Hoe ben je op je hond uitgekomen?

[ellen en de birmanen]

Ik zit eigenlijk te wachten op de eerste die antwoord:
Omdat Puppytest me dit ras aanrade

de puppytest gaf wel aan dat voor mij de toller het ideale ras was. laat ik nu 3 tollers hebben
ellen

[Turrie]

Ik zit eigenlijk te wachten op de eerste die antwoord:
Omdat Puppytest me dit ras aanrade

Heb je een jaar of wat geduld?? 1 hond is voorlopig even voldoende..
Voor ik Turbo kreeg heb ik die puppytest ook eens gedaan.. Toen kwam er wel labrador uit..
Maar toen ik een foto van Turbo zag dacht ik.. Wat een zielige hond..

Turbo en ik moesten ontzettend aan elkaar wennen.. Maar kan hem nu niet meer missen..

[Joepie]

Ik ben altijd al gek op Bullmastiffs geweest.
Nadat mijn vorige hond was overleden en mijn kinderen ouder waren ben ik mij dan ook flink gaan inlezen in het ras.
Op shows ben ik ze gaan bekijken en daar waren het allemaal rustige goedzakken.
Er staat in de meesten boeken dat ze wel dominant kunnen zijn naar andere honden,maar ik dacht natuurlijk goed socialiseren en het gaat goed
Ik moet zeggen er zijn er genoeg die (als je op de forums leest) wel goed gaan met andere honden,maar die van mij dus niet!
Vanaf zijn tweede jaar kwam de omslag en met hem op een mooie dag naar het strand gaan(wat hier om de hoek is)zit er dus mooi niet in.
Maar ik moet zeggen dat het verder een superlieve knuffelbeer is die fantastisch met kinderen,katten,eenden noem maar op omgaat en ik zou hem voor geen goud willen missen.

[jacq1970]

Tyson was mijn eerste hond, heb er niet bewust voor gekozen maar liep ertegen aan en hem wel heel bewust meegenomen.
Samara kwam daarna en ik wilde wel graag een rescue galgo, ik heb haar niet speciaal uitgezocht maar de stichting vond dat zij een goede match was voor ons, ze was heel angstig en had echt rust en regelmaat nodig dus is zij er gekomen.
Bowie is gekomen omdat Tyson ouder werd en ziek, Samara zou niet als enigste hond in huis kunnen zijn dus moest er een andere hond bij, vriend wilde graag een pup , ik weer een windhond... dus werd het Bowie.

Aan Tyson had ik geen eisen, die kwam op mijn pad, voor Samara was het belangrijk dat ze niet dominant zou zijn en verdere lekker mee kon lopen aangezien ik graag wandel dagelijks... Bowie was een pup dus daar waren weinig eisen aan, ik heb alleen wel bewust wat andere pups uit het nest ook bezocht ( nest was opgesplitst ivm zieke moeder) en de pup die kwa karakter mij het meest aansprak en volgens mij goed bij de andere zou passen uitgekozen.

Ik wilde gewoon leuke honden waar lekker mee gewandelt kon worden dus echte eisen had ik niet, de windhond is niet een ras wat ik echt heel erg mooi vind, ben ze in de loop der jaren wel heel erg gaan waarderen kwa bouw en souplesse ,maar het karakter spreekt me heel erg aan.

Wat ik van Tyson heb geleerd is dat jack russels echt niet makkelijk zijn haha en dat er toch wel iets van opvoeding in een hond gestoken moet worden, dus niet alleen de leuke dingen.. dus met Bowie ben ik ook naar hondenschool geweest en hebebn verschillende trainingen gedaan.. nu is Samara een hond die geen opvoeding nodig heeft maar Bowie dus wel, die is iets anders van karakter en heeft door haar slechte start in Spanje ook een afwijking in dr koppie wat het niet altijd even makkelijk maakt maar je leert er wel heel erg veel van... dus ik leer eigenlijk van alle honden.

Ik kende de jacks alleen vanaf de manege, paardenhonden bij uitstek maar nooit in verdiept, in de windhonden heb ik me wel verdiept, veel gelezen, naar meetings van stichtingen geweest en met eigenaren gesproken over de windhonden en dan voornamelijk de galgo's.
Samara is dus door de stichting aan ons aangeraden omdat wij de situatie hebben waar zij heel goed in zou passen en dat bleek ook helemaal, alleen ze mankeerde wel het 1 en ander dus verder dan wandelen ben ik nooit gekomen met haar want fietsen en andere uitspattingen kunnen niet, maar dat geeft niet, ik zit gelukkig in die situatie dat ik me heel erg makkelijk aan kan passen.
Bowie hebben we wel heel bewust uitgekozen maar ik ben gelijk genezen van het gegeven dat je een pup zo lekker kan vormen en dat ge bla bla bla... bij Bowie was dat wel heel erg anders.. geeft ook niet ook daar pas ik me weer op aan maar ik weet wel nooit meer een pup voor mij, alleen nog maar herplaatsers vanaf een jaar of 2,5... of ouder.

