallig een, een HH. Maar ik snap jouw kant ook wel, als je zelf een gevoelige hond hebt sta je er heel anders in.Daarbij vind ik gewoon meelopen ook niet echt een reden tot correctie.
Mijn pup kreeg naast een snauw omdat en andere hond niet wilde dat ze met mijn eigen hond speelde. Vast heel terecht in hondentaal. Maar ik vind dat je je chagrijn moet bijhouden als hij loopt te regelen en chagerijnen
En nog maar weer een keertje: als je weet dat je hond zo reageert op opdringerige pups, dien je dat te voorkomen ja. Maar als het dan wel een keer gebeurt, is het fijn dat je als eigenaar van de pup een beetje kennis hebt van hondentaal en niet meteen denkt dat je pup voor z'n leven verpest is.
Heb je wel gelijk in, hoor, je staat er inderdaad anders in. Toch heb ik ook ooit een klein kwetsbaar kruisinkje gehad, niet al te zeker en die dus ook een leuk object was om na te jagen. Zo is ze eens door drie grote honden (roedel) op een heel nare manier opgejaagd. Gillen en schreeuwen deed ze. Toch schrok ik daar dan niet van, er was geen schade en ik ben gewoon doorgelopen. Daar heeft ze ook niets aan overgehouden. Het is nu voor het eerst dat ik een grote reactieve ongecastreerde reu heb en veel is nieuw voor me. Maar ik probeer het wel van twee kanten te bekijken en stel mijn doelen geregeld bij.Miezemuis schreef: En ik vind dat vooral mensen met grote honden vaak wat blasé reageren. Omdat hun hond gewoon niet zo kwetsbaar is denk ik.
Ik merk dat ik bij de grote poedels om veel minder schrik van kleine of honden van gelijke grootte. Maar Dushi neem ik bijvoorbeeld niet meer mee naar het bos. Zij is 15 en 5 kg en gewoon te kwetsbaar. Terwijl ik met mijn eigen honden dat dan weer geen zorgen over heb. Die weten dat ze haar met rust moeten laten.*Wolf* schreef:Heb je wel gelijk in, hoor, je staat er inderdaad anders in. Toch heb ik ook ooit een klein kwetsbaar kruisinkje gehad, niet al te zeker en die dus ook een leuk object was om na te jagen. Zo is ze eens door drie grote honden (roedel) op een heel nare manier opgejaagd. Gillen en schreeuwen deed ze. Toch schrok ik daar dan niet van, er was geen schade en ik ben gewoon doorgelopen. Daar heeft ze ook niets aan overgehouden. Het is nu voor het eerst dat ik een grote reactieve ongecastreerde reu heb en veel is nieuw voor me. Maar ik probeer het wel van twee kanten te bekijken en stel mijn doelen geregeld bij.Miezemuis schreef: En ik vind dat vooral mensen met grote honden vaak wat blasé reageren. Omdat hun hond gewoon niet zo kwetsbaar is denk ik.
Zelfverzekerd maken heeft voor mij alles te maken met ze te leren situaties te controleren. Zijn ze niet zo handig in sociaal contact met vreemde honden, dan stimuleer je dus dat ze dat ook helemaal niet hóeven te doen. Je helpt ze dan een manier te vinden om daarmee om te gaan. Bijvoorbeeld snoepje bij de baas halen, een 'taak' krijgen. Juist door aan de slag te gaan met de onzekerheid krijg je betrouwbare honden.Cleva schreef:
Overigens vind ik het een denkfout om een onzekere hond zelfzeker proberen te maken. Niet elke hond heeft het in zich om met zelfvertrouwen door het leven te gaan en dat hoeft helemaal niet erg te zijn.
Wat wel erg kan zijn is dat je een hond die het niet in zich heeft om meer te zijn dan hij nu is te laten groeien door een aangepaste werkelijkheid te creëren. Uiteindelijk komt die aap uit de mouw en valt de hond in één klap maanden van valse ervaringen terug en dan heb je al snel de poppen aan het dansen. Dan krijg je honden die hem smeren en niet meer terug komen of zich met bijten gaan verdedigen.
