Naboo in Nederland

[RedPassion]

Vanmorgen (in alle vroegte ) hebben wij onze nieuwe opvanger, Naboo, opgehaald. Ze komt uit Spanje, via Diana/AAF. Het lijkt me wel leuk om hier een klein dagboekje bij te houden. We hebben hiervoor haar zus Niarla een half jaar in opvang gehad en het is leuk om nu al overeenkomsten en verschillen te bemerken.

De reis verliep prima en eenmaal thuis hebben we eerst Naboo en onze eigen honden meegenomen naar het bos voor de kennismaking. Pim is er namelijk niet zo van gediend als vreemden zijn huis betreden, daar moet wel een nette kennismaking aan vooraf gaan.
Pim en Saar hebben haar voornamelijk genegeerd en zich met elkaar bezig gehouden. Natuurlijk was er genoeg subtiele communicatie onderling, maar ik was blij dat ze zo goed aanvoelden dat Naboo al overweldigd genoeg was door alle nieuwe indrukken. Lopen aan de lijn is ze niet gewend, wanneer ze iets spannend vindt of er druk op de lijn komt gaat ze liggen. Niarla deed dit ook. Ze is iets moeilijker weer in beweging te krijgen dan haar zus, maar op een paar oponthoudjes na konden we best fijn doorlopen.
Thuis hebben we haar met bench en al in de kamer gezet, met het deurtje open. Het was allemaal al druk genoeg, ze mocht zelf kiezen wanneer het veilig genoeg voelde om er uit te komen. Na ongeveer een uurtje zette ze heel voorzichtig haar eerste stapjes buiten de bench. Ik heb daar nog een filmpje van die ik morgen zal uploaden. Ze is ontzettend nieuwsgierig en daar gaan we heel veel profijt van hebben. Ze hoort en ziet alles, maar verwerkt alle nieuwe indrukken op een eigenlijk heel ontspannen manier. Te spannende dingen worden van een iets groter afstandje bekeken, dingen die haar nieuwsgierigheid wekken gaat ze gewoon rustig bekijken.

Ze heeft besloten dat ik wel veilig ben en Tonnie (mijn man) is verdacht... Voor hem deinst ze een beetje terug en ze zoekt geen contact terwijl ik de hele dag geschaduwd werd als ik in beweging was en momenteel ligt ze ook op de grond naast me bij de bank. Ik vind het wel een grappig verschil, Niarla had geen voorkeur daarin. Bij Naboo heeft het momenteel als voordeel dat ik haar makkelijker kan benaderen en aanlijnen dan destijds de eerste dagen met Niarla, en haar ook vrij makkelijk kan bereiken/kalmeren. Aan die enge man werken we dan later wel weer.

De uitlaatrondjes gaan werkelijk uit de kunst, als je beseft dat ze nog maar net hier is. Om naar buiten te gaan moet ze letterlijk en figuurlijk een hele drempel over, ik geloof dat de CV overuren heeft gemaakt omdat ik een paar keer vrij lang met haar in de gang stond met alle deuren open. Maar eenmaal buiten struint ze lekker achter mij en de anderen aan, ze is niet meer gaan liggen en heeft zelfs al geplast en gepoept. Ze is wel erg onder de indruk van allerlei geluidjes en vooral van auto's.

In huis ligt ze vooral veel bij me in de buurt en op wat gemopper van Saar na gaat het tussen de honden ook vrij soepeltjes al. Ik slaap vannacht op de bank, ze ligt nu ook lekker te slapen.

Voor de beeldvorming vast een crappy telefoonfoto van vanmiddag, mooiere foto's van dit plaatje volgen nog.

[Hanneke2]

Och wat een lief voorzichtig bekkie. Fijn dat ze het het al zo goed doet!

[hakunamatata]

Dit ga ik weer volgen!

Niarla vond ik zo'n prachtige hond en hoe zij steeds meer ontspande en vooruit ging was prachtig om te volgen. Dat was overigens ook bij Amoz, de broer van het stel. Ik geloof alleen dat ik Niarla wat meer gevolgd heb of dat is meer blijven hangen doordat ik haar echt geweldig mooi vond. En dan nu de kans voor haar zus. Het klinkt al heel positief en ben erg benieuwd hoe zij gaat groeien hier in dit koude landje. Heel veel succes, super dat jullie dit voor haar doen!

