blondie schreef:Leuk zo'n update!.
Ik zat nog even van begin af aan weer te lezen even snel, en ook reacties van andere mensen erop of mensen die ook tegen bepaalde dingen aanliepen/lopen.
Er is gewoon nooit een passende oplossing voor 1 specifieke hond, maar bepaalde manieren en visies van anderen maken dat je voor jezelf kunt kijken wat dan wel zou kunnen werken of werkt voor jou en je hond als je ergens tegenaan loopt.
Dat vind ik wel vrij fijn aan dit topic, er zijn meerdere mensen die met verschillende rassen tegen bepaalde dingen aanliepen, of van meet af aan bewust zijn van bepaalde gedragingen die een bepaald ras met zicht mee kunnen brengen.
En vanuit die perspectieven zijn handvatten gegeven vanuit mensen hun eigen ervaring met bepaalde manieren of een bepaalde visie.
Mocht iemand nog eens op dit topic stuiten, dan staan er genoeg adviezen en invalshoeken in, in ieder geval.
Ja, ik vind die verschillende invalshoeken juist ook heel waardevol en uiteindelijk heb ik daardoor een manier gevonden die voor ons werkte.
Ik denk dat dit soort kwesties uiteindelijk altijd maatwerk zijn, niet alleen alle honden zijn verschillend, maar ook alle bazen en dus de aanpak waar je je goed bij voelt.
Wat ik in de post hierboven ook al schreef en wat voor Amy heel kenmerkend was, was dat het constante zoeken naar beestjes bij haar een groot onderdeel was van haar jaaggedrag en achteraf bezien ook een van de zaken die het met haar zo lastig maakte. Dan kun je een hond hebben die uitstekend luistert, maar zodra je haar vrij gaf, was ze direct weer aan het zoeken, dus jagen, dus in jaagmodus, dus hyperalert, constant klaar voor actie. En dan vond ze ook nog áltijd wel wat, wat ook niet gek is als je álles als mogelijke prooi beschouwt. De enige manier om haar uit die jaagmodus te houden destijds, was constant haar aandacht vasthouden met spel, actie en opdrachten vanuit mij, wat uiteindelijk ook niet te doen is urenlang elke dag en wat ook geen echte vrijheid voor haar betekende.
Nu dat constante op zoek gaan naar beestjes is afgevlakt, is ook de hele intensiteit veel minder: ze is meer ontspannen, waardoor ze ook weer veel minder heftig reageert als ze wel eens iets spot, ze staat niet meer constant in de startblokken, het is niet meer zo dat elke stap die ze buitenshuis zet met de gedachte is: we gaan op jacht. Dat is veruit de grootste winst die we hebben behaald, maar daar zijn jaren overheen gegaan - dat is natuurlijk een totale mindset en een heel sterk basisinstinct dat langzaam maar zeker moet slijten en waar ook maar langzaam iets anders voor in de plaats is gekomen (ontspannen wandelen zonder daarbij per se te hoeven jagen).
Daarnaast is Amy ook wel een geval apart misschien met haar sterke neiging tot zelfstandig jagen en ook duidelijke zichtjagerstrekjes, haar explosiviteit, doorzettingsvermogen en killersinstinct, maar daarnaast ook een ontzettend braaf en volgzaam hondje, heel pienter, met een grote wil tot samenwerken en ook erg gevoelig voor mijn goedkeuring. Zij haalt veel zelfvertrouwen uit mijn bevestiging en een correctie die zij niet begrijpt, is een enorme deuk in haar vertrouwen, zowel in zichzelf als in mij. Die gevoeligheid maakte het ook wel eens lastig, maar uiteindelijk betekende dat ook dat zij het door subtiele en consequente aanwijzingen eigenlijk allemaal heel vlot oppikte, terwijl het toch om erg ingesleten (en waarschijnlijk ook wel aangeboren) gedragspatronen ging.
in plaats van alleen maar overal spoortjes uit te werken. De sleeplijn laat ik er wel aan hangen, zodat ik in kan grijpen als er wel een konijn vlak voor onze neus het pad op schiet: 