Ik snap dit niet. Is alweer jaren geleden, hondje leeft niet meer. Maar als het gebeurt, gebeurt het, toch? Kan je gaan jammeren en huilen maar daar heeft het hondje toch niets meer aan? Tuurlijk was ik er verder alert op en op een gegeven moment heb ik haar ook gewoon opgetild als ze bang was (en dat in een tijd dat nog beslist not done wasNanna schreef:Dat zou ik toch maar eens wel doen want voor je het weet is je hele kruisinkje zo dood als een pieremagoggel. Of scheurt in paniek de straat op waar ze door een auto overreden wordt.*Wolf* schreef:Toch heb ik ook ooit een klein kwetsbaar kruisinkje gehad, niet al te zeker en die dus ook een leuk object was om na te jagen. Zo is ze eens door drie grote honden (roedel) op een heel nare manier opgejaagd. Gillen en schreeuwen deed ze. Toch schrok ik daar dan niet van,
Hoe zou je het trouwens zelf vinden als je door drie kwaaie olifanten werd nagezeten?
). Maar die ene keer was helemaal onverwacht in een bekend park waar nooit wat gebeurde en toen dus ineens wel. Ik zag dat ze niets mankeerde en ben dus gewoon doorgelopen, dat is alles 
Dat niet alleen. Ik heb Elco het in het begin ook zelf laten uitzoeken. Gevolg: hij vertrouwt er niet op dat ik het voor hem op los, gaat er dus zelf op af als hij een ontmoeting spannend vindt en krijgt prompt door z'n houding weer op z'n donder, waardoor hij bevestigd wordt dat andere honden eng zijn, dus gaat hij er de volgende keer nog eerder en nog harder blaffend op af... Die zit dus op dat punt in een negatieve spiraal die ik probeer te doorbreken door hem aan de lijn te houden als we andere honden ontmoeten en er bij voorkeur met een grote bocht omheen te gaan. Helaas kom je dan nog steeds af en toe zogenaamd sociale honden tegen die zijn signalen compleet negeren (oh, vind jij het spannend? Wat interessant! Vertel eens! Wil je dat ik weg ga? Waarom dan? Ik vind jou best leuk. Nee, je hoeft niet te blaffen, hoor) en die nauwelijks weg te sturen zijn, met baasjes die zeggen: hij doet niets, waardoor Elco weer flink teruggezet wordt in z'n gedrag.Nanna schreef:Dat zou ik toch maar eens wel doen want voor je het weet is je hele kruisinkje zo dood als een pieremagoggel. Of scheurt in paniek de straat op waar ze door een auto overreden wordt.*Wolf* schreef:Toch heb ik ook ooit een klein kwetsbaar kruisinkje gehad, niet al te zeker en die dus ook een leuk object was om na te jagen. Zo is ze eens door drie grote honden (roedel) op een heel nare manier opgejaagd. Gillen en schreeuwen deed ze. Toch schrok ik daar dan niet van,
Hoe zou je het trouwens zelf vinden als je door drie kwaaie olifanten werd nagezeten?
Nou, dan ben je wel een koele kikker, haha!*Wolf* schreef:Ik snap dit niet. Is alweer jaren geleden, hondje leeft niet meer. Maar als het gebeurt, gebeurt het, toch? Kan je gaan jammeren en huilen maar daar heeft het hondje toch niets meer aan? Tuurlijk was ik er verder alert op en op een gegeven moment heb ik haar ook gewoon opgetild als ze bang was (en dat in een tijd dat nog beslist not done wasNanna schreef:Dat zou ik toch maar eens wel doen want voor je het weet is je hele kruisinkje zo dood als een pieremagoggel. Of scheurt in paniek de straat op waar ze door een auto overreden wordt.*Wolf* schreef:Toch heb ik ook ooit een klein kwetsbaar kruisinkje gehad, niet al te zeker en die dus ook een leuk object was om na te jagen. Zo is ze eens door drie grote honden (roedel) op een heel nare manier opgejaagd. Gillen en schreeuwen deed ze. Toch schrok ik daar dan niet van,
Hoe zou je het trouwens zelf vinden als je door drie kwaaie olifanten werd nagezeten?
