Hoe en wanneer is jullie hondenpassie/hobby ontstaan?

[Lanavandevledders]

ben de enige van de familie die gek op dieren was, maakte niet uit wat,
thuis wilden ze perse geen beesten,
dus sinds ik het ouderlijk huis uit ben, mij ook altijd omringt door allerlei dieren,[honden, katten, konijnen paarden schapen noem maar op]
en dit nu al 30 jaar lang, en dat het geen bevlieging was is wel duidelijk, want ben nog net zo gek op beesten dan toen.

[Paisley]

Wij hadden thuis ook honden en ik was best gek op ze, maar de echte passie ontstond eigenlijk pas bij mijn 2e hond Mijn eerste hond kwamen we op een bijzondere manier aan, dus het was geen bewuste keus. Maar ze was heel weinig veeleisend en het is nooit in me op gekomen om meer met haar te doen dan gewoon mijn leven met haar te delen. Ze daagde me niet uit en de omgang was heel vanzelfsprekend. Ze was mijn hond maar gek genoeg niet mijn passie.

Toen ik Mayke kreeg ging ik er pas gevoelsmatig volledig voor. Pas toen realiseerde ik me wat voor pareltje mijn eerste hond eigenlijk was, want die vanzelfsprekendheid en de soepele omgang was ik kwijt en moest ik ineens heel hard voor werken (iets wat opvoeden schijnt te heten)

[wolvster]

Als klein kind al. Alle beesten trouwens, maar honden in het speciaal.

[noekie]

Ik ben vanaf geboorte opgegroeid met een hond en altijd gek op dieren geweest.
Op de basisschool nam ik ipv spelletjes altijd een dierenboek mee.
Na de dood van onze hond wilde mijn moeder niet meer de verantwoording voor een hond hebben en liever ook geen andere dieren maar na lang en goed zeuren mocht ik een kat.
Zodra ik stage liep werd ik verliefd op meerdere asielhonden maar mams hield voet bij stuk.
En ik hield stil totdat Scooby binnen kwam als vondeling en bleef zeuren en toen mocht hij op proef thuis komen en vanaf datt moment nooit meer zonder hond geweest.

[malinois]

Ik mocht geen hond dus kreeg ik een kat. Tja leuk beestje maar ik wilde geen kat maar een hond. Mijn ouders hebben t nog een hele tijd tegen kunnen houden tot ik zo ongeveer met alle honden uit de buurt ging wandelen: van duitse herder tot ierse setter rn van husky tot lab. Nou toen hebben ze maar besloten dat ik een hond mocht uitzoeken omdat ik meer op straat was dan nog thuis met al die honden uitlaten na school, maar niet al te groot. Dat werd Dusty, een kees x fox uit de papieren versie van marktplaats: de particulier. Dusty was een herplaatser van 1,5 jaar doodsbang en mishandeld. Maar wij hadden wel gelijk een band. Jaren gehad tot ik t huis uitging en ging samenwonen en er een dober kwam. Maar Dusty ging mee met mij. Daarna kwamen de mechelaars (dobers waren niks voor mij)... ik zou echt niet meer zonder hond kunnen ik.vind t vreselijk.

[Anja]

Dat is met de paplepel ingegoten. Mijn vader fokte en trainde Mechelse herders.. we hadden altijd wel een stuk of 5 honden in de kennel en er was altijd wel een nest pups waar we mee bezig waren.
Voor in huis hadden we een klein vuilnisbakkie.

[Leonie.]

Aangeboren denk ik. Wij hadden thuis geen honden en zelfs bijna niemand die ik kende had ze. Maar ik droomde altijd dat ik een hondje voor mijn verjaardag kreeg. En op vakantie werd ik vrienden met de vakantieparkhond. Het is altijd mijn droom geweest en daarom heb ik honden genomen voordat ik een goede baan had, of een relatie, of een stabiel bestaan

[Jackira]

Ik ben altijd gek op dieren geweest. Mijn oma had een hond, als we daar waren was ik de hele dag met de hond bezig en hem kunstjes aan het leren. De hond volgde me ook overal.

Mijn ouders en drie zussen hielden allemaal niet van dieren, we hebben ooit een keer een kat gehad maar die liep vooral buiten. Ik vraag me nog steeds af waarom ze die kat hebben genomen destijds. Er moet voor hun een voordeel aangezeten hebben dus w.s. muizen of zo. De kat moest ook weer weg toen we gingen verhuizen en ik was de enige die er heel erg lang verdriet van heeft gehad in ons gezin.

Het enige wat ik ooit aan dieren mocht hebben was een hamster.