[Zamunda]

Wat leuk! Ik ben erg benieuwd naar de ontwikkelingen.

[jacq1970]

ach gossie wat een lieffie zeg... ben benieuwd hoe het haar de komende tijd gaat, voor nu vind ik het al een hele dappere!

[Sanner]

Wat goed dat jullie Naboo opvangen! Leuk om dit weer te volgen.

[RedPassion]

Leuk dat jullie meelezen!

We hebben een rustige nacht gehad. Toen ik op de bank ging liggen werd ze helemaal blij; voorpootjes op de bank, kwispelen en ik kreeg een paar voorzichtige likjes. Aan alles is te merken dat ze heel graag contact wil (en ook echt wel overstag zal gaan na verloop van tijd) maar nog heel spannend vindt hoe ze dit moet doen en vooral hoe een mens dan zal reageren. Mijn indruk nu is dat ze in alles iets scherper en meer extravert is dan Niarla. Niarla is (vanuit zelfverzekerdheid, niet vanuit angst) wat afwachtender en schommelde minder tussen emoties en vooral uitingen daarvan.
We hebben goed geslapen, ze lag lekker de hele nacht op het kleed naast de bank. Geen last van gehad, wel van Saar die het allemaal wel gezellig vond en de halve nacht op mijn kussen en op mijn hoofd lag.

Toen we vanmorgen naar buiten gingen was dat weer heel spannend en stond ze te piepen in de gang. Uiteindelijk kwam ze wel mee, maar het was een tijdstip waarop schijnbaar alle werkende mensen in de buurt hun huis verlaten en dus druk met mensen en auto's. Nu is druk relatief hoor, meestal kom ik op mijn rondjes door de wijk hooguit 1 auto en 1 wandelaar tegen, nu waren het er 5. Maar daar is ze allemaal wel erg van onder de indruk. Ze heeft wel geplast en eenmaal thuis ook wat kip gegeten. Gisteren had ze al een beetje uit de hand gegeten, nu ook uit wat uit de bak.

Vandaag houden we het lekker rustig, wel wordt het nog even puzzelen hoe ik haar zo stressvrij mogelijk mee naar buiten krijg. Tonnie is weer aan het werk, de afgelopen wandelingen is hij met Pim en Saar voorop gelopen, ging ik met Naboo door de gang en deed hij als we eenmaal van het tuinpad zijn de deur weer dicht. Ze heeft het namelijk nodig om als ze over de drempel is door te kunnen lopen, anders gaat ze liggen of wil ze terug. Maar daar is vast weer wat op te verzinnen, ik heb de tijd.

Oh ja, ze wordt er ook helemaal enthousiast van als ik tegen de ratjes praat. Dan zet ik altijd een gek stemmetje op en dat vindt ze heel leuk. Misschien moet ik maar met het gekke stemmetje met haar naar buiten lopen straks.

[DeDiana]

Zo te lezen gaat het goed en kan ze ondanks alle nieuwe indrukken alles best wel aan.

We hebben een rustige nacht gehad. Toen ik op de bank ging liggen werd ze helemaal blij; voorpootjes op de bank, kwispelen en ik kreeg een paar voorzichtige likjes. Aan alles is te merken dat ze heel graag contact wil (en ook echt wel overstag zal gaan na verloop van tijd) maar nog heel spannend vindt hoe ze dit moet doen en vooral hoe een mens dan zal reageren. Mijn indruk nu is dat ze in alles iets scherper en meer extravert is dan Niarla. Niarla is (vanuit zelfverzekerdheid, niet vanuit angst) wat afwachtender en schommelde minder tussen emoties en vooral uitingen daarvan.

Heel herkenbaar hoe je de verschillen tussen Niarla en Naboo beschrijft

[nomo]

Prachtig hondje! Ben erg benieuwd hoe ze zich verder gaat ontwikkelen.

