Eigen verantwoordelijkheid waar begint dat en eindigt het?

[kipo]

@Cash en Tara: Grappig eigenlijk, waarschijnlijk hebben jullie evenveel tijd gestoken in de opvoeding en begeleiding van jullie honden om nu prettig met ze te kunnen wandelen. Tara; jouw honden hebben moeten leren dat ze tot hier en niet verder de ruimte krijgen en Cash: Cash heb je ook moeten leren om niet overal op te reageren. Het zal per saldo niet heel veel verschil maken, alleen de focus ligt net wat anders. Grappig dat je dan toch het andere type moeilijker vindt. Niets persoonlijks, het viel me gewoon op, dat het wezenlijk helemaal niet zoveel verschilt.

[Neeltje]

Hier geen last van bijtincidenten of zo, wel mensen die hun hond niet bij zich kunnen houden, als de honden elkaar kennen, geen probleem, maar als ik vreemde honden zie met bazen die ik niet ken, houd ik er niet van dat ze ongevraagd en dan zeker nog los ineens bij mij staan. Dan vraag ik ook of ze hun hond bij zich willen houden en als de hond mij niet aanstaat krijgt hij een brul "terug". Maar na 11 jaar hier wandelen weet ik wel zo ongeveer welke honden ik vertrouw en welke niet.

[Cash]

@Cash en Tara: Grappig eigenlijk, waarschijnlijk hebben jullie evenveel tijd gestoken in de opvoeding en begeleiding van jullie honden om nu prettig met ze te kunnen wandelen. Tara; jouw honden hebben moeten leren dat ze tot hier en niet verder de ruimte krijgen en Cash: Cash heb je ook moeten leren om niet overal op te reageren. Het zal per saldo niet heel veel verschil maken, alleen de focus ligt net wat anders. Grappig dat je dan toch het andere type moeilijker vindt. Niets persoonlijks, het viel me gewoon op, dat het wezenlijk helemaal niet zoveel verschilt.

Jij zegt het zoals ik het eigenlijk bedoelde, we hebben allemaal ons portie werk te verzetten waar het om opvoeding gaat.
Inderdaad, per saldo maakt het weinig verschil hoeveel inspanning dat kost.
We (= Cash en ik) moeten allebei zorgen dat onze honden de focus bij ons houden, zodat die focus niet op andere, ongewenste zaken komt te liggen.
In haar geval is dat andere honden, in mijn geval is dat wild.
Al moet ik wel zeggen dat confrontaties met andere honden voor mijn gevoel lastiger zijn te vermijden dan confrontaties met wild.
Wild heeft over het algemeen niet zo erg de neiging om vreemde honden op te zoeken, terwijl honden dat vaak wel doen.

Gek is dat eigenlijk.
Ik heb dus idd veel minder moeite met een hond als Hera (hond agressie) als dat ik heb met een hond die bijv. extreem zou jagen. Of gewoon jagen al.
Ik word gewoon bloed nerveus als een hond niet meer in zicht is. Ik niet weet waar zo'n hond zich nou eigenlijk bevind e.d.
Dan ga ik dus liever voor die agressie.
Ik kan met zulke honden voor mijn gevoel meer. Jacht gedrag vind ik namelijk echt heel moeilijk om te buigen. Terwijl voor allerlei andere problemen ik mijn hand niet omdraai.

[Valerie]

Ik ben verantwoordelijk voor de gezondheid, geluk en verzorging van mijn eigen honden. Niet de honden van andere. Als het hun geen fuck kan schelen hoe het met 't mormel afloopt zie ik niet waarom ik mij er ineens wel zorgen om moet maken.
Ik zorg dat mijn beesten niet in gevaarlijke situaties komen maar dat is puur voor hun eigen veiligheid.

[duitse herder]

Dat zal allemaal best wel maar ik heb dus geen zin om van alles uit de kast te moeten gaan halen zodat ik een jachthond krijg die netjes bij mij blijft.
Ik wil een ras ala een herder, die gewoon lekker mee hobbelt en niet de halve wandeling bezig is met het spotten van wild.
Het zelfstandige in deze rassen trekt mij gewoon niet.

Of je koopt een herder die gigantisch veel jachtinstinct heeft Noah is een echte jager als ik haar gang laat gaan, echt vreselijk irritant. Wel heeft ze het "slaafse" van een herder waardoor ze prima te trainen is, die mazzel heb ik dan nog.

