Oude hond overpeinzingen.

[bram en thijs]

Maar het lijkt me vreselijk om je te realiseren dat je maatje de laatste weken/maanden van z'n leven een irritatie factor is geworden.

Oh, in hun jonge jaren zijn ze beslist wel eens een irritatiefacor geweest hoor. Poeh. Als je tent de hele net gepoetst had en ze kwamen met de halve tuin in hun vacht binnen sloffen. Of als je op doorreis was in Zweden en Thijs vond het nodig om een baantje te trekken en hij kletsnat weer de auto in moest. Of als alle bloembollen uit werden gegraven. Of als je een schone broek aan had en je werd als servet gebruikt tegen een pensbek.
Of
Of
Of
Maar op hun oude dag hebben ze me nooit geïrriteerd. Ze zijn dan nog weerlozer en ik hou er niet van om me uit leven op een weerloos dier of mens. Er is hooguit verdriet omdat dat wat onvermijdelijk is met veel te rasse schreden nadert.

[ranetje]

Maar het lijkt me vreselijk om je te realiseren dat je maatje de laatste weken/maanden van z'n leven een irritatie factor is geworden.

Een irritatiefactor? Ik vroeg me altijd af wat voor mensen het waren die oude honden dumpen zodra ze iets gaan mankeren, maar ik begin het ineens te 'begrijpen'.

Ja dat begrijp ik ook niet. Mijn honden zijn nooit een irritatiefactor maar eerder een zorgfactor. Max is vrij probleemloos bijna 17 geworden en ineens was het op. Hij was goed een week ziek en de maagecho die gemaakt zou worden is de rose spuit geworden. Een eeuwige vreetbuil die op die leeftijd niets meer kan eten en binnenhouden en gewoon heel ziek is voor mij einde verhaal. Dat is zorg en geen irritatie.

Irritatie is een woord.
Soms moet je zoeken naar het "goede" woord.
En dan nog is het maar de vraag of dat dan wel goed over komt omdat de intonatie ontbreekt en iedereen een eigen emotionele invulling geeft.

Er kan een hoop ophef worden gemaakt over een woord, maar je kunt er ook je eigen woord tegenover zetten.
En dan hopen dat dat wel goed overkomt.

Het heeft mij geen moment geïrriteerd dat Peter dat woord gebruikte.

[ranetje]

Het heeft mij geen moment geïrriteerd dat Peter dat woord gebruikte.

Mij ook niet hoor. Ik geloof ook niet dat mensen nooit eens geïrriteerd zijn als de oude dibbes wéér een plakkaat dunne driet op het Perzisch tapijt heeft gedrapeerd. Niet eens omdat je het die hond kwalijk neemt maar omdat je weer een vies karweitje mag klaren.
Zo pist Topsi iedere nacht in de huiskamer. Gewoon, uit vervelenderigheid want op zich is ze prima zindelijk. Goed, heb ik tegels dus weinig aan de hand. Maar toch kan ik er best wel eens nippig om worden. En ze is niet eens stokoud, haha!

[bouvierpoedel]

Maar het lijkt me vreselijk om je te realiseren dat je maatje de laatste weken/maanden van z'n leven een irritatie factor is geworden.

Oh, in hun jonge jaren zijn ze beslist wel eens een irritatiefacor geweest hoor. Poeh. Als je tent de hele net gepoetst had en ze kwamen met de halve tuin in hun vacht binnen sloffen. Of als je op doorreis was in Zweden en Thijs vond het nodig om een baantje te trekken en hij kletsnat weer de auto in moest. Of als alle bloembollen uit werden gegraven. Of als je een schone broek aan had en je werd als servet gebruikt tegen een pensbek.
Of
Of
Of
Maar op hun oude dag hebben ze me nooit geïrriteerd. Ze zijn dan nog weerlozer en ik hou er niet van om me uit leven op een weerloos dier of mens. Er is hooguit verdriet omdat dat wat onvermijdelijk is met veel te rasse schreden nadert.

Dus je hebt jezelf wel lekker uitgeleefd op ze toen ze jong waren.

