Hoe angst verbergen voor hond/ hond laten wennen

[*Skye*]

Al vaker heb ik hier verteld over mijn angst als ik buiten ben met de honden. Helaas is die angst na 2 jaar niet minder geworden, maar zelfs erger.

Ik heb zo mijn plekken waar ik 'durf' te wandelen. Ga na de zomerstop bij N&N dogtraining hier mee aan de slag en ik wil het weer oppakken bij therapie.
Ik laat de honden dus nog wel voldoende uit en ga aan de spanning werken. Soms loop ik compleet ontspannen.

Vooral Skye reageert hier heel heftig op. Hij reageert sowieso heftig op mijn gemoedstoestand.

Overdag gaat het over het algemeen wel. Ik probeer ook zo goed mogelijk op mijn adem te letten en zo ontspannen mogelijk te blijven, maar bij mijn kleinste moment van spanning heeft Skye het al door en wilt dan weg. Hij wordt dan zenuwachtig, gaat in de lijn hangen en wilt gewoon naar huis. Ik kan hem een commando geven om niet te trekken maar daar gaat de spanning niet van weg. Hij komt over alsof hij in paniek is. De seconde dat we dan binnen zijn is bij hem de spanning weg, waarschijnlijk ook omdat bij mij de spanning weg valt.

In de avond is het bijna niet meer te doen om met Skye te lopen. Vanaf het moment dat hij door krijgt dat ik hem uit ga laten slaat zijn gedrag om. De hele wandeling is hij gestrest, plassen gaat nog net, poepen vaak niet meer. Net heeft hij bij de wandeling met het avondeten niet gepoept (niet door stres), maar dan weet ik dat hij nu normaal zou poepen maar hij kan zijn rust niet vinden.

Meestal laat mijn man de honden uit maar die heeft nu avonddiensten en een overnachting in een hotel de komende tijd.

Ik geef geen aandacht aan de spanning, probeer hem niet te lokken, geef er geen correctie voor. Als hij bij mij steun zoekt leg ik mijn hand op zijn hoofd (dat vindt hij fijn) Als ik merk dat ik onrustig adem doe ik ademhalingsoefeningen, ik zorg dat mijn armen ontspannen blijven en dat de riem slap blijft. Nova reageert er bijna niet op dus die snuffelt op haar gemak door. Dat tempo houden we aan.

Het gaat echt om spanning in mij, wat ik zo goed als niet uit. Dus er is niet eens een schrikreactie, ik maak geen beweging. Maar op het moment dat mijn hart samenknijpt/ mijn angst moment, voelt Skye het aan en slaat hij om. Ik ben bekend met paniekaanvallen en kan hier in het dagelijkse leven goed mee om gaan. Iemand die mij ziet zal ook niets aan mij merken. Maar die honden zijn niet gek en die voelen het natuurlijk wel aan.
Eigenlijk vertoont Skye het gedrag wat ik diep van binnen zou willen doen (hoezo een spiegel), maar uiterlijk ben ik totaal kalm.

Zijn er mensen die hier tips voor hebben. Wat kan ik doen om het voor Skye makkelijker te maken. Aan onze band ligt het denk ik niet, of nouja, het ligt er wel aan, maar juist omdat de band zo sterk is. Als ik geen spanning voel gaat het perfect buiten en binnen is er nooit iets aan de hand. Ik kan mijn angst niet laten verdwijnen, aan de buitenkant heb ik alles gedaan om het onder controle te houden maar de angst is er wel (hartkloppingen/ ademhaling). Ik kan hem niet in de tuin laten plassen/ poepen want daar doet hij niets.

[mijke]

Ik heb helaas geen tip voor je, maar pfff wat een pittig probleem. Ik hoop echt dat je er op den duur minder last van krijgt. Maar het klinkt eerlijk gezegd wel als iets waarvoor je echt een psycholoog of een of andere therapie nodig hebt, en niet als iets waarvoor iemand op het forum zo een of andere werkende tip gaat geven. Maar hopelijk zit ik er naast. Hoe dan ook, heel veel sterkte!

