Opvoedstijlen, welke en waarom?

[Marlett]

Sinds een maand kan ik mezelf een hondenbaas noemen. En niet zomaar één, nee. Ik ben voor onze hond de Eindbaas, ik ben het meeste thuis en neem het voortouw in de opvoeding. Vooraf heb ik me behoorlijk ingelezen, ik begon met een boek van Cesar Milan (nú weet ik waarom die gewoon op de plank in de bieb blijven staan. ) en heb uiteindelijk een boek gekocht van Sam Turner waar ik veel uit gehaald heb.

Daarnaast luister ik graag naar de podcasts van Dierbewust en daar viel me op dat een aantal hondentrainers, om het zo maar te zeggen, nog verder afstand nemen van de dominantietheorie en het opvoeden van honden. Ik heb geboeid geluisterd naar de aflevering over trainingsvrij opvoeden van Petra Driessen. Die manier van samenleven met een hond staat me heel erg aan, het is erg relatiegericht, onvoorwaardelijk.
Nu sta ik als ouder van mijn kinderen eigenlijk ook zo in de opvoeding, ik straf nauwelijks, beloon ook niet echt, maar stel wel grenzen. Het verschil is, dat ik kinderen redelijk 'snap', maar een hond is volkomen nieuw voor me en ik zit nu toch maar op de hondencursus om allerlei voorwaardelijke commando's aan te leren.

Ik weet nog niet zo goed welke kant ik op wil, qua opvoeding, en ik zou graag horen hoe het jullie is vergaan in het (al die jaren) opvoeden van honden. Ben je veranderd? Wat heb je (af)geleerd? Ik hoor het graag!

[S@ndr@]

ik denk niet meer na over stijl of theorie, t komt gewoon vanuit mezelf, als ik moet nadenken dan werkt t niet en ik ben altijd te laat met wat dan ook..

[malinois]

Ik gebruik van alles en nog wat en jazeker ook van Cesar Millan. Gebruik wat bij mijn hond individueel past en bij mij.

[Marjoleine]

Nou. Toen ik begon was een slipketting de norm.
Je ontwikkelt je en dat doet de wetenschap ook.

Sam Turner is een goede keuze denk ik.
Ik gebruik zelf van alles wat, domweg uit ervaring opgebouwd. Alleen die slipketting dus al jaren niet meer.

[Marjoleine]

Overigens is die cursus vooral om je zelf bewust te worden van dingen, lichaamstaal en zo.
Wij hebben een totaal andere spraak dan honden dus die barrière slechten is slim. Proberen althans.

[malinois]

Dat hangt zó enorm van de hond af.
Je kunt een high drive Mechelse herder echt nul vergelijken met een alleraardigst zoet Maltezertje.
Er bestaan geen universele opvoedregels.

Dit...

[Pemba]

En ook voor een cursus geldt dat als het tegen je gevoel ingaat, niet doen.

[DeDiana]

Qua opvoeding ben ik redelijk simpel: er zijn een paar regels waar ik heel consequent in ben, verder mag er heel veel. Ik ga uit van de individuele hond en samenwerking en vertrouwen, samenleven in harmonie, ik beloon gedrag dat ik graag wil zien en bij een overtreding van de regels geef ik dat aan met een stemcorrectie. Verder geef ik mijn honden vooral zo veel mogelijk vrijheid (en de een kan meer vrijheid aan dan de ander).
Ik ben wel door mijn herplaatsers minder stemcommando's gaan gebruiken (daar hoef je bij Taartje ook echt niet mee aan te komen). Mila kent ontzettend veel commando's die met het dagelijks leven te maken hebben. Niet omdat ik die heel bewust heb aangeleerd, maar die heeft ze gewoon opgepakt omdat ik altijd tegen haar babbel en ze het leuk vindt om dan heel triomfantelijk te laten zien dat ze dat allemaal zo goed kan. Met volwassen herplaatsers die nog helemaal geen commando's kenden en ook nog helemaal niet in het stadium waren om commando's aan te gaan leren, ben ik veel meer op lichaamstaal en rustig sturen gaan werken.

[Marlett]

Sinds een maand kan ik mezelf een hondenbaas noemen.

Ja. Foto's.

Dat witte dingetje. Het is een hond. Echt!

Deze was voor de schattigheidstest.


Geslaagd!