[gonnie]

Als ze overal zo bang voor is dat ze gaat gillen, is het misschien tijd om haar te laten gaan? Denk dat het voor de hond zelf ook niet echt leuk meer is zo

Ik denk dat Gerard dat niet wil

Precies, maar ik ben hem er wel op aan het voorbereiden.


Gelukkig vindt ze het buiten nog wel leuk, als het niet te heet is. En ligt er ook aan naar welk bos ik ga, het Hitlandbos vindt ze fijner want daar is meer ruimte, in het Schollebos schrikt ze vaker want daar raakt ze weleens overhangende struiken.

En gillen doet ze alleen maar als we door deuropeningen moeten of als je haar bij het buiten lopen ineens aanraakt. Binnen slaakt ze een klein gilletje als b.v. het keukenkastje dicht gaat en dan rent ze snel uit de keuken.
Ze was altijd wel gevoelig voor bepaalde geluidjes en sinds ze staar heeft is dat erger geworden.
En als ik een bordje op tafel zet en het komt tegen een kopje aan dan schrikt ze eerst en dan springt ze op maar gaat gelijk weer liggen. Maar dan gilt ze niet.

Het meeste gegil is als we naar buiten gaan of weer naar binnen en een van de riemen dan voor haar ogen hangt.

Maar toen ik het er met de dierenarts over had om haar in te laten slapen vonden ze dat nog te vroeg, ze denken dat ze er wel aan gaat wennen.

Maar ik ga haar zeker geen operaties meer aandoen, als er iets gebeurt dan zet ik er wel een punt achter.

[Caro.]

Het heeft mij geen moment geïrriteerd dat Peter dat woord gebruikte.

Mij ook niet hoor. Ik geloof ook niet dat mensen nooit eens geïrriteerd zijn als de oude dibbes wéér een plakkaat dunne driet op het Perzisch tapijt heeft gedrapeerd. Niet eens omdat je het die hond kwalijk neemt maar omdat je weer een vies karweitje mag klaren.
Zo pist Topsi iedere nacht in de huiskamer. Gewoon, uit vervelenderigheid want op zich is ze prima zindelijk. Goed, heb ik tegels dus weinig aan de hand. Maar toch kan ik er best wel eens nippig om worden. En ze is niet eens stokoud, haha!

O, ik heb me vaak zat aan Kaya geïrriteerd, dat plakkerige altijd, daar kreeg ik weleens de mikmak van, maar
juist toen ze echt oud werd, was er geen irritatie, maar meer vertedering. Ik werd ook nooit meer boos op haar, ik kon
echt geen boos woord meer eruit krijgen als ik dat grijze smoeltje zag. Ze werd ook steeds milder, zachter en ja ook
nóg aanhankelijker, maar toen vond ik het niet erg meer.

Ik kan me wel voorstellen dat als je huis onder gepist en gescheten wordt, dat je dan weleens geïrriteerd raakt.
Ik had een kat die de boel onder piste (niet van ouderdom, maar weet ik veel waarom), ik vond die kat echt niet leuk
meer hoor. Zoals iemand hier al zei: ik hield wel van hem, maar ik vond hem niet leuk meer.

[Lunatic]

Als ze overal zo bang voor is dat ze gaat gillen, is het misschien tijd om haar te laten gaan? Denk dat het voor de hond zelf ook niet echt leuk meer is zo

Ik denk dat Gerard dat niet wil

Precies, maar ik ben hem er wel op aan het voorbereiden.


Gelukkig vindt ze het buiten nog wel leuk, als het niet te heet is. En ligt er ook aan naar welk bos ik ga, het Hitlandbos vindt ze fijner want daar is meer ruimte, in het Schollebos schrikt ze vaker want daar raakt ze weleens overhangende struiken.

En gillen doet ze alleen maar als we door deuropeningen moeten of als je haar bij het buiten lopen ineens aanraakt. Binnen slaakt ze een klein gilletje als b.v. het keukenkastje dicht gaat en dan rent ze snel uit de keuken.
Ze was altijd wel gevoelig voor bepaalde geluidjes en sinds ze staar heeft is dat erger geworden.
En als ik een bordje op tafel zet en het komt tegen een kopje aan dan schrikt ze eerst en dan springt ze op maar gaat gelijk weer liggen. Maar dan gilt ze niet.