[sbientje]

wij hebben eigenlijk helemaal niet voor maupie gekozen. Ze was eerst van mijn 'stiefoma', maar die kon er vanwege medische redenen niet meer voor zorgen. Maup was toen al niet meer de jongste, we wilden haar niet naar het asiel sturen, dus is ze bij ons gekomen. We hadden eigenlijk meteen een klik, Maupie en ik. Binnen een week liep ze rond alsof ze nooit ergens anders geweest was en ze luisterde altijd perfect. Nooit spijt van gehad

[Judith]

Vroeger hebben wij nooit honden gehad bij mijn ouders thuis. Wel altijd katten.
Toen ik in het asiel stage ging lopen (voor de opleiding dierverzorging). Zat mijn moeder iedere keer te neuzen op de site van het asiel.
Er zat een 8 jarige onherleidbare omdat zijn baasje dement was geworden en de familie hem niet wilde. Het asiel heeft lang getwijfeld om hem toch niet in te laten slapen, omdat hij een lijst aan gezondheidsproblemen had en al wat ouder was. Maar omdat hij zo makkelijk was, goed luisterde en perfect aan de riem liep (en iemand van de hondenverzorging helemaal verliefd ophem was) hebben ze hem toch op gelapt.
Mijn moeder zag hem en zei tegen mij zou jij een paar keer met hem willen lopen, dus zo gedaan. En het bleek echt een schat van een hond te zijn. Zijn naam was Joop en hij was een week later bij mijn ouders thuis. Hij heeft in totaal 1 jaar in het asiel gezeten.
Helaas is hij 2 jaar geleden op 15 jarige leeftijd in geslapen, maar wat een heerlijke ongecompliceerde hond was dat.

Toen kreeg ik een relatie met mijn huidige vriend, hij was van huis uit op gegroeid met honden (dh's, jack, teckel) Hij wilde een hond.
Hij wilde een stoere hond en het liefst een pup. Maar omdat we allebei werkte heb ik hem dat uit zijn hoofd gepraat. Na verschillende keren op asielsites gekeken te hebben hadden we een leuk staff teefje gezien. Op maandag ochtend vroeg ernaar toe, helaas bleek ze al in huis zijn genomen door een asielmedewerker.
Maar ze hadden nog ene leuke staff en dat bleek Diesel te zijn. Liefde op het eerste gezicht. Achteraf heel veel geluk gehad met zijn karakter (want heel naief had ik mij niet echt ingelezen).
Na veel lezen was voor mij duidelijk dat ik geen ras meer wilde met zeer grote kans op hondagressie. Ik heb geleerd om naar het karakter van een ras te kijken ipv naar het uiterlijk.
Mijn eisen waren, slim, sociaal, redelijk makkelijk opvoed baar en toen ik ook nog een grote poedel in real life zag was ik verkocht.
Maarja toen moest ik mijn vriend nog over zien te halen, want ja het enige wat hij van een poedel dacht was een tut bolletjes hond. Toen een afspraak gemaakt bij Kees (Bouvierpoedel) en gelukkig liepen bij Kees geen ultra getrimde poedels, zodat mijn vriend kon zien dat ze er ook anders uit konden zien.
Tsjah en toen 9 weken later zat er hier een zwart poedel meisje in huis

[Judith]

gelukkig liepen bij Kees geen ultra getrimde poedels,

Da's gewoon luiigheid hoor

Dat hoor je mij niet zeggen
Maar het was wel even verrekte handig om een ander beeld van een poedel neer te zetten.

[ArCee]

Nou, hier woont een stel met een Koningspoedel waar ik weinig truttigs aan vind hoor.
Best een stoere hond, mits op de juiste manier getrimt uiteraard, en als je dat dier ziet rennen
Zo'n koningspoedel op volle snelheid zien is 1 van de mooiste dingen die ik kan bedenken. Die kleine kattenvoetjes lijken echt alleen op de topjes van de grassprieten te lopen. Zo grasieus, zo makkelijk, zo sierlijk, zo krachtig, so sopel. Ongeevenaard en onwaarschijnlijk mooi en indrukwekkend om te zien.
Er zit dus ook verbluffend veel kracht in die hond anders zou dat zo niet kunnen.

