Nieuwe hond, nieuwe problemen

[malinois]

Shit fuck shit. Ik had bij het aflijnen na het laatste rondje mijn verkeerde bril nog op (waarbij ik dichtbij dus echt geen drol zie), en ik klik het 24-uurslijntje dus net naast het ringetje van Tika's halsband. Dus nou loopt ze zonder lijntje waar ik op kan gaan staan.

Dat wordt morgenochtend weer akelig grijpen, als het al lukt, want ze WEET dat ze nu los is, ze ontwijkt me per direct veel meer dan met dat lijntje eraan, en als ze het lijntje nu alleen maar ziet neemt ze de benen.

Ik baal hier zo ontzaglijk van. Het ging al zo goed, en nou ben ik weer een paar stappen terug. Kuthond. Kutstichting.

Okee, kuthond natuurlijk niet, want ze blijft verder een giga leuk hondje, maar waarom doet ze nou zo godse moeilijk over dat aanraken/aanlijnen? Het is zo kneiteronlogisch en onbegrijpelijk. Ze is ziekelijk nieuwsgierig, wil alle mensen op straat besnuffelen, ze neemt van elke vreemde probleemloos koekies aan, maar zodra iemand probeert te aaien (ook hele kleine kinderen), blijft ze weg deinzen. En met aan- en aflijnen ging het alsmaar beter in die zin dat ze gewoon netjes en relaxed stil bleef staan, maar ik kan haar nog steeds niet echt aaien. Ze speelt met me, heel enthousiast met trekspelletjes en 'bekvechten', springt tegen me op, douwt tegen me aan, wringt zich desnoods tussen mijn benen om op het aanrecht te kunnen kijken als ik met kattenvoer bezig ben, maar zodra ik probeer te aaien, is het over en uit.

Ik zit te denken of ik een matras in de huiskamer zal gooien om daar te gaan slapen. Dat lost niks op met het morgen weer akelig grijpen om aan te lijnen, maar misschien als ik een paar dagen beneden slaap, dat ik daar wat meer vertrouwen door krijg? Toto ligt per direct bij me op dat matras, en wellicht dat zij daar uiteindelijk ook zal durven slapen, en dat ik dan op enig moment nog half slapend wel kan aanraken/aaien.

Waarom moet je haar aaien???
Wat een gedoe toch met dat beest, pak eens door zoals hier al zo vaak gezegd is....of geef dr terug aan de stichting zodat er een geschikt huis gezocht kan worden.

[Gimmick]

STOP MET HAAR TE AAIEN!!!
ze wil het niet!!!


geniet toch gewoon van haar aanwezigheid zonder dat geaai

[80564M]

Shit fuck shit. Ik had bij het aflijnen na het laatste rondje mijn verkeerde bril nog op (waarbij ik dichtbij dus echt geen drol zie), en ik klik het 24-uurslijntje dus net naast het ringetje van Tika's halsband. Dus nou loopt ze zonder lijntje waar ik op kan gaan staan.

Dat wordt morgenochtend weer akelig grijpen, als het al lukt, want ze WEET dat ze nu los is, ze ontwijkt me per direct veel meer dan met dat lijntje eraan, en als ze het lijntje nu alleen maar ziet neemt ze de benen.

Ik baal hier zo ontzaglijk van. Het ging al zo goed, en nou ben ik weer een paar stappen terug. Kuthond. Kutstichting.

Okee, kuthond natuurlijk niet, want ze blijft verder een giga leuk hondje, maar waarom doet ze nou zo godse moeilijk over dat aanraken/aanlijnen? Het is zo kneiteronlogisch en onbegrijpelijk. Ze is ziekelijk nieuwsgierig, wil alle mensen op straat besnuffelen, ze neemt van elke vreemde probleemloos koekies aan, maar zodra iemand probeert te aaien (ook hele kleine kinderen), blijft ze weg deinzen. En met aan- en aflijnen ging het alsmaar beter in die zin dat ze gewoon netjes en relaxed stil bleef staan, maar ik kan haar nog steeds niet echt aaien. Ze speelt met me, heel enthousiast met trekspelletjes en 'bekvechten', springt tegen me op, douwt tegen me aan, wringt zich desnoods tussen mijn benen om op het aanrecht te kunnen kijken als ik met kattenvoer bezig ben, maar zodra ik probeer te aaien, is het over en uit.

Ik zit te denken of ik een matras in de huiskamer zal gooien om daar te gaan slapen. Dat lost niks op met het morgen weer akelig grijpen om aan te lijnen, maar misschien als ik een paar dagen beneden slaap, dat ik daar wat meer vertrouwen door krijg? Toto ligt per direct bij me op dat matras, en wellicht dat zij daar uiteindelijk ook zal durven slapen, en dat ik dan op enig moment nog half slapend wel kan aanraken/aaien.

AAI HAAR DAN NIET! Hoe moeilijk kan het zijn.

Zeg dat! Inclusief de hoofdletters. Mijn hemel, ik word er plaatsvervangend paranoia van

[laeken]

Het is wel een beetje makkelijk oordelen van achter een scherm niet? Want als ik een hond had wilde ik die ook leren dat aaien goed is. Ze doet het verder toch prima? Waarom zou je dan concluderen dat ze verkeerd bezig is? Wie weet had een andere aanpak wel helemaal niet gewerkt. De status is toch een vrolijke gezellige open hond? Leren aanlijnen is toch ook gewoon hetzelfde als leren dat aaien leuk is? Ik zou mijn hond ook proberen te aaien. Ook al vond die dat eng. Tom hapte als ik hem wilde aaien. Gewoon doorgegaan en na 3 weken was het de grootste kroelkont allertijden.

Ik denk dat Hanneke gewoon haar eigen dingen moet doen en haar eigen gevoel moet volgen. De hond is happy dus dat deel is prima in orde. Komt echt wel goed. Of ze nu wel of niet die riem weer lastig om gaat krijgen en of ze nu wel of niet probeert te aaien. Als je nooit iets doet denk ik zelfs dat de hond ook nooit geaaid kan worden. Er komt vast een dag dat ze denkt doe maar even dan....dat valt mee....

