Ze wil nu een kleine hond en een die leuk is met kinderen en bezoekende kinderen. Een die je makkelijk meeneemt en die gezellig is zonder al teveel gedoe met uren lopen. Ze gaan er mee wandelen, wonen in een ruim appartement en de hond is een meeneemhond.
Nu kwam ze met een fokker aan die hele mooie shitzu -hondjes fokt. Eerst wilde haar zoon een choco dwergpoedel. Maar nu kijken ze naar de shitzu blijkbaar.
Asiel lukt niet want Battersea dog home heeft vrijwel geen honden voor gezinnen met kinderen onder de 8 jaar. Denk dat ze daar heel voorzichtig mee zijn en daar is ook niks mis mee. Zomaar een pupje uit de krant durft en wil ze niet omdat ze niet wil dat er lastige drukke of tempramentvolle rassen doorzitten of allerlei gekke dingen die ze niet had verwacht. (mijn tante kocht ooit een zwart bastaardje waarvan de ouders onbekend waren dat ze Kees noemde en Kees werd later dus gewoon een enorme zwarte pitbull....


Hondje komt prima terecht al klinkt het niet zo ideaal als ik zeg dat ze geen uren willen lopen. In London kun je gewoon heerlijk naar parken en lekker lopen maar niet zoals ik dat doe met Guus en Bas en een hondje dat dat nodig heeft willen ze liever niet. Als er een kindje ziek is kan het zijn dat het rondje kort moet. En het hondje moet ook vaak aan de riem wandelen.
Weet iemand iets van shitzu's? Zijn dat lieve gezinshondjes die het prima doen als ze gezelschapshondje zijn en met kinderen? Lijkt mij wel maar ik weet er niets vanaf. Verder vraag ik me af hoe ongezond ze zijn? Valt mee toch? Niet kopen met traanoogjes en te plat neusje heb ik al gezegd. En geen hondje met dichte neusgaatjes. Verder tips?
Mij lijkt een shitzu een stuk standvastiger dan een dwergpoedel want dat vind ik zieltjes die veel te snel onder de indruk zijn. Een hondje met ballen is beter dan een zenuwlijer.