We hebben afscheid genomen.
Het was wat druk, en we hebben lang ook in de wachtkamer moeten wachten. Ik heb daar op een bepaald moment wel wat van gezegd.
Ze was ontzettend benauwd, en we zaten in de wachtkamer, kwam er nog een met een podenco medicijnen ophalen en lekker die hond op Jol telkens af laten komen.
Waar zit je dan in godsnaam met je verstand. Beest deed niets, maar jemig
Er waren vandaag enorm veel euthanasie patiënten. En ineens liepen ze uit.
Ben er later nadat Jol was ingeslapen rustig op terug gekomen, ze begreep de frustratie en ook dat ik het gewaardeerd zou hebben dat ze ons even hadden kunnen bellen om het tijdstip te verlaten. Ik vond het echt verschrikkelijk om zo met haar in die wachtkamer te zitten samen met mijn partner. En nog een persoon met hond, en een kat die ook ingeslapen moest worden.
Overmacht, besef ik me uiteraard ook.
Het was helaas ook niet dezelfde dierenarts die Jol een paar weken eerder had onderzocht.
Maar bij het zien van Jol, en onze verklaringen was het voor haar ook wel duidelijk dat het "op" was. Jol haar ogen waren ook al heel leeg, ze was niet echt meer bij besef wat er allemaal gebeurde.
Ze is in slaap gebracht in de schoot van mijn vriend. Dat ging rustig en da zelf had mondkapje om dus gelukkig konden we daarom gewoon dicht bij Jol zijn.
Zo hebben we nog een tijdje gezeten en we mochten de tijd daarvoor nemen, dat was wel fijn voor mijn vriend.
Daarna is ze rustig gegaan, het hartje bleef nog vrij lang kloppen, maar uiteindelijk is ze rustig ingeslapen.
Onze Jollepol, tante Pollewop.
Ze heeft nu rust.
Wat een leegte ineens..
Onze kleine grote meid