[Habibi]

Aanlijnen aflijnen basic instructie:

Altijd eerst de extra lijn bevestigen.
Checken of die idd vast zit.
Dán de tweede lijn losklikken.

Dus inderdaad, een kort moment 2 lijnen eraan ipv een kort moment 0.
Leerde ik al heel jong oa bij paarden.


En niet geforceerd aaien, als er ook nog allerlei anders moet. Zoals leren aan de lijn. Etc.



Dat opnieuw dat lijntje eraan: als je dat doet met de emotie en de frustratie in je lijf zoals die in je bericht te lezen is, is het kansloos.

Als wij dat in een geschreven tekst al kunnen opmerken, merkt de hond die jouw totale lichaamstaal in real life ziet, dat ábsoluut zéker ook.

[sirene]

Het is wel een beetje makkelijk oordelen van achter een scherm niet? Want als ik een hond had wilde ik die ook leren dat aaien goed is. Ze doet het verder toch prima? Waarom zou je dan concluderen dat ze verkeerd bezig is? Wie weet had een andere aanpak wel helemaal niet gewerkt. De status is toch een vrolijke gezellige open hond? Leren aanlijnen is toch ook gewoon hetzelfde als leren dat aaien leuk is?

Leren aaien is iets totaal anders dan leren dat aanlijnen okee is. Aanlijnen of iets met je hond kunnen doen is namelijk een eerste voorwaarde om naar buiten te kunnen. En om iets met de hond te kunnen mocht er iets gebeuren. Aaien is helemaal niet nodig. Je kan een hyena leren bloedgeven en een olifant leren vrijwillig zijn poten te laten verzorgen. Dan maak je mij niet wijs dat je een podenco niet kunt leren zichzelf aan te lijnen in een paar weken. Zelf in de lijn en bv een tuig lopen dus.

[ranetje]

Frustrerend voor je. Maar wat ook frustrerend vind, vooral voor de hond dan, is dat je helemaal niks met de adviezen hier lijkt te doen. Je hebt Tika 1,5 week lang een lijntje omgehad. Waarom heb je toen niet geoefend met het zelf komen? Met het oefenen met aanlijnen?
Oh ja, omdat je te druk was met je hond voor de gek houden. Je hebt haar genaaid. Koekies ergens in huis kan betekenen dat je zomaar ineens gegrepen wordt, op alle verschillende momenten en plekken in huis. Waar je zo bang voor bent (dat ze je niet vertrouwd) creeer je precies zo. Je bent ook niet te vertrouwen.

Ik snap ook niet waarom je persé wilt aaien. Legio honden houden niet van aaien. Ze is zo te horen hartstikke leuk in de interactie, ga daar gewoon in mee. Dat aaien komt vanzelf, of niet.

Ik ben wel heel benieuwd hoe je dat weet?

Wie zegt dat ze niet heeft geoefend?
Wie zegt dat het bij goed oefenen altijd na 1 tot twee weken zal leiden tot gewoon komen als je roept?

Als Hanneke echt verder niets heeft gedaan snap ik je reactie en ben ik het met je eens.
(Ook al wil dat oefenen niet zeggen dat die hond dat nu dus al kan)
Maar dat staat nergens toch?

[sirene]

Frustrerend voor je. Maar wat ook frustrerend vind, vooral voor de hond dan, is dat je helemaal niks met de adviezen hier lijkt te doen. Je hebt Tika 1,5 week lang een lijntje omgehad. Waarom heb je toen niet geoefend met het zelf komen? Met het oefenen met aanlijnen?
Oh ja, omdat je te druk was met je hond voor de gek houden. Je hebt haar genaaid. Koekies ergens in huis kan betekenen dat je zomaar ineens gegrepen wordt, op alle verschillende momenten en plekken in huis. Waar je zo bang voor bent (dat ze je niet vertrouwd) creeer je precies zo. Je bent ook niet te vertrouwen.

Ik snap ook niet waarom je persé wilt aaien. Legio honden houden niet van aaien. Ze is zo te horen hartstikke leuk in de interactie, ga daar gewoon in mee. Dat aaien komt vanzelf, of niet.

Ik ben wel heel benieuwd hoe je dat weet?

Wie zegt dat ze niet heeft geoefend?
Wie zegt dat het bij goed oefenen altijd na 1 tot twee weken zal leiden tot gewoon komen als je roept?

Als Hanneke echt verder niets heeft gedaan snap ik je reactie en ben ik het met je eens.
(Ook al wil dat oefenen niet zeggen dat die hond dat nu dus al kan)
Maar dat staat nergens toch?

Omdat Hanneke heeft geschreven wat ze deed. Ietsjes Rodiworst op allemaal verschillende momenten en plekken en dan grijpen.

[ranetje]

Frustrerend voor je. Maar wat ook frustrerend vind, vooral voor de hond dan, is dat je helemaal niks met de adviezen hier lijkt te doen. Je hebt Tika 1,5 week lang een lijntje omgehad. Waarom heb je toen niet geoefend met het zelf komen? Met het oefenen met aanlijnen?
Oh ja, omdat je te druk was met je hond voor de gek houden. Je hebt haar genaaid. Koekies ergens in huis kan betekenen dat je zomaar ineens gegrepen wordt, op alle verschillende momenten en plekken in huis. Waar je zo bang voor bent (dat ze je niet vertrouwd) creeer je precies zo. Je bent ook niet te vertrouwen.

Ik snap ook niet waarom je persé wilt aaien. Legio honden houden niet van aaien. Ze is zo te horen hartstikke leuk in de interactie, ga daar gewoon in mee. Dat aaien komt vanzelf, of niet.

Ik ben wel heel benieuwd hoe je dat weet?

Wie zegt dat ze niet heeft geoefend?
Wie zegt dat het bij goed oefenen altijd na 1 tot twee weken zal leiden tot gewoon komen als je roept?

Als Hanneke echt verder niets heeft gedaan snap ik je reactie en ben ik het met je eens.
(Ook al wil dat oefenen niet zeggen dat die hond dat nu dus al kan)
Maar dat staat nergens toch?

