Marjoleine schreef:
Ik kan me werkelijk ontzettend boos maken om de volslagen stupiditeit van mensen die oudere mensen ongeschikt vinden.
Oudere mensen zijn gemiddeld genomen vele malen geschikter namelijk. Al was het maar doordat die over het algemeen heel wat minder egoïstisch zijn in hun eisenpakket dankzij domweg ervaring.
Trouwens, hebben alle jongere mensen een achtervang? Ik weet wel zeker van niet.
Ik snap je ergernis want ik heb die ook. Ook erger ik mij in het dwingende wat jonge mensen aan de dag weten te leggen als ze praten over wat een ouder iemand wel of niet zou moeten doen. Een oudere persoon moet ineens een achtervang hebben. Gut gut. En waar is de achtervang bij alle duizend herplaatsers op MP waar toch het overgrote deel van een jonger persoon was die dan toch besluit de hond te dumpen. In mijn omgeving dumpt een pensionada nooit zijn of haar hond. Werkelijk nooit meegemaakt. De vriendinnen van mijn zus dumpen hun hondjes stuk voor stuk al begonnen ze er met alle goede bedoelingen aan. Ik durf haast niet meer mee te denken als er weer eens iemand in mijn omgeving beslist om een hondje te nemen. Denk je aan je werk? Denk je aan het feit dat je niet zomaar meer een weekend weg kan? Denk je eraan dat je zelfs iets moet regelen als je een dagje naar de efteling wil en daarna het pannekoekenhuis? Ja jaaaa. Komt goed. Niet dus. Boomer staat daarna gewoon ter herplaatsing en er was geen achtervang voor Boomer. Echt aan de lopende band.
Ik ken ook oudere mensen die aan honden beginnen. Toevallig hebben 2 gepensioneerde vrienden van ons vorig jaar een Ierse setter genomen. Elke dag gaan ze naar het bos. Elke dag wordt de hond de hele dag door gezelschap gehouden. Hij mag mee, hij gaat mee op vakantie en ik steek mijn hand er voor in het vuur dat de hond nooit meer weg zal gaan.
De ergernis van mij zit hem in het feit dat als een ouder iemand een hondje neemt er meteen eisen als achtervang, uitlaathulp en opvang bij overlijden gesteld worden. Alsof oudere mensen op het punt staan om dood te gaan of invalide te worden met 70 jaar....
En verder gaat het hier om een extreem leuk Yorkmiksje. Geef maar aan mij hoor als het niet meer gaat. Meen het ook nog. Ik heb dit hondje zelf willen hebben, enig en werkelijk extreem leuk diertje.....

Achtervang is nergens voor nodig. Er is ook nog eens een stichting die haar terug zal nemen en opnieuw goed zal plaatsen. Wat wil je nog meer?
Dus ik erger me enorm aan de opmerkingen en de eisen die mensen stellen als een ouder iemand een hondje wil. Er zijn zelfs families waarin oma verboden wordt een hondje te nemen. Stel dat oma komt te overlijden. Dan moeten wij dat hondje nemen. Nee, oma mag geen hondje meer. Mijn oma wilde dolgraag een hondje op haar 70e. Notabene een York. Maar ze mocht niet van haar zoons. Want niemand wilde de York als er iets met oma zou gebeuren. Zoons zelf namen wel honden. Een van de zoons heeft er 2 gedumpt als oud vuil. Hondje liep weg en moest dus weg. Andere hondje was te druk. Dus weg ermee. Ingeslapen notabene onder de valse beschuldiging dat de hond zou bijten naar de kinderen.
Had oma maar een York genomen. Ze is 87 geworden en heeft tot haar 86e prima gelopen en woonde tot de laatste 2 maanden zelfstandig. Triest dat oudere mensen zo betuttelend behandeld worden door soms zelfs hun eigen kinderen. Als er iemand recht heeft op een hondje is het wel een oudere dame die de hele dag met haar hondje op zal trekken. Daar zijn honden toch voor? Voor gezelschap? Oma wilde geen afghaan maar gewoon een klein schoothondje. Ik had haar dat echt gegund.