Bedlington Terriër

[twinkeltje]

Auteur @Sam! [bedankt]
BEDLINGTON TERRIER

Deze post bevat een combinatie van de ras standaarden zoals gedefinieerd door FCI, AKC en de UK Kennel Club. Er zijn illustraties en een Youtube filmpje toegevoegd ter verduidelijking van de interpretatie van de genoemde standaarden.

Afb. Illustratie Bedlington Terrier door J Campin

HERKOMST: Groot-Brittannië.

GEBRUIK: Terriër.

FCI-CLASSIFICATIE: Groep 3 Terriërs.
Afdeling 1 Groot en middelgroot Terriers.
Zonder werkproef.

The Bedlington Terrier an illustrated interpretation of the Breed Standard by the MBTC with NBTC:


KORTE HISTORISCHE SAMENVATTING:
Er wordt beweerd dat de Bedlington kan bogen op een langere traceerbare stamboom dan elke andere terriër en stond ooit bekend als de Rothbury Terrier, afkomstig van de voormalige mijngebieden van het noorden van Engeland. Zijn roem verspreidde zich buiten zijn geboortestreek en er werd een vereniging opgericht voor het ras in 1877. Hoewel zijn uitdrukking mild is, is hij heel goed in staat om zichzelf te verdedigen, maar zal nooit het initiatief tot een gevecht nemen. Het is een stoer hondje, dit uniek ras heeft een lamsachtig uiterlijk. Maar laat je niet misleiden, hij is een terriër in hart en nieren.

ALGEMEEN UITERLIJK:
FCI: Een sierlijke, lenige, gespierde hond, zonder tekenen van zwakte of grofheid. Hele kop peer of wigvormig, uitdrukking in rust mild en zacht.

AKC: Een sierlijke, lenige, goed uitgebalanceerde hond zonder tekenen van grofheid, zwakte of oppervlakkigheid. In rust is de uitdrukking mild en zachtaardig, niet verlegen of nerveus. Opgewonden is de hond bijzonder alert en vol van immense energie en moed. Opmerkelijk uithoudingsvermogen, Bedlingtons galopperen ook met grote snelheid zoals hun silhouet weerspiegelt.

BELANGRIJKE PROPORTIES:
FCI: Lichaam iets groter in lengte dan hoogte.

GEDRAG EN TEMPERAMENT:
FCI: Pittig en wild, vol vertrouwen. Een intelligente metgezel met sterke sportieve instincten. Goedgehumeurd, met een aanhankelijk karakter, waardig, niet verlegen of zenuwachtig. Mild in rust, maar vol moed wanneer opgewekt.

HOOFD
FCI: HOOFD: Bedekt met overvloedige zijdeachtige top-knot die bijna wit is.

CRANIAL REGIO:
Schedel: Smal, maar diep en afgerond.
Stop: Er mag geen stop zijn: de lijn van achterhoofd naar neuseinde is recht en ongebroken.

AKC: Hoofd smal, maar diep en afgerond. Korter in schedel en langer in kaak. Bedekt met een overvloedige top-knot die lichter is dan de kleur van het lichaam, het hoogst bij de kruin en geleidelijk taps toelopend tot net achter de neus. Er is geen stop en de ononderbroken lijn van kroon tot neuseinde onthult een slanke kop zonder grofheid of snipiness. Lippen zijn zwart in het blauw en blauw en bruin in alle andere effen en bi-kleuren.

Afb. 1. Correcte Hoofden


FCI: GEZICHTSGEBIED:
Neus: Neusgaten groot en goed gedefinieerd. Blauw- en blauw met bruinkleurigen (tan) moeten zwarte neuzen hebben, lever- en zandkleurige moeten bruine neuzen hebben.

Afb. 2. Passende neuskleur

1.Blauw een zwarte neus, 2 en 3. Lever en Zandkleurig een bruine neus, 4. Blue & Tan een zwarte neus

FCI: Snuit: Goed gevuld onder de ogen.
Lippen: Nauwsluitend, droog.

AKC: Kaken: Lang en taps toelopend. Sterke snuit goed gevuld met bot onder het oog. Nauwsluitende lippen, droog.

Afb. 3. Correcte Kaak (teef 1954) en Incorrecte kaak (teef 1988)


Foto 1. Correct: sterke kaak, let op de kracht en de diepte van het bot van de kin en de lange snuit
Foto 2. Incorrect: Zwakkere kaak, zie minder vulling onder de ogen en een kin met minder kracht en diepte van het bot.

FCI: Kaak/Tanden: Tanden groot en sterk. Schaargebit, d.w.z. boventanden die de ondertanden nauw overlappen en vierkant op de kaken zetten.

AKC: Tanden - Groot, sterk en wit. Tanggebit of Schaargebit. Onderste hoektanden klemmen het buitenoppervlak van het bovenste tandvlees net vast voor de bovenste hoektanden. Bovenste premolaren en kiezen liggen buiten die van de onderkaak.

Afb. 4. Schaargebit en Tanggebit


OGEN:
FCI: Relatief klein, helder. Ideaal oog heeft de schijn van driehoekig. Blauwen hebben een donker oog; blauw en tans hebben lichter oog met amberkleurige schijnsel, leverkleurige en zandkleurige hebben licht bruine ogen.

AKC: De AKC-standaard vroeg om een driehoekig oog totdat het in 1967 werd veranderd in amandelvormig.
Amandelvormig, klein, helder en goed verzonken zonder neiging tot tranen of wateren. De plaatsing is schuin en vrij hoog op het hoofd. Blauwen hebben donkere ogen; blues-and-tans, minder donkere ogen met amberkleurige schijnsels; sandies, sandies-and-tans, licht bruine ogen; leverkleurige en de levers-en-tans, iets donkerder bruin. Oogranden zijn zwart in het blauw en blauw-en-bruin, en bruin in alle andere effen en bi-kleuren.