Omdat Hanneke heeft geschreven wat ze deed. Ietsjes Rodiworst op allemaal verschillende momenten en plekken en dan grijpen.

Dat was toch vóór dat dat lijntje er aan zat?
Daarvoor had roepen (en leren komen) geen zin, want als het om aanlijnen ging kwam ze niet.

[laeken]

Het is wel een beetje makkelijk oordelen van achter een scherm niet? Want als ik een hond had wilde ik die ook leren dat aaien goed is. Ze doet het verder toch prima? Waarom zou je dan concluderen dat ze verkeerd bezig is? Wie weet had een andere aanpak wel helemaal niet gewerkt. De status is toch een vrolijke gezellige open hond? Leren aanlijnen is toch ook gewoon hetzelfde als leren dat aaien leuk is?

Leren aaien is iets totaal anders dan leren dat aanlijnen okee is. Aanlijnen of iets met je hond kunnen doen is namelijk een eerste voorwaarde om naar buiten te kunnen. En om iets met de hond te kunnen mocht er iets gebeuren. Aaien is helemaal niet nodig. Je kan een hyena leren bloedgeven en een olifant leren vrijwillig zijn poten te laten verzorgen. Dan maak je mij niet wijs dat je een podenco niet kunt leren zichzelf aan te lijnen in een paar weken. Zelf in de lijn en bv een tuig lopen dus.

Ik vind aaien wel nodig. Beter gezegd ik vind echt dat je je hond moet leren zich te laten aanraken. Wat ga je anders doen als je hond een splinter, teek of wat dan ook heeft. Wat mij betreft moet een hond leren dat aanraken bij het leven hoort. Een hond die ik niet mag aaien is voor mij een heel groot probleem. Want dan kan ik net zo goed een wolf nemen. Ik moet mijn honden mogen aanraken. Of ze dat nu leuk vinden of niet. Straks heeft ze een ontstoken oogje en hoeft dat alleen met een watje schoongemaakt te worden. En dan? Mijn hond wil niet aangeraakt worden dus wat nu?

Voor mij is aanraken essentieel. Ik pak een vogel van me met een netje en doe het gewoon. Maar bij een hond is dat anders. Een hond moet dat dus echt leren accepteren van mij. Anders krijg je grote problemen zodra er iets met die hond is.

[sirene]

Wat betreft aanraken ben ik het met je eens hoor. Dat heb ik eerder in dit topic zelfs geschreven. Onder aaien versta ik wat anders maar als je gewone normale omgang (aanraken) en verzorgen bedoeld ben ik het met je eens.

[DeDiana]

Het is wel een beetje makkelijk oordelen van achter een scherm niet? Want als ik een hond had wilde ik die ook leren dat aaien goed is. Ze doet het verder toch prima? Waarom zou je dan concluderen dat ze verkeerd bezig is? Wie weet had een andere aanpak wel helemaal niet gewerkt. De status is toch een vrolijke gezellige open hond? Leren aanlijnen is toch ook gewoon hetzelfde als leren dat aaien leuk is?

Leren aaien is iets totaal anders dan leren dat aanlijnen okee is. Aanlijnen of iets met je hond kunnen doen is namelijk een eerste voorwaarde om naar buiten te kunnen. En om iets met de hond te kunnen mocht er iets gebeuren. Aaien is helemaal niet nodig. Je kan een hyena leren bloedgeven en een olifant leren vrijwillig zijn poten te laten verzorgen. Dan maak je mij niet wijs dat je een podenco niet kunt leren zichzelf aan te lijnen in een paar weken. Zelf in de lijn en bv een tuig lopen dus.

Ik vind aaien wel nodig. Beter gezegd ik vind echt dat je je hond moet leren zich te laten aanraken. Wat ga je anders doen als je hond een splinter, teek of wat dan ook heeft. Wat mij betreft moet een hond leren dat aanraken bij het leven hoort. Een hond die ik niet mag aaien is voor mij een heel groot probleem. Want dan kan ik net zo goed een wolf nemen. Ik moet mijn honden mogen aanraken. Of ze dat nu leuk vinden of niet. Straks heeft ze een ontstoken oogje en hoeft dat alleen met een watje schoongemaakt te worden. En dan? Mijn hond wil niet aangeraakt worden dus wat nu?

Voor mij is aanraken essentieel. Ik pak een vogel van me met een netje en doe het gewoon. Maar bij een hond is dat anders. Een hond moet dat dus echt leren accepteren van mij. Anders krijg je grote problemen zodra er iets met die hond is.

Ja, ik zou dat ook (tot op zekere hoogte) gaan oefenen met de hond, maar niet zo lang dit probleem met aanlijnen nog bestaat. Eerst de hond leren zichzelf te laten aanlijnen en pas zodra dat probleemloos gaat en de hond daar alle vertrouwen in heeft, rustig gaan oefenen met aanrakingen. Maar in dit geval zou ik voorlopig altijd de hond naar jouw hand toe laten komen en niet andersom, aangezien die uitstekende/grijpende/aaiende handen voor deze hond dus een probleem zijn.

[sirene]

Ranetje, het ging juist om nadat het lijntje eraan hing. Vorige week dinsdag schreef Hanneke dat ze het aanlijnen steeds verpakte met rodiworst en allemaal andere activiteiten.

[malinois]

Ze is ziekelijk nieuwsgierig, wil alle mensen op straat besnuffelen, ze neemt van elke vreemde probleemloos koekies aan, maar zodra iemand probeert te aaien (ook hele kleine kinderen), blijft ze weg deinzen.

Waarom?? Wat moet een bange hond nou met aaiende vreemden... jij kunt dr niet eens aaien hoe krijg je dan t idee om vreemden haar te laten aaien. Ze kan je dus ook hierin niet vertrouwen, jij moet ervoor zorgen dat dit niet gebeurd nl.

[ranetje]

Ranetje, het ging juist om nadat het lijntje eraan hing. Vorige week dinsdag schreef Hanneke dat ze het aanlijnen steeds verpakte met rodiworst en allemaal andere activiteiten.