[Shibby]

Ohh ik wist niet dat ze ook nog een zus had

[*tweety*]

Wat een leukerd, veel geluk met haar

[Machie]

Nog zo'n knapperd. Dit type hond spreekt me zo aan! Plaatje is het

[RedPassion]

Ohh ik wist niet dat ze ook nog een zus had

En nog een zus in Spanje zelfs. Zij blijft echter in het asiel, Naboo is de laatste van de familie die naar Nederland is gekomen.

Vandaag was een pittig dagje voor haar. Vanmorgen moest ik noodgedwongen een klein uurtje weg. Ik heb Naboo in de woonkamer gelaten, Pim en Saar in de hal (daar liggen ze normaal ook als ik weg ben). Ze lag in de mand toen ik vertrok, toen ik terugkwam heb ik eerst door het raam gespiekt en lag ze daar nog/weer, heel rustig. Bij binnenkomst vond ze me wel een beetje eng, maar ze zocht toenadering toen ze zag dat Pim en Saar wel bij me kwamen.

Tussen de middag ga ik meestal naar het bos, vandaag dus ook maar meteen geprobeerd. Naar buiten ging eigenlijk best snel en makkelijk. Saar had ik vast in de auto gezet en achter Pim stapte ze vrij makkelijk aan. Maar toen moest ze de auto in dat zag ze toch echt niet zitten. Ik heb haar er in getild, bibberend en kwijlend, zo sneu. Het is twee minuutjes rijden naar het bos maar ze vond het niks. Ik heb haar daar ook weer uit de auto getild, er was geen beweging in te krijgen anders.
Eenmaal aan de wandel ging het best lekker. Wel liep ze met een strak bekkie heel gedwee achter me aan, maar ze is niet meer gaan liggen en heeft ook wel gepoept en geplast. We hebben een klein half uurtje gelopen en dat was ook echt wel de max. De laatste honderd meter ging ze piepen en kwijlen, de grens was bereikt. Helaas moest ik haar toen een beetje snel richting de auto krijgen, er kwam een hond aan die geen match is met Pim en een confrontatie was het laatste was ze er nog bij kon gebruiken. Het lukte wel, maar ik had er liever iets meer tijd voor gehad. Weer een bibberende hond in de auto getild en eenmaal thuis liep ze snel naar binnen om direct weg te kruipen op haar kleed naast de bank. Het was echt iets te veel. Ik ben bewust in de keuken gaan zitten de rest van de middag, ze heeft al die tijd geslapen. Het uitlaatrondje om 6 uur was nog niet zo'n succes, ze zat duidelijk nog vol van alle indrukken en liep wat piepend en weifelend mee. Daarnet ging het al wat soepeler, ze loopt ook weer rond in huis en heeft wat gegeten. Hopelijk slaapt ze lekker en is er morgen weer een beetje geestelijke ruimte voor het verwerken van alles.

We doen zo rustig mogelijk aan, het is even zoeken naar een balans tussen proberen wat ze prettig vindt en haar niet overweldigen. Niarla hielp het destijds enorm om naar het bos te gaan, vanaf dag 1 voelde ze zich daar op haar gemak. Of ik Naboo er in dit stadium echter een plezier mee doe weet ik nog niet helemaal. Ik heb in mijn routine met de honden al zo veel mogelijk rust, regelmaat en gebrek aan (veel) prikkels vanwege Pim, maar alsnog lijkt het voor nu wat te veel voor Naboo. We zien morgen weer verder. Ik slaap weer op de bank, ze ligt nu in ieder geval weer rustig naast me.

Nog twee kiekjes van vandaag:


Ze zit! Uniek in de familie, Niarla heb ik twee keer zien zitten in haar tijd hier en Amoz is er ook niet zo van.

[DeDiana]

Dat koppie zit nog helemaal vol van alle belevenissen denk ik... Ze gaat vast net als Niarla snel ontdekken hoe leuk wandelen is.
In ieder geval een goed teken dat ze al wel vrij goed meeloopt aan de riem, poept en plast en ook in huis goed haar rust kan pakken. Het begin is er

[RedPassion]

Hier gaat meer werk en tijd inzitten dan met Niarla (helemaal niet erg!), maar ze gaat toch al zo vooruit! En wat is ze lief en zachtaardig.

