Vervolg "om wie geef je meer"

[little-wolf]

klein begrijpertje mensen?

wat ik ermee bedoel, is dat o.a hij mensen die meer om dieren geven ziekelijk zijn.
omdat hij homos is, moet hij weten dat dat niet echt een leuke bestempeling is. omdat er dus mensen zijn die vinden dat homo's ziek zijn.

snappie?

[M@ri@nne]

klein begrijpertje mensen?

wat ik ermee bedoel, is dat o.a hij mensen die meer om dieren geven ziekelijk zijn.
omdat hij homos is, moet hij weten dat dat niet echt een leuke bestempeling is. omdat er dus mensen zijn die vinden dat homo's ziek zijn.

snappie?

Misschien toch eerst alles lezen?
Het staat nu een beetje raar zo jouw reactie.

[little-wolf]

nogmaals wat ik bedoel:

ik neem aan ( dat is wat je hoort en leest van en over homo's ) dat ze door sommige mensen met de nek aan gekeken worden. en voor weet ik veel wat uitgemaakt wordt. hoeft niet persé te zijn dat dat bij martijn is gebeurd, maar bedoel dat hij wel ongeveer moet weten hoe het is om met zoiets dergelijks bestempelt te worden.
ik zou het dus niet snel van zo iemand verwachten.


heb inmiddels ales gelezen en herken er veel in.
ook ik zit met gevoelens war ik geen raad mee weet.
heb al verschillende manieren geprobeert om er over te leren, maar nog niks gevonden wat me het gevoel geeft dat het helpt.
ik weet ervan, wil er wat aan doen, maar weet niet hoe.
zou zo graag in mn vingers willen knippen en me op en top willen voelen.
maar helaas....dat werkt zo niet.

[twinkeltje]

nogmaals wat ik bedoel:

ik neem aan ( dat is wat je hoort en leest van en over homo's ) dat ze door sommige mensen met de nek aan gekeken worden. en voor weet ik veel wat uitgemaakt wordt. hoeft niet persé te zijn dat dat bij martijn is gebeurd, maar bedoel dat hij wel ongeveer moet weten hoe het is om met zoiets dergelijks bestempelt te worden.
ik zou het dus niet snel van zo iemand verwachten.


heb inmiddels ales gelezen en herken er veel in.
ook ik zit met gevoelens war ik geen raad mee weet.
heb al verschillende manieren geprobeert om er over te leren, maar nog niks gevonden wat me het gevoel geeft dat het helpt.
ik weet ervan, wil er wat aan doen, maar weet niet hoe.
zou zo graag in mn vingers willen knippen en me op en top willen voelen.
maar helaas....dat werkt zo niet.

je herkend het ieder geval in je zelf en dan ben je al een stap verder
en in je vingers knippen helpt niet
en een vaste hulp is er niet
voor de 1 helpt het om er veel over te praten met iemand die je wel vertrouwt en waar je niet het gevoel hebt van schuldgevoel om ze er mee lastig te vallen
sommige helpt het om van zich af te schrijfen
sommige gaan in regresie therapie om bij de oorzaak te komen het begin van het zo voelen zeg maar en leren er dan anders naar kijken
weer anderre vinden baad bij een phygiater daar hoef je echt niet gek voor te zijn hoor
het eenige dat wel van belang is dat je zelf uit de circel wil stappen waar je in zit
veel sterkte

[Wendy!]

nogmaals wat ik bedoel:

ik neem aan ( dat is wat je hoort en leest van en over homo's ) dat ze door sommige mensen met de nek aan gekeken worden. en voor weet ik veel wat uitgemaakt wordt. hoeft niet persé te zijn dat dat bij martijn is gebeurd, maar bedoel dat hij wel ongeveer moet weten hoe het is om met zoiets dergelijks bestempelt te worden.
ik zou het dus niet snel van zo iemand verwachten.


heb inmiddels ales gelezen en herken er veel in.
ook ik zit met gevoelens war ik geen raad mee weet.
heb al verschillende manieren geprobeert om er over te leren, maar nog niks gevonden wat me het gevoel geeft dat het helpt.
ik weet ervan, wil er wat aan doen, maar weet niet hoe.
zou zo graag in mn vingers willen knippen en me op en top willen voelen.
maar helaas....dat werkt zo niet.

Je kunt hulp gaan zoeken. Dat is stap 1. Dat het dan niet ala minute is opgelost weet ik heel goed. maar je hebt dan in ieder geval iets ondernomen.