OK dat had ik anders begrepen
Dat is inderdaad wat over de top.
Behalve een stukje worst als beloning als je het lijntje rustig kunt vervangen door de uitlaatriem (zonder verdere heisa )

Ze is ziekelijk nieuwsgierig, wil alle mensen op straat besnuffelen, ze neemt van elke vreemde probleemloos koekies aan, maar zodra iemand probeert te aaien (ook hele kleine kinderen), blijft ze weg deinzen.

Waarom?? Wat moet een bange hond nou met aaiende vreemden... jij kunt dr niet eens aaien hoe krijg je dan t idee om vreemden haar te laten aaien. Ze kan je dus ook hierin niet vertrouwen, jij moet ervoor zorgen dat dit niet gebeurd nl.

Dat is inderdaad belangrijk

[pioenroos]

Aaien en noodzakelijke verzorging kunnen doen vind ik wel heel verschillend hoor.
Mijn Diem heeft een broertje dood aan aaien. Vreemden moeten sowieso van hem afblijven. Hij zal niet bijten maar hij ontwijkt en als ik doorzet kijkt hij doodongelukkig. Dan ga ik toch niet voor mijn of andermans plezier die hond gaan zitten aaien?
En hij is een bij nederlandse fokker geboren prima gesocialiseerde hond
Op noodzakelijke verzorging heb ik getraind en onze vertrouwensband is perfect dus ik en zijn vaste dierenarts mogen alles doen. Teken verwijderen, tandenpoetsen dagelijks pillen geven (wel kaasje na afloop ) en hij blijft netjes op de behandeltafel zitten voor onderzoek en bloed afname. Trillend want naar en stom, maar wel zonder fysieke dwang.

Een paar keer per dag wil hij wel even contact: kriebeltje of klopje over heup of schouder, even tegen elkaar aanleunen, mijn oren even nakijken, kwispelend en kontschuddend tussen mijn benen door lopen en/of hand/bekvechten. Als het geregend heeft likt hij mijn jas droog terwijl ik hem afdroog dus genegenheid zat Maar aaien, helemaal over kop of rug, vindt hij naar dus dat doe ik niet

Mies, Poolse straathond, kan er daarentegen geen genoeg van krijgen Ze ligt bijna altijd naast me op de bank en zo nu een dan draait ze zich op haar rug en maakt dan gekke geluiden zodat ik haar ga aaien.
Bezoek, ook onbekend wordt vanaf de bank aangeblaft totdat ze ook op de bank gaan zitten en ze op schoot kan klimmen voor nog meer knuffels

[blondie]

Ik vraag me af hoe het vandaag is gegaan, heb je haar aan kunnen lijnen en een normale wandeling buiten kunnen maken?

En de twee maanden dat je over haar schrijft vind ik tegenstrijdig. Het willen aaien en contact laten maken met jou vind ik al een ding, en dat je beschrijft hoe een vreemd jongetje buiten haar kan kriebelen onder de kin, ik geloof best dat je dat een mooi moment vindt. Maar misschien ligt dat meer aan de gevoeligheid van die jongen dat ze dat accepteerde dan dat ze los kwam en in meerdere mensen vertrouwen krijgt.
Dat je zelf in de stress schoot omdat je een bepaalde lijn los hebt geklikt eergisteren, en dat ze niet zomaar naar je toekomt omdat ze bang is dat je dat lijntje weer aanklikt vind ik zelf niet zo positief klinken.
En dan denk ik zelf ook, jemig had haar gewoon vertrouwen laten krijgen ipv willen aaien en kroelen.
Er zijn gewoon honden die dat helemaal geen verrijking vinden, en daar kun je ook een prima band mee hebben als ze je vertrouwen en bij je kunnen zijn, op hun eigen tempo.
Voor jou om te beslissen of je dit wilt, dat lijkt me meer aan de orde. Ik denk zelf dat zij bij een ander baasje beter tot haar recht gaat komen en dat er voor jullie een wat meer aanhankelijke vrijere hond beter zal passen.
Echt hoor Hanneke, dat aaien.. als je zelf het topic terug leest zie je hoe vaak je dat zelf benoemt en hoe vaak het daarop stuk loopt met haar.
M.i. is het iets wat jij graag wilt, maar zij is daar tot op heden helemaal niet van gediend, en dat gaat waarschijnlijk ook niet komen.

[laeken]

Ik persoonlijk snap de reacties wel maar zie het veel minder somber in. Misschien omdat ik altijd herplaatste honden heb gehad en weet hoe die veranderen. Zo zijn ze schuw en schichtig en een jaar later zijn het de grootste klefbakken die er zijn. Natuurlijk zijn er uitzonderingen.

Wat ik wel begin te denken bij deze hond is dat ze gerichte training nodig heeft. Dus hiervoor moet denk ik wel echt tijd genomen worden en heel consequent gericht getraind omdat ze dit kan blijven vermijden. Veel dingen ondergaan honden gewoon. Tom was niet gediend van aanraken door vreemden. Toch lag hij na het 2e bezoek aan de dierenarts te kroelen in de armen van de assistente en die was meteen verliefd. Je wil niet weten hoe zij gehuild heeft toen we Tom op moesten geven. Dat voor een hondje dat snapte naar elke uitgestoken hand. En dat na bloedprikken en allerlei nare ervaringen. Tom liet haar na 2 bezoeken los bloed afnemen. Hij keek haar aan en gedroeg zich totaal voorbeeldig.

Een hond is niet wat hij laat zien. Een hond is deels maakbaar. Zeker met hele knappe gerichte training. Je kan een wilde vos nog leren zich aan te laten lijnen laat staan een tamme hond.

Maar deze hond vraagt wel gerichte hele goede training begin ik te vermoeden.

[Fotogravinnetje]

Ik persoonlijk snap de reacties wel maar zie het veel minder somber in. Misschien omdat ik altijd herplaatste honden heb gehad en weet hoe die veranderen. Zo zijn ze schuw en schichtig en een jaar later zijn het de grootste klefbakken die er zijn. Natuurlijk zijn er uitzonderingen.