[Leonie.]

Jeetje wat lastig voor je!

Is er niet iets waardoor jij je angst minder voelt? Een liedje zingen/fluiten? Je concentreren op iets leuks zoals opdrachtjes aan de honden geven? Of is de angst te overheersend daarvoor?

[*Skye*]

Dankjewel voor jullie snelle reacties al. Ik heb er al veel tijd aan besteed tijdens therapie en we komen er gewoon niet helemaal aan uit hoe we dit kunnen verminderen. De angst is ontstaan door een heftige gebeurtenis met de honden, in een hele heftige periode van mijn leven. Het heeft iets in me los gemaakt wat ik met geen mogelijkheid weg lijk te krijgen. Maar zoals ik al aan gaf, op honden gebied ga ik hier mee aan de slag bij N&N dogtrainers en we gaan het bij de therapie weer aanpakken. Of misschien overstappen en dat ik bij iemand anders wel stappen kan maken.

Maar mijn vraag is niet zo zeer hoe ik er anders in kan staan (al wil ik dit wel graag weer natuurlijk en zijn tips daarover ook welkom), maar meer wat moet ik met Skye doen. Hoe kan ik ervoor zorgen dat Skye er minder last van heeft want dit is gewoon niet te doen. De komende week moet ik hem alle avonden uitlaten, maar als het iedere dag gaat zoals vandaag is dat gewoon geen doen.

Overdag is dit dus 95% van de tijd geen probleem wat betreft hoe Skye er op reageert. In de avond vind ik het spannender om te lopen en is het eigenlijk de hele tijd aan de orde.

[Lunatic]

Ik herken er wel iets van, vanaf het moment dat Luna gegrepen is door 2 staffords loop ik ook minder ontspannen, of iig let ik veel meer op de omgeving. En Doran is héél erg gevoelig voor mijn gemoedstoestand, dus daar moet ik erg op letten.

Ik zou als ik jou was morgen al beginnen met hulp zoeken voor jezelf, want je kan denken dat je zo ontspannen mogelijk ademt en je armen ontspannen zijn, maar Sky ziet, voelt, ruikt je spanning gewoon, die prikt zo door die "poppenkast" heen, die hou je niet voor de gek.

Wat ik doe als ik in de verte een hond aan zie komen die ik niet leuk vind of niet vertrouw, is zo neutraal mogelijk tegen de honden zeggen, kom jongens we gaan hier links/rechts en zo ontlopen we de hond zonder dat hun hem/haar gezien hebben, dit werkt goed moet ik zeggen.
In het begin had ik ook zoiets van oh god daar heb je er eentje en dan stond Doran klaar om alles wat in de buurt kwam op te vreten, iets wat ik absoluut niet wil, dus daar ben ik aan gaan werken en zoals ik het nu doe werkt het prima, ik loop met ogen in m'n achterhoofd, maar dat gaat zo vanzelf dat hij die spanning niet meer oppikt gelukkig.

Dus ga aan jezelf werken, aan het verwerken en aan je zelfvertrouwen, een andere cursus voor de hond is leuk, maar zal weinig verschil maken zolang jij je spanning niet los kan laten ben ik bang.

Sterkte, het blijft lastig.

[*Skye*]

Ik herken er wel iets van, vanaf het moment dat Luna gegrepen is door 2 staffords loop ik ook minder ontspannen, of iig let ik veel meer op de omgeving. En Doran is héél erg gevoelig voor mijn gemoedstoestand, dus daar moet ik erg op letten.

Ik zou als ik jou was morgen al beginnen met hulp zoeken voor jezelf, want je kan denken dat je zo ontspannen mogelijk ademt en je armen ontspannen zijn, maar Sky ziet, voelt, ruikt je spanning gewoon, die prikt zo door die "poppenkast" heen, die hou je niet voor de gek.

