Niet zomaar puppy's voor 65-plusser

[bouvierpoedel]

Ik kan me er wel een beetje in vinden, maar ik denk bovendien dat het een overtrokken artikel is. Ze zullen het vast vragen hoor, of er over nagedacht is, maar ze vragen toch ook naar andere dingen waar je van te voren over nagedacht moet hebben voor je een dier aanschaft? Geloof niet dat het zo zwart/wit is als hier gesteld wordt, leer mij de media kennen

Klopt, ik had eerder al een link geplaatst. https://www.dierenbescherming.nl/wat-wi ... ten-of-pup

Geen leeftijdsgrens voor adoptie kitten of pup
30 oktober 2015

In diverse media wordt bericht dat Dierenopvangcentrum de Doornakker in Eindhoven een leeftijdsgrens hanteert voor de adoptie van kittens en pups door 65-plussers. Dit is onjuist.

In het interview dat werd gevoerd met een woordvoerder van het Dierenopvangcentrum is nadrukkelijk gezegd dat er géén leeftijdsgrens is, niet aan de boven- en niet de onderkant. Wel wordt er in het belang van het dier altijd gekeken naar de levenssituatie van mensen die willen adopteren.

Niet verstandig
Een kind dat bijvoorbeeld heeft gespaard voor een kitten, moet bij de adoptie van een dier uit het asiel vanzelfsprekend altijd eerst toestemming krijgen van de ouders. Voor oudere adoptanten geldt dat zij tijdens een voorgesprek met een medewerker van het opvangcentrum de vraag krijgen om na te denken over waar hun dier terechtkan als ze er op een dag zelf niet meer voor kunnen zorgen. Is er niemand die garant wil staan? Dan is de adoptie van een heel jong dier niet verstandig.

Ik zie wel een groot verschil met het stuk uit ED. Namelijk dat er geen harde grens is en er per persoon wordt gekeken. De ene persoon is oud met 70 de andere al eerder of pas later.
Het gaat hier ook om jonge dieren, waarbij er voor puppy's in ieder geval, meestal veel mensen zijn en dan wordt de beste kandidaat gekozen. Dat dat niet altijd (soms misschien wel; geen harde grens...) iemand is die als ouder wordt geschat, bijvoorbeeld, 75 of 80, of 65 indien er veel gezondheidsproblemen zijn, dat is niet heel vreemd.
Toch blijft die achterban garantie wel een valse zekerheid en zal het in sommigen gevallen, als het zover is, niets voorstellen.[/quote
Niet verstandig maar ze krijgen het jonge dier wel mee.?

[Wolfsblut]

Nou, het is maar te hopen dat ze in dat asiel beschikken over een hele goeie glazen bol. Ik ben alvast geen held in het voorspellen van de toekomst, niet eens over een paar weken en al helemaal niet over 10 of 20 jaar. Maar ik zal maar vast snel een puppy en een paar kittens aanschaffen want over een paar jaar mag ik niet meer. Of ik fok ze gewoon zelf natuurlijk

Een glazen bol zullen ze wel niet hebben. Gelukkig zijn ze wel allemaal hoog opgeleid in die asiels, veelal met een medische en psychologische achtergrond. Fijn dat ze dat zo goed kunnen beoordelen.

[renee-uk]

Ik kan me er wel een beetje in vinden, maar ik denk bovendien dat het een overtrokken artikel is. Ze zullen het vast vragen hoor, of er over nagedacht is, maar ze vragen toch ook naar andere dingen waar je van te voren over nagedacht moet hebben voor je een dier aanschaft? Geloof niet dat het zo zwart/wit is als hier gesteld wordt, leer mij de media kennen

Klopt, ik had eerder al een link geplaatst. https://www.dierenbescherming.nl/wat-wi ... ten-of-pup

Geen leeftijdsgrens voor adoptie kitten of pup
30 oktober 2015

In diverse media wordt bericht dat Dierenopvangcentrum de Doornakker in Eindhoven een leeftijdsgrens hanteert voor de adoptie van kittens en pups door 65-plussers. Dit is onjuist.