Trouwens Nanna je hebt het steeds over agressieve honden etc. Maar jij hebt Hoppa toch weggedaan omdat het niet goed ging met Bakkie? Terwijl Bakkie een makkelijke hond is. Zelfde ras maar toch kan dat zelf ook niet goed gaan. Je oordeelt ontzettend hard over die kuthonden terwijl je zelf een Puli niet van je andere Puli af kan houden met schoenmaat 43
Wat moeten de mensen doen die een kuthond hebben? Inslapen ofzo, immers is het de probleem van de eigenaren volgens jou. Het is geven en nemen, je moet voorkomen dat je hond gaten maakt, maar ook de medemens heeft zijn verantwoording hoor.

[Hanneke2]

Je leest steeds vaker over bijtincidenten, mens x hond, of hondxhond meldingen bij de politie, aangiftes, soms leidend tot inbeslagname.
Vaak wordt er gereageerd met een moet je je bijtende kuthond maar muilkorven etc. etc.
Hier wordt ook soms geredeneerd eigen schuld dikke bult.
Steeds meer kan ik me storen aan dat soort zaken. Ik zie geen nuance namelijk. Kleine honden die lopen te pargen onder elkaar en waar soms een wondje komt doordat het escaleert dan kan men schouders ophalen en zeggen, kan gebeuren hoor, ze zijn allebei fout.

Ik heb een kleine(re) hond, en ik zie wel die nuance. Er loopt hier een teefje van Lilo's formaat en die twee kunnen elkaars bloed wel drinken, en hand op mijn hart komt de vijandschap echt niet alleen van Lilo vandaan, want dat ander loedertje is wel eens bovenop Lilo geklapt terwijl Lilo in een brave bui de andere hond negeerde en netjes meeliep.

Als die twee onverhoopt in een bitch-fight belanden en er zijn gaatjes, nou ja, het zij zo. Ze zijn geen van beiden fysiek of mentaal in staat de ander ernstig te verwonden, ik schaar dat onder hetzelfde hoofdstuk als katten die buiten mot hebben en met wat schrammen thuiskomen.

Maar ik snap jouw frustratie prima. Hier liep van de week een (help me even met het ras, zo'n hond zoals van Jeanettebo), joekel van een reu, liet zich wel afsnauwen door Lilo maar ging toen Jack enorm lastig vallen. Baas was een stipje in de verte. Jack over de zeik, die wil helemaal geen ruzie maar gromde wel even toen dat bakbeest een kop en een poot op z'n rug wilde leggen. En dan sta je daar te klooien met je eigen honden achter je benen en te proberen een hond weg te schelden die totaal niet onder de indruk is. Ik kreeg een 'hij doet niks hoor' toegeroepen uit de verte, en toen kwam de stoom uit mijn oren. Gelukkig kwam er een andere hond langs die voor slachtoffer kon spelen, maar werkelijk, geloof je nou werkelijk dat als je zo'n kaliber reu hebt, dat hij netjes sorry zegt als Jack echt boos zou worden en Lilo vervolgens hysterisch gillend in zijn kont hangt? Ik vind dat zo naief. Ik heb het wel eens meegemaakt met een plaat-voor-haar-kop-rottweilerteef, nee hoor, die zou ook niks doen.

Oh ik zit me helemaal op te winden.

Pfft. In elk geval, mijn punt is: dat kleine spul, als dat gelijkwaardig is pluk je dat moeiteloos uit elkaar en die maken elkaar niet dood. Maar grote honden kunnen grote gaten maken, en daar heb je rekening mee te houden. Jack doet ook 'niks', maar naarmate hij ouder wordt, wordt hij ook minder tolerant naar mini-honden die rijneigingen vertonen. Als ik dat zou laten gaan, zou ik er niet heel verbaasd van staan als hij na tig keer waarschuwen een keertje hapt. En dan heeft hij een verrekt grote muil met tanden.

Oh, en nou ik toch bezig ben: kinderen met honden. Ik heb het daar nu helemaal mee gehad. Sinds kort woont hier in de buurt een gezin (ik neem tenminste aan dat de kinderen ook ouders hebben, maar die heb ik nog nooit gezien) met twee jochies, een bovenformaat-tollerreu en een bordertje. Nou zijn dat twee rassen waar mijn honden helemaal prima mee overweg kunnen, maar die honden komen steeds op hun achterpoten snuivend en hijgend op mijn stel af, 1 of 2 kinders meeslepend. Zo willen mijn honden niet begroet worden dus Lilo gaat gillen en Jack gaat grommen. Toller gaat dan ook grommen en border gaat ook gillen. Ik moet echt paadjes induiken of half de sloot in om te voorkomen dat het tot een aangelijnde wir-war-confrontatie komt.

