malinois schreef:Maar zou ze dan juist geen rustgevende en ontspannende invloed hebben? Misschien dat Rhodin daar ook wat rust uit put?
Wel een lastige hond idd om mee om te gaan.
Mogelijk wel, maar dat maakt het dus ook zo lastig, want ik kan dat niet inschatten bij Rhodin. Ik denk wel dat het voor Mila zo zou kunnen werken. Een maatje erbij waar zij mee kan spelen en op hetzelfde niveau mee kan communiceren. Want Rhodin kan ook enorm stoken en daar trekt hij Mila ook in mee, die daar op haar beurt weer onzeker van wordt. Je ziet met regelmaat de twijfel bij haar, dat ze niet weet of ze moet doen wat Rhodin wil of wat wij van haar willen. Daar hebben we wel een weg in gevonden overigens. Mila trekt zich niets meer aan van de commando's die aan Rhodin worden gegeven, maar Rhodin niet gehoorzamen vindt ze wel heel moeilijk. Hij doet daarin constant een beroep op haar, als hij van ons iets niet mag (bijv. fixeren, jagen of opgefokt doen). Dan doet hij telkens voorzetjes en verwacht van haar dat ze met hem meedoet. Jagen bijvoorbeeld, heeft hij geen interesse in, maar hij pakt sinds we Mila hebben spoortjes op, gaat deze aan haar aanwijzen en verlangt van haar mee te komen om hem te helpen. Voorheen deed ze dat en als ze ging, kwam hij (uit zichzelf!) snel bij me terug en ging naast me zitten en Mila kreeg van ons op haar kop, omdat het haar niet meer lukte te stoppen terwijl ik riep dat ze moest komen. En daarna nog een keer van Rhodin als hij de kans kreeg. Tegenwoordig komt ze nu snel naar ons, maar vindt dit wel heel moeilijk. Ik kan me voorstellen dat hij dat ook bij een derde hond voor elkaar krijgt. En dat het wat moeilijker controleren wordt.
Voorbeeldje, laatst zaten ze samen achter in de auto. Rhodin werd plotseling wat hyper. I.p.v. dat hij Mila rustig laat liggen, want die sliep achterin (was ook drachtig op dat moment), loopt hij constant over haar heen, op haar te stampen en bonkt telkens tegen haar aan. Totdat zij haar rust ook niet meer kan vinden en ook opgefokt gaat piepen en rondjes lopen. Hem corrigeren durft/doet ze niet. Pas zodra zij net zo hyper is, blijft hij op dezelfde plek en kalmeert. En ik kan op zo'n moment niet ingrijpen (alleen met stem) want ik zit achter het stuur op de snelweg. Doet ie anders nooit en heeft ie ook niet weer gedaan. Zou hij dit wel doen, had ik hem in het vervolg waarschijnlijk aangelijnd. Hem kennende gaat hij dan non-stop blaffen bijv. Negeren voor druk en belonen voor rustig gedrag heb ik in een vergelijkbare situatie al een hele poos geprobeerd, namelijk als er iemand bij in stapte ging hij janken/gillen. Dat werkte niet, hij gaat bij negeren op termijn zó hard gillen dat je oren er echt pijn van gaan doen waardoor ik dat op dit gebied niet vol heb kunnen houden. Doe je de auto open bij de plaats van bestemming, dan hopst hij er rustig uit. Niks aan het handje en lekker relaxed.
Ik vind het echt een lastige hond, zo'n hond wil ik ook niet weer. Ongeacht alle activiteit en uitdaging die we hem bieden wordt hij gewoon nooit betrouwbaar. Want het eerste wat ik zou denken als ik dit zou lezen is 'Doen ze wel genoeg met die hond?' Maar die indruk heb ik wel. Voor Mila is het meer dan voldoende in elk geval en dat is ook écht geen bankhanger.

We hebben overigens ook cursussen met hem gedaan, alle gehoorzaamheidscursussen en jachttraining en gemiddeld sowieso drie uur lopen op een dag. Verder zo nu en dan workshops en zelf trainen uiteraard. Maar geen verschil te bemerken qua gedrag met of zonder cursus. Het enige wat wel werkt is de hele tijd (ja, echt de hele tijd) brullen en schreeuwen als één of andere fürher, hem constant onder commando hebben staan en geen cm de ruimte geven. Maar dat hou ik niet vol en zo'n band wil ik niet met mijn hond.
Het is nu echt accepteren van hoe hij is en het zo inbouwen dat het goed gaat. En als jullie hem zouden zien geloven jullie er niets van, kan ik me zo voorstellen. Dan staat hij er gewoon kalm bij, luistert goed, is vriendelijk, etc. Maar dat maakt het dus ook zo moeilijk dat er van die rare, vervelende momenten zijn. Het onbetrouwbare en je weet niet waar je aan toe bent. En wat ik soms hoor van mensen die Rhodin zo af en toe zien, is dat ik te krampachtig en voorzichtig ben met die 'lieve lobbes' (ja, dat heb ik werkelijk gehoord). Maar na alle gedoe dat we dus soms meemaken timmer ik nu alles van tevoren dicht (zoals wat er met die paarden is gebeurd, is ook voorgekomen met honden én met mensen, gelukkig meestal met meer waarschuwingssignalen dus nooit iets echt uit de hand gelopen).
Al met al, in mijn hart zou ik het teefje wel willen houden. Gewoon een leuke, ongecompliceerde, normale hond erbij. Heerlijk lijkt me dat. Maar verstandelijk weet ik niet of het handig is en aangezien mijn vriend het niet wil.