Wat ik doe als ik in de verte een hond aan zie komen die ik niet leuk vind of niet vertrouw, is zo neutraal mogelijk tegen de honden zeggen, kom jongens we gaan hier links/rechts en zo ontlopen we de hond zonder dat hun hem/haar gezien hebben, dit werkt goed moet ik zeggen.
In het begin had ik ook zoiets van oh god daar heb je er eentje en dan stond Doran klaar om alles wat in de buurt kwam op te vreten, iets wat ik absoluut niet wil, dus daar ben ik aan gaan werken en zoals ik het nu doe werkt het prima, ik loop met ogen in m'n achterhoofd, maar dat gaat zo vanzelf dat hij die spanning niet meer oppikt gelukkig.

Dus ga aan jezelf werken, aan het verwerken en aan je zelfvertrouwen, een andere cursus voor de hond is leuk, maar zal weinig verschil maken zolang jij je spanning niet los kan laten ben ik bang.

Sterkte, het blijft lastig.

Dankjewel voor je begripvolle reactie.
Ik kan me je topic nog herinneren, dat was toen in dezelfde tijd dat dat bij mij gebeurde. Nog steeds respect voor hoe je toen gehandeld hebt. Helaas handel ik totaal niet, wat me nog banger maakt.

Het is precies wat je zegt. Op het moment dat ik de spanning voel, hoewel ik daar uitwendig niets mee doe, merkt Skye het en slaat hij om. Ik heb mezelf idd voor de buitenwereld leuke dingen aangeleerd en die merken niets meer, maar je hond heeft het altijd door.

De cursussen die ik met de honden ga doen zijn hier op gericht. Onder begeleiding weer meer vertrouwen krijgen. Eerst met Nova in een groep en daarna met Skye begeleid wandelen. Helaas begint de cursus pas over 3 weken en zijn ze tot die tijd dicht.

De eerst volgende keer dat ik therapie heb ga ik ook hier weer mee aan de slag want het moet gewoon echt minder worden.

Wat zou jij aanraden wat betreft het wandelen nu? Toch maar blijven doen en hopen dat het over gaat bij Skye? Het lijkt nu namelijk alleen maar op te bouwen. Wel vooral gerelateerd aan de avonden.

Dankjewel voor je reactie in ieder geval.

[*Skye*]

In eerste instantie dat gewauwel over niet in de tuin poepen. Daar moet je mee afrekenen. Gewoon twee weken je hond niet uitlaten. Moet jij opletten hoe prachtig hij in de tuin poept.
Als het jou niet uitkomt dat hij tuinzindelijk is dan moet je daar domweg een punt achter zetten.

Als je niet wil wandelen met andere honden dan moet je er voor kiezen om dat domweg niet te doen.
Als je een duidelijk keuze maakt wordt ineens heel duidelijk wat er overblijft en savonds laat een paar kilometer in het donker fietsen is prima. Dat doet jou en hem niets aan.

Het enige wat je niet moet doen is proberen je eigen gevoel voor je hond te verbergen. Honden zijn beter in het onderscheiden van microsignalen dan mensen. Dat ga je altijd verliezen.
Je moet zelf regelen dat je niet bang bent.

Ja als ik twee weken niet ga wandelen met hem dan zal hij idd vast in de tuin gaan poepen. Daarnaast ook tegen het plafond aan vliegen, maar wel in de tuin poepen.

Ik snap denk ik wel wat je zegt, ik ontloopt andere honden, ik zorg er voor het zo min mogelijk op te zoeken. Ik probeer het zo te regelen dat er niets spannends is. Maar Skye doet zo op het moment dat er niets aan de hand is, behalve mijn spanning. Het is niet zo dat we een hond zien en dat ik bang ben. Het is zo dat als ik spanning voel, zonder dat er daadwerkelijk iets is, hij zo reageert.

En regelen dat je niet bang bent klinkt goed, het moment dat ik dat bereik zal voor mij en Skye een prettig moment zijn.

[Lunatic]

Ik herken er wel iets van, vanaf het moment dat Luna gegrepen is door 2 staffords loop ik ook minder ontspannen, of iig let ik veel meer op de omgeving. En Doran is héél erg gevoelig voor mijn gemoedstoestand, dus daar moet ik erg op letten.