OREN:
FCI: Middelgroot, hazelnootvormig, laag gezet en hangend plat op wang. Dun en fluweelachtig van textuur; bedekt met kort fijn haar met franje van witachtig zijdeachtig haar aan de punt.

AKC: Driehoekig met afgeronde uiteinden. Lage aanzet en plat hangend naar de wang aan de voorkant met een lichte projectie op de base. Punt van grootste breedte ongeveer 3 inch (7,62 cm). Oorpunten bereiken de mondhoeken. Dun en fluweelachtig in textuur, bedekt met fijn haar dat een klein zijdeachtig kwastje aan de punt vormt.

Afb. 5a. Correcte Oren


Afb. 5b. Incorrecte oren: te hoge aanzet; te brede oren; 'string' oren


NEK:
FCI: Lang en taps toelopend, diepe basis zonder neiging tot overtollige keelhuid. Ontspringt goed vanuit de schouders, en hoofd wordt hoog gedragen.

AKC: Nek en schouders lang, taps toelopende nek zonder overtollige keelhuid, diep aan de basis en goed opstaand uit de schouders die plat en hellend zijn zonder overmatige musculatuur. Het hoofd wordt hoog gedragen.

Afb. 6. Nek


1. Correcte nek; 2. een ‘ooien’-nek; 3. een korte dikke nek; 4. losse keelhuid

LICHAAM:
FCI: Gespierd en duidelijk flexibel.
Achterkant: heeft een natuurlijke welving over lendenen.
Lende: Gebogen lendenen met gewelfde bovenlijn direct boven lendenen.
Borstkas: Diep en vrij breed. Platte ribben, borstbeen reikt tot elleboog.
Buiklijn: Gebogen lendenen creëren een duidelijke opgetrokken buiklijn.

AKC: Gespierd en duidelijk flexibel. Borstkas is diep. Platte ribben en diep tot het borstbeen, die reikt tot aan de ellebogen. Rug heeft een goede natuurlijke welving over de lendenen, waardoor een duidelijke opgetrokken buiklijn ontstaat. Lichaam iets groter in lengte dan in hoogte. Goed gespierde achterhand die fijn en sierlijk is.

Afb. 7a. Lichaam; Torso


Afb. 7b. Incorrecte zijaanzichten


Afb. 7c. Lichaamsverhoudingen en hoeking


STAART:
FCI: Gemiddelde lengte, dik bij de wortel, taps toelopend tot een punt en sierlijk gebogen. Laag gezet, nooit over de rug gedragen.

AKC: Lage staartaanzet, kromzwaardvormig, dik bij de wortel en taps toelopend tot een punt dat het spronggewricht bereikt. Niet over de rug gedragen of strak tegen de onderkant.

Afb. 8. Staart


LEDEMATEN, VOORHAND:
FCI: Voorpoten: Voorpoten recht, breder uit elkaar bij borst dan bij voeten.
Schouder: Vlak en schuin.
Metacarpus (middenhandsbeentjes): Lang en licht hellend zonder zwakte.

AKC: De achterpoten zijn langer dan de voorpoten, die bij de borst recht en breder uit elkaar staan dan bij de voeten. Lichte buiging naar polsen die lang en hellend zijn zonder zwakte.

Afb. 9. Voorhand


LEDEMATEN, ACHTERHAND:
FCI: Gespierd en gemiddelde lengte. Achterpoten lijken zichtbaar langer te zijn dan voorpoten.
Stifle (Knie): Matige hoeking.
Metatarsus (spronggewricht) Hakken sterk en laag aangezet, draaien noch naar binnen, noch naar buiten.

AKC: Lenig en gespierd. De achterpoten zijn langer dan de voorpoten. Knie is goed gehoekt. Hakken zijn sterk en laag aangezet, de hakken draaien niet naar binnen noch naar buiten

Afb. 10. Achterhand


VOETEN:
FCI: Voorvoet: Lange hazenvoet met dikke en goed gesloten voetkussens. Voetkussens gezond en vrij van scheurtjes of verhoornde uitstulpsels.

Achtervoet: Lange hazenvoeten met dikke en goed gesloten pads.

AKC: Voeten: Lange hazenvoeten met dikke, goed gesloten, gladde voetkussens. Wolfsklauwen moeten worden verwijderd.

Afb. 11. Voeten


GANGWERK/BEWEGING:
FCI: In staat om te galopperen op hoge snelheid en schijn hebben dat ze daartoe in staat zijn. Actie zeer onderscheidend, eerder trippelend, licht en verend in langzamer tempo en lichte rol wanneer in volle gang.

AKC: Unieke lichtheid van beweging. Springerig in de langzamere tempo's, niet gestileerd of (als een hackney pony) een verheven gangwerk. Mag niet kruisen, weven of peddelen.

Afb. 12. Gangwerk


VACHT:
FCI: Haar: Zeer onderscheidend. Dik en lintachtig, goed uitstaand van de huid, maar geen draadhaar. Een duidelijke neiging tot draaien, vooral op het hoofd en gezicht.

AKC: Een zeer onderscheidende mix van hard en zacht haar dat goed uit de huid staat. Scherp aanvoelend, maar geen draadhaar, dat de neiging heeft om te krullen, vooral op het hoofd en gezicht. In show trim mag de lengte van het haar niet meer dan 1 inch (2,52 cm) op het lichaam bedragen; haar op benen is iets langer.

FCI: Kleur: Blauw-, lever- of zandkleurig met of zonder tan. Donkerder pigment tot worden aangemoedigd.

