Hoe angst verbergen voor hond/ hond laten wennen

[*Skye*]

Wow wat een reacties en een stuk begripvoller dan dat ik had verwacht. Ik heb vandaag wel meegelezen op mijn telefoon, maar zit nu even achter de laptop om te reageren. Maar echt onwijs bedankt voor het meedenken en de fijne reacties, ik was best een beetje bang om vooral te horen dat ik me er maar overheen moest zetten... als ik dat zou kunnen had ik dat in de afgelopen twee jaar echt wel gedaan.

@ Lunatic: Dat is een manier waarop ik er nog niet naar gekeken heb. Ik kan zeker thuis eerst wat ademhalingsoefeningen doen en mijn ritueel omgooien. (voor zover is als opper chaoot een ritueel heb ) De oefeningen buiten klinken als iets wat zou kunnen werken voor Skye, maar waar ik alleen bij het lezen alleen al hartkloppingen van krijg. Ik denk dat ik het niet kan opbrengen oefeningen te doen en mijn omgeving niet in de gaten te houden. Het enige beetje dat mij wat houvast geeft is dat ik om me heen kan kijken. Misschien kan ik dit eens met mijn man samen doen. Dat ik met Skye ga lopen en hij voor mijn gevoel de omgeving in de gaten kan houden.

@Feather: Ik kan me het ook nog herinneren dat ik het er wel eens over gehad heb. Jij woont toch redelijk dicht bij mij in de buurt? Misschien kan ik eens met jou meewandelen (zonder hond, want met Skye durf ik het niet aan en Nova is bang van blaffende honden, dat was jij toch? Dat we het erover hadden gehad met Skye op pad te gaan ivm blaffen van 1 van je honden)
Maar wat jij zegt geloof ik helemaal. Ik heb er zelfs wel eens aan zitten denken, maar het is eigenlijk een stap die ik niet wil zetten omdat ik bang ben dan helemaal door te slaan. Jij hebt toch ook een wat oudere hond die hem ook echt nodig heeft soms toch?

@Shiloh86: We hebben al een keer of 4 EMDR gedaan over dit onderwerp. Het lijkt dan minder te worden, maar het komt altijd weer heftiger terug. Door de vaagheid van EMDR kan ik me daar om de een of andere reden niet aan overgeven en werkt het denk ik bij mij niet zoals het zou moeten.

@Metav: Ik heb wel wat mensen die ik daar voor kan vragen, maar ik ben zo ongezellig op dat moment dat ik niet denk dat het een dankbare taak is op dat moment... Maar misschien kan ik het idd eens met mijn man samen proberen als hij weer thuis is.

@Zamunda: Dit is wel zo een logische stap dat ik me echt een beetje dom voel dat ik dit zelf niet bedacht heb. Ik ben vandaag toen het nog licht was naar de polder gereden. Zo nog even P&P mogelijkheid geven in het gangetje achter en dan moeten ze het daar maar mee doen Ik snap heel goed dat het van mij uit moet komen, maar na twee jaar word ik een beetje moedeloos...

@DeDiana: Normaal gesproken loopt mijn man de avondronde's dus is het niet nodig dat ik ze doe. Ik ga er inderdaad maar omheen plannen en ervoor zorgen dat Skye het niet breder gaat trekken, daar had ik nog niet aan gedacht dat dat ook kan natuurlijk.
We gaan bij N&N dan in een groep wandelen. Eerste 3x aangelijnd en de laatste 2x geloof ik los. Ik zit er wel aan te denken om eerst een keer prive te gaan lopen zodat er 1 op 1 begeleiding is. Maar eerst gaan we met Nova de cursus daar doen. Zodat ik kan wennen weer wat onder de (spannende) honden te komen, en Nova leert stil te blijven bij het zien van andere honden (geeft mij ook weer rust). Allebei de dingen tegelijk gaat mij niet lukken. Stapje voor stapje.

@Fotogravinnetje: Zoals jij het omschrijft is ook wat ik mezelf keer op keer probeer voor te houden. Overdag helpt dit dus ook, ik zoek de overzichtelijke plaatsen op en spreek mezelf toe. Maar in het donker is in mijn ogen alles onoverzichtelijk en is het voor mij te veel. Ik ga ook maar eens proberen idd de angst niet te verbergen maar te benoemen voor Skye zoals je in je eerste alinea aangeeft.

@Lucie: dit had ik wel weer even nodig om te horen. Ik kan zelf ook nog wel eens in de stel je niet aan en doe het gewoon modus schieten. Een hond hoort toch uitgelaten te worden, dus moet ik dat doen. Maar ik maak ons alle drie er niet gelukkig mee die laatste wandeling zo op deze manier te doen, dus waarom blijven pushen naar mezelf.

@Heavy: Ik heb homeopathische dingen geprobeerd, dit lijkt iets te helpen, maar als ik er dan mee stop lijkt het heftiger terug te komen. Medicatie wil ik liever niet.

@Leonie: (en andere die voorstellen niet meer in het donker te lopen) Waar ik bang voor ben als ik in de zomer niet meer in het donker ga lopen, wat doe ik dan straks in de winter. Het lijkt nog ver weg, maar dit is al 2 jaar aan de gang. Als ik nu de donkerte ga ontlopen, wat moet ik dan...

@Alfilillo: De hele dag door kan ik dit soort momenten hebben, maar dat heeft niet de overhand. In de avond is het zo goed als altijd. Als het donker is dan om precies te zijn. Ik loop wel eens samen met mijn man, meestal loopt hij dan met Skye omdat mijn angst weer aan Skye gelinkt is... Ik ga het idd maar eens voorstellen om een paar keer in de avond apart met de honden te lopen. Dat ik loop met de hond en hij mee gaat voor de steun.
Skye is volledig tuin zinnelijk, niet eens zo hard op getraind, hij is zelfs zinnelijk als we ergens met een groepje staan dan wilt hij er niets doen. Onze tuin is niet zo groot dus ik ben wel blij dat hij er niets in doet, maar in dit geval zou het soms wel eens makkelijk zijn als hij het wel deed.

@Neeltje: Ondanks dat het we tegen een ander onderwerp aan lopen snap ik wat je bedoelt. Op zich sta ik er wel voor open, maar echt geen idee waar ik dat moet gaan zoeken.

@Sandra: Nee dat ik het niet kan verbergen ben ik idd wel achter. Het is heel fijn een hechte band te hebben met je hond maar dit is dan weer een nadeel ervan... Het kaken op elkaar en gaan probeer ik nu al twee jaar, dat lijkt het tot nu toe alleen maar erger te maken.

@Hakkene: Hij is af te leiden maar als hij in standje 'ik ben een border collie en focus mij op mijn baas/ bal/ tak' gaat, dan is er geen tijd om te poepen en plassen, dus dan heb je dezelfde uitkomst

@Nanna: Ik zie mezelf al gaan... Maar ik snap wat je bedoelt. Soms heb ik geen zakken en heb ik mijn sleutelbos in mijn hand. Dan voel ik me om de een of andere reden sterker... Eens over na gaan denken.

@PitBullit: Als ik bang ben praat ik niet, ik schiet dan in standje automatisch, glimlachen en negeren, maar kan niet gezellig kletsen helaas, maar ik ga het wel proberen met mijn man samen als hij weer thuis is in de avonden.

@Gimmick: Je post heeft me zeker aan het denken gezet. Ik ga al zo een 7 jaar naar een psychotherapeut, soms regelmatig, soms maanden niet. We hebben ook al meerdere malen EMDR gedaan. Soms lijkt het wat te werken, maar dan komt het later dubbel zo hard terug lijkt het wel.
Ik zat in ieder geval wel met de gedachte te spelen om over te stappen, want ze heeft me enorm geholpen, maar het lijkt nu een beetje vast te lopen. Misschien is de situatie te vertrouwd omdat we elkaar al zo lang kennen. Ik ga er eens op voortborduren. Maar kan zij mij ook doorverwijzen dan? Ik had in mijn hoofd dat ik hiervoor naar de dokter moest gaan.
Je 2e bericht. De reden dat ik nog steeds bij haar kom is omdat we op andere gebieden wel grote stappen hebben kunnen nemen en mijn leven jaren lang uit brandjes blussen heeft bestaan. Maar goed, die tijd is voorbij, en misschien is het gewoon ook eens tijd om afscheid te nemen en verder te kijken.

