''De eerste hond waar ik bang voor ben moet nog geboren...''

[Zamunda]

Ik snap niet dat mensen altijd " iets" met mijn honden moeten . Het verpest echt mijn dag . Ik neem om die reden mijn honden al nooit mee naar winkels of tuincentrum enz . Altijd die opmerkingen of ongevraagd aan je hond willen zitten . Waarom? Ik zou dat zelf nooit doen . Er zijn best honden die me soms opvallen en dan kijk ik ernaar. Maar dat is het dan ook wel

Toen Heavy jong was wilde ik haar socialiseren in de stad en op de markt . Nou ik werd er alleen maar asociaal van ik kreeg allemaal bouwvakkers achter me aan die haar gingen lokken

Herkenbaar. Nou vindt Lais die drukte zelf ook helemaal niets dus doe ik haar ook al geen plezier met een winkelbezoek, maar het risico dat mensen haar aan willen raken maakt dat ik zoiets sowieso niet opzoek. Als het in een restaurant/café/rustpost te druk is ga ik ook niet naar binnen (maar vandaag was er bijna niemand binnen).

En heb ik net als jij: als een hond me opvalt kijk ik daar graag naar (geen oogcontact) en dat is genoeg. Een héél enkel keertje zal ik wel contact maken als we ergens een tijdje zitten en een hond duidelijk zelf eerst (positief/nieuwsgierig) contact zoekt. Dan wil ik nog weleens wat zeggen tegen het dier, maar ik hou afstand.

[Barkley]

ik ben redelijk conflictvermijdend en vaak (te) beleefd. Maar hoe meer woorden ik gebruik hoe harder ze genegeerd worden lijkt wel. Eerst duidelijk maken dat ik het echt niet wil, daarna pas de uitleg.

Maar die meneer uit jouw eerste post ging wel heel ver

[Gollum]

Terwijl voor mij de allerbelangrijkste/-leerzaamste boodschap van CM juist was: ''No talk, no touch, no eye contact''.

Hier werkt dat bij Rani ook het beste. En als mensen zich daaraan houden zien ze na een tijdje ook een beetje de Rani hoe ze naar ons is
Helaas luisteren veel mensen niet of snappen ze bepaald gedrag niet? Of willen ze zich bewijzen? Terwijl je je pas tegenover mij en Rani bewijst als je de regels opvolgt. Wat dat betreft ben ik ontzettend blij met mijn familie, die op mijn verjaardagsfeest allemaal 'de regels' opvolgden. Rani voelde zich op haar gemak en heeft de hele avond tussen de twee kattenmensen gelegen Die begrepen het nog beter dan de meeste hondenmensen.

[Miezemuis]

Ik herken het enigszins. Keetje vindt mannen gewon niet leuk. En kirrende vrouwen ook niet. Nou ziet ze er meestal ook niet zo aaibaar uit voor vrouwen ( want zwart en groot) en ook niet voor mannen ( want poedel) , dus er zijn maar weinig mensen die haar aan willen raken. Heel af en toe iemand die dat wil en als ik dan zeg dat ze bang is, het nogmaals gaat proberen. Keetje loopt echt actief weg dus dat is duidelijk. Wat ik niet begrijp is dat mensen het haar kwalijk nemen. Dan zeggen ze :nou die hond heeft vast wat ergs meegemaakt. En als ik dan ontken dan doen ze net of ze compleet gestoord is. Ik zeg dan altijd maar dat ik ook geen allemansvriend ben en dat ze het zure van mij heeft.

[Lanavandevledders]

nooit geen last van, maar Lana is nogal enthousiast tegenover mensen, vooral als ze bij ons thuis komen,
dus ik zeg altijd, gewoon negeren, als je een schone broek wil houden, eigen en bekenden weten al niet beter.
en als we aan het wandelen zijn, blijven mensen ook vaak op gepaste afstand,
behalve kinderen, die moet ik nog wel eens tegenhouden.

zelf haal ik nooit een vreemde hond aan,
en blijf op gepaste afstand,

[Sandra&co]

Het zijn sowieso bijna altijd mannen en dan eigenlijk nooit een lekker ding ofzo .

Nooit nee. Het zijn altijd van die sufgesnoven schijtfouten.