[dretje]

altijd al hond willen hebben.nooit gedaan om allerlei goede redenen (beide fulltime baan. zwanger, kleine kinderen, niet handig als je op vakantie wil,je zit er jaren aan vast enz. Maar jaar of vier geleden werd het verlangen steeds erger. (werk intussen partime, kinderen waren niet super klein meer, vakanties meestal gewoon op minicamping dus hond kan mee, als we nu een hond nemen hebben de kinderen er nog wat aan.) En bovenal ik droomde bijna iedere nacht over een hond die ik kreeg, had gevonden, redde uit handen van dierenbeulen enz)
Toen ik toen op school een moeder zag met de schattigste pup ooit en ook nog een beetje "mijn" ras was ik niet meer te stoppen (heb altijd geroepen dat ik een kleine maar stoer hond wilde, nieet zo'n bibberend schoothondje maar een "echte "hond die gemakkelijk mee kan voor lange en korte wandelingen, die gewoon op schoot bij de kinderen in de auto past en die je desnoods onder de tafel kan verstoppen als je ergens iets wil eten)
De bewuste pup was een kruising teckel x jackrussel ....en er waren nog pups in het nest!!!
Ik ben eerst even gaan kijken. wat info vragen en ook niet onbelangrijk wat de kosten waren.
Niet zo'n slimme zet want kijken is natuuurlijk kopen. Nog even mijn man over gehaald (wat verbazend snel ging) Samen gaan kijken zonder de kids. En toen hij echt om was met de kids . Op mijn verjaardag een paar dagen later mocht Takkii mee naar huis.
Nu roep ik vaak waarom hebben we het niet eerder gedaan?

Takkii is het ideale hondje. Super lief voor de kids, allemans vriendje (behalve sommige honden) gedraagd zich keuring in de auto kan gewoon mee op vakantie, mee naar restaurant als het zo uit komt, lange wandelingen ,korte wandelingen, alleen thuis blijven allemaal geen probleem .....het enige kleine nadeel is zijn jacht instinct , los lopen is eigenlijk geen optie maarja dat weet je van te voren als je een teckel met een jack kruist (wat trouwens een ongelukje was)

[irmaLeo]

Ongeveer 30 jaar geleden zag ik een grote hond lopen en vroeg aan mijn man, weet jij wat dat is? Hij wist het: een leonberger...
Jaren later een nieuwe baan, en mijn nieuwe collega fokte leonbergers... jeetje.. dat was wat... ik helemaal verliefd op het ras.. bij geboortes geweest enz. We kwamen heel regelmatig kijken, heel af en toe had mijn collega een nest.... O, wat was ik verliefd op die honden.. super karakters..
Ik had toen een duitse staande langhaar.. de hond was iet wat zenuwachtig hij was al een oudere herplaatsingshond toen ik hem kreeg, dus die stabiele rustige karakters van de leonbergers spraken mij zeer aan. Toen de duitse staande overleed waren wij zeer hondloos.... miste ontzettend een hond in huis.
Mijn collega had op dat moment een nest en had nog een reu "over" wist nog niet of hij hem zelf zou houden. ( dacht ik)
Op een mooie dag, reden we onverwachts naar mijn collega.. en daar zat de pup op mij te wachten, was een goed bewaard geheim, 's morgens hadden we nog vergaderd en mijn collega had echt niets laten merken wat al weken bekokstoofd was...
Zo ben ik aan mijn eerste leonberger gekomen, lief, mooi, en oud geworden voor het ras.. super hond, mis hem nog steeds.

[abmiS]

boris zat de eerste anderhalf jaar van zijn leven achterthuis bij kennissen/familie ?
Toen ze hem niet meer wouden hebben wij hem genomen. Daarna kregen we simba, mijn zus en haar vriend hadden kennissen en die hadden een "oeps nestje"... en dit was de laatst overgebleven pup en ze konden hem maar niet kwijt Dus toen kwam hij bij ons.

Simba is helaas op 6 jarige leeftijd overleden, en een jaar later heeft mijn moeder besloten dat er nog een hond bij kwam om boris te vergezellen ( ik was toen nog een stuk jonger).
Toen kwam dyango dus, die zag ze op marktplaats staan. Was een oeps nest van een fokker ? en om de een of andere reden is hij van zijn vorige baasjes weer terug naar de fokker gebracht dus we kregen hem toen hij ongeveer een jaar was .
En op het laatst toen boris al oud was en overleden is kwam borrel, hij was ongeveer 8 maand en de mensen van wie hij was hadden heel veel grote honden maar moesten verhuizen en hij kon niet mee.

[Joy C]

Toen mijn partner en ik besloten voor een eerste hond gegaan, wilden we allebei een reeds volwassen hond. Dus op MP gekeken en zo was Nick (DH) in ons leven gekomen op 3-jarige leeftijd. Bij een hondenpension opgehaald, want hij en zijn zusje zouden daar zijn achtergelaten door de eigenaren na de vakantie. We gingen voor het zusje van Nick, maar toen we Nick zagen hebben we hem genomen.
Aangezien we nog geen hond hadden, maakte het geslacht gelukkig niet veel uit.
Dit was en is voor mij nog steeds een hond uit duizenden. Ik mis hem nog iedere dag.

Na een halfjaartje vond ik dat Nick een maatje mistte (want hij was met zijn zus opgegroeid) en dus moest en zou er een teefje bijkomen, ook volwassen. Hier in de buurt wat rond gevraagd en toen dus Terry (MH) gehaald op 4-jarige leeftijd.

