Een herplaatser opvangen, hoe doe je dat?

[Hylos]

Deze vraag spookt al eeuwen rond in mijn hoofd. Dagelijks word ik op mijn manier verliefd op een herplaatser (ga dan ook niet zoeken op MP ). Ik wil er in de toekomst graag een hond bij, leuk voor mezelf, leuk voor Xavi. Maar om te kijken of dit uberhaupt wat is zou ik graag eens een herplaatser in huis willen nemen.

Maar... hoe regel je dat? Blijf je dan een week/aantal weken thuis als zo'n herplaatser komt? Kun je wel werken met een herplaatser? Hoe laat je ze wennen aan elkaar? Wat als ze elkaar nou echt niet leuk vinden?
Ik heb duizend en 1 vragen en ben eigenlijk benieuwd naar hoe men dat hier doet.
Dus kom maar op met die verhalen!

Hier nog even een foto van een herplaatsdametje... oooh die zou ik zó in huis willen.

[Lemuria]

Er van uitgaande dat ze niets kunnen (in het slechtste geval) zou ik het wel in een vakantie doen (2 à 3 weken thuis zijn dus). Zindelijkheid, kennismaken, laten wennen. Ook voor jezelf een stuk minder stressvol, want ga jij lekker naar je werk als een wildvreemde hond bij jouw hond thuis zit? Stel dat-ie je hele kiet sloopt.

[Hylos]

Er van uitgaande dat ze niets kunnen (in het slechtste geval) zou ik het wel in een vakantie doen (2 à 3 weken thuis zijn dus). Zindelijkheid, kennismaken, laten wennen. Ook voor jezelf een stuk minder stressvol, want ga jij lekker naar je werk als een wildvreemde hond bij jouw hond thuis zit? Stel dat-ie je hele kiet sloopt.

Nee, zeker niet! Maar ik zie hier regelmatig mensen herplaatsers in huis nemen en vraag mij dan af hoe men dat doet met het werk. Neem aan dat je niet constant om de zoveel weken even vakantie kunt nemen Nu werk ik maar halve dagen, maar je kunt niet verwachten dat zo'n hond meteen 6 uren alleen thuis kan zijn

[Ingrid48]

oh het is zo leuk

ik heb diverse honden opgevangen, van pups tot volwassen honden. Het is in het begin natuurlijk altijd even wennen en je moet weer even goed opletten wat je doet. In de loop van de tijd ben je met je eigen hond gemakkelijker geworden en met een opvanger moet je weer even opletten of de hond goed aangelijnd is, zijn de deuren goed dicht, is de hond zindelijk, kan hij goed met andere honden, hoe gaat hij om met de katten etc etc

Het is altijd moeilijk als ze weg gaan, maar als je de eerste foto's krijgt en verhalen van het nieuwe baasje, dan weet je waarvoor je het doet

Ik ben coördinator gastgezinnen van de stichting Mirtos, dus als je meer info wil dan stuur je me maar een pbtje, dan kan ik je helemaal bijpraten

[Lemuria]

Nee, zeker niet! Maar ik zie hier regelmatig mensen herplaatsers in huis nemen en vraag mij dan af hoe men dat doet met het werk. Neem aan dat je niet constant om de zoveel weken even vakantie kunt nemen Nu werk ik maar halve dagen, maar je kunt niet verwachten dat zo'n hond meteen 6 uren alleen thuis kan zijn

Nou bijvoorbeeld een Manu, die werkt grotendeels van huis uit Dan is het vrij makkelijk om tussendoor herplaatsers op te vangen. En ik geloof dat Sulluna studeert, dus ook niet fulltime van huis is.

[Sterre]

oh het is zo leuk

ik heb diverse honden opgevangen, van pups tot volwassen honden. Het is in het begin natuurlijk altijd even wennen en je moet weer even goed opletten wat je doet. In de loop van de tijd ben je met je eigen hond gemakkelijker geworden en met een opvanger moet je weer even opletten of de hond goed aangelijnd is, zijn de deuren goed dicht, is de hond zindelijk, kan hij goed met andere honden, hoe gaat hij om met de katten etc etc

Het is altijd moeilijk als ze weg gaan, maar als je de eerste foto's krijgt en verhalen van het nieuwe baasje, dan weet je waarvoor je het doet

Ik ben coördinator gastgezinnen van de stichting Mirtos, dus als je meer info wil dan stuur je me maar een pbtje, dan kan ik je helemaal bijpraten

Ja maar de vraag was hoe doe je dat als je werkt? Ik heb me dat ook zo vaak afgevraagd. Je kan de opvangers toch niet gelijk of na een week uren alleen laten?