[Galga's]

Ik loop met 4 honden, waarvan 3 altijd wel zin hebben om met mensen te knuffelen. Maar die 4de, dat is een enorme magneet. Doodsbang voor mensen in het algemeen en helemaal voor mannen. "Bij hun is ze niet bang hoor, want zij zijn goed met honden". Dat ik vervolgens een hondje heb die zich in paniek uit haar anti-ontsnaptuig en halsband probeert te wurmen en allemaal stress signalen uitzendt, zien ze niet of ze zijn hevig op hun teentjes getrapt. Het zijn eigenlijk altijd mannen die het proberen.

[gonnie]

Mijn honden vinden aandacht prachtig. Er zijn hier een paar buren en die vinden het prachtig om hen te aaien, maar de honden worden echt helemaal dol van enthousiasme.

Hoe vaak ik ook zeg dat ik wil dat de honden rustig zijn in de lift, het komt niet binnen.

En Tanja gaat nog weleens plassen van opwinding.

Er is een buurvrouw hier, die weet dat Tanja bij haar helemaal doordraait. Ze heeft ook een apart stemmetje die buurvrouw, van de week ook weer, ik liet Tanja zitten. Maar die stond al snel weer op om die vrouw te begroeten, ik zei tegen Tanja dat ze rustig moest blijven, gaat die vrouw haar aaien en dan zegt ze Tanja rustig nou, ja doei, bij haar blijft Tanja al helemaal nooit rustig.

Het is leuk om lieve honden te hebben, maar deze zijn een beetje te lief.

Ik geloof dat ik ineens heel erg terug verlang naar die etterbakkies van me. Hahaha.

[S@ndr@]

Ik denk dat mijn honden er niet aaibaar uitzien, ik heb dat nooit, of ik heb gewoon een debielen radar en ontloop dat, 1 van de 2 (ik ben zelf al niet zo`n mensen mens...... en de evil eye als ze te dicht bij komen soms)

[bouvierpoedel]

Geloof dat het niet zozeer met honden te maken heeft alswel met de algemene trend dat iedereen zich belangrijk wil voelen en geen respect meer heeft voor persoonlijke ruimte. Het ik ben belangrijk tijdperk want mijn omgeving , familie en vooral ik zelf vind dat ook.

[Fotogravinnetje]

Wat ben ik blij dat ik eigenlijk alleen maar luisterende mensen en kinderen tegenkom. Hier zijn de ergsten de mensen met zogenaamd sociale honden die met name Elco's signalen negeren of reden vinden hem daarvoor te corrigeren. Maar eigenlijk vraagt men altijd of ze mogen aaien en als ik 'liever niet' zeg of iets van vergelijkbare strekking laten ze die twee van mij eigenlijk altijd met rust. Zeker kinderen. Maar goed, die van mij zijn behoorlijk aaibaar en houden van aandacht, dus waarschijnlijk erger ik me ook niet of in ieder geval minder als men eens niet luistert

[DesireeB]

Zo nu en dan kom ik ook wel eens van de mensen tegen die Izzy schattig vinden. Izzy bijt dan wel niet maar zet het geregeld op het krijsen als het iemand is waarbij ze geen zin in aandacht heeft. Izzy kiest zelf wel wie ze leuk vind en wie niet.

Als je leuk bent komt ze zelf wel zo niet dan niet, ga je haar dan toch lokken komt ze ook gewoon schijnheilig bij je staan en 1 aai over haar kop kan je geven om vervolgens uitgescholden te worden. Vooral bij mannen doet dit zich voor. Droef is wel enorm van de aandacht maar blijkbaar, dus die krijgen ze er maar bij en die werkt meestal prima als afleiding.

[Lief]

In die gevallen is het handig als je naast je hond die niet wil een hond hebt die zich met volle overgave op alle mensen die maar een beetje aandacht geven stort.
Misty zocht haar eigen mensen wel op, en de rest was voor Shadow, hoewel ook het aantal mensen dat hem perse moest aaien wel beperkt bleef.
Nu ik geen honden meer heb wil ik ook erg graag hondjes aaien, maar daarbij behoud ik toch het liefst al mijn vingers.

[Lieske_1977]

Ik heb 'gewoon' een hond die er heel aaibaar uitziet, maar die wel een dekje met een duidelijke tekst draagt (HULPHOND - GEEN AANDACHT GEVEN). Heel geregeld denken mensen dat die tekst niet voor hen geldt. Gaan ze Joys blik proberen te vangen en lopen kirren: "Nee, ik mag jou geen aandacht geven!" (Doe het dan ook niet ) Of lokgeluidjes maken terwijl ze net bezig is mijn jas uit te trekken.
Inmiddels heb ik Joy zo ver dat ze op die momenten juist oogcontact met mij zoekt , maar het blijft schijtirritant.