Het meeste gegil is als we naar buiten gaan of weer naar binnen en een van de riemen dan voor haar ogen hangt.

Maar toen ik het er met de dierenarts over had om haar in te laten slapen vonden ze dat nog te vroeg, ze denken dat ze er wel aan gaat wennen.

Maar ik ga haar zeker geen operaties meer aandoen, als er iets gebeurt dan zet ik er wel een punt achter.

Maar die keus is aan jou en niet aan de DA, die ziet haar niet in het dagelijks leven!
En als ze er aan zou wennen dan zou dat allang gebeurt zijn, het klinkt toch alsof ze bijna alles eng vind en dat vind ik persoonlijk heel zielig

[Caro.]

Ik had een kat die de boel onder piste (niet van ouderdom, maar weet ik veel waarom), ik vond die kat echt niet leuk
meer hoor. Zoals iemand hier al zei: ik hield wel van hem, maar ik vond hem niet leuk meer.

Ja, daar heb ik dus geen zin in. Plus dat een pissende kat het niet naar zijn zin heeft (medische oorzaken daargelaten natuurlijk).
Ik heb ook zo'n kat gehad. Die trok de aanwezigheid van mijn andere katten niet en zeek alles onder. Toen ie in de wieg van de baby had gepist was het klaar en heb ik hem herplaatst naar een gezin die verder geen katten hadden en helemaal waus van hem waren (hij was een kampioens Perzische kat van een toen heel bijzondere kleur) en heb ik hem gratis weggeven met het consigne er nooit een andere kat bij te zetten. Hij is daar oud geworden en heeft nooit meer gepist.
Zal wel heel hardvochtig van mij zijn maar ik ga écht niet nog twaalf jaar met een overal zeikende kat in huis zitten. En die was nog heel jong dus, een ouwetje vergeef je dat nog.

Het was half om half bij hem: een deel medische oorzaak en een deel gedrag. Het was een herplaatser, laat gecastreerd (voor de fok gebruikt) en hij ging steeds meer plassen.
Uiteindelijk vonden we wat oorzaken en werd het minder, maar het is nooit weggeweest. Het was een binnenkat en ik
denk ook dat daar deels het probleem zat, al wilde hij helemaal niet naar buiten hoor.
Ik heb meerdere keren geroepen dat ik hem wilde herplaatsen, maar kreeg het niet over mijn hart en Pieter was echt
gek op het beestje. Het was een hele aanhankelijk kat, klimde altijd in je enzo (Oosterse korthaar).

Maar goed, we hebben nu nog 1 kat - zo zindelijk als wat godzijdank - en van mij hoeft het daarna niet meer. Ik wil
niet de kans lopen weer een zeikerd te krijgen, ik vind het zo vreselijk smerig
Ik vrees echter dat ik het ga verliezen en dat er toch weer een kat komt, maar dan absoluut onder de voorwaarde dat als hij de boel onder zeikt, hij echt weggaat.

[ranetje]

Maar toen ik het er met de dierenarts over had om haar in te laten slapen vonden ze dat nog te vroeg, ze denken dat ze er wel aan gaat wennen.

Maar ik ga haar zeker geen operaties meer aandoen, als er iets gebeurt dan zet ik er wel een punt achter.

Maar die keus is aan jou en niet aan de DA, die ziet haar niet in het dagelijks leven!
En als ze er aan zou wennen dan zou dat allang gebeurt zijn, het klinkt toch alsof ze bijna alles eng vind en dat vind ik persoonlijk heel zielig

Juist!

[bouvierpoedel]

Mensen denken dat een hond die niet ziet en niet hoort enorm zielig is. Ze vergeten alleen dat een hond dankzij z'n neus en snorharen nog enorm veel van de wereld kunnen ervaren en ervan kunnen genieten. Veel meer dan mensen met geur, tast en smaakzin. Een hond die niet of slecht kan ruiken, die is veel zieliger

Ook al gebruikt een hond zijn neus net zoals wij wil nog niet zeggen dat ogen niet gewenst zijn , honden doen meer op het oog dan neus hoor .Een hond zonder zicht is zieliger dan zonder reuk.
Hond die doof en blind is die gaat hemelen bij mij.