[little-wolf]

nogmaals wat ik bedoel:

ik neem aan ( dat is wat je hoort en leest van en over homo's ) dat ze door sommige mensen met de nek aan gekeken worden. en voor weet ik veel wat uitgemaakt wordt. hoeft niet persé te zijn dat dat bij martijn is gebeurd, maar bedoel dat hij wel ongeveer moet weten hoe het is om met zoiets dergelijks bestempelt te worden.
ik zou het dus niet snel van zo iemand verwachten.


heb inmiddels ales gelezen en herken er veel in.
ook ik zit met gevoelens war ik geen raad mee weet.
heb al verschillende manieren geprobeert om er over te leren, maar nog niks gevonden wat me het gevoel geeft dat het helpt.
ik weet ervan, wil er wat aan doen, maar weet niet hoe.
zou zo graag in mn vingers willen knippen en me op en top willen voelen.
maar helaas....dat werkt zo niet.

je herkend het ieder geval in je zelf en dan ben je al een stap verder
en in je vingers knippen helpt niet
en een vaste hulp is er niet
voor de 1 helpt het om er veel over te praten met iemand die je wel vertrouwt en waar je niet het gevoel hebt van schuldgevoel om ze er mee lastig te vallen
sommige helpt het om van zich af te schrijfen
sommige gaan in regresie therapie om bij de oorzaak te komen het begin van het zo voelen zeg maar en leren er dan anders naar kijken
weer anderre vinden baad bij een phygiater daar hoef je echt niet gek voor te zijn hoor
het eenige dat wel van belang is dat je zelf uit de circel wil stappen waar je in zit
veel sterkte

klopt. met mn vriend kan ik er gelukkig over praten.
ik weet dat je niet gek bent als je naar een psygiater gaat.

er zijn ook dingen die ik me heel erg aantrek. en heb er alleen mezelf ermee. maar tis verdomd moeilijk.
maar het gaat allemaal ooit goedkomen!!

ik wil er zeker uit die circkel. ik moet allen nog zoeken hoe.

Je kunt hulp gaan zoeken. Dat is stap 1. Dat het dan niet ala minute is opgelost weet ik heel goed. maar je hebt dan in ieder geval iets ondernomen.

kheb al verschillende dingen geprobeert. maar nog nergens echt het idee gehad dat het hielp. tuurlijk weet ik wel dat dat zn tijd nodig heeft.

maar het gaat ooit eens goed komen!!!

[qyan]

tja, meer houden van dieren dan van mensen.
houden van is zo'n moelijk begrip.
van mijn ouders houdt ik het allermeest, maar dat vindt ik wel een andere manier dan houden van je dier.
maar idd, na mijn ouders is qyan toch het belangrijkste.
maar goed, ben pas 20 dus wie weet wat het leven nog gaat brengen
bewust door dingen van vroeger houd ik wel mensen op afstand en kijk eerst de aap uit de mouw. en bevalt het niet, adios.
nu moet ik eerlijk bekennen dat ik nooit echt behoefte heb gehad aan menselijk contact, als heel kind al niet.
mensen zijn leuk, maar op afstand en niet te veel bemoeienis met mijn leven graag.
toch merk ik wel, dat zeker sinds ik qyan heb, contact met mensen me veel makkelijker afgaat en ik er steeds meer voor open ga staan.
volgens mij heeft qyan mij gesocialiseerd ipv ik qyan
zeker toen ik begon met trainen was ik verplicht om toch dat contact aan te gaan en me er niet van af te sluiten. dat verenigingsgevoel he

dus ja, meer van dieren houden als van mensen (buiten mijn naasten) gaat voor mij nu nog steeds voor het grootste gedeelte op.
mijn vriend zal nooit belangrijker zijn als qyan bijvoorbeeld, en dat is iets wat hij ook weet btw.
kom niet aan qyan want ik sloop je, en dat is iets wat ik voor mensen niet snel zal doen, of het moet naaste familie betreffen.
verder si ene dier net als een kind afhankelijk van je, en je vriend of vrienden hopelijk niet zeg.
maar sinds qyan er is sta ik dus wel meer open voor menselijk contact en gaat het me gewoon veel gemakkelijker af.
dus steeds socialer met mensen zegmaar.
en dat is eigenlijk iets waardoor je je toch wel prettiger voelt en steeds vaster in het leven staat

[little-wolf]

tja, meer houden van dieren dan van mensen.
houden van is zo'n moelijk begrip.
van mijn ouders houdt ik het allermeest, maar dat vindt ik wel een andere manier dan houden van je dier.
maar idd, na mijn ouders is qyan toch het belangrijkste.
maar goed, ben pas 20 dus wie weet wat het leven nog gaat brengen
bewust door dingen van vroeger houd ik wel mensen op afstand en kijk eerst de aap uit de mouw. en bevalt het niet, adios.
nu moet ik eerlijk bekennen dat ik nooit echt behoefte heb gehad aan menselijk contact, als heel kind al niet.
mensen zijn leuk, maar op afstand en niet te veel bemoeienis met mijn leven graag.
toch merk ik wel, dat zeker sinds ik qyan heb, contact met mensen me veel makkelijker afgaat en ik er steeds meer voor open ga staan.
volgens mij heeft qyan mij gesocialiseerd ipv ik qyan
zeker toen ik begon met trainen was ik verplicht om toch dat contact aan te gaan en me er niet van af te sluiten. dat verenigingsgevoel he

dus ja, meer van dieren houden als van mensen (buiten mijn naasten) gaat voor mij nu nog steeds voor het grootste gedeelte op.
mijn vriend zal nooit belangrijker zijn als qyan bijvoorbeeld, en dat is iets wat hij ook weet btw.
kom niet aan qyan want ik sloop je, en dat is iets wat ik voor mensen niet snel zal doen, of het moet naaste familie betreffen.
verder si ene dier net als een kind afhankelijk van je, en je vriend of vrienden hopelijk niet zeg.
maar sinds qyan er is sta ik dus wel meer open voor menselijk contact en gaat het me gewoon veel gemakkelijker af.
dus steeds socialer met mensen zegmaar.
en dat is eigenlijk iets waardoor je je toch wel prettiger voelt en steeds vaster in het leven staat

dat heb ik ook zo ongeveer. en mn vriend weet het ook.