Ik zou als ik jou was morgen al beginnen met hulp zoeken voor jezelf, want je kan denken dat je zo ontspannen mogelijk ademt en je armen ontspannen zijn, maar Sky ziet, voelt, ruikt je spanning gewoon, die prikt zo door die "poppenkast" heen, die hou je niet voor de gek.

Wat ik doe als ik in de verte een hond aan zie komen die ik niet leuk vind of niet vertrouw, is zo neutraal mogelijk tegen de honden zeggen, kom jongens we gaan hier links/rechts en zo ontlopen we de hond zonder dat hun hem/haar gezien hebben, dit werkt goed moet ik zeggen.
In het begin had ik ook zoiets van oh god daar heb je er eentje en dan stond Doran klaar om alles wat in de buurt kwam op te vreten, iets wat ik absoluut niet wil, dus daar ben ik aan gaan werken en zoals ik het nu doe werkt het prima, ik loop met ogen in m'n achterhoofd, maar dat gaat zo vanzelf dat hij die spanning niet meer oppikt gelukkig.

Dus ga aan jezelf werken, aan het verwerken en aan je zelfvertrouwen, een andere cursus voor de hond is leuk, maar zal weinig verschil maken zolang jij je spanning niet los kan laten ben ik bang.

Sterkte, het blijft lastig.

Dankjewel voor je begripvolle reactie.
Ik kan me je topic nog herinneren, dat was toen in dezelfde tijd dat dat bij mij gebeurde. Nog steeds respect voor hoe je toen gehandeld hebt. Helaas handel ik totaal niet, wat me nog banger maakt.

Het is precies wat je zegt. Op het moment dat ik de spanning voel, hoewel ik daar uitwendig niets mee doe, merkt Skye het en slaat hij om. Ik heb mezelf idd voor de buitenwereld leuke dingen aangeleerd en die merken niets meer, maar je hond heeft het altijd door.

De cursussen die ik met de honden ga doen zijn hier op gericht. Onder begeleiding weer meer vertrouwen krijgen. Eerst met Nova in een groep en daarna met Skye begeleid wandelen. Helaas begint de cursus pas over 3 weken en zijn ze tot die tijd dicht.

De eerst volgende keer dat ik therapie heb ga ik ook hier weer mee aan de slag want het moet gewoon echt minder worden.

Wat zou jij aanraden wat betreft het wandelen nu? Toch maar blijven doen en hopen dat het over gaat bij Skye? Het lijkt nu namelijk alleen maar op te bouwen. Wel vooral gerelateerd aan de avonden.

Dankjewel voor je reactie in ieder geval.

Wat je op dit moment zou kunnen proberen, is je ritueel omgooien vooral als je in de avond gaat wandelen, jij bouwt denk ik al spanning op voor het tijd is om te gaan en dat voelt Sky weer prima aan. Probeer eens of je jezelf rustiger kan krijgen door bijvoorbeeld wat ademhalingsoefeningen te doen, daar word je rustiger van, doe dan is heel anders beginnen met je ritueel dan anders, dus de volgorde omgooien, eerst riem daarna pas schoenen aan oid, ben je zover eerst nog eens diep inademen voor je de deur open doet en dan vrolijk en kordaat de deur uit stappen, desnoods ga je lekker tegen de honden lopen kletsen, laat je ze wat oefeningen doen, klein stukje volgen, even zit en als ze dat netjes doen een lekkere beloning, dan haal je denk ik al een stuk spanning weg en je bent ineens leuker en onvoorspelbaarder voor Sky, dus dat doorbreekt misschien de spanning die er bij jullie beide nu is.

[Feather__]

Pfoe. We hebben het hier al eerder over gehad en we zijn een beetje 't zelfde. Wat bij mij onwijs goed helpt is de doggyride. Hier in straat is erg weinig ruimte en er lopen regelmatig honden los. Dus die van mij zitten in de doggyride. Buiten het dorp mogen ze er uit en hoeven ze er ook niet meer in tot ik een eventuele hond tegen kom. Wat bijna nooit zo is (iedereen draait zo'n 50m het dorp uit weer om) maar als het wel zo is dan weet ik dat ze daar veilig in zitten. Er is een blokkade tussen mijn hond en de eventuele honden die ik tegen kom.
En alleen al weten dat ze veilig zitten brengt een rust over mij heen, ik durf nu weer alleen naar buiten met beide honden.