Als we het dan hebben over verantwoordelijkheid, vind ik dat wel punt nummer 1. Loop goddomme zelf met je honden en stuur je grut er niet mee naar buiten.

[Hanneke2]

Dat zal allemaal best wel maar ik heb dus geen zin om van alles uit de kast te moeten gaan halen zodat ik een jachthond krijg die netjes bij mij blijft.
Ik wil een ras ala een herder, die gewoon lekker mee hobbelt en niet de halve wandeling bezig is met het spotten van wild.
Het zelfstandige in deze rassen trekt mij gewoon niet.

Nu snap ik trouwens dat jouw honden misschien netjes bij je blijven hoor maar ik heb toch iets teveel van dit soort rassen gezien (op wandelingen, in opvang gehad, bij vrienden etc) die dus wel heel veel ruimte nemen. Zoveel ruimte dat ik mij daar niet fijn bij voel. Terwijl een jachthonden liefhebber daar wellicht niet warm of koud van wordt.

Nou heb ik weglopers van nature, en Jack was erger (twee seconden uit het oog en hij was gewoon in rook opgegaan, oh wat ik niet heb lopen vloeken en tieren en zenuwen), maar Lilo was sneller (als ik begon met iets zeggen was ze al stipje in de verte), maar ik heb toch het gevoel dat jij veel meer uit de kast hebt moeten halen en nog steeds uit de kast moet halen.

Sorry dat ik zo off-topic ga hoor, maar ik denk dat jachthonden op de lange duur toch makkelijker zijn dan zeg voor het gemak 'moeilijke' herders. Het is gedrag versus karakter. Karakter krijg je er niet uitgetraind, dat krijg je op z'n best onder controle. Gedrag is ook een hele toer om om te buigen, maar ik gok dat je eerder een windhond kan laten knuffelen met konijntjes dan een felle herder kwispelend al het vreemde mensen- en hondenbezoek op het erf kan toelaten.

[EstherK]

Dat zal allemaal best wel maar ik heb dus geen zin om van alles uit de kast te moeten gaan halen zodat ik een jachthond krijg die netjes bij mij blijft.
Ik wil een ras ala een herder, die gewoon lekker mee hobbelt en niet de halve wandeling bezig is met het spotten van wild.
Het zelfstandige in deze rassen trekt mij gewoon niet.

Nu snap ik trouwens dat jouw honden misschien netjes bij je blijven hoor maar ik heb toch iets teveel van dit soort rassen gezien (op wandelingen, in opvang gehad, bij vrienden etc) die dus wel heel veel ruimte nemen. Zoveel ruimte dat ik mij daar niet fijn bij voel. Terwijl een jachthonden liefhebber daar wellicht niet warm of koud van wordt.

Nou heb ik weglopers van nature, en Jack was erger (twee seconden uit het oog en hij was gewoon in rook opgegaan, oh wat ik niet heb lopen vloeken en tieren en zenuwen), maar Lilo was sneller (als ik begon met iets zeggen was ze al stipje in de verte), maar ik heb toch het gevoel dat jij veel meer uit de kast hebt moeten halen en nog steeds uit de kast moet halen.

Sorry dat ik zo off-topic ga hoor, maar ik denk dat jachthonden op de lange duur toch makkelijker zijn dan zeg voor het gemak 'moeilijke' herders. Het is gedrag versus karakter. Karakter krijg je er niet uitgetraind, dat krijg je op z'n best onder controle. Gedrag is ook een hele toer om om te buigen, maar ik gok dat je eerder een windhond kan laten knuffelen met konijntjes dan een felle herder kwispelend al het vreemde mensen- en hondenbezoek op het erf kan toelaten.

Wanneer is iets gedrag en wanneer karakter?

[Hanneke2]

Wanneer is iets gedrag en wanneer karakter?

Zo, heb je nog meer lastige vragen voor de late zondagavond?

Ik ga even gemakshalve uit van mijn stel. Het karakter is sociaal, nieuwsgierig, optimistisch en opportunistisch, roedelgericht maar niet echt baasgericht.

Het gedrag, gebaseerd op dat karakter, kan alle kanten uitvliegen, van Jack die hier op het pleintje zielstevreden bij met barbiepoppen spelende buurkindjes op een kleedje ging liggen en maar heel af en toe probeerde om zo'n barbie aan gort te kauwen tot aan Lilo die niks meer hoorde of zag behalve een kat en ook die boom in wilde klimmen.

