
Mijn eerste hond was een (jonge) herplaatser en die had wel wat dingetjes die ik niet kon plaatsen en waarvan ik geen idee had waar dat vandaan kwam, maar basisdingen kon hij wel: een paar commando's, aan de riem lopen, paar uurtjes alleen thuis zijn enz. En als je eenmaal op elkaar ingespeeld bent dan is het zo fijn met een volwassen hond. Een pup kan nog helemaal niks (ik heb overigens ook niks met baby's terwijl ik kinderen wel heel leuk vind).
Maar goed, je kunt je pas goed een mening vormen als je het beide hebt meegemaakt en nu heb ik sinds twee maanden een puppy.
En ik vind het geweldig!!!
Alles wat ze doet is leuk

Nu is het ook wel een pup uit duizenden die gewoon de hele nacht doorslaapt zonder ongelukjes, vanaf de eerste dag losloopt, afgelopen zaterdag vier (!!) uur alleen thuis geweest en ze lag gewoon te slapen toen we terugkwamen, balletjes apporteert en loslaat op commando, tussen andere dieren losloopt alsof er niks aan de hand is (oké, naar de kat van de buren wordt wel geblaft als die in onze tuin zit) alleen spullen sloopt die mogen (wc rolletjes en de blaadjes van de scheurkalender) en dol is op knuffelen en kroelen.
Dus ik ben om. Ik ben een puppenmens. zo.
En jullie?