[Shiloh86]

Voor wat betreft lopen met de hond heb ik niet echt een nuttige bijdrage. Maar aangezien het probleem is ontstaan bij een hele duidelijke aanwijsbare gebeurtenis, vraag ik me af of je het bij je therapie wel eens over emdr hebt gehad? EMDR is er op gericht om angst voornamelijk aan de hand van traumatische gebeurtenissen te verminderen en wordt bijvoorbeeld ingezet bij ptsd. Geen idee of je er al bekend mee bent hoor, maar zo niet wellicht de moeite om eens op in te lezen en wellicht aan te kaarten bij therapie. Het klinkt súper vaag, maar er worden hele goede resultaten mee bereikt.

[Zamunda]

Voorlopig is het nog lang licht buiten, dus doe je laatste ronde voordat het donker wordt. Voor je naar bed gaat laat je ze nog even in de tuin (ook al doen ze niks, ze hebben dan toch even de mogelijkheid). Als de tijd tussen de laatste en eerste ronde hierdoor te kort wordt sta je gewoon eerder op, het is immers ook weer vroeg licht.

Ik weet dat je tips wil voor Skye, maar die hond reageert op jou en merkt dat jij angstig/instabiel bent: vanuit die positie kun jij hem dus niet de sturing bieden die hij nodig heeft. Ik zie dan ook niet echt een aangrijppunt om hier bij Skye iets mee te doen, het zal m.i. echt bij jou vandaan moeten komen.

[DeDiana]

Wat lastig zeg dat je hier al zo'n tijd mee worstelt en eigenlijk geen vooruitgang boekt. Vooral omdat het dus ook z'n weerslag heeft op Skye.

Ik denk dat het begeleid wandelen een heel goed idee is, misschien zijn er bij jou in de omgeving ook wel sociale wandelingen waaraan je kunt deelnemen (op den duur)? Ik doe dat met Amy, niet omdat ik angstig ben, maar omdat Amy vreemde honden tijdens de wandeling spannend vindt; we wandelen aangelijnd in kleine groepjes onder begeleiding van een gedragstherapeut. In zo'n gecontroleerde setting kun jij wellicht ook weer wat meer vertrouwen krijgen en helpt de ervaring om ontspannen in een groepje met andere honden te wandelen je misschien ook weer verder? Of is dat ook wat jullie gaan doen met het begeleid wandelen?

Verder zou ik wat betreft Skye en de avondwandelingen kijken of het mogelijk is deze een tijdje te vermijden tot je zelf wat stapjes hebt gemaakt. Dus hem inderdaad door je man mee laten nemen, samen met iemand anders lopen waardoor je misschien afgeleid wordt van je angst, of misschien heb je iemand in de buurt die het avondrondje een tijdje zou kunnen doen? Nu is zijn gedrag nog één op één gerelateerd aan jouw gemoedstoestand, maar ik zou zelf willen voorkomen dat het zich verankert en dat hij zelf ook - los van jou - een aversie krijgt tegen de avondwandelingen.

[Fotogravinnetje]