Wat ik wel begin te denken bij deze hond is dat ze gerichte training nodig heeft. Dus hiervoor moet denk ik wel echt tijd genomen worden en heel consequent gericht getraind omdat ze dit kan blijven vermijden. Veel dingen ondergaan honden gewoon. Tom was niet gediend van aanraken door vreemden. Toch lag hij na het 2e bezoek aan de dierenarts te kroelen in de armen van de assistente en die was meteen verliefd. Je wil niet weten hoe zij gehuild heeft toen we Tom op moesten geven. Dat voor een hondje dat snapte naar elke uitgestoken hand. En dat na bloedprikken en allerlei nare ervaringen. Tom liet haar na 2 bezoeken los bloed afnemen. Hij keek haar aan en gedroeg zich totaal voorbeeldig.

Een hond is niet wat hij laat zien. Een hond is deels maakbaar. Zeker met hele knappe gerichte training. Je kan een wilde vos nog leren zich aan te laten lijnen laat staan een tamme hond.

Maar deze hond vraagt wel gerichte hele goede training begin ik te vermoeden.

Ik denk dat deze hond bij jou al een heel stuk verder was geweest. Juist door je no-nonsens-aanpak. Jij gebruikt geen truukjes en wint daardoor veel sneller het vertrouwen. Vergis je niet in de invloed van de persoon!

[DeDiana]

Ik persoonlijk snap de reacties wel maar zie het veel minder somber in. Misschien omdat ik altijd herplaatste honden heb gehad en weet hoe die veranderen. Zo zijn ze schuw en schichtig en een jaar later zijn het de grootste klefbakken die er zijn. Natuurlijk zijn er uitzonderingen.

Wat ik wel begin te denken bij deze hond is dat ze gerichte training nodig heeft. Dus hiervoor moet denk ik wel echt tijd genomen worden en heel consequent gericht getraind omdat ze dit kan blijven vermijden. Veel dingen ondergaan honden gewoon. Tom was niet gediend van aanraken door vreemden. Toch lag hij na het 2e bezoek aan de dierenarts te kroelen in de armen van de assistente en die was meteen verliefd. Je wil niet weten hoe zij gehuild heeft toen we Tom op moesten geven. Dat voor een hondje dat snapte naar elke uitgestoken hand. En dat na bloedprikken en allerlei nare ervaringen. Tom liet haar na 2 bezoeken los bloed afnemen. Hij keek haar aan en gedroeg zich totaal voorbeeldig.

Een hond is niet wat hij laat zien. Een hond is deels maakbaar. Zeker met hele knappe gerichte training. Je kan een wilde vos nog leren zich aan te laten lijnen laat staan een tamme hond.

Maar deze hond vraagt wel gerichte hele goede training begin ik te vermoeden.

Ik weet niet wat jij bedoelt met het somber inzien, maar afgaande op de beschrijvingen van Hanneke zie ik het ook helemaal niet somber in hoor Tika is vrolijk, speels, nieuwsgierig, ondernemend, leerbaar, is niet bang buiten (dus in principe niet neofobisch), zoekt op haar manier ook zeker wel contact - ik lees alleen maar een hoop potentie en volgens mij zou ik Tika een heel leuke hond vinden. Wat betreft het aangeraakt en geaaid willen worden: daar kun je nu simpelweg nog helemaal niets van zeggen. Als ze over dat wantrouwen heen is, gaat ze het misschien wel heel fijn vinden. Dat heb ik zo vaak met eigen ogen zien gebeuren dat ik dat ook bij deze hond zeker niet uitsluit.

Maar inderdaad: je zult er wel gericht mee aan het werk moeten gaan om daar te komen. Een hond stopt niet zo snel uit zichzelf zelf met vermijden als hem dat succes oplevert en hij niet wordt gestimuleerd tot ander gedrag (op een manier die voor die hond werkt). Met andere woorden: de hond blijft in haar comfort zone, en voor haar betekent dat fysieke afstand.
Omdat het niet kunnen aanlijnen op dit moment voor meer praktische problemen zorgt dan het niet kunnen aanhalen/aanraken, zou ik eerst dat aanlijnen trainen tot dat helemaal probleemloos gaat en ze dat echt alleen nog maar met iets leuks (lekkers en wandelen) associeert. En daarna inderdaad gaan oefenen met aanraken - en aan dat wantrouwen werken, want dat is denk ik wel de oorzaak van haar gedrag nu, waardoor ze ook niet geneigd is buiten die comfort zone te stappen maar alleen maar steeds bevestigd krijgt dat fysieke afstand veilig is.

[Hanneke2]

Ik kon haar gelukkig de volgende dag op een gegeven moment redelijk makkelijk bij de halsband pakken, dat vond ze niet fijn, maar in tegenstelling tot de vorige keer, werd er niet gehapt of tegengestribbeld, geen paniek terwijl ik het lijntje er weer aan deed.

Frustrerend voor je. Maar wat ook frustrerend vind, vooral voor de hond dan, is dat je helemaal niks met de adviezen hier lijkt te doen. Je hebt Tika 1,5 week lang een lijntje omgehad. Waarom heb je toen niet geoefend met het zelf komen? Met het oefenen met aanlijnen?
Oh ja, omdat je te druk was met je hond voor de gek houden. Je hebt haar genaaid. Koekies ergens in huis kan betekenen dat je zomaar ineens gegrepen wordt, op alle verschillende momenten en plekken in huis. Waar je zo bang voor bent (dat ze je niet vertrouwd) creeer je precies zo. Je bent ook niet te vertrouwen.

