Ben het hier helemaal mee eens.ranetje schreef:Als een jachthond op jacht op deze wijze gaat staan plassen zou je eens na moeten gaan of het wel helemaal klopt met de baas/hond verhouding en of je wel voldoende duidelijk en consequent bent.jalumi schreef:Ik heb het dus niet over de hond in elkaar rossen, maar wel bij de nek pakken en fors toespreken. Mijn ervaring is dat zoetsappig gedoe 9 van de 10 keer niet werkt. Maar goed ieder zijn meug. Als je op jacht bent en je hond gaat overal staan piesen tijdens apport is ook niet alles lijkt mij. Wat ik van diverse trainers heb geleerd, dat piesen tijdens het werken dominant gedrag is. Druk pakt anders uit. Dan gaat de hond weigeren, of lijkt het niet meer te snappen etc.
Als jij dat per sé “dominant” wil noemen ga je je gang maar.
Het zou heel misschien SOMS onder de noemer “dominant gedrag” kunnen vallen.
Dan moet dat voor de baas een waarschuwing zijn dat hij niet duidelijk en consequent is en zijn hond dus niet goed leiding geeft.
Aangezien een hond graag in een duidelijk structuur leeft, moet hij die zelf gaan aanbrengen als de baas dat niet doet.
Dat heet “leiderschap tegen wil en dank”.
Wel eens van gehoord?
In zo’n geval doe je aan symptoombestrijding als je de hond in de nek grijpt en gaat schelden.
Je kunt beter eens gaan kijken hoe duidelijk je zelf bent. Of je laat een deskundige trainer observeren, dat is nog beter.
Als je je strategie verandert en de hond goed aangeeft wat je van hem wil (en als hij het goed uitvoert dat bevestigt door een beloning in de vorm van iets lekkers of een knuffel of een prijzend woord) houdt dat “dominante” geplas ook op zonder dat je daar specifiek aandacht aan hebt gegeven.
Want dat je van het plassen af wil is duidelijk.
Zou ik ook willen.
Bij ons op de training zat een DSD reu, 3 jaar oud en die luisterde echt alleen als hij zin had.
Het was een hond met de juiste dosis werklust maar luisteren ho maar.
Over water ging hij alleen als hij zin had.......hier komen deed hij wel maar op zijn tijd en inderdaad overal tegenaan pissen.
Die hond had echt schijt aan de baas, dat straalde ervan af en wat deed zij........hem af en toe hard aanpakken......zij was haar frustratie even kwijt en die hond stak bij wijze van spreken na die tijd zijn middelvinger op.
Dit was dus geen geval van onzekerheid maar van een zeer slechte band/verhouding met de hond.