Begin eens met het niet te verbergen, maar gewoon te benoemen: ja, Skye, ik ben gespannen. Dat is vervelend, maar het betekent niets, behalve dat ik het verleden niet los kan laten en niet in het nu leef. Kom maar, dan gaan we samen proberen te ontspannen. Ik denk dat hij weleens extra kan reageren omdat je het zo probeert te verbergen. Maar het houdt ook jezelf tegen om echt te ontspannen, maar mijn idee.
Naast EMDR (of vergelijkbare therapie) zou ik keihard gaan werken aan het in het nu leven. Dus elke keer als je jezelf betrapt op die spanning terug gaan naar: ja, ik voel me gespannen, maar dat is om iets wat niet nu gebeurt en ik wil niet dat iets uit het verleden dit moment verknoeit en ik wil me niet druk maken over wat er in de toekomst kan of zelfs zal gebeuren. Nu is nu, die spanning laat ik los en ik wil niet denken aan wat er zou kunnen gebeuren. Dat is voor dit moment niet relevant.
Natuurlijk is dat geen instant-oplossing. Het is zo'n gewoonte om in het verleden te blijven hangen en de toekomst te proberen voorspellen om grip te houden. Maar dat levert je niets goeds op.
Weet je, je kunt je druk maken over dat je niet ingrijpt als er wat gebeurt, maar dat verandert niets aan wat jij in zo'n geval doet. Je verhoogt alleen wel de kans dat er iets gebeurt. Dus als jij Skye wilt beschermen, zul jij moeten ontspannen en zorgen dat je hem kunt uitlaten op plaatsen waar de kans op incidenten het kleinst is of wat incidenten gemakkelijk voorkomen kunnen worden doordat je ruim voldoende overzicht hebt en dus situaties uit de weg kunt gaan

[lucie]

hier zijn al goede tips gegeven die je overdag zou kunnen toepassen.
voor wat betreft de avond: aangezien het zo'n heikel ding is, is het gewoon een stap te ver om hem 's avonds uit te laten. Ik zou daarom per direct werken aan p&p in de tuin (alleen voor de avond dan) gewoon net als zinnelijkheidstraining. Trek er desnoods een uur voor uit en ga erbij zitten met een boek. We gaan pas naar binnen na een plas en dan ook nog een poep (mits dat echt nodig is natuurlijk).
Het lijkt me op dit moment al moeilijk genoeg voor je om overdag te gaan wandelen, doe jezelf dat dan 's avonds niet nog eens extra aan.
Sterkte hoor!

[Leonie.]

Ik wou inderdaad ook nog vragen: kan niemand met je meelopen?

En moet je perse in het donker lopen? Ik laat mijn honden zomers nooit in het donker uit.

[Alfilillo]

Lastig probleem.
Omdat het nu maar drie weken een prangend probleem is, zou ik het vooral in het praktische zoeken. Ideeen zijn hier al gegeven.
Gaat het om de hele avond die spannend is, of alleen over het donker? In dat laatste geval kun je inderdaad de duisternis vermijden; eventueel vroeger opstaan als de honden het anders niet volhouden. En inderdaad ondertussen oefenen op in de tuin plassen en poepen, op de manier die Lucie beschrijft. Mijn honden plassen en poepen wel in de tuin als ze moeten en ik laat ze erin. Op bepaalde momenten erg handig moet ik zeggen.
Tegelijkertijd kun je aan de angst werken zodat je op lange termijn wel 's avonds kan wandelen. Loop je wel eens samen met je man? Hij pakt Skye en jij pakt Nova bijvoorbeeld? En in wat Fotogravinnetje zegt kan veel waarheid zitten: angst verbergen gaat niet werken bij honden. Misschien moet je dat juist niet doen.

[Neeltje]

Als gewone therapie niet werkt, misschien paranormale therapie proberen? Dat heeft bij mij goed geholpen. Niet dat ik bang was om andere honden tegen te komen, maar ik heb een spastische darm en was in een vicieuze cirkel belandt, bang te zijn diarree te krijgen onderweg, en omdat ik daar dan bang voor was, kreeg ik al diarree. Dat was niet alleen met de hond wandelen, maar alles ver weg van een toilet. Het heeft wel even geduurd, maar ik heb nu nergens last meer van.

[S@ndr@]

angst verbergen voor een hond,... ehmmmm nee wat je ook doet dat gaat niet lukken, wat je zou kunnen doen is met mensen afspreken die een hond hebben die je kunt vertrouwen, of waarvan je in ieder geval vertrouwen hebt in de mens. en dan verstand op nul kaken op elkaar een gaan.... maar als je geen vertrouwen hebt kun je dat niet faken

[Hakkene]

Kun je jullie beide niet afleiden door Skye een taak te geven? Een tak meesjouwen tijdens de ronde, iets zoeken of wat dan ook? Zodat jullie allebei met iets positiefs bezig zijn? Of poept en piest hij dan niet

Of inderdaad gewoon in de tuin s avonds. Scheelt mss zoveel stress, je haalt de druk er voor jezelf vanaf. Komt later wel weer. Zet 'm op!