In het interview dat werd gevoerd met een woordvoerder van het Dierenopvangcentrum is nadrukkelijk gezegd dat er géén leeftijdsgrens is, niet aan de boven- en niet de onderkant. Wel wordt er in het belang van het dier altijd gekeken naar de levenssituatie van mensen die willen adopteren.

Niet verstandig
Een kind dat bijvoorbeeld heeft gespaard voor een kitten, moet bij de adoptie van een dier uit het asiel vanzelfsprekend altijd eerst toestemming krijgen van de ouders. Voor oudere adoptanten geldt dat zij tijdens een voorgesprek met een medewerker van het opvangcentrum de vraag krijgen om na te denken over waar hun dier terechtkan als ze er op een dag zelf niet meer voor kunnen zorgen. Is er niemand die garant wil staan? Dan is de adoptie van een heel jong dier niet verstandig.

Ik zie wel een groot verschil met het stuk uit ED. Namelijk dat er geen harde grens is en er per persoon wordt gekeken. De ene persoon is oud met 70 de andere al eerder of pas later.
Het gaat hier ook om jonge dieren, waarbij er voor puppy's in ieder geval, meestal veel mensen zijn en dan wordt de beste kandidaat gekozen. Dat dat niet altijd (soms misschien wel; geen harde grens...) iemand is die, bijvoorbeeld, 75 of 80 of 65 is, indien er veel gezondheidsproblemen zijn, dat is niet heel vreemd. Afhankelijk van de persoon dus.
Toch blijft die achterban garantie wel een valse zekerheid en zal het in sommigen gevallen, als het zover is, niets voorstellen.

lijkt mij, met de hoeveelheid dieren die door jongeren ter herplaatsing worden aangeboden, dat die eis van een achterban beter gewoon altijd gesteld kan worden en niet met nadruk slechts bij oudere mensen.

edit: en bovendien staat in dit stuk, in andere bewoordingen, gewoon hetzelfde als in het eerste stuk.
de toon is anders, de inhoud blijft hetzelfde en of je stront nou in een plastic zakje doet of in een cadeaupapiertje, het blijft gewoon stront.

[Rami]

De baas in kwestie moet zelf zorgen dat zijn/haar dier verzorgd wordt na zijn of haar dood. Als het asiel zo'n hond of kat terug zou nemen is er niks aan de hand, toch?

Ik vind het zulk doelloos gezwatel.
De hond blijft eigendom van het asiel en het asiel heeft allerlei vragen want de verantwoordelijkheid weegt heul zwaar maar als het puntje bij het paaltje komt moet wijlen de verzorger van de hond wel zelf even regelen dat hij ergens onder gebracht wordt.
Want we kunnen natuurlijk niet aan een asiel vragen dat ze zich bezig gaan houden met het opvangen van honden die geen huis meer hebben.

Ik blijf ver weg van zulke imbeciliteiten.
Alleen al het idee dat zo'n asiel zich er bij neer legt dat het geen prettige plek is voor honden en katten. Zelfdiskwalificatie.

Precies! Als men zich zo opstelt, zorg ik wel dat ik aan een leuke herplaats-hond kom buiten een asiel om.

[ranetje]

Als 65 plusser kun je natuurlijk zelf ook wel eens nadenken.
Ja, een Pekineespupje gaat best maar of je op die leeftijd nog aan een high-energy jachthondpup moet beginnen?
Of je neemt wel het ras van je keuze maar dan een al wat meer bedaagde herplaatser.
Dat je alleen een kat mag met back-up vind ik te zot voor woorden. Dat asiel ging ik dus mooi voorbij; zat asielen die wèl blij zijn met een fijn huisje voor hun snorrebaarden.

Hoezo?
Ik sta elke week op het veld, ben dagelijks met mijn hond aan het oefenen.......
Ga mee op jacht met mijn hond en loop dan kilometers door de bieten.
En ik ben echt 65 +

Vooral nabestaanden van 65 plussers zetten de huisdieren van de overledene op straat?
Vooral 65 plussers gaan kennelijk onverantwoordelijk om met huisdieren?
En jongere mensen gaan niet dood, of scheiden, of te veel werken dus geen tijd enz.
God wat een argument ......