Toen we de auto uitstapten en via de stoep hun min of meer tegemoet liepen bleef de hond staan. Wat terughoudend.
Ineens nam hij het rit toch aan en stoof toch eigenlijk wel op me af, de vrouw met zich mee trekkend en zij zei "nu ineens wel, schijterd".
En nu ben ik niet bang aangelegd voor honden, maar ik voelde me toch ongemakkelijk.
Ik liet mijn handen ruiken, maar merkte toch enige terughoudendheid of iets anders wat ik eigenlijk niet kon plaatsen.
Lichte ogen en ik keek er kort in, maar keek weg omdat ik het idee had dat als ik langer de blik vast zou houden hij wel zou reageren.
Weet het gewoon niet.. hij was pas 16 maanden, maar echt aaien heb ik ook niet gedaan, gewoon geen goed gevoel bij.
En normaal heb ik dat echt niet

Hebben jullie dat ook wel eens?
Ik denk dat het de lichte ogen in combi met zijn grootte en dubbele gedrag was waarom ik toch niet geheel zeker was over deze hond.