[Sandra&co]

Ik heb eigenlijk altijd wel pittige types gehad en ik denk dat daar m'n 'opvoedmethode' op aangepast is. Kalm blijven. Heel duidelijk (doch vriendelijk) zijn in uitleggen wat ik van ze verwacht en niet te bang om af en toe hard op te treden waar nodig, anders gaan ze buiten de lijntjes kleuren en dat is voor niemand leuk.

[Lanavandevledders]

he wat een leukerd, prachtig koppie,

qua opvoeden volg ik geen bepaalde stijl, kijk ook niet wat een ander wel of niet doet.
ik kijk naar mijn eigen hond, wat of het beste werkt, en wat ik acceptabel vind, uit ervaring weet ik dat niet iedere hond dezelfde aanpakt heeft.
al onze honden, vroeger en nu, hadden verschillende karakters, de een moest iets strenger opgevoed worden dan de ander.
wel heb ik bepaalde basis regels, ben daarin wel erg stipt, en ook wat niet mag, mag nooit, punt.
maar voor de rest hoeft het bij mij niet allemaal volgens het boekje, zolang mijn hond en ik tevreden zijn, vindt ik het prima.

[Marlett]

Wat betreft het gevoel volgen: ik weet nog niet zo goed wat ik moet voelen, ik twijfel ook daar nog te veel aan. Gevoel is natuurlijk ook voor een deel gebaseerd op ervaring, soms ben je je daar al niet eens meer van bewust en dan ben je onbewust bekwaam.


Ik zit nu nog heel erg tussen 2 en 3 in, wat wil je, ik heb op dit moment vier weken en drie uur een hond.

Dit spreekt me dus best wel aan, maar ik vraag me enorm af of dit niet iets is wat je pas kunt als je ongemerkt al heel veel hondenskills hebt.

Als ik een willekeurige hond zie met de mens daarbij, denk ik vaak: Die heeft het zwaar. Die moet van alles. Er wordt aan hem getrokken, geduwd, hij krijgt voortdurend commando’s. Dat is eigenlijk geen leven. Zo zou je niet met een mens omgaan. Honden zijn levende wezens met emoties, eigen interesses en nieuwsgierigheid en hun eigen intrinsieke motivatie. Ze hebben evenveel recht om zoveel mogelijk zichzelf te kunnen zijn. Ik vind dus dat we ze gelijkwaardig moeten behandelen. Vanuit respect, verbinding en liefde. Daarom leef je toch samen met een hond? Ik ben dus sterk voor het ONT-moeten.

Van mij moeten honden niet zoveel, mogen honden zichzelf zijn, hun eigen keuzes maken, hun eigen vragen stellen. Je verwacht het misschien niet, maar juist dat geeft rust. Als je je grenzen of regels dwingend oplegt, ontstaat juist onrust. Dan krijg je een gestreste hond, die voortdurend op zijn tenen loopt. We zijn zelf vaak gejaagd in een gejaagde wereld. Dat zie ik terug in het gedrag van veel honden. Het samenleven met een hond is boeiend. Je kunt veel leren door naar de hond te kijken. Hierdoor ontstaat een stuk bewustwording

Om even een vergelijking te maken: ik sta al 17 jaar voor de klas en inmiddels deel ik gedachteloos een toets uit terwijl dat 16,5 jaar geleden uitmondde in een kwartier chaos.

[Fotogravinnetje]