Maar ik denk dat dit eigenlijk een discussie voor elders is, want naast gedrag en karakter is er ook nog instinct, dus nog een diepere laag. Het lijkt me wel een interessante discussie, wat is (rasgebonden) instinct, karakter en gedrag, en wat kan je wel of niet beïnvloeden.

Om een voorzet te geven denk ik dat het rennen bij mijn honden instinct is. Ze moeten kunnen rennen, dat zit bijna net zo diep als eten en ademhalen.

[Miranda]

Dat zal allemaal best wel maar ik heb dus geen zin om van alles uit de kast te moeten gaan halen zodat ik een jachthond krijg die netjes bij mij blijft.
Ik wil een ras ala een herder, die gewoon lekker mee hobbelt en niet de halve wandeling bezig is met het spotten van wild.
Het zelfstandige in deze rassen trekt mij gewoon niet.

Of je koopt een herder die gigantisch veel jachtinstinct heeft

Ja, leuk zijn die, hè?
Onverwacht ook.
Maar ja, ze zijn er.
En verdomd veel méér dan geventileerd wordt, gok ik zo.
Ik hoor het van álle kanten, jagende herders.

Trouwens Nanna je hebt het steeds over agressieve honden etc. Maar jij hebt Hoppa toch weggedaan omdat het niet goed ging met Bakkie? Terwijl Bakkie een makkelijke hond is. Zelfde ras maar toch kan dat zelf ook niet goed gaan. Je oordeelt ontzettend hard over die kuthonden terwijl je zelf een Puli niet van je andere Puli af kan houden met schoenmaat 43
Wat moeten de mensen doen die een kuthond hebben? Inslapen ofzo, immers is het de probleem van de eigenaren volgens jou. Het is geven en nemen, je moet voorkomen dat je hond gaten maakt, maar ook de medemens heeft zijn verantwoording hoor.

Ja.

Nanna, je bent denk ik een best mens, maar je oordeelt wat.....uit proportie.

[Roompie]

Trouwens Nanna je hebt het steeds over agressieve honden etc. Maar jij hebt Hoppa toch weggedaan omdat het niet goed ging met Bakkie? Terwijl Bakkie een makkelijke hond is. .

Die vochten niet . Hoppa is geen agressieve hond, die heeft nog nooit gevochten met welke hond dan ook.
Hij begon steeds meer Bakkie te drijven en juist omdát Bakkie zo'n lieverd is liet die dat gebeuren. Dus Bak kon in zijn eigen huis geen pas verzetten zonder dat dat op slinkse wijze gesuperviseerd en geregisseerd werd door Hoppa.
Hoppa woont nu met een baas voor zich alleen hier in de buurt en heeft het prima naar zijn zin Hij is geen hond voor een roedel.

Exact Onyx en Room. Nu Onyx alleen is is het een superhond.

[duitse herder]

Trouwens Nanna je hebt het steeds over agressieve honden etc. Maar jij hebt Hoppa toch weggedaan omdat het niet goed ging met Bakkie? Terwijl Bakkie een makkelijke hond is. .

Die vochten niet . Hoppa is geen agressieve hond, die heeft nog nooit gevochten met welke hond dan ook.
Hij begon steeds meer Bakkie te drijven en juist omdát Bakkie zo'n lieverd is liet die dat gebeuren. Dus Bak kon in zijn eigen huis geen pas verzetten zonder dat dat op slinkse wijze gesuperviseerd en geregisseerd werd door Hoppa.
Hoppa woont nu met een baas voor zich alleen hier in de buurt en heeft het prima naar zijn zin Hij is geen hond voor een roedel.

Dat weet ik, alleen oordeel jij zo hard over kuthonden terwijl je zelf ervoor kiest om dan maar de hond weg te doen. Het is niet je eerste hond die je herplaatst. Ik snap wel de motivatie ervan hoor, daar niet van. Maar toen je Hoppa aanschafte had je toch ook niet het idee gehad dat je hem weer weg zou doen omdat hij Bakkie zo aan het terroriseren was? Hoppa heeft dan niet gevochten, maar is wel wezelijk een andere hond dan Bakkie. Beide zijn het Puli's en toch verschillen ze. Je zou het haast niet geloven, maar er zijn ook hartstikke leuke en sociale Duitse Herders. Daarbij hebben ze een heerlijk werkkarakter, zijn ontzettend trouw en blijven in het algemeen goed bij de baas. Alleen wil jij dat nooit zien, jij ziet alleen maar het negatieve ervan in een hond

[EstherK]

Wanneer is iets gedrag en wanneer karakter?