[PitBullit]

Is het een optie om iemand in de avond mee te vragen zodat je niet alleen hoeft? En iemand hebt om tegen aan te praten?

[Gimmick]

Dit ga je zelf niet oplossen.
En ik denk met een reguliere psycholoog ook niet als je er al veel tijd aan besteed hebt.
Persoonlijk zou ik een doorverwijzing vragen naar een 2e lijn
een psychotherapeut met eventueel aanvullende opleiding tot EMDR therapeut zal je meer uitkomst bieden.
Ik verwacht als ik je verhaal zo hoor en voornamelijk de aanvullende reacties dat het een trauma is wat je opgelopen hebt.

EMDR kan daar uitkomst in bieden om dit trauma neutraal te krijgen.
Ik vraag me wel af als dit zo'n issue is en je eigen therapeut komt er niet uit waarom verwijst hij/zij je niet door?

[Paisley]

Kun je het voeren niet zo omgooien dat je savonds niet hoeft te wandelen?

Ik wandel savonds ook niet, geen zin meer in na een drukke dag. Voorheen gaf ik mn honden nog wel de mogelijkheid om voor de deur even te plassen, maar dat begin ik de laatste tijd ook steeds vaker over te slaan wegens gebrek aan animo.
Of misschien kun je de auto even pakken en je honden uitlaten op een plek waar je niemand tegen gaat komen en overzicht hebt?

Verder ben ik het met voorgangers eens die aangeven dat je angst verbergen onbegonnen zaak is. Met een gevoelige hond als een Border collie zou ik me die moeite echt besparen en de energie stoppen in de kern - je angst aanpakken. Het klinkt alsof het je enorm beperkt, ik hoop dat je er snel een oplossing voor vindt!

[Paisley]

EMDR kan daar uitkomst in bieden om dit trauma neutraal te krijgen.
Ik vraag me wel af als dit zo'n issue is en je eigen therapeut komt er niet uit waarom verwijst hij/zij je niet door?

Hier zou ik inderdaad ook eens achteraan gaan! Ik zit niet zo in de psychotherapieën maar ik heb hier onwijs veel goede verhalen over gehoord. Een kennis van me is EMDR therapeut, heel prettig persoon. Ik weet niet waar je precies woont, maar hij zit in zuidoost Friesland. Hij combineert het ook met therapie met paarden. Niet op een geitenwollen sokken manier maar nuchter en functioneel. Ik denk dat het je zou kunnen aanspreken, als je interesse hebt, dan geef ik je zijn contactgegevens.

[Kayltje]

En als je hem via een extra lijn aan Nova vast maakt? In plaats van dat jij de lijn vasthoud? Dan heeft hij letterlijk wat meer afstand van jou.

[Gimmick]

EMDR kan daar uitkomst in bieden om dit trauma neutraal te krijgen.
Ik vraag me wel af als dit zo'n issue is en je eigen therapeut komt er niet uit waarom verwijst hij/zij je niet door?

Hier zou ik inderdaad ook eens achteraan gaan! Ik zit niet zo in de psychotherapieën maar ik heb hier onwijs veel goede verhalen over gehoord. Een kennis van me is EMDR therapeut, heel prettig persoon. Ik weet niet waar je precies woont, maar hij zit in zuidoost Friesland. Hij combineert het ook met therapie met paarden. Niet op een geitenwollen sokken manier maar nuchter en functioneel. Ik denk dat het je zou kunnen aanspreken, als je interesse hebt, dan geef ik je zijn contactgegevens.

Ik zit er beroepshalve wel behoorlijk in.
En ik snap oprecht niet waarom hier geen doorverwijzing plaatsvind als het je leven zo beïnvloed, en je huidige hulpverlener er niet met je uit komt.