[Sulluna]

Manu werkt fulltime, maar haar vriend werkt inderdaad vanuit huis. Ideaal!

Ik studeer, maar ben aan het afstuderen. Hierdoor werk ik dus aan mijn scriptie en dit doe ik thuis. Daarnaast heb ik, ben 28, geen leerplicht oid dus tijdens mijn colleges etc ga ik alleen naar de colleges die ik belangrijk genoeg vind. Zijn er niet zoveel

Ik vang al járen op. Laatste jaar voor huize zwerfhond en daarvoor voor particulieren en via dodingsstations. Ik ben hier eigenlijk mee begonnen, nadat ik via SOS strays vrijwilligerswerk in Noord Spanje ( langreo, asiel Amigos Del Perro) heb gedaan. Daar is mijn liefde voor de buitenlandertjes begonnen en sindsdien vang ik op. Ik zou serieus moeten nadenken, om te kunnen tellen hoeveel honden ik heb opgevangen. Veel, echt veel.

Van hele moeilijke gevallen tot de meest simpele. Senior tot pup. Alles is hier wel naar binnen gelopen.
Het laatste jaar enkel jonge makkelijk plaatsbare honden. Die waren binnen een week of 3 hooguit weg.
Over 3 weken komt hier weer een nieuwe, ditmaal een senior. Die heb je vaak langer.

Hoe ik het doe?
Op gevoel. Ik ben opgegroeid als kind tussen de honden en in die 28 jaar nog nooit zonder honden geweest. En kennelijk is mijn gevoel goed? Want het gaat hier altijd soepel.
Ik laat de honden buiten op een neutrale plaats even begroeten. Gewoon een minuut of 5 lopen. Niet veel langer, vaak zijn de honden doodmoe van de lange reis. Nu zijn Sultan en Luna doodsimpele honden, zij zijn het inmiddels ook wel gewend dat hier honden logeren.
De eerste dag zijn hier weinig regels voor de opvanger. Ik laat ze het huis zelf ontdekken en laat ze ook zelf mijn honden ontdekken en mijzelf. Ik forceer niks en heb eigenlijk zelf ook lui bankhang dagje haha!
Pas daarna stapje voor stapje begint de opvoeding en maak ik een hond, huishond. Laat hem mee draaien met mij en mijn honden. De pups zijn hier zo zindelijk ( vanaf 5 maanden) de oudere honden gaan soms onzindelijk naar hun nieuwe huis.

Als het écht niet klikt, dan is er via de stichting vaak wel achteropvang. Iemand waar hij in nood naar toe kan. Zelf heb ik ook behoorlijk dominante honden als opvangers gehad, maar ook dat gaat hier prima. Dus ik heb dat nog niet nodig gehad.

En wat betreft alleen laten, ik begin daar zelf best snel mee. Moet ook wel, ik moet gewoon boodschappen etc doen. Ik heb een camera in huis en houd daar mee in de gaten hoe de honden reageren. Ik heb pas 1 keer een opvanghond gehad die heel veel moeite had met alleen zijn. De rest? Die sliep gewoon, na een paar minuten piepen.
Het alleen zijn bouw ik dan langzaam op, zodat ik tegen evt geintresseerde ook kan zeggen hoe lang de hond het goed vindt om alleen thuis te zijn.

Ik vind het opvangen ontzettend leuk. Wel veel werk en ik ben niet echt gemaakt voor hele drukke honden, die zwaai ik altijd vrolijk uit als zij hun gouden mand hebben gevonden. Maar er zijn ook zat honden, waarbij ik gauw aan de wijn moest als zij waren opgehaald.