Al deden we nog zo ons best om bij de eerste loopsheid van Terry de honden te scheiden, werkte dit niet zo goed als ik hoopte. Een van de jongens hier begreep niet waarom 1 van de honden binnen zat en de ander buiten en heeft de deur geopend gehad. Dit moet wel aangezien ik daar pas achter kwam toen Terry al over de 30 dagen drachtig was. Het resultaat laat zich raden. Gelukkig voor de pups leuke eigenaren gevonden, maar ik had alle pupeigenaren op het hart gedrukt mij te bellen bij problemen. En toen ging de telefoon toen het nest ruim 9 maanden oud was. De eigenaresse van Snuf huilend aan de lijn dat ze door privé-omstandigheden hem niet meer kon houden. Dus hup, toen hadden we 3 honden en is Snuf lekker bij ons gebleven.

[Xena98]

In 1980 besloten mijn man en ik een hond aan te schaffen. Ik had al een voorkeur voor een herdershond, halflang- of langharig. Omdat ik een peutertje in huis had rondlopen, en katten, zou het een hond moeten worden die prima met kinderen en katten kon opschieten, geen zenuwpees. Ik heb me toen een uitgebreid hondenrasboek aangeschaft (internet, wat was dat?) en aan de hand van de beschrijvingen kwam de collie het dichtst bij mijn verlangens in de buurt. Gelukkig zag ik heel weinig collies op onze wandeltochten en ik was dan ook niet zo erg bang voor het Lassie-effect. Ik heb toen de Raad van Beheer gebeld of er ergens colliepups te koop waren. Niet dus. In De Telegraaf vond ik een advertentie van iemand die pups had, met stamboom. En daar heb ik Pepper gekocht, niet wetende wat ik nu weet. Toen ik de mevrouw van de Raad van Beheer belde om te zeggen dat ik van de wachtlijst gehaald kon worden, werd deze pisnijdig op me: hoe kon ik nu een hond kopen via een advertentie in De Telegraaf! Gelukkig trok ze bij toen ik vertelde wie de dekreu was, een haar als zeer goed bekend staande reu die niet zomaar elke teef mocht dekken. Pepper was een heel gezonde hond, maar wel angstig voor een heleboel dingen. Vermoedelijk omdat ze als pup voornamelijk in een schuurtje gehouden werd, met af en toe een bezoekje aan de woonkamer als er visite was. Slecht gesocialiseerd dus. Ik heb heel veel van haar angsten kunnen wegnemen maar helemaal over is het nooit gegaan.

Toen ik in 2007 weer een hondje wou hebben, heb ik me via de diverse hondenforums uitvoerig over de rassen die ik op het oog had, laten informeren. Ik bleef maar aarzelen tussen de corgi en de sheltie en ben toen naar een hondententoonstelling gegaan om beide rassen nog eens goed van dichtbij te besnuffelen. En ondertussen veel gepraat met de diverse fokkers. Uiteindelijk is het de sheltie geworden. Tijdens de gesprekken kreeg ik met een bepaalde sheltiefokster een hele goede klik, ook al omdat zij zowat als enige het niet had over het uiterlijk maar over de gezondheid en het karakter van haar honden. Ik heb me toen op de wachtlijst laten zetten en ruim een half jaar later kwam mijn eerste sheltie hier in huis. Mijn tweede sheltie heb ik bij een andere fokker vandaan omdat er voorlopig geen zicht was op pups bij de fokster van Salina. Zij heeft me wel veel adviezen gegeven over bij wie wel en bij wie liever niet.

[Karine]

Onze eerste twee honden waren allebei stabij's. Voor we tot deze keuze kwamen hebben we een aantal shows bezocht, wat ingelezen en op de shows met wat fokkers gepraat. De eerste stabij voldeed volledig aan onze verwachtingen. Super aktief, altijd in om samen wat te gaan doen met toch wel een eigen wil. De twee teefjes na hem wilden/willen vooral aktief zijn als het hun uitkomt.
Omdat Bente, onze stabij de buitenwereld best spannend vond zijn we op zoek gegaan naar een oudere, stabiele hond. Montie stond op marktplaats met een karakteromschrijving die helemaal voldeed aan wat wij zochten. Ook was hij opgegroeid met katten en kinderen dus gebeld en dat weekend kwam hij hier op proef en we vonden het een superleuk hondje. Hij liep hier rond of hij nooit anders had gedaan. Hij vindt het nog heerlijk om met je bezig te zijn, is enorm aanhankelijk maar kan ook lekker zijn eigen gang gaan. Bente is inmiddels bevordert tot onze wandel/knuffelhond waarmee we zo nu en dan wat trainen en zoekspelletjes doen. Ze vindt het heerlijk om bij je te zitten, te rennen door het bos en lekker haar gangetje te gaan. En omdat onze wens voor een actieve hond nog steeds bestaat zijn we nu aan het afwachten of er over een aantal maanden een golden retriever pup voor ons is. We zijn wezen praten met de fokkers en nu maar afwachten op de loopsheid, dekking etc. Met die hond willen we in ieder geval jachttraining gaan doen en ook eens kijken of behendigheid bevalt. Op de goldenretriever kwamen we overigens via het stabijforum waar ik Rowan zag staan. Ik was direct weg van dat prachtige koppie, daarna zijn we ons gaan verder gaan verdiepen in de werklijn retrievers en het spreekt ons heel erg aan.