AKC: Blauw, zand, lever, blauw en tan, zanderig en tan, lever en tan. In bi-kleuren worden de tan
markeringen gevonden op de benen, borst, onder de staart, in de achterhand en boven elk oog. De topknots van alle volwassenen dieren moeten lichter zijn dan de lichaamskleur. Donkere plekken van een blessure mogen niet aangerekend worden, omdat deze
slechts tijdelijk zijn. Donkerdere lichaamspigmentatie van alle kleuren moet worden aangemoedigd.

Afb. 13a. Vachtkleur pup en jonge Bedlington terriër


Afb. 13b. Vachtkleur volwassen Bedlington terriër


GROOTTE EN GEWICHT:
FCI: Schofthoogte: Ongeveer 41 cm. Er is sprake van tolerantie; in het geval van een teef mag het lager zijn en in het geval van een reu hoger.
Gewicht: Tussen 8 -10 kg

AKC: Schofthoogte: De ideale Bedlington Terrier-reu meet 161/2 inch (41,91 cm) bij de schoft, de ideale teef 151/2 inch (39,37 cm). Minder dan 16 inch (40,64 cm) of meer dan 171/2 inch (44,45 cm) voor reuen en minder dan 15 inch (38,1 cm) of meer dan 161/2 inch (41,91 cm) voor teven zijn ernstige fouten. Alleen wanneer de relatieve superioriteit van een specimen buiten deze marges dit duidelijk rechtvaardigt, moet er meer speelruimte worden genomen.
Gewicht: Dient in verhouding te staan tot de hoogte en dient te vallen binnen het bereik van 17 tot 23 pond (7,7 kg – 10,4 kg).

FOUTEN:
FCI: Afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst moet in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van de hond.

DISKWALIFICERDE FOUTEN
• Agressief of overdreven verlegen.
• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen vertoont.

N.B:
• Mannelijke dieren moeten twee normale volledig ingedaalde testikels hebben.
• Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met typisch ras conformatie, mogen worden gebruikt voor de fokkerij.

Bronnen:
FCI-Standard N° 9 05.01.2011/EN
Illustrated-Breed-Standard-Bedlington-Terrier-Club-of-America
Presentation of the our Illustrated Interpretation of the Bedlington Terrier UK KC Breed Standard. Produced by the Midland Bedlington Terrier Club with support of the National Bedlington Terrier Club.

[Sam!]

De werkende Bedlington terriër: Aardhond

Het dilemma bij de terrier is altijd de ideale grootte en het ideale gewicht. Hij moet voldoende massa hebben om het gevecht met een vos of een das aan te kunnen, maar om ondergronds te werken mag hij niet te fors zijn, anders past hij niet in de tunnels van de burchten. De effecten van grootte en gewicht kunnen het beste worden gevisualiseerd door rekening te houden met waar de terriër zal werken. De borstomvang van een vos is op zijn grootst slechts 35,5 cm en hij graaft holen met weinig of geen verspilde ruimte. De gemiddelde Bedlington heeft een borstomtrek van circa 48 -50 cm. Juiste maat, gewicht en flexibiliteit zorgen ervoor dat de Bedlington in deze krappe omgeving kan werken.

Foto: een Bedlington die uit de tunnel van een Bosmarmot (Woodchuck) komt


Bedlington terriërs strekken zich uit om in de tunnels te passen. De spronggewrichten die "goed laag geplaatst" zijn, stellen de Bedlington in staat om in de strakke tunnel achteruit gaan om aanvallende roofdier (das, vos, …) te ontwijken. Het "duidelijk flexibele" lichaam maakt het mogelijk om soms rond te draaien in een grote ondergrondse kamer. De platte schouders met "geen overmatige bespiering" zorgen voor een gemakkelijkere doorgang door de beperkte ruimte. Verkeerd gebouwde Bedlingtons lopen ernstige spierkrampen op wanneer ze zich ondergronds strekken, zelfs in het korte tijdsinterval dat betrokken is bij Earthdog-proeven, om nog maar te zwijgen van de verschillende uren die nodig zijn in praktijksituaties.

Aardwerk proef
In Canada en Amerika worden werkproeven voor terriërs en teckels gehouden. In de Europese Unie zijn earthdog -proeven sinds mei 1992 illegaal onder de bepalingen van het Europees Verdrag inzake de bescherming van gezelschapsdieren, dat de activiteit wettelijk classificeert als een vorm van hondengevechten.

Master Earthdog-tests vereisen dat een Bedlington Terrier door een vernauwing ter grootte van een kist van 6" X 9" (15,24 cm X 22,86 cm) moet kunnen werken. Het borstbeen en de ribbenkast moeten dus flexibel genoeg zijn om naar deze vorm te buigen. Alle andere aardhond tunnels zijn 9 "X 9" (22,86 cm X 22,86 cm) wat vrij genereus is. Een grote vossenholtunnel zou 7" x 7,5" (17,78 cm X 19,05 cm) zijn.

Er worden tunnels graven waarin een houten bekisting geplaats wordt, deze bekisting wordt vervolgens weer afgedekt met grond. De tunnel heeft een lengte van 30 feet (9,1 meter) en moet 3 bochten van 90 graden bevatten. Het doel is om het prooidier (levende ratten) aan het einde van de tunnel te bereiken. De rat is goed beschermd achter de tralies zodat de honden er niet bij kunnen komen. De hond moet de ratten "aanduiden", wat betekent blaffen, bijten, grommen, graven of uit te halen naar de tralies waar de ratten worden gehouden.