Nou ja, heb je nog vragen.. Vraag maar. Ik zeg niet gauw dat ik met iets veel ervaring heb, maar wat betreft opvangen heb ik alle soorten en maten gehad. Dus ik denk dat ik daar best wat over kan vertellen. Van doodsbang tot mens agressief. Ik vind het allemaal leuk om te doen.

[lucie]

ik heb ook aardig wat herplaatsers opgevangen, van allerlei rassen, karakters en leeftijden. Het leuke is dat je ontzettend veel leert over hondengedrag, en vooral ook wat je zelf nu eigenlijk erg aanspreekt, of juist niet, in een hond.
Voor mij was het relatief makkelijk te organiseren omdat ik in principe de hele dag thuis ben. Daarentegen vonden heel wat opvanghonden het ronduit verschrikkelijk als ik even weg ging. Ik heb een ruim omheind erf met veel beschutting, maar ze deden vaak van alles om uit te breken. Nu is het zo dat ik honden in Frankrijk opvang, waarvan er heel wat niet gewend waren om echt samen met de mensen te leven. Dus als ze dat dan wel mochten bij mij, dan raakten ze misschien des te meer van slag als ik weg ging. Met 'huishonden' ging het beduidend beter.

Mijn vorige herder Douscha was heel goed met de opvangers, zolang zij haar gezag kon laten gelden. Ik heb eens een zeer dominante mechelse teef gehad en dat was oorlog. Dus daar moest ik ontzettend veel tijd en energie in steken om dit te reguleren. Maar verder voedde zij ze wel op
Lizzy vond er nooit veel aan en voelde zich altijd een beetje bedreigd. Ook voor Amber geeft het te veel stress. Dit is ook de voornaamste reden dat ik ermee ben gestopt. Je eigen hond(en) moeten er wel echt tegen op gewassen zijn, al dat komen en gaan.

Ik heb altijd vanaf dag 1 de opvangers gewoon mee laten draaien met de rest, maar zonder druk. Lekker veel wandelen, dat zorgt voor de snelste integratie en voor moeie voldane hondjes dus minder problemen. De meesten waren nauwelijks huisregels gewend (of in huis leven), maar het ging toch meestal wel vrij snel goed. Markerende reutjes waren het grootste probleem.
Ongelofelijk hoe snel honden zich aan kunnen passen. Het merendeel was binnen 2 weken klaar voor herplaatsing!

Iedereen zei altijd tegen me: ik zou het niet kunnen om de hondjes weer te moeten laten gaan. Ik heb daar zelf niet zo'n problemen mee gehad. Tuurlijk zitten er bij die je moeilijk vindt om te laten gaan. Maar ik heb mezelf altijd voorgehouden: als die ene erbij zit, dan houd ik hem. Maar zover is het nooit gekomen. Daarbij deed ik het met vanuit de behoefte méér te willen doen dan alleen 1 of 2 honden een mooi leven te geven. Nu heb ik er heel wat aan een superfijn huisje kunnen helpen. Dat geeft echt enorm veel voldoening!

Wat betreft jouw situatie: vraag gewoon informatie bij de stichting. Wellicht is het mogelijk te beginnen met een herplaatser waarvan bekend is dat die eventjes alleen thuis kan blijven ivm je werk. succes

[lucie]

ik heb ook aardig wat herplaatsers opgevangen, van allerlei rassen, karakters en leeftijden. Het leuke is dat je ontzettend veel leert over hondengedrag, en vooral ook wat je zelf nu eigenlijk erg aanspreekt, of juist niet, in een hond.
Voor mij was het relatief makkelijk te organiseren omdat ik in principe de hele dag thuis ben. Daarentegen vonden heel wat opvanghonden het ronduit verschrikkelijk als ik even weg ging. Ik heb een ruim omheind erf met veel beschutting, maar ze deden vaak van alles om uit te breken. Nu is het zo dat ik honden in Frankrijk opvang, waarvan er heel wat niet gewend waren om echt samen met de mensen te leven. Dus als ze dat dan wel mochten bij mij, dan raakten ze misschien des te meer van slag als ik weg ging. Met 'huishonden' ging het beduidend beter.