[_Jules_]

Mijn overleden hond James heb ik via een vriendin gevonden. We waren allebei op zoek naar een hond, zij ging naar Curacao en mmste mij foto's van wat hondjes van een stichting daar.
Ik was verliefd, nog wat info gevraagd en heb de kleinste uitgekozen. Paar weken later opgehaald van Schiphol. Ik ging mij nog verder inlezen over buitenlandse honden enzo.. verschillende stichtingen in Nederland, maar voor de 2de hond ging ik weer naar dezelfde stichting. Ik had eerst een andere pup uitgezocht, die overleed een paar weken voordat ze zou komen aan Parvo. Toen kreeg ik een mailtje met foto's van Jazz en haar broertjes en zusjes. Ik vond Jazz de leukste, ook qua karakter klonk het goed. Dus zij kwam ook naar Nederland.

Via een ander forum was er een hond die al een tijd in het asiel zat, ik ging ook eens naar die hond kijken, maar vond hem toch niet leuk qua karakter en hij was veels te groot. Nog een rondje door het asiel gelopen en daar zat een klein teckeltje van 5 maanden die een paar dagen daarvoor gevonden was. 1,5 week later kon ik Jules ophalen.

Nacho heb ik via sos-strays, ik kende die stichting al, vind het een erg goede stichting en via het buitenlandse hondenforum was er een topic met wat oudjes van sos-strays. Ik vond Aaron(Nacho) erg leuk en hield hem een tijd in de gaten..hij werd maar niet geadopteerd en niemand had interesse. Toen heb ik gewoon de gok gewaagd door een oudje bij 3 pubers te zetten en dat werkte goed;)

En Diaz, ik kende de Peruaantjes al, maar via dit forum kwam ik erachter dat er ook behaarde zijn en die vond ik wel erg mooi. Heb mij hier ingelezen, via pb info gevraagd aan wat mensen, op internet veel gelezen..en toen via een ander forum was er iemand die een fokker kende waarvan 1 van haar honden net een nestje had gekregen. En er zaten meerdere behaarde puppys bij, waaronder 2 bruine, de kleur die ik ook graag wilde. Ik wilde nog geen hondje waarvan de fokker co-owner bleef, dus de reu bleef over. Na een paar weken zag je dat hij ook het karakter had wat goed bij mij en mijn roedel past..dus Diaz kwam hier wonen.

James was uiteindelijk geen hond die ik zelf gekozen zou hebben als ik wist hoe hij zou worden. Jazz had ik pas na een jaar een band mee en Jules is vanaf dag 1 mijn maatje geweest Tja...en Nacho was al 10 toen hij hier kwam en leeft echt in zijn eigen wereldje..dus daar had ik ook niet veel verwachtingen van hahah. Ik heb de Peruaan echt uitgezocht op karakter en het uiterlijk wat ik mooi vond en Diaz is precies zoals ik graag wilde. De volgende word dan ook weer een Peruaan, een volwassen herplaatser waarschijnlijk.

[samantha!]

Max is er al sinds ik 12 ben, mijn ouders hebben hem gekozen.

Toen ik 18 was wou ik graag een eigen hond.
Ik wilde een lieve sociale hond met een stabiel karakter en een enorme werklust.
Al snel kwam ik bij de labrador uit.
Een aantal weken later zijn we bij de fokker van Macho gaan kijken en toen ging Macho mee naar huis.
In Macho heb ik werkelijk alles gevonden wat ik in een hond zocht.
Hij is enorm sociaal naar mens en dier zonder daarbij opdringerig te zijn.
Hij is enorm stabiel, luisterd perfect en heeft een enorme werklust.
Alles wat ik van hem wil doet hij en hij vindt het echt geweldig om iets voor je te doen.
De perfecte hond voor mij dus

[Jay1978]

Dazzle (herdermix) was mijn eerste "eigen" hond en hem heb ik vrij impulsief in huis genomen. Hij stond op Speurders.nl en vond hem leuk en 2 dagen later woonde hij bij mij. Ik heb veel te verduren gehad met hem, omdat hij totaal een ander karakter had dan zijn ex-baasjes hadden doen voorkomen. Uiteindelijk is dat helemaal goed gekomen al is het nog steeds een hond met een behoorlijke gebruiksaanwijzing.
De andere herplaatsers die ik gehad heb waren allemaal vrij zorgvuldig uitgezocht vooral in de combi met Dazzle. Helaas heb ik erg veel pech gehad steeds met de gezondheid van de herplaatsers.
Om die reden koos ik voor de eerste keer voor een pup. Dat dit een labrador moest worden was al jaren bekend. Heb ook nog kort getwijfeld over een Golden retriever maar uiteindelijk gaf de labrador toch de doorslag en toen mijn favo fokker een teefje vrij had, kwam Amy in mijn leven. En hoewel ik vermoedelijk altijd voor labradors (vanaf pup) zal gaan nu, zal er altijd een herplaatser welkom zijn en eigenlijk bij toeval zag ik Charley op Marktplaats. Omdat ze eerst nog bij een ander gezin gingen kijken (die hadden voor mij gereageerd) ging ik er eigenlijk vanuit dat het niet door zou gaan en heb niet meer verder gekeken naar een andere herplaatser en was zeer verrast dat ze me een week later belde of ik Charley wilde ontmoeten.