Foto: Bedlington terriërs tijdens een Earthdog trail, Foto 2: kooitje met de rat aan het einde van een tunnel


Demonstratie van de AKC 'Meet The Breed Earthdog' een demo met een bovengrondse tunnel (zonder levende ratten).


In Nederland heb ik moment van typen slechts één locatie gevonden waar je met terriërs of teckels aardwerk kunt uitoefenen. Helaas voor mij erg ver weg maar het ziet er wel geweldig uit, echte terriër liefhebbers/kenners.
https://www.terrierwerk.nl/trainingen/t ... slocatie-1

[twinkeltje]

Jij hebt echt veel info wat leuk dat je je zo verdiept hebt in het ras

[Sam!]

Jij hebt echt veel info wat leuk dat je je zo verdiept hebt in het ras

Ik heb niet voor niets de Bedlington terriër verkozen boven alle andere beschikbare rassen, (bewuste) kruisingen, herplaatsers en buitenlandertjes.

Het is een geweldig leuk, vrolijk en veelzijdig ras met heel veel (sportieve) mogelijkheden en een lange interessante historie. Er valt ook veel over te vertellen.

Ik heb nog veeeeel meer Bedlington terriër wetenswaardigheden om te delen. Ik stop de info allemaal onder dit topic:
De liefhebber/geïnteresseerde van de BT kan dan alles snel te vinden en mij verbeteren of aanvullen; Diegene die de BT niks vind, kan het topic makkelijk links laten liggen.

[alm@]

Gaaf om te lezen. Ik ken het ras wel van vroeger. Toen zag je er nog redelijk veel. Nu kom ik ze nauwelijks nog tegen.

[ranetje]

Worden die proeven ook nog gedaan met BT in Europa?
Zou wel mooi zijn als er nog werkhonden zijn hier.
Ik wist niet dat dat type nog bestond

Ik heb met mijn teckels wel eens in een vossenkunstbouw gewerkt in Duitsland.
Daar zaten geen kistjes in, maar wel hier en daar stenen deksels vlak voor de ketel.
(Ketel is waar de vos verblijft en van waar uit hij via verschillende gangen weg kan)
Dat was toch na 1992
Er zitten dan wel tralies voor zodat de hond niet bij de vos kan komen, net zoals in die pijp voor de BT

[Sam!]

Ik wist niet dat dat type nog bestond 

De 'werkende' types in de foto's en het filmpje zijn reguliere US showlijnen. Zij pogen de oorspronkelijke werkeigenschappen te behouden, door dit soort proeven te faciliteren en te certificeren.

Er zijn ook echte werklijnen, maar die zitten in de UK, daar zitten zelfs zwarte niet-vergrijzende exemplaren. De liefhebbers hebben hun eigen community: https://en-gb.facebook.com/pages/catego ... 477945088/
De working BT liefhebbers kijken (zoals bij veel gesplitste werk- en showlijn rassen) neer op de showlijnen. Niet helemaal fair want de showlijn heeft ervoor gezorgd dat de koperstapelingsziekte die veel in het ras voorkwam, grotendeels genetisch geïdentificeerd werd, waardoor de aanwezigheid van de ziekte in het ras sterk is afgenomen.

Ook bij de 'lurcher' liefhebbers zijn deze working Bedlingtons erg in trek. Ik denk overigens niet dat de werklijnen in Nederland goed zouden gedijen als huishond. Ik hou het bij een showlijn, dat is voor mij al spannend genoeg t.o.v. mijn poedels hahaha.

Ik zou het wel leuk vinden om later wat terrier specifieke workshops te volgen bij terrierwerk.nl. maar dan wil ik eerst weten wat voor pup/hondje ik in de kuip heb. Ik wil mijn Beddie wel los laten lopen zonder dat hij ieder vossen-/dassenhol induikt.

Kijk een zwarte:


Bijzondere aan de Bedlington terrier is dat hij zo veelzijdig is binnen de terriergroup. Hij werd gebruikt voor de jacht ondergronds, bovengronds én het waterwerk (Otter). Hij werd ingezet in de ongedierte bestrijding, maar ook ingezet voor de 'entertainment' in races tegen de lurchers maar ook in hondengevechten. Om al deze eigenschappen te verkrijgen hebben er heel diverse kruisingen plaats gevonden.

De Bedlington is heel afwijkend van andere terriers. Andere oren, ander vacht, andere voeten, gewelfde lendenen...omdat er toendertijd heel functioneel gekruist werd.

Waarschijnlijk is de inmiddels uitgestorven Tweed Water Spaniel (voorouder van curly coated en Golden Retriever) erin gekruist die zorgde voor de waterhondenvacht en de uitstekende zwemvaardigheid, ze schijnen ook graag te apporteren. De voorloper van de hedendaagse whippet/greyhound is erin gekruist om de snelheid te verhogen. Die zorgde welving bij de lendenen en voor de hazenvoeten die maar bij enkele rassen voorkomen. De Bull terrier werd ingekruist om de vechtersmentaliteit te verbeteren en verklaart waarom de BT geen stop heeft. Ook de Otterhound maakt ook deel uit van het BT genenpakket en heeft de hangende oren mogelijk veroorzaakt, maar ook zijn uitstekende reukvermogen.

De exacte wetgeving weet ik niet, die 1992 kwam van Wikipedia. Ik vond het cursus/workshop aanbod van terrierwerk.nl ookal opmerkelijk in dit kader, zij werken met een gangenstelsel van PVC buizen van 20 cm doorsnede. Bij Barn hunting gebruiken ze ook alleen buizen met geur en geen levende prooi. Wellicht heeft het verbod alleen betrekking op het werken met levende ratten die niet weg kunnen? En het dat earthdog trails als sport wordt gezien? Geen idee.