@Paisley: Het beperkt me inderdaad enorm. Een vriendin van me vroeg me of ik samen met de honden een weekend weg wilde, maar ik kan het gewoon niet. In een vreemde omgeving ben ik helemaal een wrak. Maar mijn emoties verbergen is onbegonnen zaak ben ik idd wel achter. Zoals ik al aangaf heb ik al meerder malen EMDR gedaan, maar ga er misschien toch aan denken over te stappen. Ik woon zo ongeveer in Zeeland dus beetje ver weg voor een therapie sessie maar bedankt.

@Kayltje: Nova is een lilliputter van 10 kg en Skye is 20kg, kan het natuurlijk proberen, maar denk niet dat het lekker wandelen is voor Nova

@Zaza: Als ik hem ga afleiden neemt hij dat als een echte border collie heel serieus, dan is er alsnog geen tijd voor plas en poepen. En wat ik ook al aangaf, overdag kan ik dit zeker gaan inzetten, maar in de avond lukt dat mij gewoon echt niet helaas...

@Renee-uk: heupgordel is een heel goed idee, dat ga ik doen, die hebben we ook liggen en is hij gewend van hardlopen met mijn man.

En zonder mijn hele priveleven meteen op tafel te gooien toch nog wat extra info. Het zit hem er in dat ik onbekende mensen (dit nog niet aanwezig zijn) gewoonweg niet vertrouw, ik heb er geen vertrouwen in dat mensen in de basis verantwoord met hun hond om gaan. Iedere deur is voor mij een potentieel gevaar, iedere bocht, ieder donker hoekje zorgt voor spanning. Zelfs in een uitgestorven polder ben ik bang dat ieder moment iemand daar komt met zijn 'valse' hond, want een lege polder is toch een ideale plek met zo een hond. Als ik iemand tegen kom met een spannende hond, waarvan ik weet dat ze hem onder controle hebben, dan ben ik veel minder angstig.
Dit heb ik niet alleen op het gebied van honden, maar eigenlijk op alle gebieden. Ik heb geleerd er mee om te gaan in zoverre dat ik weer een soort van kan functioneren. Maar voor mensen is angst natuurlijk makkelijker te verbergen, voor honden is dit onmogelijk.

[Feather__]

Ja klopt, Yin valt uit naar andere honden (wat mij weer angstiger maakt omdat ik dan bang ben dat een hond met eventueel helemaal geen slechte plannen haar op haar plek zou zetten.) en Snoop is inderdaad ouder die geen uren meer kan lopen. Maar ik neem hem dus ook op een kortere ronde mee als ik alleen ben omdat dat voor mij veilig voelt. Zonder durf ik echt niet aan, dan sta ik met 2 honden waarvan er 1 uitvalt en 1 gaat meeblaffen terwijl hij geen idee heeft waarom.

Je mag best wel eens meelopen, weet niet hoe leuk dit voor je is in mijn ronde want er lopen in het begin alleen maar mensen en zo'n 100 meter uit het dorp is er niemand meer. Maar we zouden wel even een stukje op kunnen lopen richting honden, want wat zou je dan willen zien? Of wil je echt alleen maar mee lopen in de lege polder zodat je vertrouwen kan krijgen dat je heel goed kan zien of er iemand aan komt en je vertrouwen krijgt dat jij dat ook kan?

[*Skye*]

Ja klopt, Yin valt uit naar andere honden (wat mij weer angstiger maakt omdat ik dan bang ben dat een hond met eventueel helemaal geen slechte plannen haar op haar plek zou zetten.) en Snoop is inderdaad ouder die geen uren meer kan lopen. Maar ik neem hem dus ook op een kortere ronde mee als ik alleen ben omdat dat voor mij veilig voelt. Zonder durf ik echt niet aan, dan sta ik met 2 honden waarvan er 1 uitvalt en 1 gaat meeblaffen terwijl hij geen idee heeft waarom.

Je mag best wel eens meelopen, weet niet hoe leuk dit voor je is in mijn ronde want er lopen in het begin alleen maar mensen en zo'n 100 meter uit het dorp is er niemand meer. Maar we zouden wel even een stukje op kunnen lopen richting honden, want wat zou je dan willen zien? Of wil je echt alleen maar mee lopen in de lege polder zodat je vertrouwen kan krijgen dat je heel goed kan zien of er iemand aan komt en je vertrouwen krijgt dat jij dat ook kan?

Als het weer wat beter gaat mij dan kunnen we echt wel een keer met Skye op pad want hij heeft nog nooit een teef gecorrigeerd en pikt echt alles van teven. We zijn ook een keer met een reu aan het lopen geweest en die bleef maar blaffen. Ik liep met Skye en de hond van de buurvrouw en die negeerde de hond compleet, die vrouw vond het erg fijn mij tegen te komen want dan leerde haar hond volgens haar dat hij geen reactie kreeg met het blaffen. En Skye bleef echt compleet rustig, geen spanning, beetje snuffelen, hij keek niet op of om.

Ik wil wat meer meelopen met mensen met honden om weer mee te maken dat het gewoon kan, ik ben toen 1x met Hippo van het forum mee gaan wandelen (zonder mijn honden) en dat heeft me echt zo ontzettend goed gedaan.

Misschien als ik eens een keer met je meeloop in een nieuwe omgeving dat ik me dan daarna vertrouwd genoeg voel Skye mee te nemen die kant op een keer.

[Feather__]

Dan mag je van mij mee lopen hoor Gezellig.

[Fotogravinnetje]

Het klinkt voor mij alsof je manier van omgaan met de angst de angst in feite versterkt. In plaats van dat je de controle leert loslaten en te ontspannen lijkt alles gericht op méér controle. Controle geeft rust, maar dat is maar schijn. Je bent zoveel bezig met wat er zou kunnen gebeuren. Maar wat is de kans? Deuren blijven 99 van de 100 keren gewoon dicht, als ze eens open gaan is daar 24 van de 25 keer geen hond bij, en als er wel een hond bij is, is er 99 van de 100 keer niets aan de hand. Maar voor jou is die minieme kans een enorme issue. En dat moet je leren loslaten. Ook het feit dat je weet dat je gewoonlijk verstijft als er wel iets gebeurt, verandert niets. Je gaat niet opeens wel wat doen omdat je je er druk om maakt dat je verstijft. Ja, het is rot dat je verstijft. Maar ten eerste ben je over het algemeen niet de enige persoon in zo'n situatie en ten tweede kan ingrijpen de boel ook soms juist verergeren en ten derde zal niemand het je kwalijk nemen omdat het niet is wat je zou willen doen (en dat moet je jezelf dus ook niet kwalijk nemen!). Het gaat dus niet erom dat je je niet zou moeten aanstellen (je stelt je niet aan, je angst is er echt), maar je angst is irreëel. Zelf het feit dat er regelmatig krantenberichten zijn verandert daar niets aan. En zelfs het feit dat je zelf zo'n aanval meegemaakt hebt, verandert niet dat je angst irreëel is. Want de kans dat er iets gebeurt is zó ontzettend klein. Dus overzicht: goed. Terwijl je overzicht hebt elke seconde (hyper)alert blijven op alles om je heen: niet goed. Jij gedraagt je met overzicht alsof je in onoverzichtelijk gebied bent. Maar je kunt best even rondkijken, seconde of vijf met Skye spelen, even rondkijken, weer vijf seconden je omgeving laten voor wat ie is etc. Volgens mij zou jij op de Zandmotor nog niet eens vijf seconden met Skye durven spelen uit angst voor dat je toch een hond over het hoofd gezien hebt. Laat die controle los! Laat die promille kans dat er wat misgaat de overige 99,99% van de tijd niet verpesten. Dat is het niet waard.
Maar nogmaals: niet de angst wegdrukken, maar manieren vinden om de angst af te zwakken en ook leren om de controle los te laten, want de boel onder controle proberen te houden werkt alleen maar angst-bevestigend

[*Skye*]

Dan mag je van mij mee lopen hoor Gezellig.

