Nicoline schreef:
Als alleenwonende vrouw denk ik daar weleens over na, hoe fout is het nou eigenlijk om een voorkeur te hebben voor een hond met een stoer of afschrikwekkend uiterlijk, als je je daardoor veiliger en zekerder voelt? Geldt ook voor mannen, want lang niet elke man is weerbaar. Niet om ermee te patsen natuurlijk, maar voor mij is het toch een reden om niet voor een klein hondje te kiezen. Ik neem dat dus ook zeker mee in het kiezen van een hond, het hoeft niet per se een “hr hond” te zijn, maar toch middenmaat of groter en goed in de spieren zegmaar.
Hoe kom je eigenlijk bij die vraag? (dikgedrukt)
Keuze voor een bepaald karakter of grootte van een hond zie je in sommige gevallen vaker terug komen. Afhankelijk van waar en hoe je woont denk ik.
Hoe vaak, ook hier, lees je niet dat ze een bepaalde hond zoeken, omdat ze afgelegen wonen en zich wel wat veiliger willen voelen, of juist omdat mensen op een bepaalde plek wonen met veel criminaliteit en dat de keuze van een bepaald ras daar op wordt bepaald.
Voor mijzelf is de keuze van voorkeur niet bepaald door het gevoel van onveiligheid, of mij zekerder willen voelen. Van kleins af aan had ik gewoonweg een klik met een Duitse herder, en langszij de Mechelse herder.
Ik zal niet zeggen dat het fout is om puur op uiterlijk van een hond te bepalen wat je in huis neemt, ik zet er wel mijn vraagtekens bij. Want sluiten die eigenschappen van bepaalde honden dan wel aan bij wat je voor ogen hebt, of heb je de hond alleen in huis als afschrikmiddel en om je eigen onzekerheid/angst te kunnen verbloemen en hoop je dat je er ook mee uit de voeten kunt.
Dat laatste vind ik vaak dus wel opvallend, mensen die blind gaan op een uiterlijk zijn soms niet in staat om met dat soort type honden uit de voeten te kunnen, wat dus tot gevaarlijke situaties kan leiden.
En ja, dat zijn vaak dan rassen als Duitse en Mechelse, Hollandse herders, dobermann, rottweiler, mastiff, Anatolische herder en ga het rijtje vecht en waak- en verdedigingshonden maar af.