Het hangt af van de hond. Ik gun ze zoveel vrijheid als ze aankunnen en voor mij acceptabel is en ik geef zoveel grenzen als ze nodig hebben. Bij de ene hond zul je altijd zwart-wit moeten blijven en niet afwijken van de gestelde grenzen, bij de andere hond kun je veel meer nuances aanbrengen en kun je zelfs af en toe lekker buiten de lijntjes gaan. Ze weten hier wel heel goed dat als ik een bepaalde grens stel, dat daar in ieder geval op dat moment niet aan te tornen valt. Ik hou van eigen initiatief in een hond, maar wel binnen bepaalde grenzen.
Er zijn maar een paar commando's die ik strak opgevolgd wel hebben: hier, wacht en los. Hier oefenen we natuurlijk heel vaak onderweg. En goed opvolgen levert altijd iets leuks op: spelletje, knuffel, complimentje. Los leer ik aan door in eerste instantie te ruilen met als extra dat ze de afgegeven buit weer terugkrijgen, op een gegeven moment duurt het iets langer voor ze het andere en de buit krijgen en nog wat later wilden ze alles wel afgeven, als het maar een knuffel, complimentje of spelletje oplevert. Gisteren negeerde Gait mijn 'wacht'. Dus die heb ik even heel streng toegesproken. Direct daarna opnieuw de wacht geoefend en hij deed toch goed z'n best! Toen was hij weer de knapste hond van de wereld. Ik blijf dus niet in het negatieve hangen, ik bevestig meteen weer wat WEL de bedoeling was. Heel zwart-wit dus, heel duidelijk. En dat laatste moet naar mijn idee altijd de basis zijn: wees duidelijk. Honds duidelijk. En eerlijk: verwacht niet het onmogelijke, beloon wat de hond moeilijk vindt om te doen ook extra (niet zoals op school dat je een cijfer krijgt voor het resultaat, maar beloon naar inspanning) en hou het leuk voor hond en jezelf

[Johnny Jones]

Allereerst gefeliciteerd met je hond! Misschien heb ik er overheen gelezen, maar heeft hij ook een naam?

Ik ben geen aanhanger van een specifieke theorie, maar ben er wel achter dat (mijn) honden over het algemeen het snelste leren van positieve bekrachtiging. Dus ja, zo ongeveer als Sam Turner. De laatste cursussen die ik heb gedaan werkte ook volgens die 'theorie'. En ook ik heb in een vorig tijdperk een slipketting aangeschaft en daar op advies van de trainer af en toe een flinke ruk aan gegeven. Maar dat doen we dus echt niet meer. Neemt niet weg dat ik wel af en toe een effectieve brul geef, bijvoorbeeld als één van onze honden het nodig vindt om achter de kat aan te rennen.

Hoe je je hond opvoedt vind ik erg afhankelijk van de hond en de baas. Ik houd van de wat eigenwijze types, mijn laissez faire inslag past daar wel bij. Luisteren doen ze eigenlijk maar beperkt, maar ze gedragen zich over het algemeen op een manier die voor mij acceptabel is.
We zijn ook opvanggezin voor buitenlandse honden. Voor deze honden zit ik veel strakker in de opvoeding, maar zit, af en blijf is voor de aanstaande baas. Daar ga ik mijn tijd niet aan verspillen.

Als ik tegen gedrag aan loop waarvan ik niet weet hoe ik daar mee om moet gaan kijk ik of iemand op dit forum daar iets zinnigs over heeft gezegd. Of ik raadpleeg Doggo.nl. Zolang het geen ellenlange lappen tekst zijn lees ik graag over hondengedrag en opvoeding.

[Marlett]

En eerlijk: verwacht niet het onmogelijke, beloon wat de hond moeilijk vindt om te doen ook extra (niet zoals op school dat je een cijfer krijgt voor het resultaat, maar beloon naar inspanning) en hou het leuk voor hond en jezelf

Dank je! De schoolmetafoor is een mooie.

Allereerst gefeliciteerd met je hond! Misschien heb ik er overheen gelezen, maar heeft hij ook een naam?

Dank je, ze heet Tosca en is nu zo'n 7 maanden.

[malinois]

Wat betreft het gevoel volgen: ik weet nog niet zo goed wat ik moet voelen, ik twijfel ook daar nog te veel aan. Gevoel is natuurlijk ook voor een deel gebaseerd op ervaring, soms ben je je daar al niet eens meer van bewust en dan ben je onbewust bekwaam.


Ik zit nu nog heel erg tussen 2 en 3 in, wat wil je, ik heb op dit moment vier weken en drie uur een hond.

Dit spreekt me dus best wel aan, maar ik vraag me enorm af of dit niet iets is wat je pas kunt als je ongemerkt al heel veel hondenskills hebt.

Als ik een willekeurige hond zie met de mens daarbij, denk ik vaak: Die heeft het zwaar. Die moet van alles. Er wordt aan hem getrokken, geduwd, hij krijgt voortdurend commando’s. Dat is eigenlijk geen leven. Zo zou je niet met een mens omgaan. Honden zijn levende wezens met emoties, eigen interesses en nieuwsgierigheid en hun eigen intrinsieke motivatie. Ze hebben evenveel recht om zoveel mogelijk zichzelf te kunnen zijn. Ik vind dus dat we ze gelijkwaardig moeten behandelen. Vanuit respect, verbinding en liefde. Daarom leef je toch samen met een hond? Ik ben dus sterk voor het ONT-moeten.