Leuk, ik stuur je even PB

Het klinkt voor mij alsof je manier van omgaan met de angst de angst in feite versterkt. In plaats van dat je de controle leert loslaten en te ontspannen lijkt alles gericht op méér controle. Controle geeft rust, maar dat is maar schijn. Je bent zoveel bezig met wat er zou kunnen gebeuren. Maar wat is de kans? Deuren blijven 99 van de 100 keren gewoon dicht, als ze eens open gaan is daar 24 van de 25 keer geen hond bij, en als er wel een hond bij is, is er 99 van de 100 keer niets aan de hand. Maar voor jou is die minieme kans een enorme issue. En dat moet je leren loslaten. Ook het feit dat je weet dat je gewoonlijk verstijft als er wel iets gebeurt, verandert niets. Je gaat niet opeens wel wat doen omdat je je er druk om maakt dat je verstijft. Ja, het is rot dat je verstijft. Maar ten eerste ben je over het algemeen niet de enige persoon in zo'n situatie en ten tweede kan ingrijpen de boel ook soms juist verergeren en ten derde zal niemand het je kwalijk nemen omdat het niet is wat je zou willen doen (en dat moet je jezelf dus ook niet kwalijk nemen!). Het gaat dus niet erom dat je je niet zou moeten aanstellen (je stelt je niet aan, je angst is er echt), maar je angst is irreëel. Zelf het feit dat er regelmatig krantenberichten zijn verandert daar niets aan. En zelfs het feit dat je zelf zo'n aanval meegemaakt hebt, verandert niet dat je angst irreëel is. Want de kans dat er iets gebeurt is zó ontzettend klein. Dus overzicht: goed. Terwijl je overzicht hebt elke seconde (hyper)alert blijven op alles om je heen: niet goed. Jij gedraagt je met overzicht alsof je in onoverzichtelijk gebied bent. Maar je kunt best even rondkijken, seconde of vijf met Skye spelen, even rondkijken, weer vijf seconden je omgeving laten voor wat ie is etc. Volgens mij zou jij op de Zandmotor nog niet eens vijf seconden met Skye durven spelen uit angst voor dat je toch een hond over het hoofd gezien hebt. Laat die controle los! Laat die promille kans dat er wat misgaat de overige 99,99% van de tijd niet verpesten. Dat is het niet waard.
Maar nogmaals: niet de angst wegdrukken, maar manieren vinden om de angst af te zwakken en ook leren om de controle los te laten, want de boel onder controle proberen te houden werkt alleen maar angst-bevestigend

Je slaat de spijker op de kop met hoe het werkt bij mij idd. En zo was ik niet, ik zag laatst op Facebook een herinnering voorbij komen van ruim 2 jaar geleden. Toen zat ik op mijn gemak bij de ingang van de looslooproute bij de Loonse en Drunense duinen op iemand te wachten. Ik zat daar op het zand, overal liepen honden voorbij, Skye was los, ik was ontspannen, geen seconde kwam er iets van angst in me op. Ontspannender als dat ik was bestaat eigenlijk niet.
Er zijn trouwens wel momenten van ontspanning, in de polder of overdag in een overzichtelijk gebied ben ik ontspannen en speel ik lekker met de honden. Ik blijf wel alert, maar niet de hele tijd. Maar op het moment dat ik zo een spanning even voel is het eigenlijk te laat bij Skye.
Ik heb het ook bij Nova gehad dat ik eens ergens op een bankje ging zitten en (proberen te) genieten van de omgeving. Er was niets aan de hand, maar toch had ik even een spanningsgevoel, wat gelukkig snel wegebde. Exact op dat moment blafte Nova en ging ze om zich heen kijken. Maar Nova schud het van zich af en dan is er met haar niets meer aan de hand. Dit ondanks dat zij de 'bange/ moeilijkere' hond van de twee is. Bij Skye en mij gaat het van kwaad tot erger. Ik word bang, hij reageert daar op, mijn angst is ook vooral aan Skye gelinkt.
Maar buiten dat wanneer ik met de honden loop, is de spanning ook in veel mindere mate aanwezig zonder honden.
Wat ik me nu bedenk is dat ik gewoon op de een of andere manier veel pech heb. Want het gaat ook periodes veel beter. En dan net wanneer ik het wat lijk los te kunnen laten vliegt er juist wel eens een hond blaffend de oprit af. En ondanks dat er dan eigenlijk nog steeds niet gebeurd, ben ik dan terug bij af en weer hyper alert. Het bevestigd voor mij alleen maar dat het dus wel kan.

[Hakkene]

Dan mag je van mij mee lopen hoor Gezellig.

Leuk, ik stuur je even PB

Het klinkt voor mij alsof je manier van omgaan met de angst de angst in feite versterkt. In plaats van dat je de controle leert loslaten en te ontspannen lijkt alles gericht op méér controle. Controle geeft rust, maar dat is maar schijn. Je bent zoveel bezig met wat er zou kunnen gebeuren. Maar wat is de kans? Deuren blijven 99 van de 100 keren gewoon dicht, als ze eens open gaan is daar 24 van de 25 keer geen hond bij, en als er wel een hond bij is, is er 99 van de 100 keer niets aan de hand. Maar voor jou is die minieme kans een enorme issue. En dat moet je leren loslaten. Ook het feit dat je weet dat je gewoonlijk verstijft als er wel iets gebeurt, verandert niets. Je gaat niet opeens wel wat doen omdat je je er druk om maakt dat je verstijft. Ja, het is rot dat je verstijft. Maar ten eerste ben je over het algemeen niet de enige persoon in zo'n situatie en ten tweede kan ingrijpen de boel ook soms juist verergeren en ten derde zal niemand het je kwalijk nemen omdat het niet is wat je zou willen doen (en dat moet je jezelf dus ook niet kwalijk nemen!). Het gaat dus niet erom dat je je niet zou moeten aanstellen (je stelt je niet aan, je angst is er echt), maar je angst is irreëel. Zelf het feit dat er regelmatig krantenberichten zijn verandert daar niets aan. En zelfs het feit dat je zelf zo'n aanval meegemaakt hebt, verandert niet dat je angst irreëel is. Want de kans dat er iets gebeurt is zó ontzettend klein. Dus overzicht: goed. Terwijl je overzicht hebt elke seconde (hyper)alert blijven op alles om je heen: niet goed. Jij gedraagt je met overzicht alsof je in onoverzichtelijk gebied bent. Maar je kunt best even rondkijken, seconde of vijf met Skye spelen, even rondkijken, weer vijf seconden je omgeving laten voor wat ie is etc. Volgens mij zou jij op de Zandmotor nog niet eens vijf seconden met Skye durven spelen uit angst voor dat je toch een hond over het hoofd gezien hebt. Laat die controle los! Laat die promille kans dat er wat misgaat de overige 99,99% van de tijd niet verpesten. Dat is het niet waard.
Maar nogmaals: niet de angst wegdrukken, maar manieren vinden om de angst af te zwakken en ook leren om de controle los te laten, want de boel onder controle proberen te houden werkt alleen maar angst-bevestigend

Je slaat de spijker op de kop met hoe het werkt bij mij idd. En zo was ik niet, ik zag laatst op Facebook een herinnering voorbij komen van ruim 2 jaar geleden. Toen zat ik op mijn gemak bij de ingang van de looslooproute bij de Loonse en Drunense duinen op iemand te wachten. Ik zat daar op het zand, overal liepen honden voorbij, Skye was los, ik was ontspannen, geen seconde kwam er iets van angst in me op. Ontspannender als dat ik was bestaat eigenlijk niet.
Er zijn trouwens wel momenten van ontspanning, in de polder of overdag in een overzichtelijk gebied ben ik ontspannen en speel ik lekker met de honden. Ik blijf wel alert, maar niet de hele tijd. Maar op het moment dat ik zo een spanning even voel is het eigenlijk te laat bij Skye.
Ik heb het ook bij Nova gehad dat ik eens ergens op een bankje ging zitten en (proberen te) genieten van de omgeving. Er was niets aan de hand, maar toch had ik even een spanningsgevoel, wat gelukkig snel wegebde. Exact op dat moment blafte Nova en ging ze om zich heen kijken. Maar Nova schud het van zich af en dan is er met haar niets meer aan de hand. Dit ondanks dat zij de 'bange/ moeilijkere' hond van de twee is. Bij Skye en mij gaat het van kwaad tot erger. Ik word bang, hij reageert daar op, mijn angst is ook vooral aan Skye gelinkt.
Maar buiten dat wanneer ik met de honden loop, is de spanning ook in veel mindere mate aanwezig zonder honden.
Wat ik me nu bedenk is dat ik gewoon op de een of andere manier veel pech heb. Want het gaat ook periodes veel beter. En dan net wanneer ik het wat lijk los te kunnen laten vliegt er juist wel eens een hond blaffend de oprit af. En ondanks dat er dan eigenlijk nog steeds niet gebeurd, ben ik dan terug bij af en weer hyper alert. Het bevestigd voor mij alleen maar dat het dus wel kan.