[ZaZa]

Ik herken het heel erg, heeeeel erg!
Juist het inhouden maakt het van binnen groter, af en toe uiten lucht op, tenminste zo ervaar ik het.

Heeft Skye iets waar hij heel erg op gefocust is? Een bal of een flos of iets dergelijks, dan kun je die meenemen en daar af en toe wat trucjes en opdrachtjes mee doen of het inderdaad laten dragen, omdat jet vrouwtje het zo fijn vindt dat hij dat doet.

Doet hij trekspelletjes? Dat werkt bij ZaZa heel goed tegen spanning. Onderweg af en toe even een trekspelletje doen samen, als je je heel gespannen voelt?
Misschien werkt het voor jezelf ook wel.

[Neeltje]

Ik herken het heel erg, heeeeel erg!
Juist het inhouden maakt het van binnen groter, af en toe uiten lucht op, tenminste zo ervaar ik het.

Heeft Skye iets waar hij heel erg op gefocust is? Een bal of een flos of iets dergelijks, dan kun je die meenemen en daar af en toe wat trucjes en opdrachtjes mee doen of het inderdaad laten dragen, omdat jet vrouwtje het zo fijn vindt dat hij dat doet.

Doet hij trekspelletjes? Dat werkt bij ZaZa heel goed tegen spanning. Onderweg af en toe even een trekspelletje doen samen, als je je heel gespannen voelt?
Misschien werkt het voor jezelf ook wel.

Als zij haar spanning kwijt kan raken, heeft Skye er ook geen last meer van. Het is gewoonweg onmogelijk om je spanning voor een dier te verbergen Die ruikt het gewoon.

[ZaZa]

Ik herken het heel erg, heeeeel erg!
Juist het inhouden maakt het van binnen groter, af en toe uiten lucht op, tenminste zo ervaar ik het.

Heeft Skye iets waar hij heel erg op gefocust is? Een bal of een flos of iets dergelijks, dan kun je die meenemen en daar af en toe wat trucjes en opdrachtjes mee doen of het inderdaad laten dragen, omdat jet vrouwtje het zo fijn vindt dat hij dat doet.

Doet hij trekspelletjes? Dat werkt bij ZaZa heel goed tegen spanning. Onderweg af en toe even een trekspelletje doen samen, als je je heel gespannen voelt?
Misschien werkt het voor jezelf ook wel.

Als zij haar spanning kwijt kan raken, heeft Skye er ook geen last meer van. Het is gewoonweg onmogelijk om je spanning voor een dier te verbergen Die ruikt het gewoon.

Ja alleen dat is precies heel moeilijk!
Als Skye een manier heeft om de spanning die hij voelt en overneemt ergens op te richten, zodat hij er beter mee kan dealen maakt het het voor hem wel minder zwaar.

[renee-uk]

de lijn aan een heupgordel?
dan geef je al iets minder door dan wanneer je de lijn in je hand houdt.

[Neeltje]

Ik herken het heel erg, heeeeel erg!
Juist het inhouden maakt het van binnen groter, af en toe uiten lucht op, tenminste zo ervaar ik het.

Heeft Skye iets waar hij heel erg op gefocust is? Een bal of een flos of iets dergelijks, dan kun je die meenemen en daar af en toe wat trucjes en opdrachtjes mee doen of het inderdaad laten dragen, omdat jet vrouwtje het zo fijn vindt dat hij dat doet.

Doet hij trekspelletjes? Dat werkt bij ZaZa heel goed tegen spanning. Onderweg af en toe even een trekspelletje doen samen, als je je heel gespannen voelt?
Misschien werkt het voor jezelf ook wel.

Als zij haar spanning kwijt kan raken, heeft Skye er ook geen last meer van. Het is gewoonweg onmogelijk om je spanning voor een dier te verbergen Die ruikt het gewoon.

Ja alleen dat is precies heel moeilijk!
Als Skye een manier heeft om de spanning die hij voelt en overneemt ergens op te richten, zodat hij er beter mee kan dealen maakt het het voor hem wel minder zwaar.

De oorzaak aanpakken, hoe moeilijk het ook is.