Mijn vorige herder Douscha was heel goed met de opvangers, zolang zij haar gezag kon laten gelden. Ik heb eens een zeer dominante mechelse teef gehad en dat was oorlog. Dus daar moest ik ontzettend veel tijd en energie in steken om dit te reguleren. Maar verder voedde zij ze wel op
Lizzy vond er nooit veel aan en voelde zich altijd een beetje bedreigd. Ook voor Amber geeft het te veel stress. Dit is ook de voornaamste reden dat ik ermee ben gestopt. Je eigen hond(en) moeten er wel echt tegen op gewassen zijn, al dat komen en gaan.

Ik heb altijd vanaf dag 1 de opvangers gewoon mee laten draaien met de rest, maar zonder druk. Lekker veel wandelen, dat zorgt voor de snelste integratie en voor moeie voldane hondjes dus minder problemen. De meesten waren nauwelijks huisregels gewend (of in huis leven), maar het ging toch meestal wel vrij snel goed. Markerende reutjes waren het grootste probleem.
Ongelofelijk hoe snel honden zich aan kunnen passen. Het merendeel was binnen 2 weken klaar voor herplaatsing!

Iedereen zei altijd tegen me: ik zou het niet kunnen om de hondjes weer te moeten laten gaan. Ik heb daar zelf niet zo'n problemen mee gehad. Tuurlijk zitten er bij die je moeilijk vindt om te laten gaan. Maar ik heb mezelf altijd voorgehouden: als die ene erbij zit, dan houd ik hem. Maar zover is het nooit gekomen. Daarbij deed ik het met vanuit de behoefte méér te willen doen dan alleen 1 of 2 honden een mooi leven te geven. Nu heb ik er heel wat aan een superfijn huisje kunnen helpen. Dat geeft echt enorm veel voldoening!

Wat betreft jouw situatie: vraag gewoon informatie bij de stichting. Wellicht is het mogelijk te beginnen met een herplaatser waarvan bekend is dat die eventjes alleen thuis kan blijven ivm je werk. succes

[lucie]

ik heb ook aardig wat herplaatsers opgevangen, van allerlei rassen, karakters en leeftijden. Het leuke is dat je ontzettend veel leert over hondengedrag, en vooral ook wat je zelf nu eigenlijk erg aanspreekt, of juist niet, in een hond.
Voor mij was het relatief makkelijk te organiseren omdat ik in principe de hele dag thuis ben. Daarentegen vonden heel wat opvanghonden het ronduit verschrikkelijk als ik even weg ging. Ik heb een ruim omheind erf met veel beschutting, maar ze deden vaak van alles om uit te breken. Nu is het zo dat ik honden in Frankrijk opvang, waarvan er heel wat niet gewend waren om echt samen met de mensen te leven. Dus als ze dat dan wel mochten bij mij, dan raakten ze misschien des te meer van slag als ik weg ging. Met 'huishonden' ging het beduidend beter.

Mijn vorige herder Douscha was heel goed met de opvangers, zolang zij haar gezag kon laten gelden. Ik heb eens een zeer dominante mechelse teef gehad en dat was oorlog. Dus daar moest ik ontzettend veel tijd en energie in steken om dit te reguleren. Maar verder voedde zij ze wel op
Lizzy vond er nooit veel aan en voelde zich altijd een beetje bedreigd. Ook voor Amber geeft het te veel stress. Dit is ook de voornaamste reden dat ik ermee ben gestopt. Je eigen hond(en) moeten er wel echt tegen op gewassen zijn, al dat komen en gaan.

Ik heb altijd vanaf dag 1 de opvangers gewoon mee laten draaien met de rest, maar zonder druk. Lekker veel wandelen, dat zorgt voor de snelste integratie en voor moeie voldane hondjes dus minder problemen. De meesten waren nauwelijks huisregels gewend (of in huis leven), maar het ging toch meestal wel vrij snel goed. Markerende reutjes waren het grootste probleem.
Ongelofelijk hoe snel honden zich aan kunnen passen. Het merendeel was binnen 2 weken klaar voor herplaatsing!