Ken je de app headspace? Tien minuten mediteren per dag om je hoofd leeg te maken. Ik gebruik hem omdat ik mezelf af en toe echt gek kan maken. Merk dat ik door de oefeningen rustiger word en bepaalde gedachten beter los kan laten (ik hoef niet meer overal iets mee). Misschien helpt het jou ook iets. Klinkt alsof je wel wat ontspanning en rust kan gebruiken

[Lunatic]

Maar je hoeft die oefeningen helemaal niet uitgebreid of ingewikkeld te maken hoor
Gewoon even een paar meter laten volgen, zit, af, voet of naast, poot, verzin het maar, kleine leuke dingen om even mee bezig te zijn en ondertussen kan je de omgeving nog prima in de gaten houden. Maar het zou zomaar een stukje druk weg kunnen halen, bij jullie alletwee

[*Skye*]

Maar het bevestigd dan dus niet dat er niks aan de hand is . Jammer misschien moet je dat juist in overvloed gaan opzoeken ? Honden die blaffen maar niks doen ( ik heb er eentje die blaft tegen borders )

Nope, zou wel handiger zijn als dat wel zo zou werken . In het laatste geval was het een logeer aussie hier in de straat. Skye en Nova deden het echt heel netjes en ik kon me goed tussen de honden plaatsen. Je zou denken dat ik dit bij het lijstje goede ervaringen zou kunnen zetten. Maar het gaat naar het lijstje 'dit had ook een 'vul maar in gevaarlijke hond' kunnen zijn die mijn honden echt had aan kunnen vallen'.
Tijdje terug passeerde we een new foundlander die helemaal uit zijn plaat ging. Ik was voorbij met Nova, man passeerde met Skye, mevrouw liet hond los, die klapte op Skye, man liet Skye los en probeerde andere hond te pakken. Ik stond op 10m afstand en kon Skye met 1 commando bij me roepen. Ook deze gaat niet naar het lijstje, er iets niets gebeurd en wat is Skye een knappe hond. Deze gaat naar het lijstje, wat als ik alleen was geweest met beide honden, en wat als dit een 'vul maar in enge hond' was geweest.

Maar wat je zegt is denk ik wel iets wat zou helpen. Het opzoeken, maar wel om te beginnen met mensen die ik kan vertrouwen. Dit hoop ik dan ook bij N&N dogtrainers te kunnen doen.

[*Skye*]

Maar je hoeft die oefeningen helemaal niet uitgebreid of ingewikkeld te maken hoor
Gewoon even een paar meter laten volgen, zit, af, voet of naast, poot, verzin het maar, kleine leuke dingen om even mee bezig te zijn en ondertussen kan je de omgeving nog prima in de gaten houden. Maar het zou zomaar een stukje druk weg kunnen halen, bij jullie alletwee

Het is natuurlijk altijd het proberen waard. Ik denk dat ik gewoon een paar keer de honden apart mee ga nemen en dit ga proberen.

[*Skye*]

lange quote

Ken je de app headspace? Tien minuten mediteren per dag om je hoofd leeg te maken. Ik gebruik hem omdat ik mezelf af en toe echt gek kan maken. Merk dat ik door de oefeningen rustiger word en bepaalde gedachten beter los kan laten (ik hoef niet meer overal iets mee). Misschien helpt het jou ook iets. Klinkt alsof je wel wat ontspanning en rust kan gebruiken

Ik begin mezelf een beetje irritant te vinden, maar ik heb de afgelopen 2 jaar niet stil gezeten en dit ook geprobeerd. Heb zelfs een cursus mindfullness gedaan. Mediteren en ik gaat niet samen. Die cursus heeft me het laatste zetje naar een burn out gegeven. (niet door de cursus natuurlijk). Ik heb er wel uit gehaald hoe ik ademhalingsoefeningen kan doen en de 10 mindfull movements vind ik ook fijn om te doen. Ik ga mezelf wel steeds meer als een wandelend wrak neerzetten hier...

[Lunatic]

Maar je hoeft die oefeningen helemaal niet uitgebreid of ingewikkeld te maken hoor
Gewoon even een paar meter laten volgen, zit, af, voet of naast, poot, verzin het maar, kleine leuke dingen om even mee bezig te zijn en ondertussen kan je de omgeving nog prima in de gaten houden. Maar het zou zomaar een stukje druk weg kunnen halen, bij jullie alletwee

Het is natuurlijk altijd het proberen waard. Ik denk dat ik gewoon een paar keer de honden apart mee ga nemen en dit ga proberen.

Goed idee idd, kan je je focus helemaal op één hond leggen (en op de omgeving natuurlijk) en dan gewoon lekker spelenderwijs bezig gaan, proberen kan sowieso geen kwaad, wie weet vinden jullie het beide heel fijn en ontspannen

[Hakkene]

lange quote

Ik begin mezelf een beetje irritant te vinden, maar ik heb de afgelopen 2 jaar niet stil gezeten en dit ook geprobeerd. Heb zelfs een cursus mindfullness gedaan. Mediteren en ik gaat niet samen. Die cursus heeft me het laatste zetje naar een burn out gegeven. (niet door de cursus natuurlijk). Ik heb er wel uit gehaald hoe ik ademhalingsoefeningen kan doen en de 10 mindfull movements vind ik ook fijn om te doen. Ik ga mezelf wel steeds meer als een wandelend wrak neerzetten hier...

Haha niet doen, nergens voor nodig:) Ga je je alleen maar beroerder voelen!

Ik ga nu op 'posten' drukken en waarschijnlijk vernaggel ik de quote. Sorry alvast

[Hakkene]

Valt mee:)

[Crescent]

Het is jouw leven en jouw hond, diep van binnen weet jij en jij alleen hoe het best te handelen en op dat gevoel kan je altijd vertrouwen.

[Fotogravinnetje]

Maar waarom sta jij jezelf toe om een in principe positieve ervaring om te zetten in een negatieve? Waarom accepteer je dat je er dingen bij haalt die op dat moment niet terzake doen? Je bent een doemdenker geworden als het om hond-hond-contact gaat. Je ziet bij wijze van spreken een blaadje uit een boom vallen en ziet gebeuren dat die boom bovenop je valt. En als er dan eens een tak naar beneden komt, is dat de bevestiging dat de volgende keer zomaar die hele boom om kan vallen. En ja, bomen vallen heel soms om. Dus bericht daarover, en vooral als ze er schade bij veroorzaakt hebben, maakt het heel reëel dat ook bij jou een boom om kan vallen en ernstige schade kan veroorzaken. En zo langzamerhand is het geritsel van een blaadje of een windvlaag genoeg om dat angstbeeld van de op jou vallende boom te doen herleven

[lucie]

@Lucie: dit had ik wel weer even nodig om te horen. Ik kan zelf ook nog wel eens in de stel je niet aan en doe het gewoon modus schieten. Een hond hoort toch uitgelaten te worden, dus moet ik dat doen. Maar ik maak ons alle drie er niet gelukkig mee die laatste wandeling zo op deze manier te doen, dus waarom blijven pushen naar mezelf.

ik geloof niet dat je mijn post goed hebt begrepen. ik zeg juist dat je nietmoet willen om er 's avonds nog op uit te gaan En als de tuin werkelijk een no go is, misschien dan voor de deur en niet verder (meer gevoel van controle)?

[*Skye*]

@Lucie: dit had ik wel weer even nodig om te horen. Ik kan zelf ook nog wel eens in de stel je niet aan en doe het gewoon modus schieten. Een hond hoort toch uitgelaten te worden, dus moet ik dat doen. Maar ik maak ons alle drie er niet gelukkig mee die laatste wandeling zo op deze manier te doen, dus waarom blijven pushen naar mezelf.

ik geloof niet dat je mijn post goed hebt begrepen. ik zeg juist dat je nietmoet willen om er 's avonds nog op uit te gaan En als de tuin werkelijk een no go is, misschien dan voor de deur en niet verder (meer gevoel van controle)?

Nee dat snapte ik wel. Ik vergeet wel eens dat dat ook mag. Ik mag er voor kiezen niet er op uit te gaan in de avond. Ik zeg vaak dat ik me niet moet aanstellen en het maar gewoon moet doen. Maar dat hoef ik niet naruurlijk niet te doen. Het is wel eens goed om dat van iemand anders te horen weer.