Als een hond het zelf overduidelijk niet op prijs stelt om contact te hebben, snap ik al helemaal niet waarom je dat zou willen. Respecteer toch gewoon de grenzen die de hond zelf en zijn eigenaar aangeven.

[lucie]

ik heb nog altijd liever dat ze mijn honden leuk vinden en willen aaien dan dat ze er zich aan ergeren. Vroeger toen ik drukbezochte gebieden liep, wilde ik dat mijn honden niemand lastig vielen. Kansloos, iedereen zoekt aandacht, wil aaien, lokken enz. Toen probeerde ik maar een beetje in te schatten hoe mensen zouden reageren alvorens ze al dan niet bij me te roepen. Maar goed, dat kan alleen met sociale honden.

Met Kailen is dat anders, die houdt er echt niet van en ik durf er niet 100% voor in te staan dat ie niet bijt. Dus scherp opletten en in drukkere gebieden (niet dat ik daar vaak kom) een tuigje om met niet aaien. Maar soms lijkt het dan extra aantrekkelijk om juist die hond te willen aaien. Ik schuif altijd mijn ook hele stoere mechelaar naar voren maar nee, die gevaarlijke duitser moeten ze dan hebben.
Het ergst was de man die antwoordde op mijn verzoek niet te aaien want risico op bijten: o, ik ben al zo vaak gebeten....

Maar verder mag iedereen laten blijken hoe leuk lief mooi en braaf mijn honden zijn hoor

[kloesje]

Mijn honden vinden aandacht geen probleem, ze vinden het juist heerlijk.
Ik geef ze juist de waarschuwing dat aandacht geven betekend dat ze vies kunnen worden en hoogstwaarschijnlijk kusjes zullen krijgen, willen ze dat niet, dan niet aanhalen
Benthe (1 jaar) vind mensen zo leuk dat er het liefst tegenop gaat staan als ze haar aandacht geven, dan is een duitse herder van ruim 30 kg wel even slikken

Venna de hond van mijn vriend heeft wat meer een persoonlijke zone, maar zij weet je met een blik aan te kijken, dat we eigenlijk nooit het probleem hebben dat mensen haar willen aaien Nu lopen wij ook niet met haar in gebieden waar het druk is met andere mensen en honden, want daar doen we haar en onszelf gewoon geen plezier mee.

Timber vind andere reuen niet altijd leuk, ik kan hem goed lezen hierin en kan een conflict eigenlijk altijd vermijden. Nu kwamen we een reu tegen, waarvan ik weet dat hij hem spannend vind. Die reu is nu ook inmiddels anderhalf en weet zijn mannetje nu te staan. Die beste eigenaar had de hond aangelijnd, dus ik roep Timber bij me en lijn hem aan. Roept hij: 'Oh hij kan wel los hoor'.... waarom... Die reu stond met een strakke staart aan de riem, te fixeren op Timber... Dan reageer ik maar: 'Nee hij is niet zo leuk als de andere hond aan de riem zit' Feitelijk zit je jezelf en je eigen keuzes dan te verdedigen tegenover een ander... Ach ja... je moet toch iets te beleven hebben

[Zamunda]

ik ben redelijk conflictvermijdend en vaak (te) beleefd. Maar hoe meer woorden ik gebruik hoe harder ze genegeerd worden lijkt wel. Eerst duidelijk maken dat ik het echt niet wil, daarna pas de uitleg.

Maar die meneer uit jouw eerste post ging wel heel ver

Dat beleefd willen zijn zit me nog weleens in de weg ja.

Eigenlijk nooit last van.
Maar ik heb dan ook geen honden die stoere mensen uitdagend vinden om tóch te aaien om hun mannelijkheid (ja, het zijn meestal mannen) te bewijzen.

Nee dat dacht ik al, ik moest ook direct aan jou denken toen ik het topic maakte . Nou zag ik helemaal geen stoer uiterlijk toen ik op haar foto (en verhaaltje) viel, gewoon een ongelofelijk geweldige hond, maar daar hebben anderen natuurlijk geen boodschap aan. En ondanks dat ik best begrijp dat iemand haar een stoer uiterlijk vindt hebben: ik zie gewoon een plaatje van een hond waar ikzelf van op afstand van zou genieten.