Van mij moeten honden niet zoveel, mogen honden zichzelf zijn, hun eigen keuzes maken, hun eigen vragen stellen. Je verwacht het misschien niet, maar juist dat geeft rust. Als je je grenzen of regels dwingend oplegt, ontstaat juist onrust. Dan krijg je een gestreste hond, die voortdurend op zijn tenen loopt. We zijn zelf vaak gejaagd in een gejaagde wereld. Dat zie ik terug in het gedrag van veel honden. Het samenleven met een hond is boeiend. Je kunt veel leren door naar de hond te kijken. Hierdoor ontstaat een stuk bewustwording

Om even een vergelijking te maken: ik sta al 17 jaar voor de klas en inmiddels deel ik gedachteloos een toets uit terwijl dat 16,5 jaar geleden uitmondde in een kwartier chaos.

Als ik mijn honden hun gang laat gaan dan zijn alle katten in de buurt dood, kan er niemand meer in een straal van 25 meter langs mijn huis en auto en zorgen zij ervoor dat alle andere honden alles doen wat zij willen. Diegene die dat niet willen worden verwijderd.
Honden hebben grenzen en duidelijkheid nodig imo. Nee is nee en ja is ja. Misschien bestaat hier iig niet. Ik geef ze hun kaders en zij kunnen zich daarbinnen tot een bepaalde hoogte vrij bewegen. Leuk al dat vrije maar dat is voor mijn type honden absoluut niet gewenst.

[lucie]

Toen ik aan honden begon, heb ik daar ook ontzettend veel over gelezen. Juist om te zien wat je zelf het meeste aanspreekt want ik ben geen volger van één stijl of één persoon. Overal kun je wel iets uithalen. In 'mijn' tijd was positief opvoeden vrij nieuw en razend populair aan het worden en mij sprak dit ook aan. Wat ik wel heb geleerd is de balans te zoeken naar positief, maar daarbij duidelijke grenzen stellend. Mijn honden mogen net als bij de anderen hier heel veel en hoeven erg weinig. Maar sommige honden hebben echt meer sturing nodig. Zoals bv mijn herders. Die vinden het fijner om een opdrachtje te krijgen dan dat ze zelf alles maar moeten uitvogelen. Maar dit opdrachtje is dan wel om iets leuks te krijgen he Als ze iets zelf mogen invullen is dat niet per se wat ik in gedachten had
Daarbij is de ene hond al onder de indruk van een opgetrokken wenkbrauw, terwijl ik bij de andere flink op m'n strepen moet gaan staan als die een grens overschrijdt. Ik geloof wel in een soort harmoniemodel. Een hond wil, net als een mens, het liefst in harmonie met de groep leven, waar die groep dan ook uit bestaat en wij hebben als mens de taak om daar een kader voor te scheppen omdat ze nu eenmaal bij ons in huis wonen. Ik houd zoveel rekening met iedere individuele hond en hun wensen, en zij dienen zich dan te houden aan de regels die ik hanteer om ervoor te zorgen dat dit mogelijk is. Zoiets. Dus honden mogen op de bank, maar we gaan niet naar elkaar lopen grommen want dan vlieg je er af.
Ik vind het nog steeds leuk om er over na te denken en mee bezig te zijn, maar uiteindelijk gaat het op gevoel. Of leer je van je ervaringen en wordt daardoor wijzer .

edit: ik lees nu de post van Cleva, die het ook over harmonie heeft. Inderdaad kunnen honden een andere opvatting hebben van wat zij als harmonie zien. Het is aan ons als mens om duidelijk te maken hoe wij vinden dat de mens/hond roedel zou moeten functioneren en dat geeft rust.

[Friesenfransman]

Leuk beestje, veel plezier ermee.