Maar waarom sta jij jezelf toe om een in principe positieve ervaring om te zetten in een negatieve? Waarom accepteer je dat je er dingen bij haalt die op dat moment niet terzake doen? Je bent een doemdenker geworden als het om hond-hond-contact gaat. Je ziet bij wijze van spreken een blaadje uit een boom vallen en ziet gebeuren dat die boom bovenop je valt. En als er dan eens een tak naar beneden komt, is dat de bevestiging dat de volgende keer zomaar die hele boom om kan vallen. En ja, bomen vallen heel soms om. Dus bericht daarover, en vooral als ze er schade bij veroorzaakt hebben, maakt het heel reëel dat ook bij jou een boom om kan vallen en ernstige schade kan veroorzaken. En zo langzamerhand is het geritsel van een blaadje of een windvlaag genoeg om dat angstbeeld van de op jou vallende boom te doen herleven

Waarschijnlijk heeft dit te maken met hoe ik opgegroeid ben. Het is mijn basis manier van te reageren op dingen. Waar ik dit in de rest van mijn leven goed onder controle heb, lukt het gewoon niet met de honden...

Het is jouw leven en jouw hond, diep van binnen weet jij en jij alleen hoe het best te handelen en op dat gevoel kan je altijd vertrouwen.

Ik weet niet of het wel zo praktisch zou zijn naar mijn gevoel te luisteren. Mijn gevoel zegt een omheind gebied te kopen en daar nooit meer uit te komen. Maar of dat me gaat helpen...

[Zamunda]

@Zamunda: Dit is wel zo een logische stap dat ik me echt een beetje dom voel dat ik dit zelf niet bedacht heb. Ik ben vandaag toen het nog licht was naar de polder gereden. Zo nog even P&P mogelijkheid geven in het gangetje achter en dan moeten ze het daar maar mee doen Ik snap heel goed dat het van mij uit moet komen, maar na twee jaar word ik een beetje moedeloos...

Hé en als het niet gaat zoals het 'moet', dan moet het maar zoals het gaat! Ik denk dat dat voor jou een hele belangrijke is.

Nog een paar dingen. Je zegt dat als je Skye een taak geeft hij dat zo serieus neemt dat hij geen tijd meer heeft om te plassen of te poepen. Maar heb jij dat niet op commando staan dan? Zo nee, dan zou ik daar nu direct mee gaan beginnen: elke keer als hij plast zeg je 'plasje doen' (of weet ik het wat) en elke keer dat hij aan het poepen is geef je daar ook weer een naam aan. Na een tijdje kun je het als commando geven en dan kun je ofwel tussendoor een taak geven ofwel even naar de overkant lopen/de tuin in/rustige plek en daar het commando geven en hup weer naar huis.

Dan nog die doggyride. Ook hier denk ik weer: gaat het niet zoals het 'moet', dan moet het maar zoals het gaat. Als het jou rust geeft om te weten dat jij je honden in dat ding kan zetten bij onraad dan geeft dat jullie alle drie rust. En als dat jou helpt om de omgeving minder obsessief te scannen dan is dat alleen maar winst. Want dat scannen, daar 'moet' je vanaf, je bent continu je angst aan het voeden, toestaan en laten groeien. Hup, honden in dat ding en kappen met scannen.
En dan niet alleen om jezelf, maar inderdaad ook omdat je niet wil dat Skye zoveel stress hiervan heeft én het bij hem ook alleen maar erger gaat worden en een vastgezet patroon wordt.

Dan nog een laatste overdenking. Het is heel naar dat jij hier last van hebt, maar voor Skye blijkt het ook heel erg naar. Als je in de nabije toekomst dit niet weet te veranderen is het voor Skye misschien beter om hem te herplaatsen, hoe pijnlijk ook.

[63673J]

EMDR kan daar uitkomst in bieden om dit trauma neutraal te krijgen.
Ik vraag me wel af als dit zo'n issue is en je eigen therapeut komt er niet uit waarom verwijst hij/zij je niet door?

Hier zou ik inderdaad ook eens achteraan gaan! Ik zit niet zo in de psychotherapieën maar ik heb hier onwijs veel goede verhalen over gehoord. Een kennis van me is EMDR therapeut, heel prettig persoon. Ik weet niet waar je precies woont, maar hij zit in zuidoost Friesland. Hij combineert het ook met therapie met paarden. Niet op een geitenwollen sokken manier maar nuchter en functioneel. Ik denk dat het je zou kunnen aanspreken, als je interesse hebt, dan geef ik je zijn contactgegevens.

Ik zit er beroepshalve wel behoorlijk in.
En ik snap oprecht niet waarom hier geen doorverwijzing plaatsvind als het je leven zo beïnvloed, en je huidige hulpverlener er niet met je uit komt.

EMDR is, mits goed toegepast door een goed-opgeleide therapeut, doorgaans zeer effectief. Omdat ook charlatans dit gat in de markt hebben ontdekt is het belangrijk om een therapeut te zoeken die lid is van de EMDR-vereniging: https://emdrtherapeuten.nl

[DeDiana]

@DeDiana: Normaal gesproken loopt mijn man de avondronde's dus is het niet nodig dat ik ze doe. Ik ga er inderdaad maar omheen plannen en ervoor zorgen dat Skye het niet breder gaat trekken, daar had ik nog niet aan gedacht dat dat ook kan natuurlijk.
We gaan bij N&N dan in een groep wandelen. Eerste 3x aangelijnd en de laatste 2x geloof ik los. Ik zit er wel aan te denken om eerst een keer prive te gaan lopen zodat er 1 op 1 begeleiding is. Maar eerst gaan we met Nova de cursus daar doen. Zodat ik kan wennen weer wat onder de (spannende) honden te komen, en Nova leert stil te blijven bij het zien van andere honden (geeft mij ook weer rust). Allebei de dingen tegelijk gaat mij niet lukken. Stapje voor stapje.

Lijkt me een heel goed plan, die groepswandelingen, hopelijk krijg je dan ook weer meer vertrouwen. Want als ik het goed begrijp, ga je nu alle contact met andere honden uit de weg?
Misschien zou het op termijn ook een optie zijn om met mensen van het forum af te spreken, met honden en baasjes waar je wel vertrouwen in hebt? Dat je dan, zoals je zelf schrijft, niet zo gezellig bent, lijkt me dan ook niet zo'n punt als mensen weten wat er speelt en het gaat om het oefenen.

Ik heb zelf totaal geen last van angsten, maar ik snap wel dat die vaak niet rationeel zijn. Misschien helpt het toch om je te realiseren dat wij allemaal, hier op het forum en daarbuiten, dagelijks met onze honden wandelen, daarbij dagelijks ontmoetingen tussen honden plaatsvinden, en dat dus in veruit de meeste gevallen probleemloos verloopt. Er zijn veel mensen hier die al vele jaren honden hebben, en nog nooit een ernstig incident hebben meegemaakt.

[Pienda]

Hé en als het niet gaat zoals het 'moet', dan moet het maar zoals het gaat! Ik denk dat dat voor jou een hele belangrijke is.

Dit lijkt me inderdaad een hele belangrijke. Ik heb ook een periode gehad dat ik bijna niet meer met de honden kon wandelen ivm paniekaanvallen.
Mijn Collie doet net zo met mij mee als Skye met jou. Ze vond het gewoon niet prettig bij mij in de buurt en reageerde daar heel gespannen op.
Achteraf gezien is het allerbelangrijkste, maar ook het allermoeilijkste, er gewoon vrede mee hebben. Stoppen met het proberen te controleren.
Stoppen met het mezelf steeds weer in die situatie te brengen omdat ik vond dat ik het maar gewoon moest kunnen.
Ik ben begonnen met bedenken wat ik nog wel zou aankunnen en daar ben ik begonnen. Dus dat hield in dat ik alleen langer ging wandelen als er iemand meeliep. De rest van de tijd moesten ze het maar even doen met een kort plasje net buiten de achtertuin. Daarmee heb ik een tijd de honden gewoon op de tweede plek gezet. Eerst aan mezelf gedacht en als de honden daar een periode mee tekort kwam, dat was dat maar even zo.
Dus als je wandelen in het donker niet prettig vind, dan doe je laatste rondje wanneer het nog licht is. Gaat Sky dan savonds door het dak, doe even wat zoekspelletje in de tuin oid?