Zo, heb je nog meer lastige vragen voor de late zondagavond?

Ik ga even gemakshalve uit van mijn stel. Het karakter is sociaal, nieuwsgierig, optimistisch en opportunistisch, roedelgericht maar niet echt baasgericht.

Het gedrag, gebaseerd op dat karakter, kan alle kanten uitvliegen, van Jack die hier op het pleintje zielstevreden bij met barbiepoppen spelende buurkindjes op een kleedje ging liggen en maar heel af en toe probeerde om zo'n barbie aan gort te kauwen tot aan Lilo die niks meer hoorde of zag behalve een kat en ook die boom in wilde klimmen.

Maar ik denk dat dit eigenlijk een discussie voor elders is, want naast gedrag en karakter is er ook nog instinct, dus nog een diepere laag. Het lijkt me wel een interessante discussie, wat is (rasgebonden) instinct, karakter en gedrag, en wat kan je wel of niet beïnvloeden.

Om een voorzet te geven denk ik dat het rennen bij mijn honden instinct is. Ze moeten kunnen rennen, dat zit bijna net zo diep als eten en ademhalen.

Ik vroeg het n.a.v. deze opmerking:

maar ik gok dat je eerder een windhond kan laten knuffelen met konijntjes dan een felle herder kwispelend al het vreemde mensen- en hondenbezoek op het erf kan toelaten.

Is dan volgens jou het eerste gedrag en het tweede karakter? Ik zie namelijk het verschil niet maar denk wel dat je voorbeeld klopt.

[Hanneke2]

Wanneer is iets gedrag en wanneer karakter?

Zo, heb je nog meer lastige vragen voor de late zondagavond?

Ik ga even gemakshalve uit van mijn stel. Het karakter is sociaal, nieuwsgierig, optimistisch en opportunistisch, roedelgericht maar niet echt baasgericht.

Het gedrag, gebaseerd op dat karakter, kan alle kanten uitvliegen, van Jack die hier op het pleintje zielstevreden bij met barbiepoppen spelende buurkindjes op een kleedje ging liggen en maar heel af en toe probeerde om zo'n barbie aan gort te kauwen tot aan Lilo die niks meer hoorde of zag behalve een kat en ook die boom in wilde klimmen.

Maar ik denk dat dit eigenlijk een discussie voor elders is, want naast gedrag en karakter is er ook nog instinct, dus nog een diepere laag. Het lijkt me wel een interessante discussie, wat is (rasgebonden) instinct, karakter en gedrag, en wat kan je wel of niet beïnvloeden.

Om een voorzet te geven denk ik dat het rennen bij mijn honden instinct is. Ze moeten kunnen rennen, dat zit bijna net zo diep als eten en ademhalen.

Ik vroeg het n.a.v. deze opmerking:

maar ik gok dat je eerder een windhond kan laten knuffelen met konijntjes dan een felle herder kwispelend al het vreemde mensen- en hondenbezoek op het erf kan toelaten.

Is dan volgens jou het eerste gedrag en het tweede karakter? Ik zie namelijk het verschil niet maar denk wel dat je voorbeeld klopt.

Ik ga hier nog even over nadenken.

[TessaThomas]

Ik ken anders ook een schapendoes die elke hond die haar niet aanstaat (en dat zijn er een boel) probeert aan te vliegen met trekken aan de riem en blaffen en grommen. Of ze echt zal bijten weet ik niet maar het is dus wel zo dat de ene hond de andere niet is.
Je kunt het moeilijk voorspellen. Bij het ene ras kun je ervan uit gaan dat er hond agressie is, en bij sommige kán dit ook, maar is lang niet altijd zo. En dan zijn er de rassen waar je het niet van verwacht, en daar ook zitten agressos tussen!

In een ideale wereld houdt iedereen rekening met elkaar maar helaas is dat niet zo. Als je daar niet tegen kunt moet je óf verhuizen ergens waar je niemand tegen komt, óf geen hond nemen, óf voor herplaatsers gaan die poeslief zijn. Bij pups weet je dus idd niet altijd hoe ze uiteindelijk zijn.
Dat betekent niet dat die mensen die geen rekening met anderen houden niet super irritant zijn.

