Belle schreef:MARC_S schreef:We hebben snoeihard moeten werken aan dat gedrag en het was erop of eronder. Dat gebijt vond trouwens al plaats tijdens een cursus voor moeilijke honden. Ze snpate en hapte al dus we waren al bezig
Gewoon even een vraag uit interesse, want ik heb zelf nog nooit honden gehad die naar mijn hapten of wat dan ook, maar hoe heb je dat dan aangepakt met Wuilus? Ik neem aan dat nog harder optreden dan niet werkt, want dan heb je op den duur alleen nog maar overwicht als je vreselijk tekeer gaat. Maar wat wel, ga je privileges afnemen, ga je juist meer op de positieve manier werken? Zou je daar iets meer over willen vertellen?
Ja hoor, tuurlijk

Ik kan wel alleen maar aangeven wat bij mij werkte
Ten eerste zijn we begonnen met het wegnemen van haar kansen de verkeerde keuzes te maken. Spelen met bekende honden was ok, maar verder geen contacten met andere honden die ik niet kende. Het gevolg was dat het vechten en ook de stress, spanning en het geschreeuw tijdens de wandelingen wegvielen. Ik leek weer op een baas want er was geen gebrul en opwinding meer in haar die mij weer op de 2e plaats konden zetten of me in de fout lieten gaan door te roepen zonder dat dat zin had.

Wel gaf dat de verplichting dagelijks bekende honden op te zoeken want daarin mocht ze niet tekort komen natuurlijk.
Ze kreeg een eigen plaats. Een lekkere doggybag van goed formaat maar dat was dan wel haar ligplaats. De vloer mocht ook maar verder mocht ze nergens liggen.

Op die manier kon ik haar ook naar haar plaats sturen als ze overheersend werd en dat zorgde voor veel duidelijkheid. Hond op de grond en ik bepaal waar en wanneer door te bepalen waar ik die mat neerlegde en wanneer ik vond dat ze naar haar plaats moest gaan

. Extreem belangrijk is dan wel dat je veel aandacht, lekkere botten en veel liefdevolle blikken geeft aan de hond op zijn plaats en niet alleen denkt, heerlijk rustig dus ik kan de hond negeren oid

.
Na een jaar was ze vergroeid met die doggybag en die ging dus altijd mee waar we ook heen moesten. Wuilus kon dus weer ergens komen zonder wangedrag want ze had een eigen veilige plek waar ze graag naartoe ging

Rondlopen en blijven etteren was niet meer mogelijk

Even kennis maken, even knuffelen met bekenden en zodra ze begon met handen pakken of tegen iemand op wilde gaan staan was het "Wuilus, ga maar naar je plaats" en daar kreeg ze een pensstaafje oid.
Wandelen was steeds weer bezig blijven met de hond. Stokken laten halen op commando, zwemmen op commando, spelen als het mocht, rennen naast de fiets en oefeningen met een lekker koekje. Dus niet meer hondje los en ik lekker een sigaretje en we zien wel wat ze gaat doen

Op die manier werd ze totaal afhankelijk van ons en wij niet meer van wat zij wilde doen (uit verveling en gebrek aan sturing?

) . Wandelde ik zonder iets te doen dan liep ze vrij netjes en maximaal 5 meter uit de buurt. Verder mocht niet meer en deed ze dat wel dan moest ze maar aan de lijn want anders ging ze toch maar honden opzoeken om te domineren of wegrennen en mij uitdagen (verveling?). Wegrennen ervaar ik zelf als iets wat slecht is voor de rangorde en dus je relatie met de hond. Jij roept en de hond denkt POEP! Kan dus echt niet goed zijn
Eigenlijk zijn we samengevat bezig geweest totale controle over haar leven te nemen waardoor het eigen initiatief en met name de storende gedragingen gewoon geen plek meer hadden. Ze was ook meer bezig met de nieuwe regels (geestelijk gestimuleerd?) en wij gaven ook meer aandacht omdat ze beter te pruimen was en een leukere hond werd zo.
Wel was dus plaats ook echt plaats als ik dat zei en ging ze niet dan "bracht" ik haar niet altijd even aardig
Wat bij mij erg belangrijk was was dat ik me goed realiseerde dat als je de totale controle over je hond neemt en dus eigenlijk weinig ruimte laat voor eigen initiatief je ook echt een zware verantwoordelijkheid hebt. De hond moet steeds weer de kans krijgen zicht uit te leven en altijd moe zijn als je ergens heen gaat waar je van de hond vraagt rustig te blijven. (bezoek, terrasje etc.) De mat moest altijd mee en je moet zorgen dat je alles leest in de hond. Ligt ze op de goede plaats in een vreemd huis? Voelt ze zich relaxt en zo niet wat kan ik voor haar doen? Raakt ze gespannen van een andere hond in de buurt dan ga ik gewoon weg etc. Voorkomen dat ze gestressed werd was echt prioriteit nr 1 Slapen ergens anders was de mat naast het bed bv. Thuis altijd naast bed slapen en de mat altijd naast mijn zitplaats.
Ik denk dat dat allemaal samen heeft gezorgd dat ze interne rust vond en geen noodzaak meer zag in het overnemen van de controle. Ik deed het goed in haar ogen en ik was erg leuk dus ze was vanaf toen kalm, zelfverzekerd en ontzettend lief

Veel mensen mochten weer binnenkomen ipv dat ze ze grommend op stond te wachten en op het balkon moest of aan de verwarming aan een ketting. Ik zei kijk maar wie daar is en gaf direct wat lekkers bij goed gedrag. Braaf, hier is een pensstaafje en ga maar naar je plaats. Dan was het bezoek binnen en was het goed