ik was laatst op de cursus van stichting zorgdier.
normaal moet ik eerst de kat uit de boom kijken, maar daar lulde ik aardig wat toen we met diegene die bleven slapen, ergens gingen eten.
ik merkte het zelf al op.
eigenlijk heb ik dat toch al een poosje dat ik toch wat sneller klets. misschien omdat het over honden gaat.
toen ik bij de politie honden brigade stage ging lopen, had ik bij het sol. gesprek ook verteld dat ik meestal de kat uit de boom moet kijken.
maar de honden verzorger daar maakte iets van een opmerking dat het dus niet het geval was dat ik daar de kat uit de boom moest kijken.
dus dat gaat aardig.

maar, mensen moeten ook niet te dicht bij me komen.

[Golden Stanley]

tja, meer houden van dieren dan van mensen.
houden van is zo'n moelijk begrip.
van mijn ouders houdt ik het allermeest, maar dat vindt ik wel een andere manier dan houden van je dier.
maar idd, na mijn ouders is qyan toch het belangrijkste.
maar goed, ben pas 20 dus wie weet wat het leven nog gaat brengen
bewust door dingen van vroeger houd ik wel mensen op afstand en kijk eerst de aap uit de mouw. en bevalt het niet, adios.
nu moet ik eerlijk bekennen dat ik nooit echt behoefte heb gehad aan menselijk contact, als heel kind al niet.
mensen zijn leuk, maar op afstand en niet te veel bemoeienis met mijn leven graag.
toch merk ik wel, dat zeker sinds ik qyan heb, contact met mensen me veel makkelijker afgaat en ik er steeds meer voor open ga staan.
volgens mij heeft qyan mij gesocialiseerd ipv ik qyan
zeker toen ik begon met trainen was ik verplicht om toch dat contact aan te gaan en me er niet van af te sluiten. dat verenigingsgevoel he

dus ja, meer van dieren houden als van mensen (buiten mijn naasten) gaat voor mij nu nog steeds voor het grootste gedeelte op.
mijn vriend zal nooit belangrijker zijn als qyan bijvoorbeeld, en dat is iets wat hij ook weet btw.
kom niet aan qyan want ik sloop je, en dat is iets wat ik voor mensen niet snel zal doen, of het moet naaste familie betreffen.
verder si ene dier net als een kind afhankelijk van je, en je vriend of vrienden hopelijk niet zeg.
maar sinds qyan er is sta ik dus wel meer open voor menselijk contact en gaat het me gewoon veel gemakkelijker af.
dus steeds socialer met mensen zegmaar.
en dat is eigenlijk iets waardoor je je toch wel prettiger voelt en steeds vaster in het leven staat

dat heb ik ook zo ongeveer. en mn vriend weet het ook.

ik was laatst op de cursus van stichting zorgdier.
normaal moet ik eerst de kat uit de boom kijken, maar daar lulde ik aardig wat toen we met diegene die bleven slapen, ergens gingen eten.
ik merkte het zelf al op.
eigenlijk heb ik dat toch al een poosje dat ik toch wat sneller klets. misschien omdat het over honden gaat.
toen ik bij de politie honden brigade stage ging lopen, had ik bij het sol. gesprek ook verteld dat ik meestal de kat uit de boom moet kijken.
maar de honden verzorger daar maakte iets van een opmerking dat het dus niet het geval was dat ik daar de kat uit de boom moest kijken.
dus dat gaat aardig.

maar, mensen moeten ook niet te dicht bij me komen.

Ik vind dat je al ontzettend op de goeie weg zit, door jezelf 'bloot' te geven op dit forum. Ben je onbewust misschien toch bezig met barrieres te doorbreken.

Dit is wel een interessant topic geworden zo.

[Jose]

Buiten mijn gezin
Zijn mijn honden het belangrijkste in m'n leven
Kan er niks anders van maken
en dan ben ik maar vreemd het zij zo
en wie is een ander om dat voor mijn uit te maken
om wat ik voel.

[linlin]

en nadat ik lees is matijn ziek wat is er knul griepje beterschap dan ik snap er niks van

hahaha!

toch merk ik wel, dat zeker sinds ik qyan heb, contact met mensen me veel makkelijker afgaat en ik er steeds meer voor open ga staan.
volgens mij heeft qyan mij gesocialiseerd ipv ik qyan

een beetje off-topic maar toch wel interessant om dat aan te snijden:
het is wel zo dat je door het hebben van honden met veel meer mede-bazen in aanraking komt. ik heb er in ieder geval een aantal kennissen en vriendjes en vriendinnetjes aan over gehouden, waar ik erg op gesteld ben. toch wel bijzonder dat dat via de hondjes is gegaan.

hier in de buurt zijn een aantal bazen waar ik op elk moment van de dag aan kan komen kakken met dingetjes, en zij uiteraard ook bij mij. dat vind ik fijn.