[malinois]

Maar pies van een volwassen hond stinkt toch harder dan van een pup. Nikkie van mij lekt na haar loopsheid, die moet ik echt minstens drie keer laten plassen buiten anders lekt ze druppelsgewijs binnen door en dat gaat toch echt stinken in huis. Op het zeil is het niet erg maar ze loopt ook over mijn kleed en ze ligt in bed. Als ze een hele plas binnen neer legt zie je dat tenminste nog maar dat druppelen niet. Tenminste niet op het kleed.

En ik vind het wel erg. Mijn neus werkt schijnbaar beter dan de gemiddelde mens want vroeg het gisteren aan iemand die bij me binnen kwam en die rook geen hondenpies, maar ik wel.

En dat Tama staar heeft en dement aan het worden is vind ik ook lastig, ze is al haar hele leven een dramaqueen geweest en dat is nu tig keer erger, schrik me af en toe het heen en weer van haar gegil.

Tama slaapt alleen nog maar ( buiten de wandelingen) en schrikt overal van, een keukenkastjes wat dicht valt, een lepeltje tegen een kopje aan,een bordje op tafel zetten, als de achterdeur die openstaat een beetje beweegt, ik vind het rot voor haar maar ook voor mezelf.

Als ze overal zo bang voor is dat ze gaat gillen, is het misschien tijd om haar te laten gaan? Denk dat het voor de hond zelf ook niet echt leuk meer is zo

Dan was t hier ook klaar hoor... hun eigen huis moet veiligheid zijn. Bang zijn in hun eigen huis wil ik dus zeker niet...

[bouvierpoedel]

Ik had een kat die de boel onder piste (niet van ouderdom, maar weet ik veel waarom), ik vond die kat echt niet leuk
meer hoor. Zoals iemand hier al zei: ik hield wel van hem, maar ik vond hem niet leuk meer.

Ja, daar heb ik dus geen zin in. Plus dat een pissende kat het niet naar zijn zin heeft (medische oorzaken daargelaten natuurlijk).
Ik heb ook zo'n kat gehad. Die trok de aanwezigheid van mijn andere katten niet en zeek alles onder. Toen ie in de wieg van de baby had gepist was het klaar en heb ik hem herplaatst naar een gezin die verder geen katten hadden en helemaal waus van hem waren (hij was een kampioens Perzische kat van een toen heel bijzondere kleur) en heb ik hem gratis weggeven met het consigne er nooit een andere kat bij te zetten. Hij is daar oud geworden en heeft nooit meer gepist.
Zal wel heel hardvochtig van mij zijn maar ik ga écht niet nog twaalf jaar met een overal zeikende kat in huis zitten. En die was nog heel jong dus, een ouwetje vergeef je dat nog.

Is ook wel een perzenkwaaltje hoor dat gezeik.

[bouvierpoedel]

Hond die doof en blind is die gaat hemelen bij mij.

Hier ook hoor. Niks "hij kan dit of dat nog". Een hondenleven moet gewoon geleefd kunnen worden zonder onomkeerbare angst, pijn of zwaar decorumverlies.
Zo wil ik het voor mezelf en zo gaat het voor mijn honden ook gebeuren.

Je kunt bij de KNGF een blindegeleide hond aanvragen en een doventolk voor doof/blinden .

[DebbieZ]

Dwergpoedel Japie is nu 15 jaar, we hebben hem nu vijf jaar en hebben hem alleen blind gekend. We hebben best wel wat met hem gedokterd, vanwege jeukproblemen, maar het lijkt wel alsof hij eerder jonger en gezonder wordt dan ouder. Hij doet het geweldig. Eerder heb ik bij moeizame jeukperiodes het al wel over euthanasie gehad.

Maar het is wel een handenbindertje, alleen vindt hij dat geen enkel probleem...

[Antonetta]

Hond die doof en blind is die gaat hemelen bij mij.

Hier ook hoor. Niks "hij kan dit of dat nog". Een hondenleven moet gewoon geleefd kunnen worden zonder onomkeerbare angst, pijn of zwaar decorumverlies.
Zo wil ik het voor mezelf en zo gaat het voor mijn honden ook gebeuren.