Hier werkt dat bij Rani ook het beste. En als mensen zich daaraan houden zien ze na een tijdje ook een beetje de Rani hoe ze naar ons is
Helaas luisteren veel mensen niet of snappen ze bepaald gedrag niet? Of willen ze zich bewijzen? Terwijl je je pas tegenover mij en Rani bewijst als je de regels opvolgt. Wat dat betreft ben ik ontzettend blij met mijn familie, die op mijn verjaardagsfeest allemaal 'de regels' opvolgden. Rani voelde zich op haar gemak en heeft de hele avond tussen de twee kattenmensen gelegen Die begrepen het nog beter dan de meeste hondenmensen.

Wat mooi! Bij Lais duurt het allemaal een stuk langer, dat is misschien ook wel de reden dat bezoek het hier vaak niet volhoudt. Lais begint met woest blaffen bij het minste geluidje/beweging en na een tijd ligt ze behoorlijk rustig in haar ren en dan denken mensen vaak dat het 'wel kan'. Maar zodra ze contact gaan zoeken wordt Lais weer woest. Echt bijzonder dat Rani zo tussen vreemden heeft gelegen en ja, kattenmensen weten wel dat dieren heel eigengereid kunnen zijn .

[Tineke]

Ik vind dat zo'n rare uitspraak de eerste hond waar ik bang voor ben moet nog geboren worden. Ik werk met honden en ben dus niet bang voor ze. Maar toen ik onlangs een Tibetaanse mastiff zag dwalen aan de Bekslaan zonder baas erbij die duidelijk liet merken niet van mij gediend te zijn toen ik hem benaderde na gestopt te zijn heb ik echt niet doorgezet. Ik voelde aan mijn water dat ik dan gebeten zou worden, en daar had ik mooi geen trek in. Thuis wel de dierenambulance gebeld zodat de eigenaar wist waar de hond was als ze hem zochten, en korte tijd later zag ik hem samen met eigenaar aldaar weer lopen dus hij woont daar waarschijnlijk ergens in de buurt.

[Zamunda]

Maar eigenlijk zit ik helemaal nooit op aandacht te wachten.

Ik ook niet alhoewel ik het best leuk vind als mensen zeggen dat ze Lais zo mooi vinden, maar daar houdt het dan ook wel zo'n beetje op . Mijn schoonvader maakt onderweg heel vaak een praatje (of zogenaamd lollige opmering), nou ik moet er niet aan denken, laat mij maar lekker met rust (laat staan dat ik zelf een praatje begin).

Wat ik niet begrijp is dat mensen het haar kwalijk nemen. Dan zeggen ze: nou die hond heeft vast wat ergs meegemaakt. En als ik dan ontken dan doen ze net of ze compleet gestoord is. Ik zeg dan altijd maar dat ik ook geen allemansvriend ben en dat ze het zure van mij heeft.

Hahahaha

zelf haal ik nooit een vreemde hond aan, en blijf op gepaste afstand

Zo doe ik het ook, zou zo lekker zijn als iedereen dat deed.

Nooit nee. Het zijn altijd van die sufgesnoven schijtfouten.

Die hebben we hier niet . Hier zijn het altijd van die kale vijftigers met bierbuiken die zich belangrijk willen voelen, ook niet mijn smaak.

Ik loop met 4 honden, waarvan 3 altijd wel zin hebben om met mensen te knuffelen. Maar die 4de, dat is een enorme magneet. Doodsbang voor mensen in het algemeen en helemaal voor mannen. "Bij hun is ze niet bang hoor, want zij zijn goed met honden". Dat ik vervolgens een hondje heb die zich in paniek uit haar anti-ontsnaptuig en halsband probeert te wurmen en allemaal stress signalen uitzendt, zien ze niet of ze zijn hevig op hun teentjes getrapt. Het zijn eigenlijk altijd mannen die het proberen.

Ongelofelijk. Echt wat BP ook zegt, het ikke ikke ikke en de rest kan écht stikken, bah.

ik zei tegen Tanja dat ze rustig moest blijven, gaat die vrouw haar aaien en dan zegt ze Tanja rustig nou, ja doei, bij haar blijft Tanja al helemaal nooit rustig.