Toen ik uit huis ging heb ik eerst een tijd full time gewerkt, voor katten was ik allergisch en voor een hond vond ik dat ik te weinig tijd had. Na een jaar of tien namen we een hondje toen ik wat meer tijd kreeg, en dat beviel zo goed dat we er binnen een jaar 5 hadden en vanaf die tijd hebbenw e honden in meestal onorthodoxe aantallen. Mijn ouders waren en zijn er van onvertuigd dat ik ergens een steekje los heb zitten en accepteren me als iemand die dingen doet die zij nooit zullen begrijpen. Dat begon al als kind en is nooit veranderd.

Ik ben gek op dieren, w.s. omdat ik me er zo goed bij voel omdat ze niet oordelen en ik zal er een soort van troost in gezocht hebben. Nu niet meer hoor, ik vind de saamhorigheid met een hond een van de fijnste dingen die er zijn. Lekker een wandeling en dan merken dat ze je ind e gaten houden, even aandacht vragen, proberen om alles goed te doen en die blije koppen. Ja ik hou er erg van.

[Tineke]

Als kind was ik al gek op dieren , ik sleepte van alles mee naar huis want wij woonde tegenover de veemarkt. Ik kwam met zieke konijnen thuis, een kip , een geitje en honden en katten.
Die werden daar toen nog volop aangeboden.
Alles werd ondergebracht maar niets mocht blijven.
Ik zeurde altijd om een hond maar mijn moeder was er doodsbang van.
Dus liep ik met allerlei honden te wandelen uit de buurt of van familie en vrienden.
Na heel veel soebatten is er toen een Italiaans windhondje gekomen maar daar hebben we maar kort plezier van gehad , helaas.
Toen ik uit huis ging ben ik dus pas zelf honden gaan aanschaffen en heb de schade toen ingehaald

[Sassy]

Met dieren opgegroeid, zo lang ik me herinneren kan hebben wij honden, katten, cavia's, konijntjes en noem het maar op gehad.

[Izzie_Anneke]

Hier pas echt toen ik mijn eerste hond uitkoos in een asiel, ik denk zo rond mijn 25e.

[bouvierpoedel]

Vanaf dat ik mij kan herinneren waren er dieren. Heb met van alles gefokt en vanaf mijn 15e toen ik zelfstandig woonden ook dieren gehad waarvan honden de constante factor waren. Te veel om op te noemen maar heb echt van alles gehad.
Zonder kan ook leuk zijn en inhoud hebben maar dat zal wel nooit gebeuren.

[thom]

Is er volgens mij altijd al geweest, groeide op met herders en later met katten, eenmaal mijn eigen plek was er al heel snel een eigen hond.

[PitBullit]

Ik ben opgegroeid met honden, mijn moeder had een pitbull Mickie, ik was gek op hem , hij mocht van mij part mee naar bed, maar dat mocht nooit Hij is overleden aan Parvo.
Daarna kwam Terry, een pluizenbol (Stabij) en mijn kat dacht dat het een konijn was, op een gegeven moment kregen we onverhoopt een lammetje (in een rijtjes huis..) omdat ik die met mijn broer had gevonden in de sloot. Terry en Jamie (het lammetje) waren gek op elkaar, was zo onwijs schattig om te zien. Het lammetje kreeg uit eindelijk een nieuw huis, en Terry was eenzaam, toen kwam Gaya, een jack Russel, grappig beest vol energie en vond alles goed. Terry overleed , en Tascha kwam, ook een stabij, mijn moeder heeft haar weggehaald bij een man die haar zwaar mishandelden. Gaya was haar rots, daar schuilde ze achter. Tot dat Gaya werd losschoot uit de riem en aangereden werd op slag dood:( Tascha is toen zo snel achter uit gegaan ziek etc. dat ze ingeslapen werd.
Toen kwam Spike, een Bullterrier, nu 12 jaar oud. Woont bij mijn zus heerlijk rustige speelse hond, die gek is op aandacht. Ik heb destijds een Bull terrier gehad maar ik werd heel erg ziek waardoor ik niet meer voor hem kon zorgen. Hij moest uit eindelijk herplaatst worden. Mijn vader had altijd herders, Reeca, was een gek maar ontzettend lieve hond, altijd als ik bij mijn vader kwam, moest Reeca mee naar bed, waar Mickie thuis niet mee mocht nam ik Reeca wel gewoon mee Toen Reeca overleed kwam er een nieuwe herder Reeca 2.0 mijn vader kon geen afscheid nemen van die naam.
Ik ben met honden opgegroeid, en heb nu zelf dus Bullit, er komt géén andere hond bij, dat gaat niet. Ten tijde dat ik Bullit nam woonde ik samen in een rijtjes huis met genoeg ruimte voor nog een hond, maar nu ik uit elkaar ben en naar een appartement ben verhuisd is die ruimte er niet meer. Anders had ik wel nog gekeken voor een hond erbij.