Wij hebben zo'n herder die eruit ziet voor 95% van de mensen alsof ze elke hond opeet, zolang ze aan de riem zit. Blaffen, borstelen trekken. Maar zodra ze los is, is ze super sociaal, negeert honden of speelt heerlijk... Maar het aantal mensen die los met hun hond loopt en dan ons erop aankijken dat onze hond zo doet aan de riem, maar wel hun hond erop af laten gaan en niet terug roepen? Tja, ik laat haar (op een plek waar hetkan) dan ook gewoon los... Hoewel wij een super fijne buurt hebben en na de paar maanden dat we haar hebben, 95% ook weet dat het een hoop bluf is en zelfs aanbieden om even te oefenen met langslopen.

EDIT: Bij ons is het aan de riem zo, dat zodra die loslopende hond gesnuffeld heeft, onze hond ook gekalmeerd is. Maar er zijn een stel honden die vanaf een meter om ons heen gaan draaien en blaffen enzovoorts. Ik vraag eerst of ze hun hond bij zich willen houden, als zij vinden dat het neit nodig is, laat ik haar ook los, maar ik vraag/zeg het dan wel even.

[Laura84]

Ik moet zeggen dat we hier in de buurt vrij sociale honden hebben wonen. De uitzonderingen die zitten gewoon keurig aan de lijn en worden meegetrokken op het moment als ik ze tegen kom. Er is hier 1 dame met 2 kleintjes die altijd los lopen en die probeer ik zo veel mogelijk te ontwijken omdat haar hondjes altijd blaffend op die van mij afkomen en zeker als mijn 2tal samen is dan zijn ze gewoon feller. Dus gewoon omdraaien en weglopen, heb geen zin in gezeur

[Cash]

Nou heb ik weglopers van nature, en Jack was erger (twee seconden uit het oog en hij was gewoon in rook opgegaan, oh wat ik niet heb lopen vloeken en tieren en zenuwen), maar Lilo was sneller (als ik begon met iets zeggen was ze al stipje in de verte), maar ik heb toch het gevoel dat jij veel meer uit de kast hebt moeten halen en nog steeds uit de kast moet halen.

Sorry dat ik zo off-topic ga hoor, maar ik denk dat jachthonden op de lange duur toch makkelijker zijn dan zeg voor het gemak 'moeilijke' herders. Het is gedrag versus karakter. Karakter krijg je er niet uitgetraind, dat krijg je op z'n best onder controle. Gedrag is ook een hele toer om om te buigen, maar ik gok dat je eerder een windhond kan laten knuffelen met konijntjes dan een felle herder kwispelend al het vreemde mensen- en hondenbezoek op het erf kan toelaten.

Ik heb gewoon ook niks met deze rasgroep. De jachthonden dus. Zoals ik al zei; dat zelfstandige hou ik niet van. Ik vind het juist leuk dat mijn honden op een wandeling 100x bij mij terug komen, dat ze 'vragen' om een spelletje onder het wandelen, dat ze 100x checken of ik er nog wel ben en als ze me niet meer zien als de wiedeweerga terugkomen racen....
Dat ik niet constant hoef te kijken "is mn hond er nog".....
Misschien heb ik ook wel een verkeerd beeld bij de jachthonden hoor maar dat is dan hoe ik ze altijd ervaren heb; steeds met zichzelf bezig, km's ruimte nemen, heel veel uit zicht verdwijnen en totaal geen zin om samen met de baas iets te doen.

En daar zullen natuurlijk niet de jachthonden onder vallen waar veel mee gedaan wordt. Die getraind worden e.d.
Maar, en daar ga ik al, ik heb geen trek om op een wandeling van alles uit de kast te moeten halen zodat ik interessanter ben voor de hond dan de omgeving waar we op dat moment lopen.
Zoals ik nu met Cash kan wandelen (en voorheen dus met Kimba, Ghaya, Chello etc) vind ik helemaal ideaal. Die hobbelt mee (rent en vliegt hoor ) en ik kan helemaal in gedachten verzonken zijn.

Ja met Hera heb ik uiteraard veel te stellen gehad en nog steeds is het nooit ontspannen wandelen met haar omdat ik gewoon altijd alert moet zijn. Maar toch geniet ik van het wandelen met haar. Veel meer dan ik zou kunnen genieten van een hond die constant in jachtmodus staat.
Voor mijn gevoel heb ik zo'n hond nooit onder controle. En als ik controle heb dan is dat voor mijn gevoel altijd een soort 'schijn controle' want hupst er dan ineens een konijn voorbij en ik ben te laat met reageren is mijn hond weer pleite.
Tewrijl ik Hera wle onder controle heb. Ik weet wat ik aan die hond heb, kan precies vertellen hoe ze gaat reageren e.d.
en ik denk dat ik dat stukje bij een jachthond niet zal krijgen.