[daywalker]

Ik kwam dikwijls op hondenshows en toevalliger wijze, bleef ik even bij de ring van de Duitse doggen doggen staan. Praatje links en rechts van me. Interesse gekregen in het ras en uiteindelijk de stap genomen om er 1 aan te schaffen.
Het verschil in aanpak met de herders die ik heb gehad was erg verschillend met die van een Duitse Dog en in het begin was dat best effe wennen, maar ik zou hem nu voor geen geld meer willen missen, mijn grote lobbes

[semmyboy]

Wij hebben altijd iets gehand met duitse herders, ze zijn mooi, stoer,lief en waakzaam.
Dit ras is erg geliefd in de hele familie.
Mijn ooms hadden ook een duitse herder.
Wij vinden het belangrijk dat een hond waaks is maar ook erg lief.
Dus is het een duitse herder geworden

[haddock]

Tjah, toen ik jaren geleden 'n klein ventje was hebben mijn ouders 1 X 'n nestje gefokt, met onze geliefde boxer.
Ik sta nog op de foto, in de van gent en loos pallet, tussen de pups. Was de enige die er bij mocht van de teef, vond mn vader nie leuk. Mocht er ook eentje houden, werd de allerleukste hond ooit, geboren, getogen en gestorven op dezelfde plek, geweldig!
Met de puppytest stond bij mij de boxer trouwens op 5!

[Cookie]

Milo (schotse terrier) hebben me ouders uitgezocht, ze wouden een klein hondje en ze vonden dat ras wel leuk.
Twinkie (jackrussel x chihuahua) heb ik zelf uitgezocht wou graag een kleine terrier, en toen werd het deze :p

[Diaantje]

4 jaar geleden liet iemand me de berner zien. Ik was meteen helemaal verkocht en een jaar later was de eerste er, binnen een jaar volgde de 2e en er komt ook nooit meer wat anders dan de berner.

[Brindlecardi]

Wij hadden eerst Osa, onze golden. Was een hele sociale teef, niet slaafs en lekker eigenwijs. Maar echt een werkertje, en waar je eindeloos relaxt mee kon wandelen. Toen kregen we Ben, dat was niet helemaal de bedoeling qua karakter.
En hij is dus niet zo sociaal, kan moeilijk los, wegloper etc. Toen Osa wat ouder werd ben ik me gaan oriënteren voor een eigen hond. Een belangrijke eis was dat het een sociale hond moest worden, mocht wel wat waaks zijn, en vooral los moeten kunnen en dan ook in de buurt blijven. Echt een maatje. Toen kwam ik bij een corgi, ook handig formaat. Alleen destijds twee x op wachtlijst gestaan, maar moest echt een teef worden. En toen kwamen er overal alleen maar reuen uit.
Ik zat toen ook vast aan de zomerperiode. Dus toen kreeg ik bericht van Wendy dat fokker van Noah een heel sociale teef had (DH) die had ik wel eens eerder gezien bij een bezoekje. Heel kalme, sociale, en vriendelijke teef. Precies wat ik zocht. Toen zou Gin bij mij komen wonen. Helaas is zij maar 8 weken geworden, ze had een afwijking. Heb toen wel van een ander nest een pup aangeboden gekregen, maar heb voor mijzelf gezegd ik wil uit die combi een DH, en anders geen DH. Toen heb ik het laten rusten.
Kreeg toen ook een relatie, drukkere periode dus kwam er niet van. Vervolgens het onderwerp een beetje aangesneden, en de corgi kwam daar eigenlijk weer als beste uitrollen. En zodoende kwam Apple in huis. Ze is absoluut wat ik zocht, ze is wel echt een maatje waar ik met veel plezier mee wandel. Denk dat er absoluut nog wel wat corgi's voorbij zullen komen. Het zijn gewoon hele leuke honden. Gehoorzaam, maar niet slaafs, lekker eigenwijs af en toe, en zien echt overal wel de lol van in. Ze doet soms ook dingen die me zo versteld doen staan, maar wel enorm komisch. En het is gewoon heerlijk dat ze buiten overal en altijd los kan.

[ArCee]

Gila hebben we bewust naar gezocht.