Ik weet niet waar je dat allemaal precies leest, maar het pakken van het lijntje en aanlijnen is - op die ene keer na dat ik dus weer de halsband moest pakken - inmiddels een heel duidelijke routine. Niks 'zomaar' of onverwachts. Ik doe mijn jas en schoenen aan, loop naar het kastje waar het lekkers ligt, de honden krijgen iets net effe lekkerder dan een 'gewoon' koekie, en ik pak Tika's lijntje, loop een paar stappen met haar om haar gewone lijn te pakken en wissel ze om. Sinds een dag of wat hoef ik er ook niet meer op te gaan staan, ik kan gewoon het lijntje van de grond pakken. ze loopt op dat moment dus niet meer van me weg, want ze weet dondersgoed dat dit de procedure is voor we gaan wandelen, en ze vindt wandelen heel erg leuk. Het lijntje is nog wel nodig want bij een hand rechtstreeks naar haar halsband deinst ze nog wel terug, dus dat houden we er voorlopig in.

[Alfilillo]

Fijn Hanneke. Dat gaat echt snel vooruit.

[Hanneke2]

waarom niet met het lijntje er aan, oefenen op het aanklikken en losklikken? Kun je er 30 lijnen aan vastklikken en 29 weer losklikken, de godganse dag door

Haha dat vind ik wel een grappig idee. Punt is alleen dat ze op dit moment het aanlijnen 100% associeert met wandelen, en dat wil ik eigenlijk wel zo houden. En ook het aflijnen gaat eigenlijk elke keer meer ontspannen. Toto gaat altijd keurig in de hal al zitten om afgelijnd te worden, en dat beloon ik weer wat enthousiaster, dus GOEDZO TOTO! en koekies, en Tika blijft steeds meer ook dichtbij wachten op het aflijnen. En uiteraard krijgt zij ook een GOEDZO en koekies. Er zit echt wel wat vooruitgang in, het gaat alleen heel langzaam. Maar vanochtend bijvoorbeeld, voelde ze zich even wat geïntimideerd door een grote (en op zich vriendelijke maar wat onstuimige) vriendin van Toto, en toen kwam ze dicht naast me staan. Ik ben er even tussen gaan staan en heb de wel iets te opdringerige vriendin weer richting Toto gestuurd. Ik hoop dat er zo ook kwartjes gaan vallen.

En even iets totaal anders: springt ze potdomme vanmiddag toch zomaar de singel in en zwemmen richting een waterkip met een jonkie. Niks per ongeluk, gewoon heel gericht, hup, plons. Ik heb nog nooit een hond gehad die vrijwillig het water in ging, ben er ook niet echt blij mee. Maar goed, voorlopig kan ze toch nog niet los dus het is van later zorg. Maar ik heb echt geen flauwe notie hoe ik dat afleer. Ik ben wel boos geworden en gevraagd of ze helemaal gek geworden was, maar ze is nul onder de indruk van boos. En sorry dat ik weer vergelijk, maar precies zoals Lilo, gewoon voor me staan en me recht aankijken terwijl ik sta te brullen en nul respons. Toto zou van zo'n uitbrander (die geef ik hem dus ook niet hoor!) helemaal in elkaar krimpen. Maar Tika niet hoor. Een beetje half geïnteresseerd staan bedenken waar ik me nou zo druk over maakte. En nog effe uitschudden en nog een blik op die ontsnapte waterkippen.

[blondie]

Blij dat je wel nog reageert en ook blij om te lezen dat bij de halsband pakken en aanlijnen goed ging.
(misschien een stom idee, maar wellicht te proberen.. klikken met de musketon om aan te geven dat ze aan de lijn moet om buiten te gaan wandelen is dat een optie? Ik heb dat met de vorige honden m.n. Bluf gedaan die wat eigenwijs was maar klikken met de musketon en zichtbaar maken, betekende aanlijnen, maar wel ook altijd met een beloning. Dat deed ik in huis om aan te leren, maar ook buiten. En onbewust heb ik dat ook bij het huidige stel gedaan, even klikken met de musketon en het blijft niet leuk om aangelijnd te worden, maar op een of andere manier heb ik dat klikken van de musketon blijkbaar wel leuk kunnen maken, want ze reageren er nog steeds op.., even een zijsprong.. en hoe breed is de ring van de halsband.. als het een kleine ring is moet je vaak pielen om de musketon eraan te klikken.. bij een wat bredere ring gaat dat ook al een stuk makkelijker)

En dat ding met de eenden.. tsja.. ik heb geen podenco..en ook niet gehad. Ik had wel een hond die ook soms totaal onverwachtse dingen deed.. en ik kon boos worden, op mijn kop gaan staan en weet ik veel wat allemaal niet.. zij had ook altijd zoiets van
En daarna ook

Bij jouw hond lijkt me dat weer een stapje voor later.. voor nu zit ze toch aan de lijn dus nu je het weet kun je het voorkomen, maar geen idee hoe dat bij podenco's werkt.. bij een herder kun je leren af te leiden met leuke dingen, maar bij podenco's werkt dat volgens mij niet zo

[Hanneke2]

Het is wel een beetje makkelijk oordelen van achter een scherm niet? Want als ik een hond had wilde ik die ook leren dat aaien goed is. Ze doet het verder toch prima? Waarom zou je dan concluderen dat ze verkeerd bezig is? Wie weet had een andere aanpak wel helemaal niet gewerkt. De status is toch een vrolijke gezellige open hond? Leren aanlijnen is toch ook gewoon hetzelfde als leren dat aaien leuk is? Ik zou mijn hond ook proberen te aaien. Ook al vond die dat eng. Tom hapte als ik hem wilde aaien. Gewoon doorgegaan en na 3 weken was het de grootste kroelkont allertijden.

Ik denk dat Hanneke gewoon haar eigen dingen moet doen en haar eigen gevoel moet volgen. De hond is happy dus dat deel is prima in orde. Komt echt wel goed. Of ze nu wel of niet die riem weer lastig om gaat krijgen en of ze nu wel of niet probeert te aaien. Als je nooit iets doet denk ik zelfs dat de hond ook nooit geaaid kan worden. Er komt vast een dag dat ze denkt doe maar even dan....dat valt mee....

Dankjewel.