[Hilde]

Ik ben opgegroeid met katten, maar ben altijd gek op honden geweest. Voor mijn verjaardag vroeg ik standaard een puppy. Op mijn vijftiende vond ik het leven een beetje stom (puber) en was onze gezinssituatie helemaal niet goed. Geen stabiele basis om een hond te nemen, maar toch kreeg ik als maatje een beagle, dat was Beau van toen al zes. Ik was dolgelukkig en ben me vanaf dat moment onwijs gaan verdiepen in honden. En nu doe ik eigenlijk niets anders meer

[Pirke64]

Kan me niet herinneren dat er ooit een hondloze periode in mijn leven is geweest. Vroeger altijd bij mijn ouders (teckel, poedel) en later toen ik op mezelf ging wonen een golden, daarbij kwam een teckel, daarna weer een golden en nu weer een teckel. Daarnaast katten (nu nog een Somali van 17), vogels, kippen, koi, aquariumvissen. Eigenlijk is het hier altijd al een dierentuin geweest. Met de honden heb ik het meeste, die snappen alles en zijn er altijd voor je maar onze kat is met ook heilig. 17 jaar al, da's een hele tijd natuurlijk.

[_Leonie]

Altijd al gek geweest op honden. Op vakanties was ik altijd gelukkig als de eigenaar van de locatie een hond had, was er dan niet weg te slaan.
Mijn tante had een enorme DH x Bouvier kruising waar ik dol op was. Astor voor, Astor na.

Gelukkig is mijn moeder streng gebleven en heb ik toen ik ouder was een verstandige keuze gemaakt voor een eerste hond die ik zelf kan onderhouden.
Anders had ik met te lastige rassen gezeten als 14-jarig kind.

[ellen en de birmanen]

ik ben opgegroeid met dieren. wij hadden cavia's, muizen, duif, vissen, schildpadjes. Op mijn 6e kwam onze rakker. rakker was een zwarte dwergpoedel. toen hij dood ging hebben mijn ouders nooit meer een hond gehad ondanks dat ikdat wel wilde. de gevleugelde uitspraak van mijn moeder was " doe maar als je op je zelf woont" nu woon ik al jaren samen met mijn man en in de tussen tijd hebben er al vele dieren het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld. nu lopen er 6 katten en 6 honden rond. ik kan het mij niet indenken dat ik ooit zonder dieren zou zijn. het maakt mij niet echt uit wat voor dieren, ik ben alleen niet echt gecharmeerd van insecten en spinnen.

ellen

[Plumeau]

Opgegroeid met katten, hond en knagers.

Heb nu zelf geen levensstijl voor eigen hond, maar ik geniet van mijn moeders trio

[blondie]

Ik was al beestjesgek vanaf de kleuterschool.
Ik vertrok met de lege flessen en kwam terug met een hamster. Dan savonds naar de bibliotheek hamsterboekje halen. Dan wist ik savonds al welke andere hamster ik nodig had om er morgen mee te fokken. Hop, even dekken en dan weer terugbrengen omdat "ze vechten". Ik kreeg na een paar van die grappen geen geld meer terug maar ik mocht dan wel een zakje voer meenemen.

Mijn kinderkamer stond vol met hokken knaagdieren, vogels en bakjes met vissen er in maar je kon ook heus weleens een woestijnrat in de keuken tegen komen. Echt een belachelijke situatie eigenlijk maar ik liet me er ook niet echt in sturen. Ik vroeg niet of het mocht. Ik douwde net zo leuk de krolse kat het raam uit omdat kittens me ook wel leuk leken. Het ging best ver maar het was ook een andere tijd.

Dierengetikt in de eerste plaats dus en honden zijn de leukste en interessantste dieren die je kunt krijgen.