Iedereen zei altijd tegen me: ik zou het niet kunnen om de hondjes weer te moeten laten gaan. Ik heb daar zelf niet zo'n problemen mee gehad. Tuurlijk zitten er bij die je moeilijk vindt om te laten gaan. Maar ik heb mezelf altijd voorgehouden: als die ene erbij zit, dan houd ik hem. Maar zover is het nooit gekomen. Daarbij deed ik het met vanuit de behoefte méér te willen doen dan alleen 1 of 2 honden een mooi leven te geven. Nu heb ik er heel wat aan een superfijn huisje kunnen helpen. Dat geeft echt enorm veel voldoening!

Wat betreft jouw situatie: vraag gewoon informatie bij de stichting. Wellicht is het mogelijk te beginnen met een herplaatser waarvan bekend is dat die eventjes alleen thuis kan blijven ivm je werk. succes

[DeDiana]

Ik werk vanuit huis, dus dat was voor het opvangen altijd wel heel handig. Ik zorgde er dan altijd voor dat ik de eerste dagen sowieso niet van huis weg hoefde en dat ik een paar oppasmogelijkheden had. De meeste opvangers konden na een dag of vier wel een uurtje alleen thuisblijven samen met Mila na een lange wandeling, en als dat nog niet ging, kon ik ze naar één van de oppassers brengen of zorgde ik ervoor dat er hier iemand in huis kwam oppassen.

Hier liet ik de honden zo veel mogelijk meteen meedraaien in de dagelijkse routine. Ik vond de eerste ca. 3 dagen altijd wel zwaar, omdat de hond dan echt nog niets kan of weet, alle huisregels nog moet leren, nog niet bekend is met de dagelijkse gang van zaken, vaak nog niet echt mee kon lopen aan de riem - maar na een dag of 3 gingen heel veel dingen wat meer vanzelf. Het duurde hier ook vaak een kleine week voordat Mila weer helemaal zichzelf was, die moest altijd even wennen aan een nieuwe hond in huis, en vaak was er ook wel wat begeleiding nodig qua omgang met de katten. De eerste dagen had ik er dus altijd wel mijn handen vol aan en zorgde ik er dus ook voor dat ik helemaal geen andere verplichtingen had, maar de opvangers pasten zich altijd snel aan en draaiden binnen een aantal dagen gewoon mee.

Je kunt er ook voor kiezen om een hond op te vangen die al gewend is om in huis te leven en waarvan al bekend is dat hij geen problemen heeft met alleen zijn.

[bouvierpoedel]

Deze vraag spookt al eeuwen rond in mijn hoofd. Dagelijks word ik op mijn manier verliefd op een herplaatser (ga dan ook niet zoeken op MP ). Ik wil er in de toekomst graag een hond bij, leuk voor mezelf, leuk voor Xavi. Maar om te kijken of dit uberhaupt wat is zou ik graag eens een herplaatser in huis willen nemen.

Maar... hoe regel je dat? Blijf je dan een week/aantal weken thuis als zo'n herplaatser komt? Kun je wel werken met een herplaatser? Hoe laat je ze wennen aan elkaar? Wat als ze elkaar nou echt niet leuk vinden?
Ik heb duizend en 1 vragen en ben eigenlijk benieuwd naar hoe men dat hier doet.
Dus kom maar op met die verhalen!

Hier nog even een foto van een herplaatsdametje... oooh die zou ik zó in huis willen.

Daar is toch geen éénsluitend antwoord op te geven. Iedere hond verschild en iedere situatie.

[Ted en Harry]

Mijn ervaring is inderdaad dat het heel erg kan verschillen per hond.
Ik heb 2 opvangers gehad, allebei rond de 6 maanden oud en nog nooit echt in huis geleefd. De aankomst van allebei was zo gepland dat ik 4,5 of 5 dagen vrij was, ik ben sowieso 3,5 dag in de week vrij dus heb er bij eentje een vrije dag bij genomen, en de andere kwam handig uit met een feestdag.

Beide kregen een puppybehandeling maar dan de versnelde versie, meteen aan de slag met zindelijkheid en na de eerste dag bijkomen ging ik dag 2 aan de slag met even alleen blijven. Lekker lange wandeling en daarna leg ik ze in de bench met iets te spelen of kauwen en wacht tot ze rustig liggen, dan ga ik even weg. Dit bouwde ik op en na een beetje gepiep en gekrabbel in het begin ging het al vrij snel prima bij allebei. Als ik dan weer aan het werk ging en 9 uur van huis was liet ik de uitlaatster de eerste week 2 keer per dag komen voor een flinke wandeling en weer even er bij blijven tot ze rustig liggen te liggen.
Misschien heb ik met beide heel erg geboft, het waren makkelijke hondjes. Ze trokken zich ook op aan Ted, die is erg duidelijk in wat ze wel en niet wil maar geeft ze wel steun.