Mijn opvoedstijl is de ‘methode nee’. Mijn honden komen hier binnen als pup en dan gaan ze hun gang maar. Bij alles wat ze doen dat ik niet goed vind zeg ik ‘nee’. Soms is die nee verpakt in een ‘ben je helemaal belazerd’ o.i.d. Maar al mijn honden begrijpen na één of twee keer uitstekend wat er wel en niet kan of mag. Een enkele ongewenste handeling vraagt om meerdere herhalingen maar dat heeft dan voornamelijk te maken met de lage frequentie waarin die handeling voorkomt. En dat gaat zo eigenlijk hun hele leven door. Ik krijg het namelijk niet voor elkaar om alle eventuele situaties waarin ik met mijn hond ooit ga verkeren, in een bepaalde opvoedtermijn te stoppen. We leren allemaal gaandeweg.

Het klinkt eenvoudig en dat is het ook. Mijn honden zijn er voor mij en ze hebben zich te schikken naar mijn leven. Ik heb hele duidelijke ideeen over wat ik van de hond wil en ik ben heel goed in dat duidelijk maken.

Of dit een populaire opvoedstijl is weet ik niet. Het werkt voor mij, mijn honden en mijn omgeving al jaren prima.

[Manuma]

Ik ben een watje, maar ik ben wel kalm en dat vinden mijn honden prettig. Ik ben paarden gewend en die heb ik ook altijd op mijn eigen manier behandeld.
Soms kom ik in een situatie waarin ik ingrijp voor ik überhaupt met mijn ogen kon knipperen en altijd is de boodschap meer dan begrepen.

Manu test mij. Eens in de zoveel tijd moet ik boos op hem worden. Ik geef hem veel vrijheid en ik denk dat dat ook wel moet, anders ben ik nooit de moeite waard. Hij zoekt eens in de zoveel tijd die grens weer op, Uma is daar heel anders in. Die krijgt heel veel vrijheid en ze weet heel goed waar die grens ligt. Ze komt daar dan ook zelden in de buurt. Manu test dat, daarom heb ik vrij veel initiatieven bij hem weggehaald. Dat heeft hij niet door want hij mag alsnog vaak doen wat hij wil, maar dit keer heb ik het voortouw gegeven. Dat heeft mij heel erg geholpen in de omgang met hem. Zoals gezegd moet ik soms dus alsnog boos worden, dat houdt in dat ik mijn stem verhef of zelfs de rest van de wandeling aan de lijn.
Ik ben dan echt tot in mijn tenen boos en teleurgesteld. Men zegt dat dat niet mag en kan bij honden, dat je dat niet moet tonen maar ik doe dat wel. Hij voelt dat heus wel, en ik ben stil boos. Het maakt in elk geval genoeg indruk, want daarna is hij weer een poosje braaf

Hoe ik met mijn honden omga is op gevoel en dat heb ik ook moeten leren. Ik heb mijn honden leren kennen en ik weet wat ze nodig hebben, waar ze goed in zijn en waar ze graag hulp van mij bij willen. Ik ben ook niet snel te zien als iemand met overwicht haha! Maar ik denk wel dat wij werken. En dat is waar het uiteindelijk om gaat, toch?

Lekker gaan ontdekken wie je hond nu eigenlijk is, wat zijn sterke en zwakke punten zijn, die spiegel voor je neus wat jouw zwakke punten zijn, de uitdaging vinden in frustratie ombuigen naar iets leuks en gezelligs en dat je om een klein dingetje ontzettend trots en verliefd op je hond kan zijn. Dat je hem scheldend achterna rent als hij weer achter de kat van de buren aanrent, of de vuilniszak over je tapijt heeft gesleept en alles onder heeft gekliederd, of achter een groep eenden over de weilanden heen stuift terwijl Toos en Miep van de hoek roepen hoe schandalig dat wel niet is. Janken omdat die kuthond een sok heeft opgevreten en bij de dierenarts ligt te kermen. Pissen over net door peuters gebouwde zandkastelen, met boze Polen achter zich aan door het park terwijl hij trots met een net gejatte braadworst naar jou toe rent.

Het hoort erbij en uiteindelijk is het meeste leuk Die hond gaat jou ook zoveel leren Ik denk altijd maar dat als je daarvoor open staat het sowieso wel goed gaat komen!

[crutz]

Ja ik ben nogal veranderd door de jaren heen qua trainingsmethoden. Ten eerste was destijds een slip nog redelijk normaal en daarnaast ben ik in de africhting gestart. Zit nog in de africhting, maar train volledig anders dan enige jaren geleden.