Dinsdag heb ik haar ondanks de auto-angst toch maar meegenomen -met de anderen- naar mijn ouders, waar mijn paarden staan. Daar ga ik 3 keer per week heen, meestal met de honden, dus ik wilde toch zien hoe ze dat zou vinden. Ik heb haar in de auto getild en na een paar minuten bibberen ging het beter. Eenmaal bij mijn ouders liep ze achter Pim en Saar aan en in de tuin heeft ze de honden van mijn ouders ontmoet. Dat zijn stabiele goedzakken waar ze zich duidelijk meteen prettig bij voelde. Ik heb mijn ouders instructies gegeven haar vooral te negeren en daardoor liep ze al snel lekker rond bij hen in huis om alles te bekijken. Ze is nieuwsgierig genoeg. Ze achtervolgde mijn moeder ook steeds, mijn vader was eng. Het is echt een mannending denk ik, Tonnie is ook nog steeds eng.
De terugreis ging ook goed en ze is thuis zelf uit de auto gesprongen na wat aanmoediging van mij en Pim.

Gisteren was op zich een rustig dagje, zo veel mogelijk rust en normale routine. Er kwam alleen bezoek voor de ratten en dat was toch ook wel weer erg eng, ze vertrok bibberend naar de keuken.
Verder merkte ik aan alles dat ze heel wat dingen al had opgepikt, het uitlaten en de standaard dingen die ik in huis doe gaan al zo veel soepeler.

De grootste verrassing van alles is wel hoe Pim met haar omgaat. Hij is niet altijd even hondsociaal en hoewel hij ons met Niarla ook verbaasde is het echt bizar hoe lief hij voor Naboo is en hoe gek hij al met haar is.
Aangelijnd worden vind ze nog eng, maar ik heb hulp van meneer Kelpie die maar wat graag een taak krijgt en precies snapt wat ik van hem nodig heb om Naboo te helpen. Als ik haar wil aanlijnen gaat hij naast haar staan, soms een neusje tegen haar aan, en daar heeft ze duidelijk steun aan. Ik zorg dat hij zo veel mogelijk bij me in de buurt is als ik iets van haar wil, dan gaat het echt heel soepeltjes. En hij ligt gewoon samen in de mand met haar! Hij was met Niarla ook heel gek, maar dit is echt ongekend. Straks wil hij haar houden.

Vandaag zijn de honden ruim 3 uur alleen thuis geweest. Ik moest met spoed naar Utrecht met een ratje voor een operatie en Tonnie was gewoon aan het werk. De afgelopen dagen zijn ze wel alleen thuis geweest voor boodschappen doen enzo, maar dit was wel andere koek. Pim en Naboo hebben samen in de woonkamer gezeten. Volgens mij is alles prima verlopen, ze lagen lekker op het kleed toen ik thuiskwam en ik heb geen klachten van buren gehoord.
Verder een rustig dagje. Ik vind het zo schattig hoe ze zo graag contact wil en aan het uitvogelen is hoe ze dat gaat doen. Soms blijft het bij mij achtervolgen, soms mag ik haar even op haar borst kriebelen en heel soms wordt ze ineens helemaal blij (vooral als ik Pim aanhaal en hij enthousiast wordt) en gaat ze tegen me aan staan, hard kwispelen en mag ik haar aaien. Tonnie wordt nog ontweken en met argusogen aangekeken. Hij is zelf bang dat het niet goedkomt, maar ik zie het wat positiever in. Als Naboo zich in de dagelijkse dingen op haar gemak voelt gaan we gewoon rustig oefenen dat hij wat dingen die ze al kent van mij overneemt (voeren bijvoorbeeld) en dan komt dat ook heus goed. Het komt sowieso helemaal goed met haar, daar ben ik allang van overtuigd.
Het is ontzettend bijzonder om dit weer mee te mogen maken.