Met vossen is er een andere situatie denk ik, daar is echt sprake van jacht
Terrierwerk.nl vermeld op zijn site:

BESTRIJDING VAN VOSSEN UIT DE PRAKTIJK
Minister Veerman van LNV heeft in mei 2006 de vos op de landelijke vrijstellingslijst gezet.

Om zo 'vosvriendelijk' (lees efficient effectief opsporen en doden) te kunnen 'arresteren' moet je als jager en honden natuurlijk wel kunnen trainen. Ik zie op de foto's dat er getraind wordt met vossenhuiden en staarten. Hij werkt overigens ook met kunstbouw.

Ik denk dat je onderstaande pagina wel interessant vind:
Zie: https://www.terrierwerk.nl/wbe-s-en-vos ... enbeheer-1

Oei, ik lees nu dat men bij terrierwerk niet zo gecharmeerd is van de traditionele jachthonden bij vossenbestrijding...

[ranetje]

Als ik het verhaal zo lees bedoelen ze met "traditionele jachthonden" de voorstaande honden en ook de drijvende honden?
Misschien ook wel de windhonden.
Hun idee is mogelijk, al zou ik de volharding van honden uit bepaalde rassen niet te gemakkelijk onder het tapijt willen schuiven.
Ik denk dat individuele honden uit die wat grotere rassen vast wel zeer geschikt zijn.
Niet onder de grond, want daar passen ze niet
Ook bij de terriërs is niet elke hond even goed.
In verhouding kan je misschien wel zeggen dat een niet op vos jagende terriër een grotere uitzondering is dan de scherpe exemplaren bij de traditionele jachthonden

Teckels worden in je link in een adem met de terriërs genoemd als aardhonden.
Dat laatste klopt wel denk ik.
De werkende teckels zijn nog behoorlijk goed.
Al zijn er zeker ook terriër mensen die een teckel niet geschikt vinden

Ik ken iemand die heel speciale terriërs fokt (zonder stamboom, uit verschillende rassen gecombineerd).
De honden die ze aanhoudt voor de jacht zijn bijzonder goed op drijfjacht op zwijn en op de vos en das in de bouw.

[Sam!]

Bedlington is een plaats en 'civil parish' in het bestuurlijke gebied Northumberland, in het Engelse graafschap Northumberland. Bedlington is een oude marktstad, met een rijke geschiedenis van industrie en innovatieve bewoners. Tegenwoordig is Bedlington waarschijnlijk het best bekend als het thuis van de Bedlington Terrier, een hond die bekendheid over de hele wereld heeft verworven. (Bron: wikipedia)

Welk hondenras heeft zijn eigen bankje én zijn eigen voetbalclub ?

[twinkeltje]

Die met de 2 kleuren ziet er leuk uit

[Sam!]

GESCHIEDENIS VAN DE BEDLINGTON TERRIËR

De oorsprong van de Bedlington terriër is te herleiden tot het laatste deel van de 18e eeuw, naar een groep van terriërs uit de buurt van Rothbury Forest in de graafschap Northumberland in het noorden Engeland bekend als de Rothbury Forest Dogs. Deze terriërs werden zeer gewaardeerd door de lokale gemeenschap voor hun uitstekende kwaliteiten, vooral voor hun gameness (volhardendheid, gereedheid en bereidheid, strijdvaardigheid, …). Op het platteland van Engeland kon een goede jachthond:
• in voedsel voor het gezin voorzien;
• gewassen (waar de mensen afhankelijk waren) beschermen door akkers vrij houden van ongedierte;
• dierenhuiden leveren voor bescherming en kleding.
In die tijd, en lang daarvoor, waren er al sommige zeer standvastige en sportieve terriërs in de regio. De beste en gamest van deze terriërs werden geselecteerd, waarna de lokale bevolking honden fokten met als doel honden die samenwerking zochten om wild te vangen om zo in voedsel te voorzien. Er wordt verondersteld dat het resultaat van deze selectie en dit fokken de basis is voor zowel de Dandie Dinmont als de Bedlington Terriër. De vroege geschiedenissen van deze rassen is nauw verweven met veel van dezelfde honden en mensen.


Bedlington terriër (l) Dandie Dinmont (r)

Tijdens deze periode in de geschiedenis werden honden gefokt om de volgende jachtkwaliteiten te verkrijgen: kracht, moed, uithoudingsvermogen, neus, zelfs blaffen—om hun ondergrondse locatie aan te geven. Om dassen, vossen of ander ongedierte te vangen werkten de honden vaak in teams, sommigen honden werkten ondergronds, (terra (=aarde)-terriër) andere bovengronds. Deze aardehonden zouden in staat moeten zijn om de prooi in de tunnels en gaten te achtervolgen en te vangen. De andere honden jaagden bovengronds (achtervolgen en vangen van konijnen, enz.) en mochten niet ‘te kort op been’ zijn. Zijn voornaamste werkzaamheden (hoewel soms beschouwd als stroperij) vereisten een hond van klein postuur met een krachtige, kaak, sterke nek en goede sterke tanden.

De honden van Rothbury Forest stonden bekend als "generalist" - in staat om ondergronds te gaan, bedreven in het vangen van prooien in het open veld en in het werken in teams om te jagen op ongedierte. De honden die aan het werk waren in en rond Rothbury, werden erkend en zeer gewaardeerd om hun bekwaamheid in het veld. Op dit moment wordt aangenomen dat hun uiterlijk nogal ruig was en zij niet uniform waren voor wat betreft fysieke kenmerken, ze werden puur gewaardeerd voor hun vermogen om te werken in het veld en ondergronds.

