malinois schreef:MariskaB schreef:Begrijp ik het nou goed dat sommigen hier van mening zijn dat als je je hond laat castreren anders dan medische noodzaak *dus tumoren etc.* maar meer omdat je er zelf last van hebt, je dan geen honden waardig bent?
nee....
Ik
vind dat als je vooraf al gaat roepen dat al je toekomstige honden gecastreerd gaan worden hoe dan ook, dat je je dan weleens achter je oren mag krabben of je wel aan een hond moet beginnen...
Hoe weet je nu in vredesnaam hoe een toekomstige hond zich gaat gedragen en of je er eventueel last van zult hebben?
Dankjewel, ik voelde ineens een golf van verontwaardiging opkomen
Ik heb idd niet van tevoren al "hopla de boel moet eruit".
Moet ik wel zeggen dat ik alleen reuen heb gehad en eigenlijk niet snel voor een teefje zal gaan.
Puur vanwege het feit dat het me zo'n gesmeer lijkt en dat gedoe met broekjes e.d.
En moet ook zeggen dat ik het gewoon echt jammer vind dat Kay's kraag gewoon amper meer bestaat en dat was bij mijn vorige Duitser ook zo...
De lab was ook niet gecastreerd, in de korte tijd dat ik die heb gehad heb ik geen raar gedrag door loopse teven gemerkt, maar daar was het denk ik ook tekort voor, want meer dan pff 6 weken zegt mn vriend ik dacht wel 2, 3 maanden... langer hebben we hem niet gehad. Mn vorige Duitser merkte je ook niks aan. Die heb ik dus vanwege een tumor moeten laten helpen, ik hoor hier 9, ik dacht met 10 jaar...
Nee als ik niets zou merken zou ik mijn reu niet laten helpen. Vind ik niet noodzakelijk en heb ook wel eens gehad dat dierenartsen daar toch op aansturen met argument als 'daar zal hij rustiger van worden'

dat vind ik echt niet meer kunnen zo'n argument.
Zou ik een teef p.o. meenemen uit een asiel geloof ik toch wel dat ik die snel zou laten helpen als ik er nu zo over nadenk. Maar dat komt ook wellicht doordat toen ik voor paraveterinair heb geleerd en bij dierenartsen heb gewerkt het argument baarmoederontsteking toch altijd er werd ingehamerd voor deze ingreeo..