(Ze heeft maar 1 nadeel; ze stinkt. Het ruikt hier in huis echt naar een kennel vol natte berghonden momenteel. )

[xTessa]

Wat een leukerd zeg!

[DeDiana]

Hmm... Pim is gek op Naboo, Naboo wordt heel blij als Pim blij wordt... wat vindt Saar van deze ontluikende liefde en dat Pim blijkbaar houdt van stinkerds?

Fantastisch om te lezen dat het al zo goed gaat! Met Tonny en mannen in het algemeen komt het vast en zeker ook wel goed, dat heeft blijkbaar wat meer tijd nodig. Als ze nu al zulke stappen kan maken, kan ze dat zeker ook.

En zit ze daar nou alweer? Dat is wel heel atypisch voor een zus van Niarla en Amoz!

[Fabiola17]

Fijn!!

[hakunamatata]

Wat een mooie update! Kleine stapjes vooruit zijn ook hele mooie en belangrijke stapjes vooruit!
En het is en blijft een prachtige dame en schitterend hoe Pim zich over haar ontfermt

[Hanneke2]

Ik zou zelf (maar ik ben een muts hoor) toch wat minder snel gaan. Eerst die veilige routine in die kop hameren, en dan pas visite laten komen en met de auto ergens heen. Als je iets te vlug gaat, doe je soms ook een stap terug met die hond en dat is dan zo jammer.

Als het met de auto twee minuten naar het wandelgebied is, kan je dan ook niet gaan lopen? Want dat kan je lekker opbouwen, alsmaar die richting uit en de eerste keren al heel snel weer richting huis, goed die weg en de omgeving leren kennen. Ik zou zelf heel huiverig zijn voor een incident in een gebied waarbij de nieuwe hond niet de kortste en veiligste route naar huis kende. Hier doe ik altijd (met eigen nieuwe honden en ook logeerhonden enzo) eerst de directe omgeving verkennen, zodat ze alle routes terug naar huis in hun hoofd hebben, en dan via de veiligste routes verder weg wandelen. Op die manier denk ik dat het ten eerste fijner is voor de hond omdat er allemaal zinvolle kennis van de omgeving wordt opgeslagen en dat geeft een gevoel van veiligheid en vertrouwen, en je minimaliseert het risico van vermist raken, omdat de hond de weg naar huis kent.

Ik ben misschien te voorzichtig hoor, maar met Toto heb ik bijvoorbeeld maandenlang het losloopgebied hier pal aan de overkant van de weg gemeden en alleen in het andere loslooppark gelopen, gewoon omdat ik er eerst zeker van wilde zijn dat hij bij schrik/angst naar mij zou komen en niet naar huis zou rennen over die drukke weg heen. In de auto ergens heen gaan om te wandelen zou ik al helemaal niet aandurven met een hond die mij nog niet 100% vertrouwde. Want als het mis gaat, gaat het zo giga mis.

Verder denk ik dat je het geweldig doet met Naboo hoor! En prachtig hoe Pim reageert. Heel leuk om te lezen.

[RedPassion]

Veel minder snel en prikkelarmer kan bijna niet. Zo in zo'n update bij elkaar lijkt het misschien wat veel, maar ik heb juist een heel vaste routine en een doorgaans rustige dagindeling. Ik heb hier allemaal dieren die daar baat bij hebben en ik ben zelf ook van de rust en regelmaat en liefst zo weinig mogelijk mensen/prikkels om me heen.

Wandelen naar het bos is nu nog geen optie, ik moet dan een heel brede 80 km-weg over. Ze reageert angstig op verkeer. Ik loop er normaal wel vaak heen, maar ik moet met Pim en Saar al regelmatig rennend oversteken om het te kunnen redden zonder daar een half uur te moeten staan. De kans dat ze dan in de ankers gaat of probeert weg te rennen van het verkeer lijkt me groot, dan is met de auto een stuk veiliger. De kortste route naar huis moet ze in dit geval ook helemaal niet leren, dan ligt ze plat op die grote weg. Ze is dubbel gezekerd aangelijnd, zit in de auto ook vast in de gordel en die wordt pas los geklikt als de riem aan mijn heupgordel zit. Ik ben echt heel voorzichtig en zorgvuldig met zulke dingen. Uiteraard loopt ze ook nog lang niet los en gaan we eerst oefenen met naar mij toe komen, maar dat is nog lang niet aan de orde.