[ellen en de birmanen]

Nou heb ik weglopers van nature, en Jack was erger (twee seconden uit het oog en hij was gewoon in rook opgegaan, oh wat ik niet heb lopen vloeken en tieren en zenuwen), maar Lilo was sneller (als ik begon met iets zeggen was ze al stipje in de verte), maar ik heb toch het gevoel dat jij veel meer uit de kast hebt moeten halen en nog steeds uit de kast moet halen.

Sorry dat ik zo off-topic ga hoor, maar ik denk dat jachthonden op de lange duur toch makkelijker zijn dan zeg voor het gemak 'moeilijke' herders. Het is gedrag versus karakter. Karakter krijg je er niet uitgetraind, dat krijg je op z'n best onder controle. Gedrag is ook een hele toer om om te buigen, maar ik gok dat je eerder een windhond kan laten knuffelen met konijntjes dan een felle herder kwispelend al het vreemde mensen- en hondenbezoek op het erf kan toelaten.

Ik heb gewoon ook niks met deze rasgroep. De jachthonden dus. Zoals ik al zei; dat zelfstandige hou ik niet van. Ik vind het juist leuk dat mijn honden op een wandeling 100x bij mij terug komen, dat ze 'vragen' om een spelletje onder het wandelen, dat ze 100x checken of ik er nog wel ben en als ze me niet meer zien als de wiedeweerga terugkomen racen....
Dat ik niet constant hoef te kijken "is mn hond er nog".....
Misschien heb ik ook wel een verkeerd beeld bij de jachthonden hoor maar dat is dan hoe ik ze altijd ervaren heb; steeds met zichzelf bezig, km's ruimte nemen, heel veel uit zicht verdwijnen en totaal geen zin om samen met de baas iets te doen.

En daar zullen natuurlijk niet de jachthonden onder vallen waar veel mee gedaan wordt. Die getraind worden e.d.
Maar, en daar ga ik al, ik heb geen trek om op een wandeling van alles uit de kast te moeten halen zodat ik interessanter ben voor de hond dan de omgeving waar we op dat moment lopen.
Zoals ik nu met Cash kan wandelen (en voorheen dus met Kimba, Ghaya, Chello etc) vind ik helemaal ideaal. Die hobbelt mee (rent en vliegt hoor ) en ik kan helemaal in gedachten verzonken zijn.

Ja met Hera heb ik uiteraard veel te stellen gehad en nog steeds is het nooit ontspannen wandelen met haar omdat ik gewoon altijd alert moet zijn. Maar toch geniet ik van het wandelen met haar. Veel meer dan ik zou kunnen genieten van een hond die constant in jachtmodus staat.
Voor mijn gevoel heb ik zo'n hond nooit onder controle. En als ik controle heb dan is dat voor mijn gevoel altijd een soort 'schijn controle' want hupst er dan ineens een konijn voorbij en ik ben te laat met reageren is mijn hond weer pleite.
Tewrijl ik Hera wle onder controle heb. Ik weet wat ik aan die hond heb, kan precies vertellen hoe ze gaat reageren e.d.
en ik denk dat ik dat stukje bij een jachthond niet zal krijgen.

ik loop met 3 jachthonden en ik ben er niet bang voor dat deze achter wild aan gaan. het balletje is vele malen leuker dan wild. gelukkig dat ieder van mening verschilt, wordt anders zo`n eenheidsworst als we allemaal dezelfde soort hond hebben.
ellen

[Roompie]

Ik heb een cairn die (zo goed als) altijd los loopt. Er wordt me vaak gevraagd hoe het kan dat ze zo goed luistert en niet wegloopt. Geen idee

[kipo]

Mijn honden hoeven mij ook niet mongoloïde in de gaten te houden, maar IK vind het niet prettig als ze uit het zicht verdwijnen.

[EstherK]

Nou heb ik weglopers van nature, en Jack was erger (twee seconden uit het oog en hij was gewoon in rook opgegaan, oh wat ik niet heb lopen vloeken en tieren en zenuwen), maar Lilo was sneller (als ik begon met iets zeggen was ze al stipje in de verte), maar ik heb toch het gevoel dat jij veel meer uit de kast hebt moeten halen en nog steeds uit de kast moet halen.