Probeer erin te blijven geloven dat het beter wordt. Wees minder streng voor jezelf. Als je een beetje het type bent wat ik inschat dat je bent hoef je je echt geen zorgen te maken of je wel genoeg probeert, genoeg doet om beter te worden. Laat het gewoon zijn. Het is nu eenmaal wat het is. En pas vanuit die acceptatie kan je zonder stress gaan werken aan verandering.
Heel veel succes en sterkte. Iedereen verdient het zich goed te voelen. Gun jezelf dat ook en gun jezelf die tijd die dat kost!

[Bumper69]

Ook herkenbaar inderdaad. Spike viel altijd zo ontzettend uit naar andere honden dat ik al zenuwachtig werd bij het idee te gaan wandelen. En dan stond ik bij de deur ademhalingsoefeningen te doen of onderweg als er een hond aan kwam. In de periodes dat ik het het ergste had liepen we heel weinig en bleef hij vaker in onze (grote) tuin. Ik heb er voor gezorgd dat Spike (minder heftig) uitvalt. Maar bij jou is het anders, want je bent niet bang voor het gedrag van jouw hond maar van de andere honden.
Denk inderdaad dat het ook goed is om een aantal keren met iemand samen te wandelen die je zelfvertrouwen kan geven op dat moment zodat je ziet dat de angsten op dat moment ongegrond zijn.
Sterkte!

[sbientje]

Als je wilt wil ik best eens met je gaan wandelen, je woont niet zo ver weg volgens mij. Kan met mijn hond / honden of jouw honden. Ik weet niet of je daar wat aan zou hebben?

En wat Zamunda zegt Ik zou mezelf ook niet zo kwellen en iedere avond toch nog gaan wandelen met een gestreste hond.

[Desi&Bibi]

Ik heb niet echt tips. Met o.a ptss en een angststoornis is het voor mij ook nooit 'een feestje' buiten.
Daarbij helpt het zeker niet dat mijn hondje in december zwaar verwond is door een andere hond.
Ik was al zó voorzichtig. Er woont in mijn dorp gelukkig maar 1 klapkaak die ik heel zelden tegenkom. Verder ben ik er nog nooit tegen gekomen.
Losloop gebieden is geen optie. Ik loop veel iedere dag in een bos maar wel zeer onrustig en ik neem altijd iets heel lekkers mee zodat ze snel komen.
Mijn onderbuurvrouw heeft een reactieve border collie die een paar weken terug in mijn groepje honden klapte en gromde en snauwde. Helaas begrijpt zij het niet en vond ze dat ik mijn honden niet op mocht tillen want dan kwamen ze hoger in rangorde
Het helpt ook al niet dat mijn hondjes maar 3 -6 kg zijn en dus heel kwetsbaar.
Ik lees de tips graag mee.

Overigens over emdr. Ik merk dat dat bij angsten zoals deze (angst voor dingen die nog kunnen gaan komen) minder effectief is dan bv moeilijke dingen uit het verleden die gebeurd én voorbij zijn.
Ook bij meerdere therapeuten emdr gehad maar bij de 4e pas succes....lang niet iedere therapeut kan dat goed.

Heel veel sterkte en succes. Ik deel je angst...

[ellen en de birmanen]

"men lijd het meest, door het lijden dat men vreest"
lijden wat zelden op komt dagen verpest alles wat goed gaat en 99% van de tijd gaat het goed. focus je daar op.
ellen

[heimwee]

Is er een reden dat je geen medicatie wil gebruiken? Mijn man heeft last van OCD en is daar ook voor in therapie. De (onredelijke) gedachten bleven echter. Hij wist wel dat ze onredelijk waren en dat het "in het echt" anders gaat. Maar goed die OCD maakt dat wat je weet en wat je voelt niet overeen komen. Therapie haalde daarin niets uit. Het was voor hem een hele grote drempel om medicatie te gaan slilken. Het voelde voor hem als opgeven en er zit zeker bij hem in de familie een enorm stigma omheen.
Hij slikt nu een half jaar een hele lage dosis anti psychotica en dat haalt precies genoeg van de scherpe randjes van zijn OCD gedachten zodat hij ze echt kan herkennen voor wat ze zijn - hersenspinsels van zijn OCD en geen realiteit. Hierdoor heeft hij weer grip gekregen op heel veel zaken die eerst absoluut niet gingen.

Ik heb geen idee of het voor jou een oplossing zou kunnen zijn, maar wilde het je toch meegeven. Zijn OCD gedachten kwamen erg overeen met dingen zoals jij ze omschrijft. Ik wil ze hier niet zomaar neerzetten (je mag me evt een PBtje sturen), maar ook bij hem draaide het allemaal om controle houden. Dit is nu dusdanig verminderd dat hij gewoon weer aan het werk gaat (heeft bv 4 jaar thuis gezeten).

[*Skye*]

@Zamunda: Dit is wel zo een logische stap dat ik me echt een beetje dom voel dat ik dit zelf niet bedacht heb. Ik ben vandaag toen het nog licht was naar de polder gereden. Zo nog even P&P mogelijkheid geven in het gangetje achter en dan moeten ze het daar maar mee doen Ik snap heel goed dat het van mij uit moet komen, maar na twee jaar word ik een beetje moedeloos...

Hé en als het niet gaat zoals het 'moet', dan moet het maar zoals het gaat! Ik denk dat dat voor jou een hele belangrijke is.

Nog een paar dingen. Je zegt dat als je Skye een taak geeft hij dat zo serieus neemt dat hij geen tijd meer heeft om te plassen of te poepen. Maar heb jij dat niet op commando staan dan? Zo nee, dan zou ik daar nu direct mee gaan beginnen: elke keer als hij plast zeg je 'plasje doen' (of weet ik het wat) en elke keer dat hij aan het poepen is geef je daar ook weer een naam aan. Na een tijdje kun je het als commando geven en dan kun je ofwel tussendoor een taak geven ofwel even naar de overkant lopen/de tuin in/rustige plek en daar het commando geven en hup weer naar huis.

Dan nog die doggyride. Ook hier denk ik weer: gaat het niet zoals het 'moet', dan moet het maar zoals het gaat. Als het jou rust geeft om te weten dat jij je honden in dat ding kan zetten bij onraad dan geeft dat jullie alle drie rust. En als dat jou helpt om de omgeving minder obsessief te scannen dan is dat alleen maar winst. Want dat scannen, daar 'moet' je vanaf, je bent continu je angst aan het voeden, toestaan en laten groeien. Hup, honden in dat ding en kappen met scannen.
En dan niet alleen om jezelf, maar inderdaad ook omdat je niet wil dat Skye zoveel stress hiervan heeft én het bij hem ook alleen maar erger gaat worden en een vastgezet patroon wordt.

Dan nog een laatste overdenking. Het is heel naar dat jij hier last van hebt, maar voor Skye blijkt het ook heel erg naar. Als je in de nabije toekomst dit niet weet te veranderen is het voor Skye misschien beter om hem te herplaatsen, hoe pijnlijk ook.

Plassen staat op commando en met veel draaien en gedoe dat hij dat ook wel, maar poepen niet. Kan het wel proberen natuurlijk dat ook op commando te laten doen.

Ja het scannen is wel een dingetje, dat doe ik ook als ik alleen ben. Dat doe ik eigenlijk altijd. Ik weet altijd waar de nooduitgang is, waar er mensen staan, ik ben altijd alert. Dus dat zal wel moeilijk worden om af te gaan leren.

En herplaatsen heb ik ook inderdaad al zo vaak gezegd, de honden zijn mijn hele wereld, maar als het hem zo in de weg zit mag ik niet egoïstisch zijn. Maar aan de andere kant. Alle andere wandeling heeft hij er geen last van. En zodra we van zo een wandeling/ rondje van 2/5 min thuis komen staat hij weer te kwispelen en komt hij tegen me aan liggen en is het meteen weer over. Stel dit zou altijd zo zijn zodra we naar buiten gaan, dan zou ik er niet meer over na hoeven te denken en zou ik een nieuwe plek voor hem zoeken. In een normale week loopt mijn man met Skye en gebeurt dit misschien max 2x in een week. En dan loop ik 3 wandelingen per dag. Maar goed, bij mij is de spanning wel iedere dag bij iedere wandeling aanwezig, dus wie weet ooit toch hetplaatsen, want al 2 jaar lang met die spanning rondlopen is echt slopend...

