Cleva schreef:Tien jaar geleden had ik Dapper, Cleo en Eva nog.
Cleo was een oude podenco/husky uit spanje. In haar jonge jaren een prachtige hond en zeer sociaal met andere honden. Onbaasgericht tot op het bot. Ik heb haar weleens alleen buiten laten lopen om te kijken hoelang het zou duren voor ze het onprettig zou vinden maar na een uur maakte ze nog steeds geen aanstalten.
Eva was mijn moeilijkste hond ooit. Heel lief voor ons maar ze had een inherente psychische spanning niet er niet om loog. Ze was enorm reactief en niets te mooi om flink uit te halen naar alles wat ze niet meteen begreep.
Enorm intelligent maar wat heb je aan een ongelukkige, boze dolfijn? Ik was zeer op haar gesteld maar om eerlijk te zijn had ik haar achteraf liever overgeslagen. Ze was gewoon niet helemaal op haar plek op aarde.
Zoals alles in haar leven ging haar afscheid ook op een pijnlijke manier en als ik heel eerlijk ben was ik net even te snel blij dat ik van haar af was. Ik zou haar nooit in hebben laten slapen maar een leuk huisdier was het niet.
Dapper verdient ook benoemd te worden ook al is hij alweer iets langer dan 10 jaar dood. Een wereldhond.
Een stafford/borderterrierkruising uit het asiel. Ik kon ermee lezen en schrijven.
Hij had op zich wel de agressie naar andere reuen die je bij een intacte staffordkruising mag verwachten maar er zijn nooit gaten gemaakt en de paar keer dat hij echt in een geëscaleerd conflict terecht kwam verloor hij de boel van een nog veel brutere hond.
Het was een gezellige hond die prima in staat was om gezellig mee te doen met allerlei verschillende scenario's. Ik herken hem in Hein. Terriërs zijn geweldig.
Dapper alweer langer dan 10 jaar dood? Crisis wat vliegt de tijd.....