[Jose]

en nadat ik lees is matijn ziek wat is er knul griepje beterschap dan ik snap er niks van

hahaha!

toch merk ik wel, dat zeker sinds ik qyan heb, contact met mensen me veel makkelijker afgaat en ik er steeds meer voor open ga staan.
volgens mij heeft qyan mij gesocialiseerd ipv ik qyan

een beetje off-topic maar toch wel interessant om dat aan te snijden:
het is wel zo dat je door het hebben van honden met veel meer mede-bazen in aanraking komt. ik heb er in ieder geval een aantal kennissen en vriendjes en vriendinnetjes aan over gehouden, waar ik erg op gesteld ben. toch wel bijzonder dat dat via de hondjes is gegaan.

hier in de buurt zijn een aantal bazen waar ik op elk moment van de dag aan kan komen kakken met dingetjes, en zij uiteraard ook bij mij. dat vind ik fijn.

Ook ik heb er een paar ontmoet van een ander forum
vorige week nog
en ik moet zeggen vond ze erg aardig
maar ja t'zijn mensen
die net als ik van valse herders houden
net als een paar kanjers van buuren
ook die blijken nog te bestaan
dus er zijn nog wel aardige mensen

[linlin]

maar ja t'zijn mensen
die net als ik van valse herders houden

hahaha! :p:

[Bruce]

mot iedereen voor zichzelf weten maar ik houdt al vanaf 1978 nog niet echt van knuffelberen toen ik 2 jaar werd was ik er dol op nu nog wel oja we waren bij wie kies je liever als ik toch verliefd was en ik zou klinkt gek hoor of vinden jullie van niet ik hou van knuffelberen

[Marion.]

Bruce, verder alles goed? Moeten we 112 bellen ofzo?

[twinkeltje]

hij houd gewoon van knuffel beren
ik ook maar dan van 1 mijn enige eigen knuffelbeer

[Marion.]

hij houd gewoon van knuffel beren
ik ook maar dan van 1 mijn enige eigen knuffelbeer

Ik heb er lekker 3: Saar, Miep, en af en toe Pieter. De rest van de knuffels zijn van de meiden. Maar ik ga 112 niet meer bellen hoor. Ik heb begrepen dat het niet al te dringend is

[Yndra]

Voor mij is er wel degelijk onderscheid in houden van. Je kunt immers een dier niet vergelijken met een mens. Wat mij wel zorgen baart is soms de wel zeer menselijke omgang met hun hond. Laatst las ik een advertentie waarin je met je huisdier kon trouwen. Nou dat vind ik dus ziek.

[joe]

Even iets meer on topic.

Ik vind dat als je meer van dieren houd, dan van mensen,
dat je je jezelf dan te veel aan het beschermen bent, waardoor je veel mist.

Wie geen pijn kent, kent ook geen vreugde!!!!
Je kunt er dus VOOR KIEZEN om middelmatig door het leven te gaan, geen hoogtes, maar ook geen diepe dalen, lekker veilig.

Maar wil je niet meer uit het leven halen???
Er zijn zoveel intense momenten met je medemens te beleven.....
Dit kan en mag je jezelf niet onthouden.....



En men moet leren om niet naar hetgeen te kijken wat niet deugd
(want je zult altijd wel iets vinden), want anders ziet men het mooie niet!

Iemand ziet er heel leuk uit, maar heeft ontzettend lelijke schoenen aan. Wedden dat velen het over die lelijke schoenen hebben en het mooie totaal negeren?

Ieder mens heeft goede kanten, maar deze komen er bij sommige mensen niet uit.
De kunst is om hier naar te zoeken. Steek je energie daarin.
Er worden veel te weinig complimentjes gegeven, terwijl deze juist zo positief werken.

Goh, wat ga jij goed met je hond om zeg!!!
Wat zie je er leuk uit vandaag!!!

Wie doet het nu geen goed???????????

Blijkbaar is het makkelijker om iemand af te kraken ( of gaat men zich hierdoor zelf beter voelen)
Helaas, werkt dit gedrag aanstekelijk.
We moeten allemaal een beetje omturnen naar het positieve
en niet zo gauw de moed opgeven of de kop in het zand steken.
"De maatschappij dat ben je zelf", vind ik een hele goede slogan!
Mensen zijn soms schaapjes, maak daar gebruik van!

Dus investeren in je medemens en dus ook in jezelf!!
en je liefde niet uit "frustratie" op je hond projecteren.
Frustratie tussen haakjes, omdat men zich hier meestal niet van bewust is. Ik bedoel het ook niet negatief.