EMDR kan daar uitkomst in bieden om dit trauma neutraal te krijgen.
Ik vraag me wel af als dit zo'n issue is en je eigen therapeut komt er niet uit waarom verwijst hij/zij je niet door?

Hier zou ik inderdaad ook eens achteraan gaan! Ik zit niet zo in de psychotherapieën maar ik heb hier onwijs veel goede verhalen over gehoord. Een kennis van me is EMDR therapeut, heel prettig persoon. Ik weet niet waar je precies woont, maar hij zit in zuidoost Friesland. Hij combineert het ook met therapie met paarden. Niet op een geitenwollen sokken manier maar nuchter en functioneel. Ik denk dat het je zou kunnen aanspreken, als je interesse hebt, dan geef ik je zijn contactgegevens.

Ik zit er beroepshalve wel behoorlijk in.
En ik snap oprecht niet waarom hier geen doorverwijzing plaatsvind als het je leven zo beïnvloed, en je huidige hulpverlener er niet met je uit komt.

EMDR is, mits goed toegepast door een goed-opgeleide therapeut, doorgaans zeer effectief. Omdat ook charlatans dit gat in de markt hebben ontdekt is het belangrijk om een therapeut te zoeken die lid is van de EMDR-vereniging: https://emdrtherapeuten.nl

Mmm... net even gekeken en die van mij is daar niet bij aangemeld. Ik ga er nog eens over nadenken om evt over te stappen.

Lijkt me een heel goed plan, die groepswandelingen, hopelijk krijg je dan ook weer meer vertrouwen. Want als ik het goed begrijp, ga je nu alle contact met andere honden uit de weg?
Misschien zou het op termijn ook een optie zijn om met mensen van het forum af te spreken, met honden en baasjes waar je wel vertrouwen in hebt? Dat je dan, zoals je zelf schrijft, niet zo gezellig bent, lijkt me dan ook niet zo'n punt als mensen weten wat er speelt en het gaat om het oefenen.

Ik heb zelf totaal geen last van angsten, maar ik snap wel dat die vaak niet rationeel zijn. Misschien helpt het toch om je te realiseren dat wij allemaal, hier op het forum en daarbuiten, dagelijks met onze honden wandelen, daarbij dagelijks ontmoetingen tussen honden plaatsvinden, en dat dus in veruit de meeste gevallen probleemloos verloopt. Er zijn veel mensen hier die al vele jaren honden hebben, en nog nooit een ernstig incident hebben meegemaakt.

Niet al het contact, wel het meeste contact. Ik spreek met mensen af met andere honden en bekende honden in de wijk ontloop ik niet. Kom ik een blije golden retriever tegen draai ik niet om, maar meestal draai ik om als ik in de verte een hond zie die ik niet herken. En als mijn man alleen met ze loopt dat komen ze ook vaker in contact met andere honden.
We zijn net thuis van een vakantie in Denemarken en aangezien daar heel wat rassen verboden zijn had ik mezelf opgelegd me niet aan te stellen en normaal te doen. Naast onze eerste camping zat een omheind hondenbos en daar zijn we regelmatig heen gegaan. De laatste keer stormde er ineens 4 grote honden op ons af die achteraf allemaal reuen bleken te zijn. Maar het ging super goed, Skye deed het zo netjes. 1 jonge herder was wat opdringerig dus die snauwde hij weg en dat was het. Ik had er zo op gehoopt dat de vakantie zou helpen om er anders in te staan. En toen werd Nova loops op dag 4... dus toen hadden we pech wat betreft de hondenbossen en om er alleen heen te gaan of Nova in de caravan te laten iedere dag zag ik ook weer niet zitten.

Ik hoop dus echt dat die wandelingen me kunnen helpen en het lijkt me zeker een goed idee om daarna eens met mensen van het forum mee te wandelen.

En het laatste wat je zegt helpt niet echt, ik denk dat ik dat wel 100x pd tegen mezelf zeg. Het feit dat het toch kan gebeuren heeft de overhand wat betreft dit onderwerp helaas...

Hé en als het niet gaat zoals het 'moet', dan moet het maar zoals het gaat! Ik denk dat dat voor jou een hele belangrijke is.

Dit lijkt me inderdaad een hele belangrijke. Ik heb ook een periode gehad dat ik bijna niet meer met de honden kon wandelen ivm paniekaanvallen.
Mijn Collie doet net zo met mij mee als Skye met jou. Ze vond het gewoon niet prettig bij mij in de buurt en reageerde daar heel gespannen op.
Achteraf gezien is het allerbelangrijkste, maar ook het allermoeilijkste, er gewoon vrede mee hebben. Stoppen met het proberen te controleren.
Stoppen met het mezelf steeds weer in die situatie te brengen omdat ik vond dat ik het maar gewoon moest kunnen.
Ik ben begonnen met bedenken wat ik nog wel zou aankunnen en daar ben ik begonnen. Dus dat hield in dat ik alleen langer ging wandelen als er iemand meeliep. De rest van de tijd moesten ze het maar even doen met een kort plasje net buiten de achtertuin. Daarmee heb ik een tijd de honden gewoon op de tweede plek gezet. Eerst aan mezelf gedacht en als de honden daar een periode mee tekort kwam, dat was dat maar even zo.
Dus als je wandelen in het donker niet prettig vind, dan doe je laatste rondje wanneer het nog licht is. Gaat Sky dan savonds door het dak, doe even wat zoekspelletje in de tuin oid?

Probeer erin te blijven geloven dat het beter wordt. Wees minder streng voor jezelf. Als je een beetje het type bent wat ik inschat dat je bent hoef je je echt geen zorgen te maken of je wel genoeg probeert, genoeg doet om beter te worden. Laat het gewoon zijn. Het is nu eenmaal wat het is. En pas vanuit die acceptatie kan je zonder stress gaan werken aan verandering.
Heel veel succes en sterkte. Iedereen verdient het zich goed te voelen. Gun jezelf dat ook en gun jezelf die tijd die dat kost!

Dankjewel voor je woorden, dat geeft me weer een beetje hoop. Het klinkt inderdaad heel erg herkenbaar hoe je het omschrijft. Er zijn periode's dat het lukt, maar dan gebeurt er weer iets onderweg, of ik lees weer eens iets, en dan ben ik terug bij af. Maar het vechten tegen het gevoel werkt sowieso niet... Het helpt ook niet mee dat mij man heel erg van het 'stel je niet aan en doe het gewoon' is. Die blijft altijd aan me trekken en dan is soms toegeven makkelijker, hoewel het niet altijd verstandiger is.

Maar dankjewel in ieder geval om me er weer even aan te herinneren dat er tegen vechten sowieso niet helpt.

Ook herkenbaar inderdaad. Spike viel altijd zo ontzettend uit naar andere honden dat ik al zenuwachtig werd bij het idee te gaan wandelen. En dan stond ik bij de deur ademhalingsoefeningen te doen of onderweg als er een hond aan kwam. In de periodes dat ik het het ergste had liepen we heel weinig en bleef hij vaker in onze (grote) tuin. Ik heb er voor gezorgd dat Spike (minder heftig) uitvalt. Maar bij jou is het anders, want je bent niet bang voor het gedrag van jouw hond maar van de andere honden.
Denk inderdaad dat het ook goed is om een aantal keren met iemand samen te wandelen die je zelfvertrouwen kan geven op dat moment zodat je ziet dat de angsten op dat moment ongegrond zijn.
Sterkte!

Gelukkig dat het bij jullie weer beter gaat en dat je weer kunt genieten van je wandelingen.

Het is een beetje dubbel, ik ben totaal niet bang dat ik mijn honden niet bij me kan houden. Ook als ze los lopen gaan zo nooit ergens heen wat ik niet wil. (afkloppen ) Mochten ze dat wel van plan zijn heb ik het eigenlijk altijd op tijd door en lijn ik ze gewoon aan. Dan heb ik in totaal maar 30kg hond aan de lijn dus wat ze ook doen, ik kan ze bij me houden.
Maaar, daarnaast zit het hem er ook in hoe de honden zijn. Nova vind andere honden spannend dus die blaft en keft alles bij elkaar als ze de kans krijgt. Dus onopvallend ergens langs lopen is vrij moeilijk. Een andere hond reageert daardoor ook sneller op ons. (Hier gaan we dus die training voor doen bij N&N).
Daarnaast valt Skye wel uit naar sommige honden, en als er honden vervelend komen doen, dan vecht hij ook.
Vaak gaat het zo. Er komt een hond, Nova gaat blaffen (wat ik wel probeer te stoppen), hond reageert daar evt op door uit te vallen, Skye reageert daar weer op door uit te vallen. En dan heb ik er dus vrij weinig vertrouwen in dat mensen hun honden bij zich houden, vaak omdat ze het in de praktijk ook niet doen.