Het is leuk om lieve honden te hebben, maar deze zijn een beetje te lief. Ik geloof dat ik ineens heel erg terug verlang naar die etterbakkies van me. Hahaha.

Die snappen er echt niks van hè. En ja te lief is ook weer lastig haha.

Ik denk dat mijn honden er niet aaibaar uitzien, ik heb dat nooit, of ik heb gewoon een debielen radar en ontloop dat, 1 van de 2 (ik ben zelf al niet zo`n mensen mens...... en de evil eye als ze te dicht bij komen soms)

Heerlijk! Onderweg kijken best veel mensen nogal wantrouwend naar haar; sta ik aan de kant van een smal pad om een fietser langs te laten, Lais netjes in zit en onder appèl, durven ze nauwelijks te trappen en kijken ze wat angstig terwijl ze langskomen . Gisteren ging dat toch een keer of 5 zo met wandelaars en fietsers. Niet dat ik het erg vind of er beledigd over ben hoor, het verwondert me hooguit. Maar bij een rustpost is het dus echt heel anders blijkbaar, misschien omdat ze dan rustig ligt en heel benaderbaar lijkt?

[Zamunda]

Geloof dat het niet zozeer met honden te maken heeft alswel met de algemene trend dat iedereen zich belangrijk wil voelen en geen respect meer heeft voor persoonlijke ruimte. Het ik ben belangrijk tijdperk want mijn omgeving , familie en vooral ik zelf vind dat ook.

Dat gevoel krijg ik er ook bij. Of in elk geval: ik móet belangrijk zijn/lijken.

Maar goed, die van mij zijn behoorlijk aaibaar en houden van aandacht, dus waarschijnlijk erger ik me ook niet of in ieder geval minder als men eens niet luistert

Dat maakt ook veel uit, voor mij wel in elk geval. In geval van Lais is er gewoon een risico dat ze bijt en nou geloof ik niet dat ze direct door zal bijten maar eerder dat ze een waarschuwing geeft, maar ten eerste is dat natuurlijk heel ongewenst en ten tweede wil ik niet het risico lopen dat ik straks mijn hond kwijt ben door zo'n akkefietje met een lamlul. Als ik het 'gewoon' niet wil omdat ik dat niet bij de opvoeding van mijn honden vind passen (en er verder niks zou gebeuren) zou ik er ook niet zo zwaar aan tillen inderdaad.

In die gevallen is het handig als je naast je hond die niet wil een hond hebt die zich met volle overgave op alle mensen die maar een beetje aandacht geven stort.
Misty zocht haar eigen mensen wel op, en de rest was voor Shadow, hoewel ook het aantal mensen dat hem perse moest aaien wel beperkt bleef.
Nu ik geen honden meer heb wil ik ook erg graag hondjes aaien, maar daarbij behoud ik toch het liefst al mijn vingers.

Ja dat geloof ik best! Willem voldoet echter niet aan dat plaatje, Mister voldeed daar wel aan maar gek genoeg kwam er maar zelden iemand op ons af als we ze alledrie bij ons hadden. Misschien toeval want zo vaak is dat niet voorgekomen (meestal bleef ik thuis met Mister), maar toch wel apart.

Ik heb 'gewoon' een hond die er heel aaibaar uitziet, maar die wel een dekje met een duidelijke tekst draagt (HULPHOND - GEEN AANDACHT GEVEN). Heel geregeld denken mensen dat die tekst niet voor hen geldt. Gaan ze Joys blik proberen te vangen en lopen kirren: "Nee, ik mag jou geen aandacht geven!" (Doe het dan ook niet ) Of lokgeluidjes maken terwijl ze net bezig is mijn jas uit te trekken.
Inmiddels heb ik Joy zo ver dat ze op die momenten juist oogcontact met mij zoekt , maar het blijft schijtirritant.

Als een hond het zelf overduidelijk niet op prijs stelt om contact te hebben, snap ik al helemaal niet waarom je dat zou willen. Respecteer toch gewoon de grenzen die de hond zelf en zijn eigenaar aangeven.

Oh Lieske dat is echt tenenkrommend ! De arrogantie en het egoïsme . Wat knap dat je Joy zo goed hebt kunnen trainen dat ze het negeert en oogcontact met jou zoekt!

ik heb nog altijd liever dat ze mijn honden leuk vinden en willen aaien dan dat ze er zich aan ergeren. Vroeger toen ik drukbezochte gebieden liep, wilde ik dat mijn honden niemand lastig vielen. Kansloos, iedereen zoekt aandacht, wil aaien, lokken enz. Toen probeerde ik maar een beetje in te schatten hoe mensen zouden reageren alvorens ze al dan niet bij me te roepen. Maar goed, dat kan alleen met sociale honden.