Ja dat zou ik ook doen , ballen als er vreemde honden bijkomen kan sowieso een recept voor ellende zijn.Heavy schreef:Als ik je een tip mag geven . Met een ongecastreerde reu waar een beetje herder inzit zou ik gewoon de bal opbergen als er een andere hond aankomt*Wolf* schreef:Heb je wel gelijk in, hoor, je staat er inderdaad anders in. Toch heb ik ook ooit een klein kwetsbaar kruisinkje gehad, niet al te zeker en die dus ook een leuk object was om na te jagen. Zo is ze eens door drie grote honden (roedel) op een heel nare manier opgejaagd. Gillen en schreeuwen deed ze. Toch schrok ik daar dan niet van, er was geen schade en ik ben gewoon doorgelopen. Daar heeft ze ook niets aan overgehouden. Het is nu voor het eerst dat ik een grote reactieve ongecastreerde reu heb en veel is nieuw voor me. Maar ik probeer het wel van twee kanten te bekijken en stel mijn doelen geregeld bij.Miezemuis schreef: En ik vind dat vooral mensen met grote honden vaak wat blasé reageren. Omdat hun hond gewoon niet zo kwetsbaar is denk ik.
Ik ook niet , ik spreek zo iemand wel zo streng aan dat die echt zijn hond(en) wel bij zich gaat houden als wij eraan komen.Pienda schreef:
Mijn reu van 40 kg werd hier in de buurt wel eens achterna gezeten door een drietal greyhounds. Reken maar dat ik dan de bosjes induik om hem te 'redden'. En dat laat ik ook geen tweede keer gebeuren
Ik biedt mijn excusus aan als zoiets zou gebeuren. Maar dat is niet iets wat normaal is volgens mij.Tineke schreef:Ik ook niet , ik spreek zo iemand wel zo streng aan dat die echt zijn hond(en) wel bij zich gaat houden als wij eraan komen.Pienda schreef:
Mijn reu van 40 kg werd hier in de buurt wel eens achterna gezeten door een drietal greyhounds. Reken maar dat ik dan de bosjes induik om hem te 'redden'. En dat laat ik ook geen tweede keer gebeuren
Abra is als jonge hond weleens achterna gezeten door een stel Duitse Doggen en toen ik haar te hulp schoot kon ik nog een muil op de koop toe krijgen dat ik haar niet zo bang moest maken door haar in bescherming te nemen.
Nou prima toch dan zal ik eens proberen jou zo'n angst aan te jagen dat je die k$thonden volgende keer bij je houd.
Missie geslaagds overigens, want ze gaan altijd vast als ze ons zien en de man kijkt altijd nu altijd zelf wat angstig als hij ons ziet aankomen
Natuurlijk had ik dat gedaan als mijn x herder balnijd hadHeavy schreef:Als ik je een tip mag geven . Met een ongecastreerde reu waar een beetje herder inzit zou ik gewoon de bal opbergen als er een andere hond aankomt*Wolf* schreef:Heb je wel gelijk in, hoor, je staat er inderdaad anders in. Toch heb ik ook ooit een klein kwetsbaar kruisinkje gehad, niet al te zeker en die dus ook een leuk object was om na te jagen. Zo is ze eens door drie grote honden (roedel) op een heel nare manier opgejaagd. Gillen en schreeuwen deed ze. Toch schrok ik daar dan niet van, er was geen schade en ik ben gewoon doorgelopen. Daar heeft ze ook niets aan overgehouden. Het is nu voor het eerst dat ik een grote reactieve ongecastreerde reu heb en veel is nieuw voor me. Maar ik probeer het wel van twee kanten te bekijken en stel mijn doelen geregeld bij.Miezemuis schreef: En ik vind dat vooral mensen met grote honden vaak wat blasé reageren. Omdat hun hond gewoon niet zo kwetsbaar is denk ik.