OTTERHOUNDS, VOORLOPER WHIPPET/GREYHOUND EN DE TWEED WATER SPANIEL
Soms wordt melding gemaakt van het gebruik van bloed van kleine Otterhounds en een infusie van de voorloper van de Whippet/Greyhound, bij de ontwikkeling van de Bedlington Terriër. Er wordt echter weinig verwezen naar de oorsprong van de kenmerkende topknot, de zeer specifieke pluizige vacht en de aanwezige kleuren binnen het ras.


Otterhound

Er was een hondenras met een topknot en een strakke pluisachtig-twisty vacht in lichte lever kleur vanaf de kust van Berwick tot in de Cheviot Hills op het moment dat de vroege soorten Rothbury Forest Dogs opkwamen. Het ras stond lokaal bekend als de Tweed Water Spaniel, maar Tweed Water Dog zou nauwkeuriger zijn geweest. De vachtkleur van de Bedlington Terriër is officieel blauw-, lever- of zandkleurig, met of zonder tan, maar er zijn ook zwarte honden op countryshows en volledig witte op buitenlandse shows. Alle vijf deze genenpoolkleuren zijn klassieke waterhondkleuren. De Tweed Water Spaniel is inmiddels uitgestorven.


Tweed Water Spaniel

ZIGEUNERS
Waterhonden werden erg gewaardeerd door de zigeunergemeenschap met zigeunerfamilies zoals de Jeffersons, de Andersons en de Faa, die aan het begin van de 19e eeuw in het Rothbury Forest woonden. Ze waren beroemd om hun terriërs, lange honden en waterhonden. Er wordt aangenomen dat de kenmerkende vacht van de Bedlington afkomstig is van een waterhond.

KLEINE ‘AGAR’ MET HAAR ALS VAN EEN LAM
Een van de vroegste vermeldingen van een Bedlington-achtige hond verschijnt in het dagboek van een Hongaarse edelman, Z. Molar, hij schrijft over een bezoek aan de Rothbury in 1702. Molar was op bezoek bij een 'Lord Charles' en schrijft over de jacht in de streek van Rothbury.

"Vandaag hebben we goed gejaagd. Lord Charles had me op een van zijn beste paarden gezet, een fijne kerel........ na twee goede galop kwamen we net voor de schemering thuis... Onderweg kwamen we langs een zigeunerkampement. Ze zijn niet zo kleurrijk als onze zigeuners in Hongarije. Deze mensen hadden kleine Agar (Hongaarse windhond) als honden met haar zoals dat van het lam. Lord Charles vertelde me dat het geweldige honden waren voor haas en konijn en sommige van zijn paardenverzorgers hielden ze voor deze sport".

Deze wollige honden werden beschreven als "het rood van bakstenen" en de oude stenen in Hongarije zijn rozerood, zoals een roodachtige lever Bedlington.


Kleine Agar (Hongaarse windhond) als honden met haar zoals dat van het lam.


OLD WILL’s "PEACHEM" EN "CHARLEY"
Een andere vermelding van de voorvader van de Bedlington Terriër, of zoals hij toen bekend stond, de Rothbury of Rodbury Terrier, was in een publicatie in het jaar 1818 van ‘Life’ over het leven van James Allen (Northumbriaanse Doedelzakspeler). Van de Allans wordt vaak beweerd dat ze "een tak van de Yetholme-zigeuners zijn. De Doedelzakspeler werd rond 1730 geboren in het bos van Rothbury". James' vader, William (Old Will), was veelgevraagd als otterjager en hij hield Rothbury-type terriërs om hem te helpen jagen. Zijn favorieten waren Peachem (soms Hitchem genoemd), Charlie and Phoebe.
Old Will weigerde blijkbaar om een van zijn honden te verkopen, zelfs toen hem vijftig guineas, een zeer grote som geld, voor één werd aangeboden. Het is Old Will die in het boeken wordt vermeld als zeggende:

"When my Peachem gies mouth , I durst always sell the otter's skin."

Er wordt ook gezegd dat Lord Ravensworth ooit Charlie van Old Will wilde kopen; Hij gaf een bediende de opdracht naar de prijs voor Charlie te informeren - hij zou een goed bedrag voor de hond kunnen hebben. Maar Old Wills antwoord was:

'His hale estate cann' buy Charlie!"

Dat is een eerbetoon aan zowel de man als zijn hond. Het geeft ook de behoefte aan voor een hond die goed in staat is om in water te opereren.

SQUIRE TREVELYAN’S ‘’OLD FLYNT”
De afkomst van de Bedlington Terriër als ras is ten opzichte van de meeste rassen goed gedocumenteerd. De eerste Bedlington Terriër is via stambomen terug te voeren op Old Flynt. Old Flynt werd geboren in 1782 (1792 volgens sommigen bronnen) en behoorde tot Mr. Trevelyan, de schildknaap van Netherwitton, een dorp ten zuiden van Rothbury.

MIJNWERKERS
Samen met wereldberoemde ijzerfabrieken die meer dan 250 jaar geleden naar Bedlington kwamen, werd mijnbouw vanaf 1838 een intrinsiek onderdeel van Bedlington. De voorouders van de Bedlington Terriër, gefokt in het dorp Bedlington in Northumberland, werden beschreven als "de favoriete metgezel van de noordelijke mijnwerkers". Ze stonden oorspronkelijk bekend als Rodbury Terriers, Rothbury Terriers of "Rothbury's Lambs", omdat de Lord of Rothbury een bijzondere voorkeur voor de honden had. De honden hielden de mijnen vrij van ratten, maar werden ook zeer gewaardeerd door de mijnwerkers voor konijnen coursing, hondenraces en badger-baiting of Fox-baiting. Later werd badger-baiting en fox-baiting minder populair en vervangen door hondengevechten.