Ik wilde sowieso iets hebben waar Rottweiler in zat, gewoon omdat ik Rottweiler gek ben. Geen volle Rottweiler om niet steeds de vergelijking te maken met Hayleigh, onze overleden Rottweiler, en omdat de raszuivere Rotti's steeds slechter worden lijkt wel, dus daar had ik een bepaalde terughoudendheid naar.

Ten tweede moest het niet een enorm kalf van een hond worden, dat wilde mijn vrouw niet.
Niet te oud, we nemen tenslotte altijd herplaatsters waar we weer een tijd mee vooruit willen.
Ook niet een onzettende dikke vacht waar van alles en nog wat in blijft hangen.
Als laatste zochten we een hond die mijn vrouw bescherming bied tijdens mijn avond, weekend en nachtdiensten.
Uiteindelijk zijn we via marktplaats op Gila uitgekomen. Een kruising van een Mechel x Rotti van amper een klein jaar en het is een heerlijkheid.

[wendelaa]

Zelf ben ik opgegroeid met honden....vuilnisbakkies, boxer, Glenn of imaal.
En altijd dol geweest op honden, hoe hard mijn ouders ook probeerde het er in te stampen, altijd ging ik op honden af.
Oke leverde wel eens een happende DH uit de straat op, maar was mijn eigen schuld.

Bij mijn man hadden ze vroeger een dh en zelf ben ik ook wel weg van de wat grotere honden.
We hebben de eerste jaren er geen gehad.....druk met werk, sport, klein kind.
Tot de moeder van mijn schoonzus een oepsnest had. En we gingen kijken naar de pups, want ja vind Eva zo leuk he hondjes.
En dan wordt je verliefd op zo'n klein haarballetje. Dat is dus onze Bo.
Nu heeft Bo natuurlijk zelf van die allerschattigste pups en zou ik er wel heeeel graag eentje hier willen houden, lijkt me ook wel gezelliger voor Bo. Maar goed of manlief dit gaat willen.

Toch blijft het wel kriebelen een grotere hond en dan met name een Boxer, maar of dat er ooit van gaat komen.
Ben er bang voor.

[Ptje]

bij ons was er eigenlijk met min of meer regelmaat altijd al een hond.
Toen mijn ouders trouwden wilde mijn vader een lekkere stoere duitse herder (mijn moeder was er als de dood voor) en die scheen dol op mij te zijn geweest toen ik nog klein was.
Deze herder (Max werd echter afgestaan omdat ie buurkinderen gebeten scheen te hebben (het verhaal gaat dat ze hem gepest hadden).
Op de lagere school hadden we een teckeltje, Timmie die door een heel ongelukkig toeval voor een auto liep (lang verhaal).
Daarna een hele poos niets en toen kwam Robbie, een zwarte poedel die 12 jr is geworden.
Daarna ook een hele poos niets (was inmiddels uit huis en de hele dag aan het werk) en had ik katten.
Toen ik mijn man leerde kennen, mijn zoontje kreeg werd er een hondje in mijn handen gedrukt van veel plezier ermee (die persoon had het zin eraf), dat hondje is ook niet echt oud geworden, de dierenarts vermoedde hartstilstand) .
Een paar jaar hadden we geen hond meer maar het begon toch weer te kriebelen.
Maar ja wát voor een hond????
Inmiddels werkte ik dus halve dagen dus het kon, het moest niet zo'n grote zijn omdat ik slecht ter been was vanwege een kapotte heup dus overal bij asielen gezocht en advertenties bekeken maar nee er was nergens een klik.
Toen kwam ik bij de dierenarts om te vragen of ze nog iemand wisten, telefoonnr achter gelaten en ik was misschien nét een half uurtje thuis toen belde een fokster van cairnterriers uit Winterswijk me op, ze had me bij de dierenarts gezien en ze meende dat wij wel een geschikt gezin waren voor een van haar hondjes en we maakten een afspraak om te kijken .
Ik zei tegen haar, maar ik wil géén pupje hoor! Nee dat was het ook niet, hij is 5 jaar.
Toen ik met mijn zwager (had toen nog geen vervoer) daar ging kijken was er gelijk DE KLIK tussen Doerak en mij.
We waren aan het kletsen over de honden en toen hadden we het over Crestie zijn halfzusje waar hij heel gek mee was (die was al ouder) en we keken naar het meiske en whammm hihi mijn zwager viel als een blok voor haar .
Natuurlijk moet je dat dan thuis overleggen (ze zaten al wel in de fase van we willen ook eens over niet al te lange tijd een hondje) maar ja foto's gemaakt en verder gekletst .
Er werd een afspraak gemaakt dat de fokster Doerak later zou komen brengen want ze wou wel weten waar hij terecht kwam (ze moest minderen met het fokken en met de hondjes omdat ze gezondheidsklachten had) .
Ze had het er best moeilijk mee maar toch wel met vrede .
Toen zuslief de foto's zag van "cressebessie"was ze ook gelijk verkocht dus de dame ging ook verhuizen wat wel zo leuk voor Doeremans was.
Inmiddels is Doerak al ruim 10 jaar bij ons, hij wordt nu wel erg oud maar is nog best tevreden.
Crestie is nu al een paar jaar geleden overleden op ruim 13 jarige leeftijd aan een acute baarmoeder ontsteking.
Ik heb zoiets van na Doerak wil ik geen hond meer, al die verplichtingen die je aan zo'n hond hebt, ik ben 6 uur per dag door de week op mijn werk ....... maar ja of ik standvastig blijf ?? kweetnie