Wel is er een duidelijk verschil wat mij betreft tussen opvoeding (dagelijkse omgang) en trainen (trucjes leren)
Opvoeding is begrenst, sturend, duidelijk
Trainen is meer vanuit de hond, voornamelijk met positieve bekrachtiging. Ik schrijf voornamelijk omdat het in mijn sport niet met alle karakters kan dat volledig te doen. Zo is voor mijn huidige hond (en velen in de africhting) bijten de ultieme beloning en wachten tot hij er zelf voor kiest om te lossen is het dan dus niet. Daar staat tegenover dat de oude methoden ook niet gebruikt hoeven worden. Met sturing en duidelijkheid kom je een heel end.

[M@scha]

Pissen over net door peuters gebouwde zandkastelen, met boze Polen achter zich aan door het park terwijl hij trots met een net gejatte braadworst naar jou toe rent.

en ineens herinner ik mij weer hoe sam over de drunense duinen stoof, bij een stel dat op een dekentje zat te eten een boterham jatte en trots rondrende met zijn gejatte boterham

[DeDiana]

Pissen over net door peuters gebouwde zandkastelen, met boze Polen achter zich aan door het park terwijl hij trots met een net gejatte braadworst naar jou toe rent.

en ineens herinner ik mij weer hoe sam over de drunense duinen stoof, bij een stel dat op een dekentje zat te eten een boterham jatte en trots rondrende met zijn gejatte boterham

Haha, zelfs mijn überbrave Mila heeft dat eens gedaan met een pizzapunt van een picknickende familie. En een broodje kaas dat een man op een bankje op wilde eten (hap-slik-weg). Het kan dus nog helemaal goed komen Vooral omdat ik nu weet dat ik haar met zulke verleidingen even aan de voet moet roepen, anders zou het zo weer gebeuren hoor

[Manuma]

Haha! Manu heeft dus wel echt een keer een braadworst gejat, maar die mensen moesten er alleen maar heel hard om lachen

[dagmar88]

Pissen over net door peuters gebouwde zandkastelen, met boze Polen achter zich aan door het park terwijl hij trots met een net gejatte braadworst naar jou toe rent.

en ineens herinner ik mij weer hoe sam over de drunense duinen stoof, bij een stel dat op een dekentje zat te eten een boterham jatte en trots rondrende met zijn gejatte boterham

Hier een bek vers gestoken pieren van de vissers. Zes chagrijnige, boze oude mannen die roepen dat je je rothond bij moet houden.
En die pieren dan na een ererondje aan m'n voeten uitspugen en er triomfantelijk in gaan rollen.
Voor die tijd had ie niet meer gedaan dan even stiekem aan het aas likken

Ik ben er makkelijk in geworden. Ga maar een stuk verder zitten, naast het hondenstrand, met je rothaken. Heb je van niemand last.
Dus ik zwaai vrolijk en lijn hem een stukje aan

[ranetje]

Pissen over net door peuters gebouwde zandkastelen, met boze Polen achter zich aan door het park terwijl hij trots met een net gejatte braadworst naar jou toe rent.

en ineens herinner ik mij weer hoe sam over de drunense duinen stoof, bij een stel dat op een dekentje zat te eten een boterham jatte en trots rondrende met zijn gejatte boterham

Haha, zelfs mijn überbrave Mila heeft dat eens gedaan met een pizzapunt van een picknickende familie. En een broodje kaas dat een man op een bankje op wilde eten (hap-slik-weg). Het kan dus nog helemaal goed komen Vooral omdat ik nu weet dat ik haar met zulke verleidingen even aan de voet moet roepen, anders zou het zo weer gebeuren hoor

Rana had een grote familie die zat te picknicken op een weitje in het (losloop)bos eerder in de gaten dan ik.
Alle schalen met verschillende gerechten stonden op een omgevallen boomstam...…………………..
Ze kon de smaak van de meeste gerechten goed waarderen
Het is de eerste en de laatste keer dat ik daar iemand heb zien picknicken

[Agrotera]

oh man, ik probeer er niet meer teveel over na te denken.
Het liefst vogel ik alles uit en denk dan de beste methode toe te passen.... maar daar luistert die knurft toch niet naar op dat moment.

Voor nu: op de hondenschool worden we beide opgevoed.
Thuis volg ik:
- Wat doe je?
- Waarom doe je dat?
- Wat heb je nodig?

