Die honden die met gedrag wegkomen waar een andere hond gigantisch voor op zijn/haar flikker zou krijgen van andere honden?
Cayuga heeft het, de gunfactor. En ik kan er de vinger niet op leggen waar dat nou door komt.
Hij stiert op andere honden af met een hoge houding. Kop hoog, oren op, staart hoog en strak kwispelend. Op alle honden. Onderdanig, dominant, angstig, neutraal, maakt niet uit.
En er valt NOOIT een onvertogen woord. Laatst kwamen we iemand tegen met twee mechelaars. Een heel dominante reu en een behoorlijk terughoudende teef met veel conflictvermijdend gedrag.
En Cayuga, met zijn uitstraling van zacht ei, ontlokte de eigenaar van de mechelaars de (half bewonderende) opmerking "Zó! Hij STAAT er wel, hè?" toen zijn reu neus aan neus stond te patsen met Cayuga.
Ja, dat deed hij. En hoe.
Gisteren kwamen we een roedeltje tegen van een weimaraner reu en teef en een jack ruzie
Die weimpjes doen graag aan patsen, en die JR huppelt er dan omheen om al keffend wat olie op het vuur te gooien. Skadi gaat standaard aan de riem, want die wil die weimaranerteef opvreten (we komen ze wel vaker tegen), maar ik besloot Cayuga te laten gaan. En inderdaad. Het ging gewoon goed. Volop gepats, maar geen onvertogen woord
Ook komt hij weg met gedrag waarvan eigenaren vaak zeggen "Nou, dat vindt hij/zij normaal nooit goed". Zoals zonder al te veel plichtplegingen vol onder die staart duiken. Zelfs bij Skadi
Die geeft hem pas op zijn flikker als hij véél en veel te ver gaat.
Waar ze elke brutale reu héél rap opvoedt tot een beleefd knikkend heerschap, komt Cayuga weg met dingen waarvan me soms de bek losvalt.
En hij staat echt onder haar, hoor. Hij heeft niet veel meer in te brengen dan lege briefjes.
Bij begroeten van Skadi laat hij in een flits onderdanig gedrag zien (oortjes plat, kop laag, lage brede kwispel) en dan neemt hij weer zijn gewone hoge houding aan. En Skadi vindt dat prima
Af en toe dwingt ze hem tot kalmerende signalen, door er schuin voor te gaan staan bijvoorbeeld, en vaak vindt ze het leuk om te bepalen dat hij ergens niet mag lopen, maar verder vindt ze het wel best.
Wat IS dat nou, die gunfactor. Waarom komen bepaalde honden met van alles aan brutaal gedrag weg zonder dat er ooit een onvertogen woord valt?
Hebben jullie ideeën of theorieën?
Alleen sommige teven vinden hem het einde. En dat zijn dan meestal teven die alleen hem het einde vinden.
? Ik kan tenminste niet tot een andere conclusie komen, juist omdat Doran totaal met z'n aandacht bij mij is en de andere honden lucht voor hem zijn 
Ik was vergeten dat Diem Glenn al ontmoet heeft...
Dat rijden op een intacte reu had ik nog niet eerder gezien bij hem. Ook niet sindsdien trouwens. Poot opleggen/overhangen wel maar echt rijden probeert hij alleen op een teef of castraat. (het mag niet van mij uiteraard)
Maar ze had niet altijd een hoge houding, dus toch weer niet helemaal wat jullie bedoelen denk ik?
hij heeft het voornamelijk als ik met de teven erbij loop, zo van die zijn van mij! 
Maar zo liep hij dus ook op onbekende honden af, staart omhoog en even buurten.