Ik kan me voorstellen dat dat ook lastig is, met sociale honden. Ik heb niet als jij dat ik ook niet wil dat mijn honden overlast geven, zeker niet op een plek waar we te gast zijn (een café oid). Willem doet dat sowieso niet, die probeert zich zo onzichtbaar mogelijk te maken. Maar Lais zet een gigantische keel op als ze zich uitgedaagd voelt/iets haar niet zint en dat klinkt heel hard, dus dat probeer ik altijd te voorkomen en daar zit al heel veel training in. Gisteren was ze ook heel knap want ze reageerde niet op die man en liet het aan mij over om een keel op te zetten .

Het ergst was de man die antwoordde op mijn verzoek niet te aaien want risico op bijten: o, ik ben al zo vaak gebeten....

Alsof jij erop zit te wachten dat jouw hond bijt, echt de ongelofelijke domheid .

[Zamunda]

Mijn honden vinden aandacht geen probleem, ze vinden het juist heerlijk.
Ik geef ze juist de waarschuwing dat aandacht geven betekend dat ze vies kunnen worden en hoogstwaarschijnlijk kusjes zullen krijgen, willen ze dat niet, dan niet aanhalen
Benthe (1 jaar) vind mensen zo leuk dat er het liefst tegenop gaat staan als ze haar aandacht geven, dan is een duitse herder van ruim 30 kg wel even slikken

Oh dat is wel prettiger. Kun je alsnog wel boze mensen van krijgen natuurlijk, maar daar zou ik minder problemen mee hebben (net goed zou ik dan denken ).

Venna de hond van mijn vriend heeft wat meer een persoonlijke zone, maar zij weet je met een blik aan te kijken, dat we eigenlijk nooit het probleem hebben dat mensen haar willen aaien

Dat is helemaal ideaal.

Ik vind dat zo'n rare uitspraak de eerste hond waar ik bang voor ben moet nog geboren worden. Ik werk met honden en ben dus niet bang voor ze. Maar toen ik onlangs een Tibetaanse mastiff zag dwalen aan de Bekslaan zonder baas erbij die duidelijk liet merken niet van mij gediend te zijn toen ik hem benaderde na gestopt te zijn heb ik echt niet doorgezet. Ik voelde aan mijn water dat ik dan gebeten zou worden, en daar had ik mooi geen trek in. Thuis wel de dierenambulance gebeld zodat de eigenaar wist waar de hond was als ze hem zochten, en korte tijd later zag ik hem samen met eigenaar aldaar weer lopen dus hij woont daar waarschijnlijk ergens in de buurt.

Is het ook inderdaad. Het gaat helemaal niet om bang zijn maar dat snappen ze niet met hun pindabrein blijkbaar. Want leuk dat je niet bang bent, maar wie wint er iets mee als je gebeten wordt?

[malinois]

Ik vind dat zo'n rare uitspraak de eerste hond waar ik bang voor ben moet nog geboren worden. Ik werk met honden en ben dus niet bang voor ze. Maar toen ik onlangs een Tibetaanse mastiff zag dwalen aan de Bekslaan zonder baas erbij die duidelijk liet merken niet van mij gediend te zijn toen ik hem benaderde na gestopt te zijn heb ik echt niet doorgezet. Ik voelde aan mijn water dat ik dan gebeten zou worden, en daar had ik mooi geen trek in. Thuis wel de dierenambulance gebeld zodat de eigenaar wist waar de hond was als ze hem zochten, en korte tijd later zag ik hem samen met eigenaar aldaar weer lopen dus hij woont daar waarschijnlijk ergens in de buurt.

Dat heet respect hebben voor de hond
Zulke mensen als die vent zullen dat met angst verwisselen.

Vriendin van me heeft een doodsbange mishandelde mechel in dr mik geschoven gekregen. Als ik er ben is t idd alla CM: no touch, no talk, no eye contact. Hij ligt onder tafel en ik zit gewoon met haar te kleppen en dr andere honden op aanvraag van aaien te voorzien. En zowaar tijdens t derde bezoek toen ik haar andere reu zat te aaien kwam hij onder tafel vandaan en snuffelde aan mn hand die over de rug vam haar andere hond hing... en dat 3x alleen als die andere hond ertussen stond. Waarom moet ik hem aaien hij wil dat niet wat zn goed recht is.