Ik denk ook echt wel dat Tika het uiteindelijk fijn zal vinden om geaaid te worden. Ze vindt lichamelijk contact (poezen die langs haar heen schuren en kopjes geven, tegen mijn benen leunen als ik vreten aan het maken ben en helemaal op/onder/tegen Toto aanslapen) prettig. Gister gaf ze een inmiddels bekend kind spontaan een lik over haar hand. En soms als ik Toto aan het aaien ben en mijn hand komt ergens vanonder zijn nek vandaan, dan is het niet zo eng en wil ze best even achter haar oren gekroeld. En misschien gaat het kneiterlang duren maar het gaat wel goed komen hoor.

En wat jij zegt, ze is verder gewoon supervrolijk en blij en nieuwsgierig en ze is volgens mij stikgelukkig met Toto en de poezen en het hele leven hier. Ja, ze zou graag los willen rennen, en daar gaan we uiteindelijk wel iets op verzinnen, voor mijn part 50 meter waslijn eraan. Maar ze hoeft echt geen 'beter huis' zoals sommige mensen suggereren. Ze is al thuis.

[Hanneke2]

Het is wel een beetje makkelijk oordelen van achter een scherm niet? Want als ik een hond had wilde ik die ook leren dat aaien goed is. Ze doet het verder toch prima? Waarom zou je dan concluderen dat ze verkeerd bezig is? Wie weet had een andere aanpak wel helemaal niet gewerkt. De status is toch een vrolijke gezellige open hond? Leren aanlijnen is toch ook gewoon hetzelfde als leren dat aaien leuk is?

Leren aaien is iets totaal anders dan leren dat aanlijnen okee is. Aanlijnen of iets met je hond kunnen doen is namelijk een eerste voorwaarde om naar buiten te kunnen. En om iets met de hond te kunnen mocht er iets gebeuren. Aaien is helemaal niet nodig. Je kan een hyena leren bloedgeven en een olifant leren vrijwillig zijn poten te laten verzorgen. Dan maak je mij niet wijs dat je een podenco niet kunt leren zichzelf aan te lijnen in een paar weken. Zelf in de lijn en bv een tuig lopen dus.

Slechte vergelijking. Je kan ook een beer leren dansen, een koe leren om een melkrobot te gebruiken en een orka door een hoepel laten springen, en dat soort onnatuurlijk gedrag aanleren doe je altijd met straffen en/of uithongeren of andere vormen van mishandeling.

[Hanneke2]

Frustrerend voor je. Maar wat ook frustrerend vind, vooral voor de hond dan, is dat je helemaal niks met de adviezen hier lijkt te doen. Je hebt Tika 1,5 week lang een lijntje omgehad. Waarom heb je toen niet geoefend met het zelf komen? Met het oefenen met aanlijnen?
Oh ja, omdat je te druk was met je hond voor de gek houden. Je hebt haar genaaid. Koekies ergens in huis kan betekenen dat je zomaar ineens gegrepen wordt, op alle verschillende momenten en plekken in huis. Waar je zo bang voor bent (dat ze je niet vertrouwd) creeer je precies zo. Je bent ook niet te vertrouwen.

Ik snap ook niet waarom je persé wilt aaien. Legio honden houden niet van aaien. Ze is zo te horen hartstikke leuk in de interactie, ga daar gewoon in mee. Dat aaien komt vanzelf, of niet.

Ik ben wel heel benieuwd hoe je dat weet?

Wie zegt dat ze niet heeft geoefend?
Wie zegt dat het bij goed oefenen altijd na 1 tot twee weken zal leiden tot gewoon komen als je roept?

Als Hanneke echt verder niets heeft gedaan snap ik je reactie en ben ik het met je eens.
(Ook al wil dat oefenen niet zeggen dat die hond dat nu dus al kan)
Maar dat staat nergens toch?

Dankjewel.

Komen als ik roep gaat overigens als een tierelier. Inmiddels ook zonder dat er meteen koekies moeten komen luistert ze echt meer dan prima naar haar naam. En LOS! gaat inmiddels ook alsmaar beter en beter. Ze spuugt eikels en hazelnoten bijna per direct uit als ik LOS! roep en koekies geef, en nog maar heel af en toe moet ik boos worden en iets oneetbaars uit die bek graaien (gek genoeg laat ze dat buiten dus wel toe).

[Hanneke2]

Het is wel een beetje makkelijk oordelen van achter een scherm niet? Want als ik een hond had wilde ik die ook leren dat aaien goed is. Ze doet het verder toch prima? Waarom zou je dan concluderen dat ze verkeerd bezig is? Wie weet had een andere aanpak wel helemaal niet gewerkt. De status is toch een vrolijke gezellige open hond? Leren aanlijnen is toch ook gewoon hetzelfde als leren dat aaien leuk is?

Leren aaien is iets totaal anders dan leren dat aanlijnen okee is. Aanlijnen of iets met je hond kunnen doen is namelijk een eerste voorwaarde om naar buiten te kunnen. En om iets met de hond te kunnen mocht er iets gebeuren. Aaien is helemaal niet nodig. Je kan een hyena leren bloedgeven en een olifant leren vrijwillig zijn poten te laten verzorgen. Dan maak je mij niet wijs dat je een podenco niet kunt leren zichzelf aan te lijnen in een paar weken. Zelf in de lijn en bv een tuig lopen dus.

Ik vind aaien wel nodig. Beter gezegd ik vind echt dat je je hond moet leren zich te laten aanraken. Wat ga je anders doen als je hond een splinter, teek of wat dan ook heeft. Wat mij betreft moet een hond leren dat aanraken bij het leven hoort. Een hond die ik niet mag aaien is voor mij een heel groot probleem. Want dan kan ik net zo goed een wolf nemen. Ik moet mijn honden mogen aanraken. Of ze dat nu leuk vinden of niet. Straks heeft ze een ontstoken oogje en hoeft dat alleen met een watje schoongemaakt te worden. En dan? Mijn hond wil niet aangeraakt worden dus wat nu?

Voor mij is aanraken essentieel. Ik pak een vogel van me met een netje en doe het gewoon. Maar bij een hond is dat anders. Een hond moet dat dus echt leren accepteren van mij. Anders krijg je grote problemen zodra er iets met die hond is.