[iones]

Ik ben het spoor bijster. WAnt ik hou meer van dieren dan van mensen. Sja, dieren zijn gewoon ongecompliceerd, "what you see is what you get". bij mensen vaak eerder het tegenovergestelde. Mensen zijn de onberekenbaarste dieren die er zijn. Er zullen mensen waarschijnlijk boos worden om mijn woorden. MAar ze kunnen beter boos worden op degenen die het veroorzaakt hebben dat ik nu zo denk. Ik ga af op mijn ervaringen. HEb namelijk niets anders om op af te gaan.

Ik projecteer mijn frustratie overigens niet op mijn dieren zoals hierboven gezegd. Jullie denken door mijn woorden misschien dat ik totaal niet met mensen omga en niet met ze op kan schieten. Het tegendeel is waar. Niemand zal ook merken dat ik zo voel (want eigenlijk is dit meer een kwestie van voelen dan van denken, dieren raken mij nu eenmaal meer dan mensen, en dat kan ik niet uitleggen. Het is zoals het is).

[Niekie]

Leuk onderwerp...ik heb het grootste deel van de discussie gevolgd, interessant.
Mijn reactie even puur on-topic:

Ik vind de liefde voor mijn hond niet vergelijkbaar met de liefde voor (voor mij) dierbare mensen. Ik hou zeker niet minder van Doerak, maar wel op een andere manier. Doerak is totaal afhankelijk van mij, heeft mij nodig. Het is dus geen gelijkwaardige band, zoals je dat met mensen kunt hebben.
Wel is de band met je hond altijd oprecht, daarom kun je in een rottijd weleens het gevoel hebben dat je meer aan je hond hebt dan aan veel mensen; een hond is altijd eerlijk, oprecht, trouw, blij om je te zien. Kent geen gevoelens van haat...
Maar als je door teleurstelling in mensen zo verbitterd wordt dat je het houden van je hond gaat vergelijken met het houden van mensen, als je het houden van je hond dus ook als je referentiekader gaat zien, dan zit er iets niet goed. De band met je hond kan volgens mij het houden van mensen om je heen niet vervangen, of andersom.
Ik heb het in elk geval allebei nodig; een wezentje om voor te zorgen, mee te stoeien, van te houden, mee te knuffelen, om te lachen, mee te wandelen én mensen om me heen om wie ik geef en met wie ik kan praten, discussiëren, kan lachen, die ik om advies kan vragen....

Ik vind wel dat je liefde voor dieren onvoorwaardelijk kunt noemen; dat is het bij mij in elk geval wel. Doerak kan uitvreten wat hij wil, na een korte boosheid blijf je toch van je hond houden. Stel dat hij uit noodweer iemand bijt; ik blijf dan toch van Doerak houden. Dat is dan toch onvoorwaardelijk?

[joe]

Leuk onderwerp...ik heb het grootste deel van de discussie gevolgd, interessant.
Mijn reactie even puur on-topic:

Ik vind de liefde voor mijn hond niet vergelijkbaar met de liefde voor (voor mij) dierbare mensen. Ik hou zeker niet minder van Doerak, maar wel op een andere manier. Doerak is totaal afhankelijk van mij, heeft mij nodig. Het is dus geen gelijkwaardige band, zoals je dat met mensen kunt hebben.
Wel is de band met je hond altijd oprecht, daarom kun je in een rottijd weleens het gevoel hebben dat je meer aan je hond hebt dan aan veel mensen; een hond is altijd eerlijk, oprecht, trouw, blij om je te zien. Kent geen gevoelens van haat...
Maar als je door teleurstelling in mensen zo verbitterd wordt dat je het houden van je hond gaat vergelijken met het houden van mensen, als je het houden van je hond dus ook als je referentiekader gaat zien, dan zit er iets niet goed. De band met je hond kan volgens mij het houden van mensen om je heen niet vervangen, of andersom.
Ik heb het in elk geval allebei nodig; een wezentje om voor te zorgen, mee te stoeien, van te houden, mee te knuffelen, om te lachen, mee te wandelen én mensen om me heen om wie ik geef en met wie ik kan praten, discussiëren, kan lachen, die ik om advies kan vragen....

Ik vind wel dat je liefde voor dieren onvoorwaardelijk kunt noemen; dat is het bij mij in elk geval wel. Doerak kan uitvreten wat hij wil, na een korte boosheid blijf je toch van je hond houden. Stel dat hij uit noodweer iemand bijt; ik blijf dan toch van Doerak houden. Dat is dan toch onvoorwaardelijk?

Ja...onvoorwaardelijk.

Ik denk dat dit zo is bij dieren, omdat ze hetzelfde blijven.
Ik hou niet onvoorwaardelijk van mensen, omdat je nooit weet of ze wel hetzelfde blijven.
Een hele goede vriendin van mij, die ik door en door kende, kwam met de "verkeerde"mensen in contact en werd een compleet ander mens.
Een andere persoonlijkheid, waar ik overigens niet mee overweg kon.
Ja dan houdt het op en gaan we allebei onze eigen weg.