Heeft ie echter niet, elke hond mag de bal buiten afpakken. Het was puur dat ie de pup niet dicht bij zich verdroeg en die niet naar hem 'luisterde'.
Is zelfs heel raar tegenwoordigMiezemuis schreef:Ik biedt mijn excusus aan als zoiets zou gebeuren. Maar dat is niet iets wat normaal is volgens mij.Tineke schreef:Ik ook niet , ik spreek zo iemand wel zo streng aan dat die echt zijn hond(en) wel bij zich gaat houden als wij eraan komen.Pienda schreef:
Mijn reu van 40 kg werd hier in de buurt wel eens achterna gezeten door een drietal greyhounds. Reken maar dat ik dan de bosjes induik om hem te 'redden'. En dat laat ik ook geen tweede keer gebeuren
Abra is als jonge hond weleens achterna gezeten door een stel Duitse Doggen en toen ik haar te hulp schoot kon ik nog een muil op de koop toe krijgen dat ik haar niet zo bang moest maken door haar in bescherming te nemen.
Nou prima toch dan zal ik eens proberen jou zo'n angst aan te jagen dat je die k$thonden volgende keer bij je houd.
Missie geslaagds overigens, want ze gaan altijd vast als ze ons zien en de man kijkt altijd nu altijd zelf wat angstig als hij ons ziet aankomen
Dan hoor je mij niet meer. Micron is een tijdje geleden door een herder gepakt maar die meneer bood zijn excuses aan en houd de hond nu altijd aangelijnd als hij andere honden ziet. Prima dan groet ik gewoon weer vriendelijk en houd onze honden ook zelf weg bij hem. Waar ik niet goed van wordt zijn die kul excuses die je te horen krijgt als het mis gaat. Ja mijn hond is een keer gepakt door zo'n hond vandaar dat hij dit nu doet, ook zo'n dooddoener die weleens voorbij is gekomen. Ja joh de wereld is bevolkt door Fila Brasileiro's , op iedere hoek van de straat zie je ze, ze hebben de Labradors helemaal uit het straatbeeld verdwenenMiezemuis schreef:Ik biedt mijn excusus aan als zoiets zou gebeuren. Maar dat is niet iets wat normaal is volgens mij.Tineke schreef:Ik ook niet , ik spreek zo iemand wel zo streng aan dat die echt zijn hond(en) wel bij zich gaat houden als wij eraan komen.Pienda schreef:
Mijn reu van 40 kg werd hier in de buurt wel eens achterna gezeten door een drietal greyhounds. Reken maar dat ik dan de bosjes induik om hem te 'redden'. En dat laat ik ook geen tweede keer gebeuren
Abra is als jonge hond weleens achterna gezeten door een stel Duitse Doggen en toen ik haar te hulp schoot kon ik nog een muil op de koop toe krijgen dat ik haar niet zo bang moest maken door haar in bescherming te nemen.
Nou prima toch dan zal ik eens proberen jou zo'n angst aan te jagen dat je die k$thonden volgende keer bij je houd.