Overigens heb ik na deze positieve ervaringen een herplaatser in huis gehad die ouder was en de eerste paar dagen geen problemen had met even alleen blijven (opgebouwd naar 2 uur) maar compleet in paniek raakte toen ik weer aan het werk moest. Ik had toen geen mogelijkheid om nog langer vrij te nemen en niemand om me heen die de tijd had om hele dagen op dat hondje te passen dus ze moest helaas weer herplaatst worden. Zo'n hond heeft ontzettend veel tijd nodig en dat kon ik haar niet bieden. Zoiets is echt vreselijk om mee te maken, voor beide honden en voor mij, maar het is wel een goede les in hoe het dus ook mis kan gaan.

Ik vond het opvangen leuk, de jonkies waren leergierig en vonden de wereld 1 groot avontuur. Ze hebben allebei ongeveer 2 maanden hier gezeten en doen het nu supergoed bij hun gezinnetjes. Ik doe het nu niet meer omdat ik heel erg geschrokken ben van hoe snel de zaken uit de hand liepen met onze herplaatser en omdat ik merk dat Ted opleeft als de hondjes weer weg zijn, die heeft liever alle aandacht voor zichzelf.

[Adjani & Tyson]

Ow god! Snap dat je daar verliefd op wordt!!
Wilde vriend nog maar een extra hond *zucht*

Jessy kwam er bij als herplaatser, ik had de "luxe" dat ze in een Nederlands asiel zat en haar 3x ben gaan opzoeken in Zandvoort en 3x met haar en Tyson (en 1x met Nova) heb kunnen wandelen
Ik heb haar in huis gehaald, toen ik 2 weken vakantie had. Mijn vriend had daarna nog 1,5 week vakantie.
Als ik dat niet had gehad, had ik het mezelf denk ik wel moeilijk gemaakt.
Het voordeel van haar was wel dat ze al zindelijk was, in huis leven gewend etc.
Aan elkaar laten wennen is als vanzelf gegaan. In het begin nog wel wat apart zetten om elkaar rust te gunnen. Ieder een eigen mandje, en eigen veilige plekje
Alleen laten heb ik in het begin gescheiden door een trakhekje tussen gang woonkamer.
Later na obeservatie via webcam, voor enkele uurtjes samen alleen thuis gelaten en zo uit gebouwd.

Mocht het écht niet boteren tussen die 2 had ze terug gemoeten naar het asiel (stond zo in het contract)

[Brindlecardi]

Herkenbaar ik zit ook altijd stiekem te kijken.
Ik zelf denk wel dat het beter is als honden niet overdreven met elkaar bezig zijn.
Even gek doen of spelen is heel leuk, maar als het continu het geval is geeft dat toch wel enige onrust en loopt het ook nog wel eens uit op ruzie.

[Barkley]

wat een leuk hondje!

[Hylos]

Bedankt voor de berichtjes!

Het blijft natuurlijk altijd een verrassing hoe het uitpakt met een herplaatser. Als ik eerlijk ben zou ik een herplaatser willen met het idee die dus uiteindelijk zelf te houden.
Wellicht is het dan een beter idee een hond te adopteren die al in een opvanggezin zit. Dan is er toch meer over de hond bekend.
Want ik zou natuurlijk vrij nemen als er een hondje komt, daar moet en wil ik dan eerst 24/7 bij zijn natuurlijk.
Dan kun je het alleen zijn ook opbouwen. Maar een hond die echt heel erg veel moeite heeft met alleen zijn zou ik heel erg lastig vinden. Nu ben ik naast het werk vrijwel altijd thuis en anders gaat de hond mee. Maar 6 uren per dag alleen zijn zal na 2 weken toch echt moeten. En ik vind dat zo snel klinken!