Ik hou denk ik wel onvoorwaardelijk van mijn hond,
maar wel op een hele andere manier dan van mensen, precies wat Niekie beschreef

[iones]

Leuk onderwerp...ik heb het grootste deel van de discussie gevolgd, interessant.
Mijn reactie even puur on-topic:

Ik vind de liefde voor mijn hond niet vergelijkbaar met de liefde voor (voor mij) dierbare mensen. Ik hou zeker niet minder van Doerak, maar wel op een andere manier. Doerak is totaal afhankelijk van mij, heeft mij nodig. Het is dus geen gelijkwaardige band, zoals je dat met mensen kunt hebben.
Wel is de band met je hond altijd oprecht, daarom kun je in een rottijd weleens het gevoel hebben dat je meer aan je hond hebt dan aan veel mensen; een hond is altijd eerlijk, oprecht, trouw, blij om je te zien. Kent geen gevoelens van haat...
Maar als je door teleurstelling in mensen zo verbitterd wordt dat je het houden van je hond gaat vergelijken met het houden van mensen, als je het houden van je hond dus ook als je referentiekader gaat zien, dan zit er iets niet goed. De band met je hond kan volgens mij het houden van mensen om je heen niet vervangen, of andersom.
Ik heb het in elk geval allebei nodig; een wezentje om voor te zorgen, mee te stoeien, van te houden, mee te knuffelen, om te lachen, mee te wandelen én mensen om me heen om wie ik geef en met wie ik kan praten, discussiëren, kan lachen, die ik om advies kan vragen....

Ik vind wel dat je liefde voor dieren onvoorwaardelijk kunt noemen; dat is het bij mij in elk geval wel. Doerak kan uitvreten wat hij wil, na een korte boosheid blijf je toch van je hond houden. Stel dat hij uit noodweer iemand bijt; ik blijf dan toch van Doerak houden. Dat is dan toch onvoorwaardelijk?

HIer kan ik wel in meegaan Niekie. Het een vult het ander aan. Het een is niet te vervangen voor het ander. En het is allemaal belangrijk. Ga maar eens rondkijken in je vriendenkring: onderling zijn het heel verschillende mensen, en je gaat met ze om, om verschillende redenen. Met de een heb je veel lol, met de ander heb je veel gemeen, en met een ander kun je heel goed praten. Ik noem maar wat. en met je hond kom je tot jezelf, en die accepteert je onvoorwaardelijk. Een hond is ook een hele goede vriend, ook al is het geen mens. Maar dat maakt niet uit, mens of dier. Het telt allemaal mee.

[Niekie]

Leuk onderwerp...ik heb het grootste deel van de discussie gevolgd, interessant.
Mijn reactie even puur on-topic:

Ik vind de liefde voor mijn hond niet vergelijkbaar met de liefde voor (voor mij) dierbare mensen. Ik hou zeker niet minder van Doerak, maar wel op een andere manier. Doerak is totaal afhankelijk van mij, heeft mij nodig. Het is dus geen gelijkwaardige band, zoals je dat met mensen kunt hebben.
Wel is de band met je hond altijd oprecht, daarom kun je in een rottijd weleens het gevoel hebben dat je meer aan je hond hebt dan aan veel mensen; een hond is altijd eerlijk, oprecht, trouw, blij om je te zien. Kent geen gevoelens van haat...
Maar als je door teleurstelling in mensen zo verbitterd wordt dat je het houden van je hond gaat vergelijken met het houden van mensen, als je het houden van je hond dus ook als je referentiekader gaat zien, dan zit er iets niet goed. De band met je hond kan volgens mij het houden van mensen om je heen niet vervangen, of andersom.
Ik heb het in elk geval allebei nodig; een wezentje om voor te zorgen, mee te stoeien, van te houden, mee te knuffelen, om te lachen, mee te wandelen én mensen om me heen om wie ik geef en met wie ik kan praten, discussiëren, kan lachen, die ik om advies kan vragen....

Ik vind wel dat je liefde voor dieren onvoorwaardelijk kunt noemen; dat is het bij mij in elk geval wel. Doerak kan uitvreten wat hij wil, na een korte boosheid blijf je toch van je hond houden. Stel dat hij uit noodweer iemand bijt; ik blijf dan toch van Doerak houden. Dat is dan toch onvoorwaardelijk?

Ja...onvoorwaardelijk.

Ik denk dat dit zo is bij dieren, omdat ze hetzelfde blijven.
Ik hou niet onvoorwaardelijk van mensen, omdat je nooit weet of ze wel hetzelfde blijven.
Een hele goede vriendin van mij, die ik door en door kende, kwam met de "verkeerde"mensen in contact en werd een compleet ander mens.
Een andere persoonlijkheid, waar ik overigens niet mee overweg kon.
Ja dan houdt het op en gaan we allebei onze eigen weg.

