Update?
Update dus. Ga er maar even goed voor zitten
Mimy was in elk geval niet het hondje die hier heel goed matchte. Daar had ik haar ook niet op uitgezocht trouwens. Omdat ik om me heen aan het kijken was naar een tweede hondje besefte ik me gewoon dat er dus best plek is voor een tweede hond, ook als dat een opvanger zou zijn. Hét hondje voor hier kwam steeds niet op mijn pad en toen zag ik weer Mimy voorbij komen. Door het filmpje waarop duidelijk te zien was dat ze in elk geval al prima aan de lijn kon lopen en vrolijk was, heb ik besloten haar in elk geval uit de sneeuw daar te halen. Mocht ze nou die goede match zijn voor hier, dan had ze zeker mogen blijven. Maar dat was ze niet en ze is dan ook na twee weken verhuisd!
Nee.. ik heb haar niet weggedaan naar een ander gastgezin ofzo hoor. Ze vond gewoon bizar snel haar perfecte huis! Zoals gehoopt vond Mimy zo ontzettend snel haar draai hier. Wandelen was direct leuk en deed ze goed. Oké, ze vloog van links naar rechts, maar geen angst en heel vrolijk liep ze voor me uit. Thuis ging ook goed, slapen gelijk als een roosje, het ging echt gewoon heel erg goed gelijk. Suze en zij hadden minstens elke dag een akkefietje, maar konden ook erg leuk samen spelen.
Suze doet totaal niks met speeltjes, maar toch staat hier een mand vol hondenspeeltjes. Voor het geval dat Suze zich toch bedenkt ofzo, hahah, of voor wanneer Ayla weer op bezoek komt of komt logeren. Mimy kwam hier binnen en binnen no time had ze de mand ontdekt, plukte daar het hertenspeeltje uit en ging daarmee in de weer. Dat speeltje is vanaf dat moment ook haar favoriet geweest. Met die mand vol speeltjes kon ze sowieso lang zoet zijn. Ze zocht dan een speeltje uit, sjouwde die naar een mand, ging ermee spelen en zo speeltje voor speeltje. Met mij spelen en met Suze spelen was ook erg leuk, maar met de mand vol speeltjes kon ze zichzelf ook echt heerlijk vermaken.
Buiten vond ze ook echt heerlijk. Het maakte haar niet uit waar we naartoe wandelden, alles was leuk! Ze ontdekte wel de (water)vogels die wel erg leuk zijn. Dat werd dus wel een puntje van aandacht, want naar ze tetteren of zelfs hysterisch worden was natuurlijk niet helemaal de bedoeling. Hadden we toch nog iets om aan te werken, anders zou het ook wel erg saai zijn natuurlijk. Katten trouwens net zo. Buiten werd ze daar ook wild van en binnen in huis vertrouwde ik haar daar ook echt niet gelijk mee. Het was niet dat ze de katten iets wilde aandoen, maar ze kon wel naar ze toe vliegen. De eerste dagen heb ik de katten apart gehouden. Dat deed me best zeer, want ik heb een regel voor mezelf en dat is dat ik mijn katten niet benadeel door een opvanger. Dus 's nachts Mimy in de reisbench naast bed, dan konden de katten hun gang gaat door het hele huis en ook gewoon op bed liggen. Na een aantal dagen viel het kwartje bij Mimy dat ze niet gelijk uit reflex hoefde op te springen wanneer een kat rende of sprong. Wanneer ze rustig liepen of gewoon naast haar stonden was er niks aan de hand, het was dus echt die snellere beweging die Mimy triggerde, en laat ik nou net actieve katten hebben die graag de hoogte in gaan. Gelukkig ging dat na een aantal dagen dus al beter en na ik denk een week mocht Mimy ook 's nachts gewoon vrij rondlopen en dus op bed slapen.