Overigens, dit is niet een korte termijnplan hoor.
Maar ik wil het op den duur graag en ben gewoon erg nieuwsgierig naar anderen hun ervaringen.

[Paisley]

Ik heb nooit vrij genomen voor opvangers. Dat zou ook een hele kostbare 'baan' zijn geworden, want ik heb er in een jaar zo'n 8 gehad Maar dat gezegd hebbende heb ik voor mijn eigen honden ook geen vrij genomen. Mayke kreeg ik in een tijd waar ik sowieso weinig werkte en met wat oppas kwam het erop neer dat ze 3x in de week een paar uur alleen moest zijn. Dat ging prima. Kiwi was al ouder en toen werkte ik 60%, maar met al het werk wat ik thuis deed kwam het neer op 4 dagdelen dat ze alleen thuis moest zijn. Ze is opgegroeid in een achtertuin met andere honden en vond het ook meer dan logisch dat ik er af en toe niet was. Alleen zijn is nooit een issue geweest.


Bij mij moesten ze direct mee in de routine die mijn honden ook draaien. Soms kostte het wel wat veerkracht, vooral van mijn vriend waar ik destijds mee samen woonde. Hij is niet zo'n hondenmens.

Eigenlijk ging het zonder uitzonderingen prima. Ik had 1 keer een heel jonge pup die natuurlijk nog niet zo lang alleen kon blijven. Ik zit in het onderwijs (vrij nemen = geen optie) en ben eigenlijk altijd voor 3 uur smiddags weer thuis, maar het was wel te lang voor zo'n jonge pup dus ik heb wat opvang overdag geregeld. Maar hij was te schattig om lang in de opvang te zijn - hij is er maar een week geweest.
Van te voren wist ik ook nooit zeker of de hond wel kwam, omdat als er een definitieve adoptie tussen kwam, werd de plek in de vlucht van mijn opvanghond opgeofferd aan de hond die geadopteerd kon worden. Logisch, maar het kwam er wel eens op neer dat ik dus een hond kreeg en de dag erna op hoop van zegen de deur achter me dichttrok om naar mn werk te gaan. Of andersom - stond ik klaar met mn welkom pakketje en dan kwam ie niet.

Het is niet ideaal om een hond gelijk al alleen thuis te laten, maar buitenlandse opvanghondjes zijn helemaal niet gewend om veel mensen om zich heen te hebben. Het gezelschap van Mayke was in alle gevallen gewoon genoeg. Daarnaast zijn 'niet ideale' opvangomstandigheden nog altijd 100x beter dan het gore asiel. Veel gevechten, hoge kans op besmetting van ziekten en ze worden moeizaam geadopteerd. Eenmaal in Nederland zijn ze zó weg. We kozen alleen honden uit die zich goed aan konden passen aan het leven in druk Nederland, dus alle hondjes voelden zich al snel thuis bij me, bloeiden snel op en konden erg snel worden geplaatst. Vaak kende ik de toekomstige opvanghond ook al een beetje, omdat ik zelf in Griekenland de hond al had ontmoet.
Gemiddeld zaten maar zo'n 2 a 3 weken bij me, maar t record was maar 3 dagen De mensen die haar wilde hebben hadden al interesse in haar toen ze in het buitenland zat, maar wilden eerst in Nederland kennis maken voor ze de knoop doorhakten.


Ik heb 1 keer gehad dat ik een hond had die Mayke terroriseerde en wat met intensieve begeleiding toch echt een probleem werd. De stichting heeft een nieuwe opvangplek voor dit hondje geregeld. Dat ging niet makkelijk maar ik stond erop. Opvangen is leuk maar t moet voor Mayke ook leuk blijven.

Ik vind het belangrijk om samen te werken met een stichting waar je goed en intensief contact mee hebt. Ik was betrokken bij het werk in Griekenland, ging er zelf ook regelmatig heen. Helaas is de stichting opgeheven en sinds dien heb ik geen opvangwerk meer gedaan, omdat de stichting werd opgedoekt in de tijd dat ik Kiwi erbij nam. Twee honden in huis vind ik genoeg, dus ik ben nooit gedreven geweest om te zoeken naar een stichting waar ik hetzelfde goede gevoel bij had.