Ik ben met je eens dat ook wij veel meer gestuurd worden door onze hormonen dan we eigenlijk willen weten. Maar toch, wij als mensen kunnen nadenken over ons gedrag, en daardoor voorkomen dat onze hormonen met ons op de loop gaan. Dit in tegenstelling tot veel honden. Natuurlijk, er zijn mensen die zich minder kunnen beheersen. Ik denk bijvoorbeeld aan verkrachters, of pornojunks.MARC_S schreef:Ik denk dat bij mensen toch meer uit hormonen voortkomt dan je je kan voorstellen Wil.
Wat te denken van het rondkijken als je op straat loopt, het er leuk uit willen zien voor het geslacht waar je op valt, het beginnen en streven naar relaties, seks, het verzorgen van jezelf om niet weg te glijden en dus onaantrekkelijk te worden. Als je goed nadenkt kom je toch op een hele berg zaken die voortkomen uit hormonen, zelfs je karakter is bepaald door je hormonen. Als man ben je anders dan een vrouw, dat ligt aan niks anders dan weer die hormonen. Al je gedragingen stammen op een of andere manier basaal uit hormonaal gestuurde processen.
Nu is dat bij een hond niet allemaal net zo belangrijk als bij een mens, dat ben ik met je eens, maar stel dat een hond lekker achter stokken aangaat en speelt, dan kun je die hond gelukkig noemen, zal hij ook wel zijn. Maar voor hoeveel honden is de enige afleiding niet het wandelingetje, het snuffelen en de interactie met andere honden? Dat alles is weer wel gestuurd door hormonen. Kroelen op de bank weer niet natuurlijk, maar het roedelleven weer wel.
Maar reuen met 9 maanden castreren vind ik nooit of te nimmer een verantwoorde daad, het is dan altijd een eigenaar die tekort schiet ten koste van de hond. Een opgefokte hormoonbal kan het niet zijn want daar is hij te jong voor en alles is met 9 maanden nog te sturen toch?
Het is voor een hond veel moeilijker om te leren omgaan met ziujn door hormonen gestuurde driften, zeker als het om een hond gaat die in handen is van een baas die zich niet bewust is van de invloed die hij in deze op zijn hond zou moeten uitoefenen, of zich hier gewoon veel te laat bewust van wordt om de klok nog terug te kunnen draaien.
Weer kom ik ook terug op het simpele feit dat veel honden eigenlijk te sterk zijn voor hun baas. Dit kun je een tekortkoming van de baas noemen, of wat dan ook, maar het blijft een gegeven waar die baas mee om zal moeten gaan, binnen zijn mogelijkheden. Niet iedereen heeft het in zich om een zwaar op de hand zijnde hond te zijn naar zijn hond toe. Je bent wat je bent, en kunt hoogsstens proberen zoveel als in je macht ligt te verbeteren in deze, maar iedereen heeft zijn grenzen.
Hierdoor kan het ook voorkomen dat iemand er al op jeugdige leeftijd achter komt dat zijn hond uit de hand aan het lopen is. En dat het beter zou zijn om dit zo vroeg mogelijk tegen te gaan. Ter voorkoming van ernstige ontsporingen. Ik ben het niet met je eens dat het onmogelijk is dat een reu al op zeer jonge leeftijd een opgefokte hormonenbal is geworden. Wel heb je gelijk dat veel te sturen is, maar niet alles. In hoeverre iets te sturen valt hangt af van de hond, zijn baas, diens kennis en mogelijkheden. Vaak kan er dus wel zeker zat aan gedaan worden zodat een kastratie niet noodzakelijk is, maar niet altijd. En helaas, in dergelijke gevallen kan ik me toch niet aan de indruk onttrekken dat dan een kastratie aan te raden is. Eenvoudigweg omdat je er gewoon het beste van moet maken. Maar nooit moet er maar gewoon gekastreerd worden uit gemakzucht. En zeker niet omdat iemand dat eens oppert als dé oplossing voor alle mogelijke problemen.
Het is soms gewoon onzin om een zinloos gevecht met de hormonen aan te gaan. Hoewel het zeker zo is dat het korrekte is om te weten hoe te voorkomen dat je je in deze situatie bevinden gaat.
: 
Waar praat je dan tegen? Lijkt wel een persoon die plezier heeft in het feit dat ze dit gedaan heeft. Je zou er minimaal een klein schuldgevoel van moeten krijgen vind ik, zij heeft er lol aan 