Mimy is een erg leergierig hondje. Ze kende het hele principe van trainen totaal niet, maar toen ze het eenmaal door had toen ging ze als een malle. Brokjes verdienen is leuk! Het is ook echt een slim hondje dat het heel leuk vond om samen te werken. Het reageren buiten op de vogels was zo na anderhalve week ook al vrijwel weg. Als je er op tijd bij was dan kon je haar terugroepen en liep ze er gewoon voorbij. Het hierkomen had duidelijk nog wel veel werk nodig. Ik denk dat ze uiteindelijk prima los kan lopen, maar eerst maar eens goed leren dat hierkomen wat oplevert enzo. Dat ging aan het eind al veel beter. En ach, wat is nou twee weken, dat is zo kort.
Het voordeel van hier in de stad wonen is dat er meerdere omheinde hondenveldjes zijn. Hier zowat tegenover eentje met lagere omheining, op zo'n twintig minuten lopen eentje met hoge omheining. Na een dag of twee zijn we al naar die met hoge omheining gelopen. Want Mimy heeft energie, véél energie, Mimy heeft actie nodig! Nou, dat heb ik geweten en Suze ook, hahah. Mimy mocht voor het eerst echt los op het veld en ging me een partij racen. Ze had natuurlijk een ruim half jaar aan de ketting gezeten met af en toe een wandeling. Waar ze eerst vrolijk ronddartelde op het veld en ik haar nog wat moest stimuleren te rennen en ontdekken was dat snel voorbij, toen ze doorkreeg dat ze écht vrijheid had ging er een knopje om en was het rennen geblazen. Wat kon ze hard! Suze probeerde haar bij te houden, maar dat lukte natuurlijk niet. Na een tijdje was Suze bek af en had Mimy een intens tevreden grijns van oor tot oor. Toen zijn we weer naar huis gewandeld, Suze liep voorop want die vond het ook tijd om naar huis te gaan, Mimy was nog volop aan het genieten. Eenmaal thuis dook Suze haar mand in en is er niet meer uit gekomen. Mimy dook de speelgoedmand in en ging nog even vrolijk spelen voor ze moe en voldaan in slaap viel. Heerlijk meisje is het!
Zó hard racen heeft ze daarna niet meer gedaan (dat herken ik trouwens van bijna alle opvangers, éindelijk die vrijheid en even helemaal losgaan) maar ze bleef het heerlijk vinden die veldjes om te kunnen rennen en het heerlijke wandelen. Voor Mimy kon dat gerust uren duren en dan thuis natuurlijk ook nog lekker in de weer met speeltjes. Voor Suze (en mij) was dat echt iets te veel van het goede en dat was dan eigenlijk ook het punt waarop er geen match zou zijn met ons. Mimy heeft actie nodig, leven in huis, lekker er op uit! En Suze en ik kunnen gerust wel wat actiever zijn zoals wanneer Ayla er is, maar over het algemeen zijn wij niet geschikt voor een actieve hond. Jammer, want Mimy was anders echt wel een ontzettend leuk hondje geweest voor hier erbij, maar zij verdiende beter. Ik merkte ook wel dat ze de laatste dagen zich soms al wat begon te vervelen wanneer er niet genoeg gewandeld werd en Suze niet wilde spelen.
Lang heeft dat voor Mimy niet kunnen duren. Want toen ze er net een paar dagen was kreeg ik al bericht dat er misschien iemand voor haar was. Natuurlijk nog even met de vraag hoe Mimy het deed (ik plaatste wel updates richting stichting natuurlijk, dus beetje idee hadden ze wel) en als Mimy meer tijd nodig had om te wennen dat ze die gewoon moest krijgen. Maar al heel snel had ik door dat Mimy zo makkelijk meedraaide en ook bij de oppas waar ze twee dagen in de week naartoe ging was het gelijk goed. Dus ik gaf aan dat het voor Mimy vast niet te snel was en zo kreeg ik de intake. Ze hadden niet specifiek voor Mimy gereageerd, maar kenden iemand binnen de stichting en hadden de intake ingevuld met daarin wat ze zochten en konden bieden en de vraag welk hondje daarbij zou passen. Diegene van de stichting moest toen aan Mimy denken.