Missie geslaagds overigens, want ze gaan altijd vast als ze ons zien en de man kijkt altijd nu altijd zelf wat angstig als hij ons ziet aankomen
Alsof het mij wat interesseert , ik wil enkel dat je je hond bij je houdt en de mijne niet lastig valt. Nou inderdaad dat vingerwijzen vind ik zwaar irritant. Ik kom in het bos wel eens een vrouw tegen met bange teckels. Lizzie heeft 0 interesse maar keetje vind een vluchtende hond maar wat leuk. Ik kon haar altijd terugroepen maar laatst vloog ze er toch een keer achteraan . Ze kwam na 15 seconden terug maar dat vind ik al te veel bij en bange hond. De keer erna ging ze gewin aan de lijn toen ik ze zag een heb ik alsnog mijn excusus gemaakt en har gezegd dat ik Keetje voortaan aanlijn. Mevrouw gaf aan dat ze het niet zo erg vond omdat Keetje niet meer doet dan narennen maar ik vind daar gewoon ongewenst gedrag.Tineke schreef:Dan hoor je mij niet meer. Micron is een tijdje geleden door een herder gepakt maar die meneer bood zijn excuses aan en houd de hond nu altijd aangelijnd als hij andere honden ziet. Prima dan groet ik gewoon weer vriendelijk en houd onze honden ook zelf weg bij hem. Waar ik niet goed van wordt zijn die kul excuses die je te horen krijgt als het mis gaat. Ja mijn hond is een keer gepakt door zo'n hond vandaar dat hij dit nu doet, ook zo'n dooddoener die weleens voorbij is gekomen. Ja joh de wereld is bevolkt door Fila Brasileiro's , op iedere hoek van de straat zie je ze, ze hebben de Labradors helemaal uit het straatbeeld verdwenenMiezemuis schreef:Ik biedt mijn excusus aan als zoiets zou gebeuren. Maar dat is niet iets wat normaal is volgens mij.Tineke schreef:Ik ook niet , ik spreek zo iemand wel zo streng aan dat die echt zijn hond(en) wel bij zich gaat houden als wij eraan komen.Pienda schreef:
Mijn reu van 40 kg werd hier in de buurt wel eens achterna gezeten door een drietal greyhounds. Reken maar dat ik dan de bosjes induik om hem te 'redden'. En dat laat ik ook geen tweede keer gebeuren
Abra is als jonge hond weleens achterna gezeten door een stel Duitse Doggen en toen ik haar te hulp schoot kon ik nog een muil op de koop toe krijgen dat ik haar niet zo bang moest maken door haar in bescherming te nemen.
Nou prima toch dan zal ik eens proberen jou zo'n angst aan te jagen dat je die k$thonden volgende keer bij je houd.
Missie geslaagds overigens, want ze gaan altijd vast als ze ons zien en de man kijkt altijd nu altijd zelf wat angstig als hij ons ziet aankomen
Nou dat. Dan wordt ik echt woest. Goddank hoeft dat zelden. Ik dreig als mens echt honden die mijn honden bedreigen. Roep ook rustig "ben jij gek!!! Wegwezen!" En weg zijn de meeste irritante honden. Als mensen hun honden aan de lange lijn laten uitvallen naar mijn honden stamp ik vaak op de grond en zeg HEEE! De meeste honden schrikken zich rot.Caro schreef:Haha dat herken ik wel laeken. Ik kwam laatst een loslopende pitbull tegen, zonder baas. Dan houd ik alvast de riem van Shep in de aanslag, op die manier dat als het moet ik met de grote ijzeren haak kan slaan. Shep kent dan het commando achter, gaat ze achter met staan. Pitbull probeerde om mij heen te komen. Knappe hond die dat lukt als ik mijn hond sta te verdedigen.
Mijn honden lopen altijd bij ons dus dat is echt anders. Ik lijn ze ook aan bij passeren aan 80 cm. riempjes. Een hond die het op ze gemund heeft moet letterlijk door me heen. Dan kan je echt heel veel regelen.Cleva schreef:Ik geloof niet in honden afweren. Ze zijn te snel en te gedreven. Tegen de tijd dat ik 20 meter gerend heb is mijn hond allang beschadigd en dan moet ik zogenaamd een hysterische rotweiler van 45 kilo aan de nek oppakken? Geloof je het zelf? Nee hoor, ik roep die kuthond bij me voor een koekje (een hand in je jaszak is genoeg) doe er een jachtlijn om en bindt hem aan een boom of overhandig hem terug aan de eigenaar.
"Ik weet waar jij woont. We kennen jou. Doe er iets aan."