[Alfilillo]

Toen ik net honden had, keek ik veel naar César Millán. Veel vind ik nog steeds interessant: het belang van je eigen energie bijvoorbeeld: kalmte, ontspanning en zelfverzekerdheid en dat je dit overbrengt op je hond. Ook de manier waarop hij honden leest vind ik interessant, zoals die minimale signalen van spanning waarop je moet inspelen voordat een hond zo hoog in de stress zit dat hij totaal onbereikbaar is. En de kracht van een stabiele roedel vind ik ook een mooi gegeven.
Met het keurig aan de lijn lopen door een jachtlijn heel hoog in de hals te leggen heb ik minder. En het op de rug leggen van de hond om hem te domineren doe ik evenmin. Ik heb gevoelige honden en het werkt bij hen averechts.

Verder heb ik alleen maar heel veel gelezen hier op het forum. Ontzettend interessant al die verschillende situaties en manieren om ermee om te gaan. En ik heb er veel kunnen leren over een meer positieve training.

Tegenwoordig vertrouw ik steeds meer op mijn intuïtie. Dat kan omdat ik mijn honden steeds beter leer kennen en aanvoel.

[Marjoleine]

Het enige dat ik echt duidelijk aanleer meteen is "nee".
Met de methode van hand op brokje en dan mogen pakken (toe maar) of niet (hand dicht en nee).
En als ze dat dan snappen uit de andere hand een brokje.

Essentieel.

[Chihuahua-paws]

Ik denk er eigenlijk niet teveel bij na.
Ik vind honden leuk en wil dat zij dat ook vinden met mij.
Ja er zijn grenzen en dat gaat eigenlijk vanzelf. Maar ik vind vertrouwen belangrijker dan regeltjes.

Wij volgen vanaf 22 april met Dex weer cursus. Vooral omdat hij het leuk vind en ik het leuk vind om hem bezig te zien.

Elke hond is anders maar de regels die je wilt na leven zijn het zelfde. Als je bij alles teveel moet nadenken loop je achter.

Als ik bewust train dan is dat wel positief en dus niet volgens wat voor dominantie theorie dan ook. Verder denk ik dat consequentie belangrijk is.

[DeDiana]

Ik had al op mijn 18 de mijn eigen eerste hond. Was zelf nog een kind dus en had dus geen ervaring met opvoeden. Dus ik had geen regels voor die hond en dat was te merken

Maar achteraf is het met weinig regels toch goed gekomen ik deed maar wat. Ik leefde onregelmatig en de hond paste zich aan. Het was een volwassen hond uit een asiel dus gelukkig had hij al wat opvoeding gehad .

Mijn eerste pup ging goed maar dat was meer geluk dan wijsheid omdat het een heel makkelijk ras was
Toen ik kinderen had gekregen ging het steeds beter met de honden en pups en opvoeding want het komt toch een beetje op hetzelfde neer rust regelmaat en reinheid

Elke hond heeft zijn passende opvoeding nodig en het is juist leuk om de gebruiksaanwijzing uit te vinden . Soms was dat niet makkelijk zoals bij Jip maar als je hem dan eenmaal gevonden hebt is de voldoening groot

Bij mij is het juist andersom: ik nam mijn eerste hond toen ik 16 was, een Groenendaeler reu die alleen een kennel in de tuin kende Ik had juist meer regels dan ik nu heb met mijn honden, dingen zoals altijd als eerste de deur uit gaan, hond niet op de bank, etc. Ik was tegelijkertijd dan wel weer heel nonchalant - achteraf gezien - met een hond die niet hondsociaal was en ook niet altijd goed met vreemde mensen. Ik liet hem gewoon overal loslopen, terwijl hij echt niet altijd direct kwam als ik hem riep en bijvoorbeeld ook zo een wei met koeien in rende om de koeien even lekker op te jagen Als ik daar nu op terugkijk, verbaast het me wel eens dat dat altijd goed is gegaan. Dus dat was ook meer geluk dan wijsheid

Mijn honden hebben nu minder regels, maar ik ben wel meer bezig met het voorkomen van ongewenst en mogelijk gevaarlijk gedrag. Ik ben me nu wat meer bewust van de mogelijke consequenties van bepaald gedrag dan ik op zestienjarige leeftijd was.