Een hond gebruikt veel meer zintuigen dan wij, dat merk je duidelijk als je een doof/blinde hond hebt. Ik weet dat ik voor mijn oude maar in het begin nog gezonde cairn terriër de juiste keuze heb gemaakt. Dit had ook met zijn karakter te maken, als hij onzeker en angstig was geweest was mijn keuze denk ik anders geweest. Het doof/blind worden is geleidelijk gegaan dus de hond en wij zijn er in meegegroeid en waarschijnlijk heeft hij sonar ontwikkeld want hij redde zich prima. Het laatste is natuurlijk onzin maar hij voelde duidelijk de trillingen van de houten vloer en reageerde hier op zo ook op luchtverplaatsing.
Maar zo heeft iedereen zijn grenzen.

[Peter27]

Peter was jij degene die op een ander hondenforum een ban kreeg?
Of ben jij iemand anders? (Gewoon nieuwsgierigheid )

Meen je dit nou serieus? Hoezo stemmingsmakerij??? Ter info. Dit is het enige hondenforum waar ik op zit.


Verzonden vanaf mijn iPad met Tapatalk

[Hakuna Matata]

Peter was jij degene die op een ander hondenforum een ban kreeg?
Of ben jij iemand anders? (Gewoon nieuwsgierigheid )

Meen je dit nou serieus? Hoezo stemmingsmakerij??? Ter info. Dit is het enige hondenforum waar ik op zit.
Oke,laat dan maar

Verzonden vanaf mijn iPad met Tapatalk

[Jackira]

Voor mij is het enige criterium of de hond geen pijn heeft en nog gelukkig is. En of ze in huis plassen, nou dat doen 2 van de 3 nu dus hier, zijn 12,5 jaar oud. Ik ruim het op. Het laminaat wordt er niet beter van maar dat vervangen we wel wanneer ze er ooit niet meer zijn.

Die honden hebben ons heel veel plezier gegeven al die jaren en vertrouwen er op dat ze erbij horen. Dan ga ik ze niet in laten slapen om een paar minder leuke dingetjes. Dat hoort er ook bij. Maar zodra ik merk dat ze pijn hebben of er iets is waar ze veel last van hebben wat ik niet voor ze op kan lossen, dan houdt het op helaas. Zo lang zijn ze niet meer oud en aanwezig. Het is een aflopende zaak dus dat houden we nog wel vol zolang het moet. En niet bepaald met tegenzin. Ik geniet van de aandoenlijke dingen van m'n ouwetjes en van de dingen waar ik ze nog een plezier mee kan doen.

[Izzie_Anneke]

Niet iedere hond wordt dus op dezelfde manier oud. Met mijn Luna heb ik ongelooflijk veel geluk gehad. Die is heel vrolijk wat langzamer geworden en op een dag liep ze niet meer. Het ging niet. Ze was 15, best oud voor een Lab/Husky. Dierenarts erbij, beestje was op en klaar. Dikke tranen maar het was goed zo. Geen kans gehad voor irritaties of wanhoop en vrede ermee omdat het haar tijd was.

Buiten dat iedereen zelf het beste weet waar zijn of haar grens ligt, en die van zijn of haar hond, lees ik hier ook voldoende verhalen van honden die doodgaan zonder lijdensweg of zonder jarenlang te leven met 'gebreken'. Je weet gewoon niet hoe het gaat lopen. Luna is heel gelukkig bij mij aan haar einde gekomen maar weet ik veel wat ik doe als Izzie jarenlang zou dementeren en incontinent zou zijn. Ik heb geen flauw idee of ik het dan nog lollig zou vinden allemaal. En dus wachten we maar gewoon af en ga ik ervan uit dat ik ook van haar oude dag ga genieten. Want het heeft ook zoveel leuks, dat bejaarde van honden

[Mit]

Ik heb een jonge hond gehad die standaard onzindelijk was. Ja, af en toe kon ik wel janken. Maar ik had graag gewild dat ze 15 was geworden. Ik heb 2 honden moeten laten inslapen met 7 jaar en hoop echt van harte dat de Chihuahua's stokoud worden.
Ze hebben wel goede genen want de bejaarde hondjes van de fokker gingen maar niet dood

[Cindy52]

Wij passen 2 weken op de 15 jaar oude lab van vrienden van ons. Enigszins stram, doof en zicht begint minder te worden, maar verder gezond oud besje. Wandelen gaat niet best meer maar een beetje scharrelen lukt nog prima.

