Branka schreef: ↑14 sep 2025 12:31
Zo onverwachts. Veel sterkte met het gemis van je grote vriend.
Redden de dames het een beetje zonder hem?
We hebben dinsdag thuis afscheid van hem genomen, dames erbij en ook de katten kwamen er in de woonkamer zelf bij. Terwijl eentje absoluut niet van vreemden houdt, die bleek achteraf er toch bij te zijn gebleven, verdekt opgesteld.
Alle dieren hadden een echt goede klik met Aki, hij was hun stabiele factor, verzorger, "hoeder"
We konden het niet opbrengen hem zelf weg te brengen, en ook voor het eerst besloten dat we hem wilden laten cremeren individueel en as terug willen.
Samen hem naar ons schuurtje gedragen en ook daar gingen alle dieren zolang de schuur open stond kijken, even daar blijven ook zonder ons erbij.
Heb dat niet eerder zo ervaren, zoals nu de dieren reageerden.
In de ochtend dacht ik dat Chara grote nood had, maar die wilde direct weer naar Aki toe in de schuur. Glory bleef erbij maar wat meer op afstand. Vlak erna is hij opgehaald, hebben we hem zelf in een mand getild en naar de auto van het bedrijf gedragen. Dames leken ook echt toen wederom een laatste afscheid te brengen, zo bijzonder.
Ze hebben een goede klik met elkaar, maar vandaag had Glory het niet wel binnen. Ook Chara is anders, volwassener geworden lijkt wel.
Glory is nu wat teruggevallen in bepaald angst gedrag, je merkt nu hoeveel steun zij aan Aki had, alleen al zijn "er zijn" was voor haar voldoende blijkt nu.
We zijn zelf ook van slag natuurlijk, en ook buiten spreken diverse mensen ons aan, het was wel een trio wat opviel. We lieten ze altijd met 3 tegelijk uit, en hij liep hier zelf al 11 jaar rond natuurlijk.
Even alles weer laten wennen aan nieuwe situatie. Ze konden vandaag wel mee naar schoonma, 3 honden werd daar teveel en nu de dames ipv Aki mee naar oma, was voor mijn zwager ook even slikken en voor schoonma. Maar ze deden het ook super goed, ook Chara met haar eetobsessie vanwege haar Epi.. de hapjes konden veilig op tafel blijven staan in ieder geval
Heenweg liep niet zo lekker, trekken als een wezenloze, niet meer luisteren etc.. dus dat vergt even weer wat discipline en pas op de plaats. Maar had ik me wel een beetje op ingesteld, maar wel lichtelijk frustrerend..
Terug ging echter al fijner... en met wat balansoefeningetjes tussendoor wat ook voor afleiding zorgt denk ik dat we er wel weer gaan komen.
Maar man, wat hakt dit er in. Je hebt altijd verdriet, maar ook mijn vriend geeft aan dat dit plotse afscheid echt er ontiegelijk inhakt.