Oh jakkes wat vreselijk naar en verdrietig om toch nog zo plotseling afscheid te moeten nemen van je lieve meisje. Heel veel sterktelucie schreef:Mijn lieve lieve dappere stoere Amber is er niet meer
Nadat ik eindelijk mijn man telefonisch te pakken heb kunnen krijgen (net gisteren voor 2 weken naar Nederland voor werk) heb ik contact gehad met de kliniek. Helaas was mijn eigen da er niet en degene die er wel was had haar handen vol aan spoedoperaties. Maar ik mocht mailen met haar (mijn eigen da die Amber gisteren nog heeft gezien) en zij stelde toen voor dat ze naar de kliniek zou komen om Amber daar te zien
.
Amber was inmiddels weer een beetje open had wat gedronken. Het klinkt vreselijk egoistisch, maar ik hoopte zo dat ze toch weer op zou knappen en dat we haar konden laten gaan als mijn man er bij was. Dat ik nog tijd zou hebben om afscheid te nemen en haar te verwennen!
Bij de echo bleek dat de tumor gigantisch was gegroeid; voor mij was daarmee duidelijk dat ze onmiddellijk moest worden ingeslapen. Alle hulde voor deze da die me zo fantastisch daarin begeleid heeft. Amber was omringd met liefdevolle mensen en is rustig heengegaan. Nog maar twee maanden na Lizzy's dood.
Lief Ambertje, die nooit van opgeven wist, mag nu gaan rusten.
Het is goed zo, maar ik voel me vreselijk ellendig