Mimy kwam op zaterdag hier en het weekend daarna kwamen de mensen al kennismaken. Het was nog even de vraag of het echt een match zou worden. Ze hadden twee kinderen, eentje van acht en eentje van vier jaar. De man had geen ervaring met honden, de vrouw wel. Het klonk wel leuk, maar ik wist niet hoe Mimy op de kinderen zou reageren en het ene gezin gaat zo anders met honden om dan het andere, dus we gingen het beleven. Ze kwam hier en ze werden gelijk vrolijk begroet door Mimy en Suze, want bezoek is méér mensen dus dat is alleen maar leuk! Eerst heel druk, maar al gauw was de eerste enthousiasme eraf en dook Suze haar mand weer in en Mimy ging rustig snuffelen/knuffelen en spelen. Het begin was dus goed. Toen maar vlot naar buiten gegaan, stukje wandelen en kijken of we op het omheinde veldje konden. Mimy deed het fantastisch, ze vond de kinderen juist leuk (want kinderen zijn mensen en mensen geven aandacht) en ook al renden of riepen de kinderen dat maakte haar totaal niet uit, ze rende vrolijk mee. Na het wandelingetje konden we het omheinde veldje op. Daar hebben de honden rond gescharreld en heeft Mimy ook nog met de kinderen gespeeld. De kinderen vonden een balletje en dat kende Mimy kennelijk want zodra die weggegooid werd moest die geapporteerd worden. Ofja, het stukje terugbrengen moest nog even op geoefend worden, want zodra Mimy het balletje vond deed ze een ererondje en ze kwam meestal wel terug maar loslaten deed ze vaak op meters afstand, hahah. Maar Mimy heeft ook nul nijd qua speeltjes en voer dus rustig het balletje uit haar bek pakken kon ook gerust. Nouja, zo hebben we een hele tijd nog op het veldje rondgehangen. Terug thuis voor de deur werden er nog snoepjes uitgedeeld. Mimy had pas de dag ervoor door dat zitten de bedoeling was en was probeerde ze dat ontzettend goed voor de twee jongens die de snoepjes uitdeelden. Geweldig die interactie tussen de kinderen en Mimy, de ouders smolten er ook van. Daarna hebben ze afscheid van Mimy genomen, waarbij Mimy ze kwispelend nakeek, zo zoet.
Kortom, een zeer geslaagde kennismaking! Mimy leek echt heel goed bij ze te passen en het was ook echt een match qua karakter en energiebehoefte etc. Het was nog even wachten op het huisbezoek. Dat vond een aantal dagen later plaats en toen was er van alle kanten groen licht. De vrijdag vertrokken Nomo, ik, Morris, Ayla en Suze op weekend weg en hebben we Mimy meegenomen en zelf weggebracht naar haar nieuwe huis in Zwolle. Erg lief van nomo en bijzonder ook, want zij was er ook bij met het ophalen. In het nieuwe huis ging het ook eigenlijk gelijk wel goed, zo leuk om te zien. Ze waren onwijs blij Mimy weer te zien en Mimy liep al heel snel rond alsof ze er veel vaker was geweest. Omdat ik Mimy al een aantal keer naar de oppas had gebracht wist ik dat weggaan ook niet zo'n probleem zou zijn (anders had ik haar op vakantieadres van het weekend laten ophalen ipv brengen).
Al gauw kwamen ook de eerste updates! Ze heeft toen wij weggingen maar heel even gekeken waar wij waren maar was binnen een paar minuten alweer af te leiden en met haar speeltjes bezig (ik had ook haar zelf uitgekozen hertenspeeltje natuurlijk meegegeven, dat bleef altijd haar favoriet dus echt haar speeltje). En de fijne updates bleven komen. De eerste wandeling ging veel beter dan ze hadden verwacht. De eerste nacht zou ze eigenlijk in de bench vanwege de kat, maar uiteindelijk hebben ze haar gewoon los in de huiskamer gelaten en dat ging perfect. De volgende ochtend knuffelend met de jongens op de bank. Elke update was weer even fijn, ze deed het zo goed en ze waren zo blij met haar! Kortom heeft Mimy haar gouden mand in sneltreinvaart gevonden!