We reizen veel met de honden in de auto normaal gesproken, dan vind ik juist zo'n klein stukje behapbaar om dat mee te oefenen en op te bouwen.
Verder loop ik -buiten het bos- steeds precies hetzelfde rondje in de wijk zodat ze exact leert waar we zitten en wat ze kan verwachten. Zelfde tijden, zelfde routines van aanlijnen, vertrekken en hetzelfde rondje maken. Maak je daar maar geen zorgen over.
Overprikkeling/overweldiging is nauwelijks te voorkomen is zo'n vroeg stadium, het is gewoon een gigantische verandering. Maar we zorgen voor zo veel mogelijk opbouw daarin en zo veel mogelijk rust tussendoor. Ik durf wel te stellen dat ik grenzen herken en er niet overheen zal gaan, bij geen enkel dier (of mens). Maar dat het in deze fase soms wat zwaar voor haar is, is volgens mij niet te vermijden.

Hmm... Pim is gek op Naboo, Naboo wordt heel blij als Pim blij wordt... wat vindt Saar van deze ontluikende liefde en dat Pim blijkbaar houdt van stinkerds?

Saar vind het maar zo-zo allemaal. Ze accepteert Naboo, maar moet er wel duidelijk even aan wennen dat ze nu de aandacht van Pim en mij moet delen met Naboo. Ze heeft echter geluk: Omdat ze weet dat ik niet op drie honden tegelijk kan letten in dit stadium is de kans op jagen (te) groot en ga ik dus apart met haar naar het bos. Heeft ze mij en haar bal even helemaal voor zichzelf.

En zit ze daar nou alweer? Dat is wel heel atypisch voor een zus van Niarla en Amoz!

Ik denk dat ze van de melkboer is, dat kan niet anders! Ik heb haar al te vaak zien zitten, dat maakt het erg verdacht.

[Zamunda]

Oh ik had je updates helemaal gemist, heerlijk om ze te lezen! Het wel contact willen maar dat ook heel spannend vinden is heel herkenbaar. Ook het kijken naar de andere honden (dat je eng was toen je weer thuiskwam, maar dat ze toch ook kwam toen je andere honden je kwamen begroeten ), zo mooi vind ik dat.

Wat is ze trouwens klein (of verkijk ik me nu?) . Ik had dat eerder helemaal niet door, zijn Niarla en Amoz ook zo klein?

Aangelijnd worden vind ze nog eng, maar ik heb hulp van meneer Kelpie die maar wat graag een taak krijgt en precies snapt wat ik van hem nodig heb om Naboo te helpen. Als ik haar wil aanlijnen gaat hij naast haar staan, soms een neusje tegen haar aan, en daar heeft ze duidelijk steun aan. Ik zorg dat hij zo veel mogelijk bij me in de buurt is als ik iets van haar wil, dan gaat het echt heel soepeltjes. En hij ligt gewoon samen in de mand met haar! Hij was met Niarla ook heel gek, maar dit is echt ongekend. Straks wil hij haar houden.

Wauw, wat gaaf dat Pim zo helpt. En ze heeft hem al voor zich gewonnen lees ik .

[Johnny Jones]

Wat een mooie hond!
Erg leuk om de vorderingen te lezen, pluim voor je geduld en inzet!

[RedPassion]

Wat is ze trouwens klein (of verkijk ik me nu?) . Ik had dat eerder helemaal niet door, zijn Niarla en Amoz ook zo klein?

Ze is ongeveer zo groot als Pim, formaatje Kelpie dus. Niarla en Amoz zijn ook ongeveer zo groot, wel is Naboo iets ranker gebouwd.