Mijn grootste angst is echter dat ik 'waar dan ook' loop en er uit het niets een hond vervelend komt doen, Skye pikt dat dan niet en dan met alle gevolgen van dien.

Ik heb het minder met Nova, want als er een hond bij Nova komt reageert ze heel onderdanig. Met Nova ga ik dus ook nog regelmatig naar het bos (met andere mensen). Het zit hem wel vooral aan Skye gelinkt bij mij. En bij Skye ook weer aan mij. We versterken elkaar enorm.

Als je wilt wil ik best eens met je gaan wandelen, je woont niet zo ver weg volgens mij. Kan met mijn hond / honden of jouw honden. Ik weet niet of je daar wat aan zou hebben?

En wat Zamunda zegt Ik zou mezelf ook niet zo kwellen en iedere avond toch nog gaan wandelen met een gestreste hond.

Oosterhout is idd goed te doen voor mij. Dat zou ik heel graag een keer willen. Ik merk dat mij spanning nu ongeveer tegen het plafond aan zit, maar als het allemaal weer een beetje gezakt is maak ik er graag gebruik van. Misschien idd om te beginnen een keer zonder honden. Dankjewel voor het aanbod.
Ja en met dat kwellen ga ik ook echt ophouden want niemand wordt daar gelukkig van. Dan de wekker in de ochtend maar een beetje vroeger.

Ik heb niet echt tips. Met o.a ptss en een angststoornis is het voor mij ook nooit 'een feestje' buiten.
Daarbij helpt het zeker niet dat mijn hondje in december zwaar verwond is door een andere hond.
Ik was al zó voorzichtig. Er woont in mijn dorp gelukkig maar 1 klapkaak die ik heel zelden tegenkom. Verder ben ik er nog nooit tegen gekomen.
Losloop gebieden is geen optie. Ik loop veel iedere dag in een bos maar wel zeer onrustig en ik neem altijd iets heel lekkers mee zodat ze snel komen.
Mijn onderbuurvrouw heeft een reactieve border collie die een paar weken terug in mijn groepje honden klapte en gromde en snauwde. Helaas begrijpt zij het niet en vond ze dat ik mijn honden niet op mocht tillen want dan kwamen ze hoger in rangorde
Het helpt ook al niet dat mijn hondjes maar 3 -6 kg zijn en dus heel kwetsbaar.
Ik lees de tips graag mee.

Overigens over emdr. Ik merk dat dat bij angsten zoals deze (angst voor dingen die nog kunnen gaan komen) minder effectief is dan bv moeilijke dingen uit het verleden die gebeurd én voorbij zijn.
Ook bij meerdere therapeuten emdr gehad maar bij de 4e pas succes....lang niet iedere therapeut kan dat goed.

Heel veel sterkte en succes. Ik deel je angst...

Wat rot dat je ook met zo veel angst rondloopt. En wat ongelofelijk zulke mensen als je buurvrouw, maar juist dat soort mensen zorgt ervoor dat ontspannen rondlopen steeds moeilijker wordt toch? In het begin bleef ik ook gewoon naar het bos gaan, maar daar werd ik echt ongelukkig van. Sinds ik in de polder loop kan ik daar wel gelukkig wat meer mijn rust vinden. Is dat misschien niet iets?

Interessant wat je zegt over EMDR, ik kan me namelijk goed voorstellen dat het daar namelijk minder bij kan werken.
Dankjewel in ieder geval voor je bericht.

"men lijd het meest, door het lijden dat men vreest"
lijden wat zelden op komt dagen verpest alles wat goed gaat en 99% van de tijd gaat het goed. focus je daar op.
ellen

Ben het er helemaal mee eens, nu nog 'even' leren toepassen...

Is er een reden dat je geen medicatie wil gebruiken? Mijn man heeft last van OCD en is daar ook voor in therapie. De (onredelijke) gedachten bleven echter. Hij wist wel dat ze onredelijk waren en dat het "in het echt" anders gaat. Maar goed die OCD maakt dat wat je weet en wat je voelt niet overeen komen. Therapie haalde daarin niets uit. Het was voor hem een hele grote drempel om medicatie te gaan slilken. Het voelde voor hem als opgeven en er zit zeker bij hem in de familie een enorm stigma omheen.
Hij slikt nu een half jaar een hele lage dosis anti psychotica en dat haalt precies genoeg van de scherpe randjes van zijn OCD gedachten zodat hij ze echt kan herkennen voor wat ze zijn - hersenspinsels van zijn OCD en geen realiteit. Hierdoor heeft hij weer grip gekregen op heel veel zaken die eerst absoluut niet gingen.

Ik heb geen idee of het voor jou een oplossing zou kunnen zijn, maar wilde het je toch meegeven. Zijn OCD gedachten kwamen erg overeen met dingen zoals jij ze omschrijft. Ik wil ze hier niet zomaar neerzetten (je mag me evt een PBtje sturen), maar ook bij hem draaide het allemaal om controle houden. Dit is nu dusdanig verminderd dat hij gewoon weer aan het werk gaat (heeft bv 4 jaar thuis gezeten).

Ik ga je even een PB'tje sturen. Het klinkt namelijk erg herkenbaar, het zit hem bij mij namelijk ook heel erg in de hoef van controle en ik moet ook heel erg uitkijken om niet in allerlei dwang dingetjes te schieten. Maar de hoofdreden dat ik geen medicatie wil is op dit moment dat ik juist zo goed bezig ben met afvallen en ik niet wil aankomen. (en ik heb echt heel erg overgewicht dus het is niet zomaar even dat ik niet 5kg te zwaar wil worden) En in de tweede plek heb ik er gewoon heel veel moeite mee om dan evt afhankelijk te gaan worden van een pilletje.

[Leonie.]

En in de tweede plek heb ik er gewoon heel veel moeite mee om dan evt afhankelijk te gaan worden van een pilletje.

Dat kan ik me voorstellen, maar nu ben je ook heel afhankelijk van je angst, toch?

(En van het aankomen kan ik me ook heel goed voorstellen, al zou ik liever aankomen dan mijn hond moeten herplaatsen bijvoorbeeld, mocht het toch ooit zover komen. Maar ik snap het echt hoor, ik heb hierom vroeger ook medicatie geweigerd.)

[laeken]

Ik begon er wat last van te krijgen na wat incidenten met vechthonden in de buurt.
Niet eens bang voor mezelf maar bang voor wat er met mijn honden kan gebeuren. En buiten dat heb ik ook regelmatig logees en daar voel ik me heel verantwoordelijk voor.
Wat mij enorm heeft geholpen is het me bewapenen met een sjambok. Van 1.03 meter lang
Daar kun je verrekes mee slaan. Ik heb het ding altijd bij me maar nooit gebruikt. Gebruik hem als aanwijsstok "nee dáár ligt je dennenappel lul"
Maar ondertussen geeft ie me zo'n gevoel van zekerheid dat ik er zelf ook zekerder van ben geworden. Ik weet dat het schijnveiligheid is maar toch is het een prettig idee iets in handen te hebben dat je in geval van nood kunt gebruiken en dat je dan niet de zaak met je blote handjes op hoeft te lossen.

Hier idem. Ik werd ook bang omdat ik wat rare dingen had meegemaakt en mijn huidige hondjes zo klein zijn. En omdat er aan het begin van de straat een dog woont die erg naar op mijn hondjes reageert en ook wel eens los komt. Dus ik ook een dikke wandelstok gekocht met een knots op het einde. En jachtlijntjes voor mijn hondjes ipv de flexen. Ze lopen altijd los dus de flexen meenemen was veel te veel moeite. Nu voel ik me beter. En inmiddels loop ik alleen nog met de stok in het bos in het weekend.
Dus jezelf zeker voelen met een "wapen" is helemaal niet zo slecht.

Een stok kan je ook tussen je hond en de andere hond houden. Ook merk ik dat een stok op veel honden ergens wat indruk kan maken als je die omhoog steekt.