Ik hou denk ik wel onvoorwaardelijk van mijn hond,
maar wel op een hele andere manier dan van mensen, precies wat Niekie beschreef

Ik denk dat het niet zozeer komt doordat ze hetzelfde blijven. Want dat hoeft natuurlijk niet. Een hond kan ook veranderen, of opeens probleemgedrag gaan vertonen. Maar dan nog blijf je van je hond houden, omdat je hond iets niet doet vanuit een bepaalde gedachte, en een mens wel. Een hond kent geen gevoelens van haat, wraak e.d.
Een hond vertoont een bepaald gedrag omdat hij op dat moment denkt dat hij dat moet doen. Bij een mens zit er altijd een bedoeling achter, een hond reageert puur instinctief. Als een mens mij keihard bijt houd ik waarschijnlijk niet meer van 'm, maar als mijn hond mij zou bijten omdat hij bijvoorbeeld pijn heeft is mijn liefde niet over

[Niekie]

Leuk onderwerp...ik heb het grootste deel van de discussie gevolgd, interessant.
Mijn reactie even puur on-topic:

Ik vind de liefde voor mijn hond niet vergelijkbaar met de liefde voor (voor mij) dierbare mensen. Ik hou zeker niet minder van Doerak, maar wel op een andere manier. Doerak is totaal afhankelijk van mij, heeft mij nodig. Het is dus geen gelijkwaardige band, zoals je dat met mensen kunt hebben.
Wel is de band met je hond altijd oprecht, daarom kun je in een rottijd weleens het gevoel hebben dat je meer aan je hond hebt dan aan veel mensen; een hond is altijd eerlijk, oprecht, trouw, blij om je te zien. Kent geen gevoelens van haat...
Maar als je door teleurstelling in mensen zo verbitterd wordt dat je het houden van je hond gaat vergelijken met het houden van mensen, als je het houden van je hond dus ook als je referentiekader gaat zien, dan zit er iets niet goed. De band met je hond kan volgens mij het houden van mensen om je heen niet vervangen, of andersom.
Ik heb het in elk geval allebei nodig; een wezentje om voor te zorgen, mee te stoeien, van te houden, mee te knuffelen, om te lachen, mee te wandelen én mensen om me heen om wie ik geef en met wie ik kan praten, discussiëren, kan lachen, die ik om advies kan vragen....

Ik vind wel dat je liefde voor dieren onvoorwaardelijk kunt noemen; dat is het bij mij in elk geval wel. Doerak kan uitvreten wat hij wil, na een korte boosheid blijf je toch van je hond houden. Stel dat hij uit noodweer iemand bijt; ik blijf dan toch van Doerak houden. Dat is dan toch onvoorwaardelijk?

HIer kan ik wel in meegaan Niekie. Het een vult het ander aan. Het een is niet te vervangen voor het ander. En het is allemaal belangrijk. Ga maar eens rondkijken in je vriendenkring: onderling zijn het heel verschillende mensen, en je gaat met ze om, om verschillende redenen. Met de een heb je veel lol, met de ander heb je veel gemeen, en met een ander kun je heel goed praten. Ik noem maar wat. en met je hond kom je tot jezelf, en die accepteert je onvoorwaardelijk. Een hond is ook een hele goede vriend, ook al is het geen mens. Maar dat maakt niet uit, mens of dier. Het telt allemaal mee.

Het is gewoon anders. Niet vergelijkbaar, maar anders. Maar om nou te zeggen meer of minder; nee. Ik hou niet minder van Doerak dan van goede vrienden of mijn ouders, wel op een andere manier.
En inderdaad; ik zie Doerak wel echt als mijn maatje. Niet als mijn kind of zo, maar wel als maatje.

[joe]

Gek eigenlijk, een hond heeft geen geweten en een mens wel.
Dan zouden toch juist wij mensen beter moeten weten, toch??

Met 1 ding ben ik het niet met Niekie eens.
Dieren kennen volgens mij wel wraakgevoelens.
Raar, maar waar. Mijn paard tijdens een buitenrit getrapt door een ander paard. 5 maanden nadien gingen we weer rijden en zomaar uit het niets, trapte hij datzelfde paard terug , terwijl hij nooit trapt. Ik dacht dat dit stom toeval was, maar is nu al diverse keren gebeurd.

[little-wolf]

ik heb nooit gezegt dat het houden van een dier hetzelfde is als van een mens.
maar een dier doet me meer.

naar mijn idee hebben mensen die zeggen dat je maar "ziek" bent als je meer om dieren geeft dan om mensen, niks meegmaakt en is daar alles op een presenteerbladje aan komen waaien.
ik beweer niet dat alle mensen "slecht" zijn. maar de hele goeie moet ik nog tegen komen. en soms kom je ze tegen, maar gaan dan weer weg.

jammer genoeg wordt ik nog teveel teleur gesteld door de medemens.
ik weet dat het ook gedeeltijk aan mezelf ligt, maar werk wel aan mezelf.

[Senna1]

ik heb nooit gezegt dat het houden van een dier hetzelfde is als van een mens.
maar een dier doet me meer.

naar mijn idee hebben mensen die zeggen dat je maar "ziek" bent als je meer om dieren geeft dan om mensen, niks meegmaakt en is daar alles op een presenteerbladje aan komen waaien.
ik beweer niet dat alle mensen "slecht" zijn. maar de hele goeie moet ik nog tegen komen. en soms kom je ze tegen, maar gaan dan weer weg.

jammer genoeg wordt ik nog teveel teleur gesteld door de medemens.
ik weet dat het ook gedeeltijk aan mezelf ligt, maar werk wel aan mezelf.