Sorry dat ik zo off-topic ga hoor, maar ik denk dat jachthonden op de lange duur toch makkelijker zijn dan zeg voor het gemak 'moeilijke' herders. Het is gedrag versus karakter. Karakter krijg je er niet uitgetraind, dat krijg je op z'n best onder controle. Gedrag is ook een hele toer om om te buigen, maar ik gok dat je eerder een windhond kan laten knuffelen met konijntjes dan een felle herder kwispelend al het vreemde mensen- en hondenbezoek op het erf kan toelaten.

Ik heb gewoon ook niks met deze rasgroep. De jachthonden dus. Zoals ik al zei; dat zelfstandige hou ik niet van. Ik vind het juist leuk dat mijn honden op een wandeling 100x bij mij terug komen, dat ze 'vragen' om een spelletje onder het wandelen, dat ze 100x checken of ik er nog wel ben en als ze me niet meer zien als de wiedeweerga terugkomen racen....
Dat ik niet constant hoef te kijken "is mn hond er nog".....
Misschien heb ik ook wel een verkeerd beeld bij de jachthonden hoor maar dat is dan hoe ik ze altijd ervaren heb; steeds met zichzelf bezig, km's ruimte nemen, heel veel uit zicht verdwijnen en totaal geen zin om samen met de baas iets te doen.

En daar zullen natuurlijk niet de jachthonden onder vallen waar veel mee gedaan wordt. Die getraind worden e.d.
Maar, en daar ga ik al, ik heb geen trek om op een wandeling van alles uit de kast te moeten halen zodat ik interessanter ben voor de hond dan de omgeving waar we op dat moment lopen.
Zoals ik nu met Cash kan wandelen (en voorheen dus met Kimba, Ghaya, Chello etc) vind ik helemaal ideaal. Die hobbelt mee (rent en vliegt hoor ) en ik kan helemaal in gedachten verzonken zijn.

Ja met Hera heb ik uiteraard veel te stellen gehad en nog steeds is het nooit ontspannen wandelen met haar omdat ik gewoon altijd alert moet zijn. Maar toch geniet ik van het wandelen met haar. Veel meer dan ik zou kunnen genieten van een hond die constant in jachtmodus staat.
Voor mijn gevoel heb ik zo'n hond nooit onder controle. En als ik controle heb dan is dat voor mijn gevoel altijd een soort 'schijn controle' want hupst er dan ineens een konijn voorbij en ik ben te laat met reageren is mijn hond weer pleite.
Tewrijl ik Hera wle onder controle heb. Ik weet wat ik aan die hond heb, kan precies vertellen hoe ze gaat reageren e.d.
en ik denk dat ik dat stukje bij een jachthond niet zal krijgen.

ik loop met 3 jachthonden en ik ben er niet bang voor dat deze achter wild aan gaan. het balletje is vele malen leuker dan wild. gelukkig dat ieder van mening verschilt, wordt anders zo`n eenheidsworst als we allemaal dezelfde soort hond hebben.
ellen

Tollers en bijv GR en LR zijn toch geen zelfstandige jachthonden? Ik denk dan eerder aan terriers, teckels, windhonden etc.

[Cash]

Ik denk dus bij een jachthond ook niet gelijk aan een golden of een cairn of een toller.
Ik zit even met mijn hoofd bij de galgo's, de podenco's, de whippets e.d.
Heb trouwens een xgalgo in opvang gehad. Die dus 10x eerder doorhad dat er wild zat dan ik. En die dat spelletje vele malen leuker vond dan ik ooit kon zijn.

[Anne&Taar]

Ik ken de meeste honden in de buurt goed en ben erg bedreven geworden in het inschatten van honden, en vooral eigenaren. Ik ga eigenlijk veelal honden uit de weg; de mijne hebben niet altijd behoefte aan intensief contact. Verder ben ik het eigenlijk eens met Nanna; ik stoor me eerlijk gezegd best wel eens aan mensen die neerkijken op een ras als de Golden, terwijl voor mij een belangrijke reden dit ras te kiezen het sociale gedrag is. Het belang dat een hond sociaal moet zijn heeft niet iedereen voorop staan; dat vind ik geen enkel probleem, maar dan verwacht ik wel dat er ingesprongen moet worden bij eventueel niet-sociaal gedrag. En dit laatste gebeurt niet altijd. Hoewel ik zelf eigenlijk heel weinig problemen ondervindt tijdens wandelingen, eerlijk gezegd.