Badger-baiting door Henry Thomas Alken 1824

STAFFORDSHIRE SPIJKER(NAIL)MAKERS EN VECHTHONDEN
Op belangrijke momenten in de geschiedenis, voor en tijdens de industriële revolutie, bereikten goederen gemaakt in Bedlington alle uithoeken van de wereld door de distributie van spijkers en treinen die zo'n 250 jaar geleden in Bedlington werden gemaakt.
Het is waarschijnlijk dat de Staffordshire-spijkermakers, die uit het zuiden kwamen om in Bedlington te werken, de raszuivere inheemse Terriër kruisten met honden die ze meebrachten.
De Staffordshire-spijkermakers die de honden kruisten met de bedoeling een vechtend dier te fokken als een tegenstander voor de Bull-terriër, faalden hierin. De Bedlington is net zo vasthoudend, even resoluut en even onverschillig voor ruw gebruik als de professionele gladiator tegen wie hij werd opgezet; maar hij mist de formidabele kaak en de immense kracht van de Bull-terriër. Vechten is nadrukkelijk geen onderdeel van zijn takenpakket.

TERRIER FOKKERS IN EN OM BEDLINGTON
Door de veranderingen veroorzaakt door de opkomende mijnbouw en industrie, moesten de oude favoriete honden plaats maken voor nieuw bloed. Rond 1822 waren fokkers van terriërs in Bedlington zeer gerespecteerde burgers en handelaren van het dorp. Terriërfokkers uit die tijd waren onder andere Ned en John Coates (zonen van de dorpspastoor), Willie Weatherburn, Joe Aynsley, Bob Hoy, Tom Bell, Bob Steel en Ned Stoker. Er worden ook fokkers van buiten Bedlington genoemd zoals Sir Matthew W. Ridley uit Blagdon, Jim Andersom, Will Scott en Will Maven uit Rothbury, Adam Walkingshaw uit Alnwick en een meneer genaamd Makepeace uit Denwick.

De terriërfokker Joseph Aynsley, een metselaar van beroep, was echter de eerste die de naam “Bedlington Terrier” claimde voor zijn hond Young Piper.
Hij kocht een hond genaamd Peachum van Mr. Cowen, van Rock Law, en het resultaat van een kruising van deze hond met Mr. Christopher Dixon's Phoebe, van Longhorsley, was Piper, behorend tot James Anderson van Rothbury Forest. Piper was een hond van slanke bouw, had een leverkleur en zijn haar was een soort harde, wollige pluis; zijn oren waren groot, hingen dicht bij zijn wangen en waren licht gevederd aan de punt. Piper had kenmerken van een Otterhound.
In het jaar 1820 bezocht mr. Howe, uit Alnwick, een vriend in Bedlington en bracht een terriër teef genaamd Faebe mee, die hij achterliet bij Mr. Edward Coates van de Pastorie. Feabe behoorde toe aan Mr. Andrew Riddle van Framlington, die haar vervolgens cadeau deed aan Aynsley; maar vanwege het feit dat haar huis in de pastorie was, was ze algemeen bekend als Coates' Feabe. Haar kleur was zwart en ze had een lichtgekleurd plukje haar op haar hoofd.
Beide honden James Anderson’s Piper en Coates' Feabe zijn terug te voeren op een hond genaamd "Old Flint" die toebehoorde aan Squire Trevelyan. Old Flint zou op zijn beurt weer een relatie hebben met honden (“Peachem”) uit de Allan-familie. Piper en Coates' Feabe vormden het de basis van het ras. In 1825 werd Coates' Feabe gedekt door Anderson's Piper, en het resultaat van deze kruising was Young Piper de eerste “Bedlington Terriër”.




De eerste Bedlington terriër

DE EERSTE BEDLINGTON TERRIËR: AYNSLEY’S YOUNG PIPER

Young Piper wordt beschouwd het ideale type onder de toenmalige fokkers.

A gamer or a better specimen than Piper can’t be

Een beeld van het karakter van wat dé voorouder van de Bedlington Terriërs van vandaag is, wordt geschetst in een citaat van een brief geschreven door de heer Joseph Aynsley over Piper, die in 1870 in een sportkrant verscheen:

"Met betrekking tot het doen en laten van Piper zou er een volume nodig zijn om ze te bevatten; maar ik kan vermelden dat hij op acht maanden oud op een das was gezet en vanaf die tijd tot zijn veertiende voortdurend aan het werk was, min of meer, met dassen, vossen, marters, otters en ander ongedierte. Hij trok een das nadat hij veertien jaar oud was, toen hij tandeloos en bijna blind was, nadat verschillende andere Terriërs faalden.”

Een ander verhaal over Young Piper
In 1835 was mevrouw Aynsley in het oogstveld en had haar vier maanden oude baby achtergelaten in een mand onder de heg, met de oude Piper aan het roer. Een woeste zeug kwam rondsluipen toen de arbeiders niet meer hoorden en probeerde bij het kind te komen, dat ongetwijfeld varkensachtig zou zijn verslonden. Maar Piper stond niets van dien aard toe en hield het wezen op afstand totdat er hulp kwam, en de 'grunter', zeer tegen haar wil in, naar de stye werd verdreven, om kort daarna te worden gedood. Er werd altijd geloofd dat Piper het leven van de baby redde en dus werd de arme oude hond naar behoren gekoesterd. Net als al zijn nakomelingen was Piper vijftien jaar oud toen hij stierf en tot op de dag van vandaag worden zijn naam en bloed gewaardeerd in de stambomen van de Bedlington Terriërs.