Jammer dat je nu hetzelfde doet. Je gaat er maar vanuit dat mensen die het niet met jouw zienswijze eens zijn dus ook geen "karakter" hebben en dat ze alles is komen aanwaaien...
Ik ben het ook niet eens met het feit dat je meer van dieren kan houden dan van mensen. Je kan en mag dat niet vergelijken, de verhouding ligt gewoon heel anders. Als je die twee verward is er dus ergens iets mis gegaan naar mijn idee. En nee.. het is me niet allemaal aan komen waaien maar het is wel de manier hoe je ermee omgaat. Het zijn allemaal keuzes die je maakt en je hoeft niet bang te zijn toe te geven dat je misschien ergens een verkeerde keuze gemaakt hebt, die kan je terug draaien of herzien... ook dat is een keuze!

[little-wolf]

ik heb nooit gezegt dat het houden van een dier hetzelfde is als van een mens.
maar een dier doet me meer.

naar mijn idee hebben mensen die zeggen dat je maar "ziek" bent als je meer om dieren geeft dan om mensen, niks meegmaakt en is daar alles op een presenteerbladje aan komen waaien.
ik beweer niet dat alle mensen "slecht" zijn. maar de hele goeie moet ik nog tegen komen. en soms kom je ze tegen, maar gaan dan weer weg.

jammer genoeg wordt ik nog teveel teleur gesteld door de medemens.
ik weet dat het ook gedeeltijk aan mezelf ligt, maar werk wel aan mezelf.

Jammer dat je nu hetzelfde doet. Je gaat er maar vanuit dat mensen die het niet met jouw zienswijze eens zijn dus ook geen "karakter" hebben en dat ze alles is komen aanwaaien...
Ik ben het ook niet eens met het feit dat je meer van dieren kan houden dan van mensen. Je kan en mag dat niet vergelijken, de verhouding ligt gewoon heel anders. Als je die twee verward is er dus ergens iets mis gegaan naar mijn idee. En nee.. het is me niet allemaal aan komen waaien maar het is wel de manier hoe je ermee omgaat. Het zijn allemaal keuzes die je maakt en je hoeft niet bang te zijn toe te geven dat je misschien ergens een verkeerde keuze gemaakt hebt, die kan je terug draaien of herzien... ook dat is een keuze!

doen hun ook. behandel mensen eens zoals jezelf behandeld wil worden. hun doen dat zo. prima. dan doe ik het ook zo naar hun.
ik heb het over de mensen die zeggen dat je ziek bent.
zeker mag je het er niet eens mee zijn. ieder zijn mening.

ik heb net al gezegt dta het idd niet hetzelfde is. maar moet dat dan? waarom moet je perse meer van mensen houden?
omdat het zo hoort?

en ik heb ook verteld dat het ook gedeeltelijk aanmezelf ligt en dat ik aan mezelf werk.

[Senna1]

ik heb nooit gezegt dat het houden van een dier hetzelfde is als van een mens.
maar een dier doet me meer.

naar mijn idee hebben mensen die zeggen dat je maar "ziek" bent als je meer om dieren geeft dan om mensen, niks meegmaakt en is daar alles op een presenteerbladje aan komen waaien.
ik beweer niet dat alle mensen "slecht" zijn. maar de hele goeie moet ik nog tegen komen. en soms kom je ze tegen, maar gaan dan weer weg.

jammer genoeg wordt ik nog teveel teleur gesteld door de medemens.
ik weet dat het ook gedeeltijk aan mezelf ligt, maar werk wel aan mezelf.

Jammer dat je nu hetzelfde doet. Je gaat er maar vanuit dat mensen die het niet met jouw zienswijze eens zijn dus ook geen "karakter" hebben en dat ze alles is komen aanwaaien...
Ik ben het ook niet eens met het feit dat je meer van dieren kan houden dan van mensen. Je kan en mag dat niet vergelijken, de verhouding ligt gewoon heel anders. Als je die twee verward is er dus ergens iets mis gegaan naar mijn idee. En nee.. het is me niet allemaal aan komen waaien maar het is wel de manier hoe je ermee omgaat. Het zijn allemaal keuzes die je maakt en je hoeft niet bang te zijn toe te geven dat je misschien ergens een verkeerde keuze gemaakt hebt, die kan je terug draaien of herzien... ook dat is een keuze!

doen hun ook. behandel mensen eens zoals jezelf behandeld wil worden. hun doen dat zo. prima. dan doe ik het ook zo naar hun.
ik heb het over de mensen die zeggen dat je ziek bent.
zeker mag je het er niet eens mee zijn. ieder zijn mening.

ik heb net al gezegt dta het idd niet hetzelfde is. maar moet dat dan? waarom moet je perse meer van mensen houden?
omdat het zo hoort?

en ik heb ook verteld dat het ook gedeeltelijk aanmezelf ligt en dat ik aan mezelf werk.

Ooh ok, omdat hun het doen moet jij het ook doen? als jouw keuze's van hunnie afhangen wens ik je veel sterkte!