[hewi]

Ik denk dat mijn honden er niet aaibaar uitzien, ik heb dat nooit, of ik heb gewoon een debielen radar en ontloop dat, 1 van de 2 (ik ben zelf al niet zo`n mensen mens...... en de evil eye als ze te dicht bij komen soms)

Ik ook denk ik ik zit dit met verbazing te lezen, volgens mij heb ik gewoon een heel lelijk hoofd of zo

[Izzie_Anneke]

Izzie is schichtig en dus trekt dat mensen aan die willen bewijzen dat álle honden hen aardig vinden. het ik-ben-zoooo-goed-met-honden type. Het gaat echt om haar want ik loop er meestal met een kop als een donderwolk bij. Als ik alleen loop word ik immers nooit aangesproken Maar met Izzie duikt het koetsjiekoetsjie volk erop. Stomvervelend want het neemt de angst niks weg, integendeel zelfs.

Het gaat meer om het ego van de mens dan het welzijn van de hond, laat ik het daarop houden

[Lieske_1977]

Ik heb 'gewoon' een hond die er heel aaibaar uitziet, maar die wel een dekje met een duidelijke tekst draagt (HULPHOND - GEEN AANDACHT GEVEN).
Inmiddels heb ik Joy zo ver dat ze op die momenten juist oogcontact met mij zoekt , maar het blijft schijtirritant.

Zou je niet minder aandacht krijgen als je dat aanstellerige vestje juist weglaat?

Ze heeft dat aanstellerige vestje niet altijd aan, maar om openbare gelegenheden in te kunnen moet ze het aan hebben. En nee, ik merk geen verschil.

[Hilly45]

Ik heb het eerder andersom. Er wonen 2 'vechthonden' in een zijstraatje bij mij. Ik ben daar dus wel bang voor. Maar in feite onterecht, want ze hebben beide bazen, die super veel verantwoordelijkheid ervoor voelen. Ik maak dan juist een praatje met ze, als ik ze tegenkom, omdat we het dan bijv. even hebben over alle verbouwingen hier in de buurt en dan hebben we het even over de hond ook. Ik doe dus langzaam de ervaring op, dat ik mijn angst wat los kan laten.

[kooi]

Terwijl voor mij de allerbelangrijkste/-leerzaamste boodschap van CM juist was: ''No talk, no touch, no eye contact''.

Terwijl dat dan juist voor mijn Jorla weer een trigger was om uit te vallen. Die vond genegeerd worden bedreigend.

Maar ja, dan had zo iemand van CM geleerd dat je een vreemde hond moest negeren en dat telde dan zwaarder dan mijn verzoek om mijn hond toch alsjeblieft even te begroeten. Kreeg ik 'les', over hoe ik anderen met MIJN hond moest laten om gaan, want CM knows best.

Uhuh, ja joh, maar zou je nu alsjeblieft mijn hond even willen begroeten, dan kunnen we allemaal ontspannen.

Met Yuna nu is het vaak het omgekeerde.
Geeft zij duidelijke signalen af dat ze bang is en dan krijg je zo'n type van: "Ja, maar ik voel honden honden aan en ze weten dat ik te vertrouwen ben". En dan toch door pushen.

Of ik zit met haar in een kantine en ze ligt aangelijnd aan de tafel, komt er iemand aan met een kind of kinderen, die "even het hondje willen aaien". En dat je dan zegt dat je dat liever niet hebt, omdat ze bang is, maar ze blijven evengoed komen.

En het labrador gebeuren.
Komen meestal op haar afgebulderd met niets dan goede bedoelingen. Maar zij vindt dat nu eenmaal eng en geeft duidelijke signalen af, die dan door de labrador-eigenaar worden genegeerd, want: "Hij doet niks hoor, hij wil alleen maar spelen". Kan zijn, maar zij is bang. Dus dan stop ik zo'n hond af. Soms is dat een complete vertoning, want zo'n hond moet en zal bij mijn hondje.

Dan sta je daar gebogen en met afwerende gebaren te draaien om je hondje buiten schot te laten. En dan doet zo'n eigenaar evengoed nog niets, want ja, hij wil alleen maar spelen.