Whaha klein beetje herkenbaar. We hadden een konijn van mijn zus, die zat buiten in een hok, ik was een jaar of 5 toen hij overleed denk ik en toen geen beesten meer.
Ik kreeg een parkiet toen ik 6 jaar was, het enige dier dat ik daadwerkelijk heb gekregen. De rest wat daarna kwam heb ik in huis gesmokkeld. Het begon met een hagedis wiens staart er vanaf was, boekje halen in de bibliotheek en toen bleek dat dat normaal was. Inmiddels bleek de hagedis uit mijn kast te zijn verdwenen .
Ik kwam met hamsters thuis (nestje bij een vriendin) en die hield ik op mijn slaapkamer tot mijn moeder erachter kwam. Ze hebben me nooit geëist dat ik het terug moest brengen.
Wel de keer dat ik met een Newfoundlander thuis kwam, dat ging mijn moeder te ver.. enorme hond ook, bleek achteraf bij een bar te horen, maar het dier liep met me mee
De liefde voor honden heb ik altijd al gehad, en de Duitse herder is daar altijd al bovenuit gesprongen. Wellicht omdat mijn oom die in een andere provincie woonde er 1 had. Dat die hond mij als peuter flink had gebeten heeft me blijkbaar nooit gedeerd. Ik vond het geweldig als we naar die oom in Drenthe gingen, want daar was Marco . In het geheel geen makkelijke hond, hij viel mensen in uniform aan en met andere honden kon hij ook niet.. was een herplaatser maar ik vond hem geweldig .
Mijn zus wilde ook een hond, toen ik zes jaar was kregen we een logee.. mechelse herder van een maand of 6 in KNPV training. Beestje was gek op mij, ik iets minder van hem, ik werd bont en blauw gebeten en zat regelmatig onder de keukentafel te brullen om mijn moeder
Geen hond zou er dus aangeschaft worden
Toen ik wat ouder was werd het mijn grootste vriend, want hij was mij nooit vergeten en ik mocht tijdens hun vakantie hem verzorgen en uitlaten, beer van een hond die Tarzan
Maar goed honden kwamen er dus niet, en alle dieren in huis waren van mij en had ik in huis gesmokkeld, konijn, ratten oh en vissen mocht ik wel hebben in overleg.
Waar ik het van heb weet ik niet, mijn vader vindt het wel ok, de bracht ooit een gevonden witte muis voor me mee midden in de winter, hij zag het diertje lopen en vond het zo sneu en dacht dat ik het wel wilde verzorgen, zat ik met een stinkmuis (uiteraard woonde ik toen al op mijzelf.)
Ik begon vervolgens met 2 katten en toen kwam Finn op mijn pad, mijn eerste hond, een Duitse herder van 4 jaar. Anderhalf jaar later kwam Bluffie, de tweede Duitse herder.
En geen moment spijt van gehad. Ik kreeg vervolgens een partner die gelukkig ook van honden houdt, hij nam Jol mee, en vooraf had hij Finn en Bluf al leren kennen en door hen zijn mening over de Duitse herder bijgesteld, hij vond het nooit leuke honden.
En toen we in ons nieuwe huis gingen wonen sprak hij al snel over nog een herder erbij, en dat werd Aki
Denk dat er altijd wel 1 of 2 honden in ons huishouden zullen zijn.
En vissen, het aquarium vind ik ook enorm leuk om in huis te hebben.

[wilma23]

Van het moment dat Ik geboren was. En ik heb dat van mijn opa en oma. Mijn ouders houden niet van dieren, mijn moeder wil ze nog wel aan halen maar mijn Vader heeft er een gruwelijke hekel aan.

Mijn opa en oma waren gek op dieren en dat is op mij overgesprongen. Ik was bij de boten en in de havens altijd zoek en dan vonden ze me onder in het schip of ergens op dek knuffelend met de (waak) honden. Vaak rottweiler, herders en bouviers.
Ik begrijp honden en kon ze altijd al lezen, paarden ook. Ik bouw snel een band op met dieren en tja ik weet het niet de connectie is er gewoon,

[wilma23]

Van het moment dat Ik geboren was. En ik heb dat van mijn opa en oma. Mijn ouders houden niet van dieren, mijn moeder wil ze nog wel aan halen maar mijn Vader heeft er een gruwelijke hekel aan.

Mijn opa en oma waren gek op dieren en dat is op mij overgesprongen. Ik was bij de boten en in de havens altijd zoek en dan vonden ze me onder in het schip of ergens op dek knuffelend met de (waak) honden. Vaak rottweiler, herders en bouviers.
Ik begrijp honden en kon ze altijd al lezen, paarden ook. Ik bouw snel een band op met dieren en tja ik weet het niet de connectie is er gewoon,

[mijke]