Maar toch..... Het klinkt misschien hard en egoïstisch maar ik hoop deze fase over te slaan met mijn eigen hond. Het hele huis stinkt zuur, ze verhaard per kilo, pist in huis en vlak na het uitlaten poept ze standaard in de tuin.

Nu is het de hond van een ander en beloofd is beloofd. Dus we dealen ermee en ze is overdag zoveel mogelijk buiten. Maar het lijkt me vreselijk om je te realiseren dat je maatje de laatste weken/maanden van z'n leven een irritatie factor is geworden.

Hoe zien jullie dit?


Verzonden vanaf mijn iPad met Tapatalk

Mijn oudje is nooit een irritatie factor geweest en ik vind het knap egoistisch en hard, arm beest kan volgende keer beter elders gaan logeren waar ze wel welkom is !

[Peter27]

Wij passen 2 weken op de 15 jaar oude lab van vrienden van ons. Enigszins stram, doof en zicht begint minder te worden, maar verder gezond oud besje. Wandelen gaat niet best meer maar een beetje scharrelen lukt nog prima.

Maar toch..... Het klinkt misschien hard en egoïstisch maar ik hoop deze fase over te slaan met mijn eigen hond. Het hele huis stinkt zuur, ze verhaard per kilo, pist in huis en vlak na het uitlaten poept ze standaard in de tuin.

Nu is het de hond van een ander en beloofd is beloofd. Dus we dealen ermee en ze is overdag zoveel mogelijk buiten. Maar het lijkt me vreselijk om je te realiseren dat je maatje de laatste weken/maanden van z'n leven een irritatie factor is geworden.

Hoe zien jullie dit?


Verzonden vanaf mijn iPad met Tapatalk

Mijn oudje is nooit een irritatie factor geweest en ik vind het knap egoistisch en hard, arm beest kan volgende keer beter elders gaan logeren waar ze wel welkom is !

Haha, gelukkig neem ik jou al helemaal niet serieus..


Verzonden vanaf mijn iPad met Tapatalk

[Lunatic]

[Peter27]

Die is mooi


Verzonden vanaf mijn iPad met Tapatalk

[Sterre]

Wat ontroerend Lunatic.

[Lunatic]

Wat ontroerend Lunatic.

Ja vond ik ook en erg toepasselijk voor in dit topic

[80564M]

Wat ontroerend Lunatic.

Ja vond ik ook en erg toepasselijk voor in dit topic

En dan ook nog zo'n grijs geworden Golden kop.... daar kan toch niemand nee tegen zeggen?

Maar goed. Miep (witte Golden) was vanochtend wel heel erg aan het miepen (hadden we haar maar anders moeten noemen). Maar nu moet ze uit, baasje is spontaan aan het werk, dus ik moet aan de bak. En nu ligt ze in zo'n diepe slaap, dat ik haar ook weer niet wakker wil maken. Het is altijd wat.
Maar voordat dit dingetje een irritatie-factor wordt, moet er nog heel wat water door de Rijn. Dat gaat in mijn leven denk ik niet meer lukken.

[Izzie_Anneke]

Maar nu moet ze uit, baasje is spontaan aan het werk, dus ik moet aan de bak. En nu ligt ze in zo'n diepe slaap, dat ik haar ook weer niet wakker wil maken. Het is altijd wat.
Maar voordat dit dingetje een irritatie-factor wordt, moet er nog heel wat water door de Rijn. Dat gaat in mijn leven denk ik niet meer lukken.

Tof toch, dat genieten van die oudjes? Elke leeftijd heeft wel iets bijzonders. Fijn dat jij in elk geval geniet van jouw grijsje!

[ellen en de birmanen]

oudere honden hebben bij mij altijd een streepje voor. ze kunnen zo wijs uit hun ogen kijken en zijn zo aandoenlijk maar vraag me niet waar op ik dat baseer. ook ik kan mijn niet druk maken als ze onzindelijk zijn, dementie vind ik een ander verhaal. ik geloof niet dat ik daar een hond blij mee maak om die te laten leven.
ellen