[Nicoline]

Pffff zo zat ik pas met Colin ook even op een terrasje, hij had aan 2 kanten een schot/muur om zich heen en er was niks aan de hand tot er een vreemde (dronken) vent aan tafel moest schuiven. Ging eerst goed totdat die man toch iets te amicaal werd, Colin deinste achteruit en waarschuwde door te grommen waarop die vent opeens de hondenkenner meende te zijn die dit wel even kon fixen. Gaat die man tegen mijn hond schreeuwen "klaar, klaar!" Waarop Colin begint te blaffen, ik uiteraard vragen of hij daarmee op wil houden maar nee hoor, en dan tussendoor zn hand naar Colin blijven uitsteken. Ik ben maar even weggelopen met de hond, aan dronken mensen vallen dit soort dingen niet uit te leggen zeker niet als die vent de confrontatie met mijn hond wil aangaan :-/ Tja tis lekker weer en de idioten lopen weer los. Een grommende pitbull voor je neus en dan tóch doorgaan.
Edit: met amicaal bedoel ik echt over hem heen hangen en armen om hem heen, Colin verstijfde eerst, stapte toen naar achteren en toen die man het nog een keer wilde proberen gromde hij.

[Gollum]

Hier werkt dat bij Rani ook het beste. En als mensen zich daaraan houden zien ze na een tijdje ook een beetje de Rani hoe ze naar ons is
Helaas luisteren veel mensen niet of snappen ze bepaald gedrag niet? Of willen ze zich bewijzen? Terwijl je je pas tegenover mij en Rani bewijst als je de regels opvolgt. Wat dat betreft ben ik ontzettend blij met mijn familie, die op mijn verjaardagsfeest allemaal 'de regels' opvolgden. Rani voelde zich op haar gemak en heeft de hele avond tussen de twee kattenmensen gelegen Die begrepen het nog beter dan de meeste hondenmensen.

Wat mooi! Bij Lais duurt het allemaal een stuk langer, dat is misschien ook wel de reden dat bezoek het hier vaak niet volhoudt. Lais begint met woest blaffen bij het minste geluidje/beweging en na een tijd ligt ze behoorlijk rustig in haar ren en dan denken mensen vaak dat het 'wel kan'. Maar zodra ze contact gaan zoeken wordt Lais weer woest. Echt bijzonder dat Rani zo tussen vreemden heeft gelegen en ja, kattenmensen weten wel dat dieren heel eigengereid kunnen zijn .

Ze zochten ook geen contact met Rani die tussen ze in kwam liggen. Geen geluidjes, geen aanrakingen, echt superfijn. Rani wantrouwt mensen die geluidjes naar haar gaan maken of die bang voor haar zijn. Een heleboel mensen snappen dat niet, de buurvrouw bijvoorbeeld denkt dat haar dochter wel even kennis kan maken met Rani omdat hier ook geregeld een jongetje van 3 over de vloer komt. Dat gaat niet omdat het meisje bang is en het jongetje totaal niet, die neemt zijn eigen hond ook altijd mee en vind honden niet bijzonder. Dat jochie loopt hier dan tussen vier honden alsof hij niets anders gewend is. Dat is het verschil. Maar leg dat maar eens uit.

[DeDiana]

Wat een lastige situaties allemaal!
Ik moet zeggen dat ik met Amoz en Amy, die ook niet zomaar contact willen met vreemde mensen, eigenlijk nooit in dat soort situaties ben gekomen - gelukkig! Nu vallen zij beide niet uit, maar ontwijken actief en mensen die te snel contact willen of duidelijk iets van ze willen, vertrouwen ze voor geen meter. In het verleden - voordat ze bij mij kwamen - hebben ze allebei ook gebeten als ze in het nauw kwamen of niet weg konden in een dergelijke situatie. Maar op de een of andere manier heb ik altijd wel kunnen voorkomen dat ze in dat soort situaties kwamen en dat betekende soms ook wel dat ik zelf met de hond wegliep als ik dacht dat er een onhandige situatie kon ontstaan of het voor mij niet meer goed te controleren was. Nu zijn ze er inmiddels een stuk makkelijker in geworden en zoeken zelf ook makkelijker contact met vreemden. Maar mensen die ze gaan lokken of meteen hun hand naar hen uitsteken of oogcontact maken, hebben het echt direct verbruid