1835 VERBOD OP BADGER-BAITING
In 1835 werd Badger-baiting en Fox-baiting bij wet verboden. De instelling van de typische inwoner van Bedlington veranderde door het verbod op hun geliefde sporten Badger-baiting en hanengevechten. De inwoners gingen zich nu op meer vredelievende hobby’s richten. Het oude type Bedlington Terriër raakte uit de mode. In 1911 was het fokken van Bedlington Terriërs niet meer rendabel voor de fokkers in Bedlington en raakte het ras nog meer uit de gratie. Joseph Aynsley bleef betrokken bij het ras, ook als vraagbaak en keurmeester.


Joseph Aynsley (circa 1855) Fokker van de eerste Bedlington Terriër

HONDENSHOW
De eerste show met Bedlington Terriërs voor zover bekend, werd gekeurd door Henry Wardle uit Newcastle-upon-Tyne, een goede keurmeester en een vurig bewonderaar van de hondensoort. De show vond plaats op 12 april 1870 en de eerste prijs werd gewonnen door Thomas John Pickett met Tip, een hond vol gameness, maar men vermoedt dat hij een scheutje Bull in zich had.

Zestien jaar later in 1886 werd de eerste Bedlington Terriër opgenomen in het stamboek van de Amerikaanse Kennel Club. Deze donkerblauwe van Quayside Lad ex Jean genaamd Ananian, eigendom van W.S. Jackson uit Toronto, Canada en gefokt door J. Hall uit Engeland, won op 13 mei 1884 voor het eerst in Crystal Palace in 1885. Op dat moment werden slechts 26 rassen erkend door de AKC.





Bronnen:
https://honeymist.com/history/
https://www.bedlington.co.uk/gallery/al ... 1861-1911/
https://www.davidhancockondogs.com/arch ... 9/057.html
https://www.davidhancockondogs.com/arch ... /1066.html
https://chestofbooks.com/animals/dogs/B ... rrier.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Badger-ba ... the%20dogs.
https://www.bedlingtonamerica.com/the-btca/
http://altbedlingtons.blogspot.com/2011 ... rrier.html

[Sam!]

BEROEMDE BEDLINGTON TERRIËR LIEFHEBBERS

Engelse adel: Lady Diana Olivia Winifred Maud Cooper, Viscountess Norwich (1892-1986)

Lady Diana Cooper met haar Bedlington terriër "Major" 1922

Acteur Boris Karloff (o.a. monster van Frankenstein) (1887- 1969)



Actrice Jeanette Anna MacDonald (1903- 1965)

1941


Mary B. Rockefeller (prominente USA familie), mede eigenaar van de succesvolle Rockefellers' Rock Ridge kennel

Mary B. Rockefeller holds Ch. "Sir Lancelot of Rowanoaks" 1942

Mary Henry Day (1910- 2006) Balletlerares en oprichtster van The Washington Ballet

Mary Day en haar Bedlington terriërs "Teddy" en "Gemima"

Schotse kunstenaar Craigie Aitchison (1926-2009)


John Edwards Amerikaanse politicus(1953-....)


Actrice Whoopi Goldberg (1955-....)

[twinkeltje]

O Whoopi dan kan het alleen maar een leuk ras zijn

[Sam!]

Ja, hè ik ben straks in goed gezelschap
Inmiddels 24 dagen oud, eerste keer buiten.

[twinkeltje]

Wat een wolletjes al

[Sam!]

Ja, het gaat super snel, zeker als ik vergelijk met pups van dezelfde leeftijd uit andere nestjes. Ze lopen goed voor hun leeftijd. Met 21 dagen aten ze al tartaar met smaak, nu eten ze al zelfstandig uit hun bakjes. Dat vind ik toch wel een voordeel van een fokker met veel ervaring. Misschien speelt het ook een rol dat het een ervaren teef betreft, dit is het tweede nest, dat was voor mij ook een pré. Zelfs de teef ziet er weer super uit.

Foto met mams

[twinkeltje]

O die ziet er echt weer uit of ze niks geen pups heeft gehad

[ranetje]

Mams ziet er inderdaad heel goed uit
Gelukkig zie ik nog wel melkpakketten

[Sam!]

Nog een kleine update: afgelopen zondag hebben we ons pupje uitgekozen en over tweeëneenhalve weken mogen we hem ophalen. Zijn naam: Rizzo, betekenis "met krullend haar". Rizzo bekt lekker én is leuk in combinatie met onze Oscar, beide muppets


Filmpje van vandaag, net na het eerste trimbeurtje (inmiddels is Rizzo (6,5 week) geen zwart pupje meer).
Vergeet niet het geluid aan te zetten ... je hoort de liefde voor Rizzo in de stem van de fokster

[twinkeltje]

Te schattig maar wat een boefjes al

[ranetje]

Leuk filmpje

[Sam!]

Dubbel (kan verwijderd worden)

[ranetje]

[Sam!]

Bezoekje afgelopen zondag.
In verband met de hitte in de koele garage.

[twinkeltje]

@Sam! je filmpje doet het helaas niet, hoe gaat het met de pup?

[Sam!]

@Sam! je filmpje doet het helaas niet, hoe gaat het met de pup?

Beter?

[ranetje]

Filmpje doet her hier prima
Leuk gezicht

[twinkeltje]

Wat een boefjes, kleine ondernemers

[Sam!]

Inmiddels woont Rizzo een dikke twee weken bij ons. Hij is een droompup: ongecompliceerd, onverschrokken én mensgericht. Oscar is helemaal in de wolken met Rizzo en werpt zich op als grote broer.

Een impressie van afgelopen twee weken:

[twinkeltje]

Wat een boefje hoe die naar puck keek ook, wat leuk is hij samen met Oscar