[Ennath]

Ik vraag mij af hoe mensen op de keuze van hun hond uitgekomen zijn? Ik bedoel, je kiest op een gegeven moment voor een hond, of je stelt criteria op voor een volgende hond?
Hoe ben je daarop gekomen?
Waaraan moest de hond voldoen?
Wat waren je eisen? Je wensen?
Had je geleerd van je vorige hond?
Hoe ben je, met je gehele pakket, je hele lijstje uitgekomen bij je huidige hond, of bij je toekomstige hond?
Heb je veel info verzameld?
Via boeken, internet, via eigenaren van je hond, misschien via fokkers?

Welk traject heb je afgelegt om tot je keuze te komen maar vooral, ben je bedrogen uitgekomen of juist helemaal in de gloria met je (ras) keuze want of het hier om rashonden of eenn geweldige kruising gaat is mij eender.

Hond = hond = geweldig = onovertroffen!!

Nou het is heel eenvoudig Arcee.
Ik ontmoet hond ....
Ik denk aaahhh
Ik heb ruimte ....
Ik heb hond (erbij)....
Of niet natuurlijk want dan zei mijn AH: NEE

Ik zoek geen hond uit, ik lees me niet in, ik verzamel geen info.
Ik val op een individu: soms jong, soms oud, soms ras .... vaak niet

Ik heb natuurlijk wel pakken met ervaring

[Echo]

Ik heb nu nog geen hond maar kan wel wat over mijn denkwijze vertellen.
Ik ben opgegroeid met een hond en weet dus wel hoe ik een hond moet 'lezen' alhoewel dat ook wel verschilt per hond. Ook weet ik wat erbij komt kijken aan dierenarts en spulletjes en dingen die je niet meer of minder kunt doen doordat je een hond hebt.
Nu ik op mezelf woon heb ik altijd al geweten dat ik een hondje wou. Een specifiek ras had ik niet in mijn hoofd. Ik heb er heel lang mee gewacht en erover getwijfeld. Want als student neem je toch geen hond? De drang wordt echter steeds groter en sinds de hond waarmee ik opgegroeid ben vorige winter was overleden, wist ik het zeker. Ik ga op zoek naar een hond! Ik was absoluut kapot ervan terwijl ik het beest niet eens meer elke dag zag. Ik heb nu ook geen verplichte contacturen meer, dus ben heel flexibel in mijn rooster.
Ik heb nagedacht over wat voor hond (karakter) het beste bij mij zou passen. Uiterlijk komt dan even op de tweede plaats.
Omdat ik in een huis met andere mensen woon moet het geen blaffertje zijn. Het liefst thuis rustig en een knuffel beest, buiten mag er gek gerend en gespeeld worden. Wandelen vind ik erg fijn en dat doe ik nu eigenlijk te weinig, dus dat is ook een mooie bijkomstigheid!
Verder ben ik tot de beslissing gekomen dat het een kleiner hondje moet zijn zodat ik die de trap op- en af kan tillen. Ik wil niet dat daardoor allerlei heupziektes ontstaan, een lift is er bij ons niet.
Ik wist dat ik een asielhond of herplaatsertje zou willen; er zijn immers zoveel honden die nog een huisje zoeken, dan hoef ik niet per se een pup.
Naarmate ik meer ben gaan lezen en kijken is mijn oog gevallen op poedels. In eerste instantie had ik geen voorkeur voor een ras, maar het karakter van de poedel spreekt mij enorm aan. Zo vrolijk en speels als ze zijn en slim, met zo'n lief krullend vachtje. Dat ze niet verharen is daarbij alleen maar mooi meegenomen.
Nu heb ik dus een herplaats poedel op het oog en als alles goed gaat, mag ik straks het nieuwe baasje daarvan zijn!

Nou dat is mijn verhaal.

[Annemarie Rouw]

Ik wilde een hond voor luie mensen, dat past erg bij mij. Liever niet waaks (dat doe ik zelf wel), geen geblaf, korte vacht, zelfreinigend, zelftrainend (laat maar los in het bos en wandel zelf op je gemakje), lief voor groot en klein, zelfsportend (alleen zorgen dat ze in conditie zijn, het instinct doet de rest), weinig erfelijke ziektes, hoge leeftijd zonder veel dierenartskosten ( op een strippenkaart voor hechtingen na), geen bak- of prooinijd, lekker ruikend, knuffeltalent, noem maar op. Ik denk wel eens dat de whippet het best bewaarde geheim in de hondenwereld is.