Ik heb geen idee. Zoiets zit er van kind af aan denk ik al in. Je ziet het verschil direct als je zelf met een hond over straat loopt. Sommige kinderen doen niks. Anderen roepen van een grote afstand verrukt "HOOOOOND!!!!!". Ik behoorde tot die laatste catagorie Er was zelfs een tijd toen ik klein was dat ik zo nadrukkelijk mijn liefde voor honden (en gebrek aan liefde voor random mensen) wilde laten blijken, dat ik telkens als ik een hond zag zei "HOI HOND!" (blij stemmetje), "GEEN HOI BAAS" (afkeurend stemmetje)

Nouja enfin, m'n zusje en ik hebben dus al zolang ik me kan herinneren gezeurd om een hond. Eerst kregen we een dwerghamster. Toen een rat, toen een cavia, toen een konijn, toen een kat, en toen, ein-de-lijk, gingen we naar het asiel voor een hond En dat beviel zo goed dat we er nog een bij gingen halen. In die tijd was clicktertraining net nieuw, en dat heb ik met onze eerste hond al een beetje geoefend. En tijdens het uitlaten kon ik ook heel lang bezig zijn met oefenen en trainen enzo. Allemaal zelf bedacht aan de hand van wat ik had opgepikt van mijn tantes, van tv en uit tijdschriften.

Hoewel ik zelf al een jaar of 10 was toen we thuis onze eerste hond kregen heb ik wel altijd veel honden om me heen gehad. Mijn oma had een hele lieve grote herderachtige hond, Tinus. Mijn andere oom en tante hadden zwerfhonden meegebracht uit Griekenland, Lola en Ouzo. En ze vingen hondjes op nu en dan, mijn tante werkte ook bij de dierenbescherming als inspecteur. En mijn andere tante fokte thuis ruwharige teckels En ze had een bordercollie waarmee ze les gaf op de hondenschool. Mijn kamer hing dus ook vol met hondenposters en ik was ook al jong geinteresseerd in hoe je honden dingen leert, net zoals mijn tante deed. Ik kon eindeloos oefenen met het vinden van de juiste intonatie voor een commando om Abbey de bc te geven want dat kwam bij haar heel nauw

Kortom ik ben er denk ik gewoon mee geboren!

[S@ndr@]

Volgens mij is het er altijd al geweest, godzijdank hadden we altijd honden thuis - ook al zaten ze in de schuur, .. en daar was ik ook altijd zodra ik kon lopen

[natalie]

Welk kind zeurt niet om een hond? Toen ik negen jaar oud was, gingen mijn ouders verhuizen van een rijtjeswoning in een nieuwbouwwijk, naar een vervallen boerderij uit de jaren '20. Mijn vader werkt in de bouw en het was zijn droom om die boerderij op te knappen. Er zat een ruime tuin bij. Het argument "nee, we nemen geen huisdieren in een woonwijk" van mijn ouders gold ineens niet meer. Het begon met een kat, en die was al bij ons vóór we verhuisd waren (tijdens de verbouwing). Onze nieuwe buren hadden namelijk een nestje en wat doe je dan als kind? Je neemt een kitten mee naar huis met de vraag om je 'm mag houden. Mijn moeder was verkocht en de kitten is niet meer weggegaan. Eenmaal woonachtig op de boerderij, hadden de buren wéér een nestje kittens. Twee daarvan kwamen bij ons in de tuin rondneuzen en zijn nooit meer vertrokken. Mijn moeder wilde altijd graag katten, mijn vader wilde graag een hond. De katten waren er inmiddels. Dus eh... "Pap, wanneer komt de hond?"
Toen ik elf jaar oud was, zei mijn vader plots: "Kom, we gaan vanavond bij een nest honden kijken." Mijn zus en ik mochten kiezen uit de drie Groenedaelers die nog geen nieuwe eigenaar hadden. Met de kennis van nu zou ik nóóit een hond uit dat nest gekozen hebben. De pups waren al 14 weken oud en niet goed gesocialiseerd. Het was geen broodfokker, maar de fokker die eenmalig een nestje wilde had geen idee waar hij mee bezig was. Maar goed, mijn vader kende de eigenaar van de moederhond en hij vertrouwde het wel. Yara was meer dan welkom en ik besteedde er al mijn vrije tijd aan. Ik was nog jong, ging net naar de brugklas, maar het was echt míjn hond. Mijn twee oudere zussen hadden andere prioriteiten en mijn ouders zijn van de generatie waarbij een hond gewoon rondloopt op de boerderij en waar weinig mee ondernomen wordt.

Vanaf dat moment wist ik zeker: "Later als ik groot ben, neem ik mijn eigen hond!" Het heeft wat langer geduurd dan ik bedacht had, maar vorig jaar was het dan eindelijk zover. En opnieuw besteed ik daar al mijn vrije tijd aan