Het is inmiddels wel ook "ons" hondje geworden, maar mijn vriend heeft haar al van pup af aan. Ik wachtte dat hij toch ook zelf aan zou geven dat ze nagekeken moest worden.
Maar telkens als ik erover begon kreeg ik "ik weet het, ik zie het ook, maar ik durf niet".
Gisteren heb ik zelf maar de knoop doorgehakt. Mijn gevoel zei dat er iets niet klopte, en ik moest ook enorm aan Bluf denken die ineens acute hartfalen kreeg, vocht in de buik en het op dat moment steeds benauwder kreeg.
Als Jol dat ook zou hebben, zou ik het mezelf niet vergeven dat ik niet eerder had laten kijken.
Ook maar een dierenarts uitgekozen, een die op 5 minuten rijden zit, en ik kon vanmorgen terecht.
De tweede urine opgevangen in een bakje, nog een fijne drol op de stoep van DA neergelegd
(ouderdom hé, normaal poepte ze niet op de stoep) gelukkig had ik zakjes bij me.Enfin, urine was goed (ik dacht aan nierfalen ook), hartje was goed. Daarna werd het wat moeilijker bevoelen van de buik en kon da niet iets ontdekken. Dus het voorstel was een echo laten maken.
Dat kon direct, dus uiteraard wilde ik dat ook, wil dan gewoon zekerheid hebben.
Tijdens wachten, sla ik een blad open.. met een onderwerp baarmoeder ontsteking
dat was nog even niet in mij opgekomen... pus in de buik of tumoren.. man... het voelde niet zo fijn ineens.. dat is het nooit natuurlijk je gaat meestal niet voor je lol naar een dierenarts.Vervelend wel dat je alles op afstand moet bekijken, en je niet zelf bij je hond kan staan maar de assistente en de dierenarts deden het heel fijn, en Jol onderging de echo vrij kalm, daar zat ik uiteraard wel bij op afstand ook.
Er is uitgebreid gekeken, ze nam er de tijd voor gelukkig wat ik wel fijn vond.
En er waren geen hele gekke dingen te zien, lever klein beetje vergroot, en in de baarmoeder wel een beetje vocht. Maar geen pus, veel vocht of tumoren.
Pak van mijn hart.
Voor de zekerheid wel AB kuur meegekregen vanwege dat vocht in de baarmoeder. En advies om toch een klein beetje af te laten vallen.
Heb haar zelf even op de weegschaal gezet, , 21,3 kilo.. daar mag inderdaad wat van af..een laatste weging 2 jaar geleden was 18 kilo
Gelukkig geen gekke dingen, maar ik had gewoon een onderbuikgevoel.
Vriend is heel blij dat ik ben geweest (zei hij gisteren al, dat hij het fijn vond dat ik door had gepakt, maar hij was zo bang dat het mis zou zijn), en toen ik hem belde dat alles ok was dat natuurlijk een ontlading, hij zat gisteren in tranen en wilde het er niet meer over hebben
Enfin, tante Pollewop is natuurlijk wel een hond op leeftijd, 1/11 moet ze 15 jaar gaan worden, en we weten nu eenmaal dat je rekening moet gaan houden met bepaalde klachten.
Maar nog voor het onderzoek zaten de emoties bij mij ook hoog, altijd als ik om medische redenen naar een da ga is het vaak mis... viel dit keer gelukkig mee.
Over die lever tikte ik net nog even op Cholodin, omdat we dat dagelijks aan Jol geven. Nu lees ik dat dat soms juist ook wordt voorgeschreven bij honden met leverproblemen. Mooi meegenomen dus.
Het vele drinken heeft ook wel een reden.. maar op dit moment zijn de meest vitale dingen bekeken en uitgesloten en zie ik zelf geen noodzaak voor bloedonderzoek. Dierenarts ook niet trouwens.
Wilde het gewoon even met jullie delen, omdat ik me echt ontzettend veel zorgen maakte om de dame.
. Ze zitten zo diep in je hart
, sterkte voor jullie beiden.
Ach meisje toch, wat verdrietig. Heel veel sterkte met wat jullie ook gaan beslissen. Dikke knuffel.
