Oké duidelijk verhaal, dankjewel voor het delen en het openen van mijn ogen.Frootje schreef:Het probleem met die oplevingen is dat ze ze hebben totdat het ineens niet meer gaat en het eigenlijk alleen nog maar lijden is. Een dier laten inslapen is altijd een heel persoonlijke kwestie maar ik zou dat moment zelf altijd voor willen zijn. Het is niet erg om een dier dat nog goede dagen heeft in te laten slapen als de situatie zo uitzichtloos en eigenlijk zo schrijnend is. Liever een paar weken te vroeg dan een dag te laat. Ons oude hondje had nog best veel goede dagen maar ging gewoon zo rap achteruit dat het snel geen hondwaardig bestaan meer geweest zou zijn. Zij is op een goede dag ingeslapen, heeft op de dag zelf nog een stukje gewandeld, nog kwispelend een kluifje gegeten en heeft nog vrolijk de dierenarts begroet. Dat gaat je aan het hart, dan twijfel je aan jezelf, dat is heel zwaar. Maar ze ging snel en was gelijk weg, je merkte toch wel dat dat lichaam behoorlijk op aan het raken was. Honden zijn wel heel goed in het zichzelf sterk maken. Dat is geweldig, maar ook een valkuil en het maakt het besluit voor ons als eigenaren soms nog moeilijker. Maar soms moeten we dat besluit toch nemen. Het is echt niet altijd in het belang van de hond om te blijven rekken, zelfs niet als de hond nog gewoon goede momenten heeft. Ik hoop dat de dierenarts je hier een realistisch advies over kan geven morgen.
Jullie hebben gelijk, ik moet aan het welzijn van mijn hondje denken. Bij mij werkt het een beetje omgekeerd, ik voel me slecht als ik haar laat inslapen terwijl ze misschien nog even mee kan met pijnstilling. Dat is niet goed natuurlijk.