Hier gaat het nog steeds vooruit, al moest ik gisteren iets naars doen. Ik was met de honden naar het bos geweest. De auto in was weer spannend maar ze sprong er zelf rustig uit en tijdens te wandeling was ze ook best ontspannen met aandacht voor de omgeving. Maar toen kwamen we weer bij de poort... Het is zo'n poort die je open moet houden omdat die anders meteen weer dichtvalt, dus eigenlijk moet je er met zijn allen (mens en honden) redelijk tegelijk door. Ze ging vol in de ankers, al een paar meter voor de poort. Na een paar minuten lokken stonden we voor de poort. So far, so good. Toen kwam er van achter een boze vrouw met hond aan. Dat ze er langs wou, en wel nu. Pim is niet vriendelijk wanneer hij is aangelijnd, mevrouw leek niet van plan uit te wijken dus ik moest wel weer een paar meter terug met de honden. En toen liet dat mens de poort keihard dichtvallen waardoor Naboo helemaal niet meer in die richting wilde. Weer een tijd geprobeerd, maar ze blokkeerde echt. Helaas kwam er na een minuut of 10 iemand met een hond aan die echt niet samen gaat met Pim. Ik moest er voor ieders veiligheid wel uit en heb haar dus maar aan haar tuig opgetild door de poort heen. Ik vond het zo zielig.
Ik was echt bang dat het vertrouwen weg was, maar eenmaal thuis herstelde ze eigenlijk vrij snel en was het weer okee. Wel gaan we het nu anders doen, Tonnie vertelde dat je op het fietspad bij een andere ingang ook mag parkeren. Daar rijd ik dus voortaan wel naartoe, dan oefenen we daar in alle rust met de poort want daar komt geen kip.

Verder gaat het goed. Ze is in huis op haar gemak en scharrelt lekker rond. Ze heeft interesse in wat ik doe en neemt zo af en toe het initiatief om gekriebeld te worden en dan krijg ik ook kusjes. Wanneer Tonnie thuis is kiest ze strategisch waar ze loopt/zit, maar als hij thuiskomt en begroet wordt door de andere honden staat ze er toch wel nieuwsgierig op zo'n 1,5 meter achter. Ook durft ze wel op het kleed voor de bank te liggen als hij daar zit.

Ze is heel slim en kent alle vaste gewoontes al een beetje. De auto is het enige 'dagelijkse' ding dat nog eng is, dat oefen ik nu door er gewoon samen heen te lopen, even de deur te openen en te sluiten en weer weg te gaan (iets lekkers neemt ze bij spanning nog niet aan, maar ik bied het wel aan). Het dichtslaan van de deur lijkt namelijk het grootste euvel, het rijden zelf gaat best goed.

Al met al sta ik weer verbaasd over de flexibiliteit van zo'n dier, ongelooflijk wat er in een kleine week al allemaal anders is. Ik ben vooral blij dat ze tussen spannende dingen door echt lekker kan rusten, dat thuis daar wel veilig genoeg voor voelt. Dan blijft er ruimte om verder te leren en te ontwikkelen. Dapper hondje.

Hier nog het filmpje van de eerste dag hier, ze stapt hier net uit de bench:

[Sterre]

Wat een ontroerend filmpje.

[DeDiana]

Agossie, dat filmpje... Ze kijkt echt haar ogen uit, waar ben ik nu weer beland?

Tja, en soms moet je inderdaad iets doen vanwege omstandigheden wat je liever niet zou doen, maar ook daarin heeft ze zich gelukkig dus veerkrachtig getoond. Er staan natuurlijk heel veel positieve momenten tegenover die haar dat ene momentje blijkbaar makkelijk kunnen doen vergeten.

Het is inderdaad ongelofelijk als je bedenkt dat ze een week geleden nog nooit een huis had gezien, geen halsband, tuig of riem kende, nog nooit in de auto had gezeten, laat staan dat ze iets wist van het bestaan van stofzuigers, elektrische apparaten, ramen (!), banken en ga zo maar door. Wat dat betreft zijn honden wel wonderlijk flexibele wezens met een bijzonder aanpassingsvermogen.

[ramboschat]

agosh wat een mooi filmpje! en wat knap allemaal. leuk om te zien =)

[Sannievdmollie]

Aaaw Dat filmpje, ze loopt zo voorzichtig! Maar wat is ze dapper zeg!

