laeken schreef:dagmar88 schreef:Rataplan schreef:
Ik kende er ook eentje met de harses van een alligator en die gromde ook zo fijn als je hem aaide of aanlijnde....
Grommen hoort er bij, is vaak helemaal niet lelijk bedoeld.
Jaren terug kwam er één van een industrieterrein aanrennen om grommend op m'n voeten te gaan zitten.
Ik durfde niet meer te bewegen.
Tot de baas aankwam en zei dat ze geaaid wilde worden.
Bonnie F schreef:Is er eigenlijk binnen de rasvereniging wel aandacht voor agressie? Het lijkt me dat er iets goed mis aan het gaan is.
Niet dat ik zo'n hoge pet heb van rasverenigingen als het gaat om rasgebonden problemen.

Het gaat al meer dan twintig jaar mis. Ze waren alleen even minder prominent aanwezig.
De staffords zijn de afgelopen tien jaar populair geweest.
Dat begint over te gaan en dan valt hetzelfde type baas weer op wat anders terug. Herders, rottweilers, molossers etc.
Dat grommen doet Guus ook. Die gromt overal om en de hele dag door. Als hij naast me op de bank ligt begint hij soms gewoon spontaal heel hard te grommen. Gisteren lag hij op de grond voor de bank en dan gromt hij dat het een lieve lust is. Als Bas aan komt lopen, RRRRRRRRR, om haar een likje te geven en dan kruipt ze naast hem. Als ik hem aan en hij ziet of hoort wat, RRRRRRR. Dat gaat echt de hele dag door. Ik vind het een heerlijk en mooi geluid van hem. Spelen met Lanai is een en al gegrom van hem. En het is een poeslief hondje waar geen kwaad in zit. Hij gromt gewoon ontzettend snel.
Boos grommen heeft hij nog nooit gedaan.
Ik moet zeggen dat toen ik hem net had ik wel even schrok. Meta zei dat hij zo lief was maar hij was krap 2 minuten bij ons binnen, keek me strak aan vanaf de bank en begon me toch te grommen.....

Hij is nooit meer gestopt.
Herkenbaar. Mijn oma had altijd Rottweilers, gromden om van alles en nog wat. Ook mijn tante had er 1. Een onooglijk klein teefje, maar grommen dat monster!
Ik was de enige waar ze haar kon brengen als ze op vakantie gingen. Niemand anders durfde het aan.
Ik kon de visite het huis uit jagen door Bo alleen maar in haar mand te sturen. Ze ging wel, maar onder luid protest
Zij heeft nooit gebeten, of zelfs maar aanstalte gemaakt.
Zelf zou ik er niet tegen kunnen om dat altijd om me heen te hebben. Zo'n protesterende puber (dat is een beetje hoe het bedoeld is). Maar link was het nooit. Het klonk alleen enorm heftig.
Ik heb wel het idee dat het karkakter enorm veranderd is. En dat die protesten juist zelden meer voorkomen bij de huidige Rottweiler.
Misschien is dat in hun geval juist een enorm negatieve ontwikkeling.
In die jaren dat ik ze mee maakte, waren het geen honden die spontaan aanvielen.
Ze zetten je ergens klem tegen de muur o.i.d. , zodat je niet meer weg kon. Maar zomaar aanvallen.....nee, dat hoorde je zelden.
De uitspraak was ook altijd: bij een Rottweiler kom je er wel in, maar niet meer uit. (en dan niet in de zin dat ze je opvraten).