Dat inderdaad. Ik schoot vanavond even in de stress (Tika ook), want er werd (net voor het laatste rondje) gepoept en de laatste drol hing aan een draadje/grasspriet oid. Bij alle eerdere honden pakte ik dan even een zakje of papiertje en hielp ik even. Het is een mini-probleem, maar Tika raakte echt in paniek en dan kan je in mijn geval dus nog niet helpen. Ik ging toch maar een stuk keukenrol pakken en toen was het al opgelost. Ik heb die drol aan dat touwtje niet meer terug gevonden, dus als het tegenzit heeft ze die met geweld los geschud en ligt hij nou onder de bank of bovenop een kast.

Maar inderdaad, aanraken is essentieel. Het mot.

Bij Lilo hebben ze destijds in het asiel gedwongen aaitherapie gedaan, en dat heeft zeker zoden aan de dijk gezet. Ik ga dat niet doen zonder deskundige begeleiding, maar als ik op een gegeven ogenblik het gevoel heb dat ik niet verder kom is dat misschien wel iets om eens te gaan onderzoeken.

[Hanneke2]

Ik persoonlijk snap de reacties wel maar zie het veel minder somber in. Misschien omdat ik altijd herplaatste honden heb gehad en weet hoe die veranderen. Zo zijn ze schuw en schichtig en een jaar later zijn het de grootste klefbakken die er zijn. Natuurlijk zijn er uitzonderingen.

Wat ik wel begin te denken bij deze hond is dat ze gerichte training nodig heeft. Dus hiervoor moet denk ik wel echt tijd genomen worden en heel consequent gericht getraind omdat ze dit kan blijven vermijden. Veel dingen ondergaan honden gewoon. Tom was niet gediend van aanraken door vreemden. Toch lag hij na het 2e bezoek aan de dierenarts te kroelen in de armen van de assistente en die was meteen verliefd. Je wil niet weten hoe zij gehuild heeft toen we Tom op moesten geven. Dat voor een hondje dat snapte naar elke uitgestoken hand. En dat na bloedprikken en allerlei nare ervaringen. Tom liet haar na 2 bezoeken los bloed afnemen. Hij keek haar aan en gedroeg zich totaal voorbeeldig.

Een hond is niet wat hij laat zien. Een hond is deels maakbaar. Zeker met hele knappe gerichte training. Je kan een wilde vos nog leren zich aan te laten lijnen laat staan een tamme hond.

Maar deze hond vraagt wel gerichte hele goede training begin ik te vermoeden.

Ik begrijp denk ik wat je bedoelt. Mensen verwijten me dat ik niet alsmaar aan het oefenen en trainen ben, maar er zit maar 1 ding helemaal vast bij dit hondje, en ik weet niet of ik dat zonder begeleiding goed krijg. Lilo was net zoals Tom. Niet aangeraakt willen worden door vreemden, maar toch binnen afzienbare tijd op schoot kruipen bij sommige mensen. Bij Tika is het anders, het is niet uiteindelijk beetje bij beetje een grens over stappen, het is een enorm hekwerk met prikkeldraad.

Ik ga voorlopig gewoon maar verder op de opgeslagen weg, maar wellicht dat ik op enig moment toch wel een goeie gedragstherapeut ga inschakelen.

[laeken]

Ik persoonlijk snap de reacties wel maar zie het veel minder somber in. Misschien omdat ik altijd herplaatste honden heb gehad en weet hoe die veranderen. Zo zijn ze schuw en schichtig en een jaar later zijn het de grootste klefbakken die er zijn. Natuurlijk zijn er uitzonderingen.

Wat ik wel begin te denken bij deze hond is dat ze gerichte training nodig heeft. Dus hiervoor moet denk ik wel echt tijd genomen worden en heel consequent gericht getraind omdat ze dit kan blijven vermijden. Veel dingen ondergaan honden gewoon. Tom was niet gediend van aanraken door vreemden. Toch lag hij na het 2e bezoek aan de dierenarts te kroelen in de armen van de assistente en die was meteen verliefd. Je wil niet weten hoe zij gehuild heeft toen we Tom op moesten geven. Dat voor een hondje dat snapte naar elke uitgestoken hand. En dat na bloedprikken en allerlei nare ervaringen. Tom liet haar na 2 bezoeken los bloed afnemen. Hij keek haar aan en gedroeg zich totaal voorbeeldig.

Een hond is niet wat hij laat zien. Een hond is deels maakbaar. Zeker met hele knappe gerichte training. Je kan een wilde vos nog leren zich aan te laten lijnen laat staan een tamme hond.

Maar deze hond vraagt wel gerichte hele goede training begin ik te vermoeden.

Ik begrijp denk ik wat je bedoelt. Mensen verwijten me dat ik niet alsmaar aan het oefenen en trainen ben, maar er zit maar 1 ding helemaal vast bij dit hondje, en ik weet niet of ik dat zonder begeleiding goed krijg. Lilo was net zoals Tom. Niet aangeraakt willen worden door vreemden, maar toch binnen afzienbare tijd op schoot kruipen bij sommige mensen. Bij Tika is het anders, het is niet uiteindelijk beetje bij beetje een grens over stappen, het is een enorm hekwerk met prikkeldraad.

Ik ga voorlopig gewoon maar verder op de opgeslagen weg, maar wellicht dat ik op enig moment toch wel een goeie gedragstherapeut ga inschakelen.

Ik zou gewoon kijken hoe ver je komt en zorgen dat het trauma niet groter wordt. Dat doe je al want het gaat al beter met aanlijnen en aflijnen. En als je merkt dat je totaal vastloopt kan je inderdaad iets gaan doen met een echt gerichte training. Desnoods om haar in elk geval aan te kunnen raken waar je wil. Iets met target of klikker en beloning. Ze moet dan maar leren dat het aanraken positief is en al zou ze het nooit echt gaan waarderen dan kan ze het in elk geval met een rustig gevoel ondergaan. Ik denk dat daar wel echt een grens ligt en zolang ze kan terugdeinzen is dat voor haar belonend. Ze kan het regelen en het werkt. Ik ben benieuwd waar je komt en wat ze zelf wil toegeven in deze grens.