Ik ga ook mee lezen! Ik was erbij toen ze hier in Roermond aankwam en ben benieuwd naar jullie avonturen. Goed om te weten dat ze het zo goed doet!

[Zamunda]

Leuk om je update te lezen.

Al met al sta ik weer verbaasd over de flexibiliteit van zo'n dier, ongelooflijk wat er in een kleine week al allemaal anders is. Ik ben vooral blij dat ze tussen spannende dingen door echt lekker kan rusten, dat thuis daar wel veilig genoeg voor voelt. Dan blijft er ruimte om verder te leren en te ontwikkelen.

Heel fijn! Dat vind ik bij Willem ook zo fijn.

[RedPassion]

Hier mag ik tussen zitten:



Het gaat allemaal zo goed! Kleine, ogenschijnlijk simpele dingetjes lopen heel soepel sinds een paar dagen. Ze vindt het spannend om door de gang naar buiten/binnen te lopen. De deur dichtdoen en als tussenstop even in de gang wachten was tot een paar dagen geleden geen optie. Nu is het al een paar keer gelukt. Ze vindt het spannend en is blij als dan de volgende deur open gaat, maar het is te doen voor haar.
De auto blijft spannend, maar sinds dinsdag doe ik haar samen met Pim in de kofferbak, ipv alleen op de achterbank. Ik durfde dat nog niet omdat Pim in kleine ruimtes kan snauwen naar honden die nog niet helemaal vertrouwd zijn, maar het klikt zo goed dat ik het toch een kans wilde geven. Dan vindt ze het nog steeds eng, maar het bibberen en kwijlen is wel over. Ze durft ook naast de auto te staan en gaat niet 3 meter van te voren al in de ankers als we er op af lopen. En vandaag ging ze zonder problemen door de (andere) poort in het bos!

De bank heeft ze sinds vanmorgen dus ook ontdekt. Ze is heel aanhankelijk naar mij, is eigenlijk steeds waar ik ben. Ik kan haar ook aaien/aanraken, op uitnodiging van mezelf (dan wel eerst een spelbuiging en onzeker gekwispel ) maar ze komt zelf ook vaak. Eergisteren sliep ik op de bank om wat ratten in de gaten te houden, toen werd ik vroeg op de ochtend ineens vrolijk kwispelend wakker gelikt.
De routine van aanlijnen kent ze nu ook goed, ze komt ook meestal naar me toe als ik de riemen pak. Morgen wil ik proberen de halsband af te halen en te kijken hoe het gaat om die weer om te doen als we gaan wandelen. De honden hebben hier in principe niks om in huis, maar om haar makkelijke te kunnen aanlijnen draagt ze nu nog haar tuig en halsband permanent.

Voor Tonnie en voor vreemde mensen is ze nog wel behoorlijk angstig. Heel soms komt ze dichtbij Tonnie, zeker als de andere honden ook komen, maar meestal ontwijkt ze hem en wordt hij argwanend aangekeken vanaf veilige afstand.
Ze is slim, als de bel gaat weet ze al dat er iemand komt en gaat ze naar de keuken. Daar staat een mand in de hoek waar ze veilig ligt, ik wil daar ook geen mensen hebben. Zo kan ze op veilige afstand wel wennen aan vreemden maar hoeft ze er voorlopig niks mee te maken te hebben.

Nu ze zich wat vrijer voelt is wel duidelijk dat ook zij over een flinke portie jachtinstinct beschikt. Als er ratjes loslopen op de bank geef ik haar iets te kauwen ter afleiding, anders vertrouw ik het niet. Ze staat er iets te enthousiast naar te kijken.
Hier lopen veel katten en wilde konijntjes in de buurt, zeker 's avonds laat. Ze piept, jankt en trekt als een malle aan de lijn als er eentje oversteekt en is dan nauwelijks af te leiden. Ik heb daar met Niarla op een gegeven moment wel mee geoefend, dat komt met haar ook nog wel. Eerst zijn er nog andere dingen om aan te werken, maar er zijn al heel wat stappen gezet.