Frenk schreef:Zoie schreef:2. waarom zou een reu van het formaat rio in een reu van het formaat spok een concurrent zien ? Als ik je zeg dat het omgekeerde zeker het geval kan zijn, is het antwoord eigenlijk al zo'n beetje gegeven.
Waarom denk jij dan eigenlijk van niet ?
Nog een woord over proportionaliteit. Oog om oog, tand om tand, zegt de bijbel. Geen oproep tot wraak, zoals wel wordt gedacht, maar een oproep tot proportionaliteit: neem niet meer, dan dat wat van je genomen is, doe niet meer aan, dan wat jou is aangedaan.
Ons recht kent dit ook: jezelf verdedigen, oke, maar reageer niet buiten proportie.
Begrijpelijke regels, al was het maar omdat wij van nature ( zou ik haast zeggen
) de neiging hebben ons helemaal niet aan deze regels te houden.
Het moge duidelijk zijn, neem ik aan, dat zulke regels als gedragsregels niet in deze vorm bij dieren voorkomen. In ieder geval niet bij dieren van het niveau hond.
Ik wil hier best wel dieper op ingaan, maar om niet van elk antwoord een epistel te maken hou ik het hier maar weer even bij.
Proportioneel reageren, dus niet meer energie verspillen dan je nodig hebt is toch een volstrekt logische, opportunistische en natuurlijke gedachte?
maar logische gedachten sturen ons gedrag niet eens aan, laat staan dat van een dier.
Wel eens bedreigd ? Wel eens de behoefte gehad iemand op zijn bek te timmeren die alleeen maar een lullige opmerking over je hond, je moeder of je vriend maakte ?
We hebben heel veel opvoeding nodig om onze emoties in toom te kunnen houden. En dan nog.
Buiten dat: wat is in economische termen gesproken logisch ? Achter een bal aan lopen is verspilling, achter een bal aanlopen om hem terug te brengen naar de baas, om weer achter de bal aan te lopen ... is het toppunt van verspilling ( van energie. Maar wel leuk. )
Waarom een risico nemen, natuurlijk is dat wel een reele vraag. Maar het merkwaardige is dat als het risico erg klein is, omdat die andere hond helemaal geen partij is, dit argument weer net zo gemakkelijk verlaten wordt. Niemand die zegt: ja, logisch dat hij hem doodschudde, kostte hem helemaal geen moeite.
Waarom zou je jezelf blootstellen aan de risico's van een gevecht als je een gevecht ook kunt vermijden? Als die andere hond geen bedreiging is. Er is geen eten in het spel en er staat ook geen loopse teef. Je hoeft je roedel niet te verdedigen. TE reageren op een situatie is onnatuurlijk en onlogisch, dat is mijn stelling
nou, zo werkt het m.i. niet. Als je erbij zou zetten: op voor beide honden volkomen vreemd terrein, met voldoende afstand tussen de honden, dan zou ik ertoe neigen, met mijn huidige begrip van hondengedrag, het met je eens te zijn. Dan zou ik het ook niet begrijpen ( waar het gedrag vandaan komt. )
maar als je met je hond door groenendaal loopt, of door je eigen straat, dan gaat het al niet meer op bij een hond die erg territoriaal is.
Je ziet ook, als een hond TE reageert (TE onderdanig, TE lomp, TE agressief), dan snapt een andere hond het ook niet meer.
Stabiele, evenwichtige, honden reageren passend bij de situatie, want waarom zouden ze niet passend bij de situatie reageren
Ik weet niet hoe ik het beter kan verwoorden wat ik bedoel.
ik snap denk ik wel wat je bedoelt, en ik kan zelfs een heel eind met je meegaan als je het soort gedrag wat jij voor ogen hebt wenselijk zou noemen. Hoewel ik de TE - lat w.s. wel ergens anders zou leggen dan jij.
Om bij agressie te blijven:
De neiging van op hun "vechtlust" geselecteerde rassen is een uitvergroting van die eigenschap zoals die in de "gemiddelde" hond zit. Die "vechtlust" is dus niet de norm, maar een afwijking van die norm.
Snap je wat ik bedoel?
nou, het zou kunnen, maar ik denk dat we om te beginnen ons moet realiseren dat agressie net zo goed voor een belangrijk deel uit onze honden is gefokt, eerder dan dat het in andere rassen is gefokt.Dus wat is dan de norm ?
Vergelijk b.v. jachtinstinct. Bij sommige honden vrijwel eruit gefokt, en als we dat bij vrijwel alle rassen zouden doen, zijn jachthonden dan gestoord ?
3. daar ga ik niet aan voorbij, ik zeg namelijk al dat onze huishonden dit veelal niet zullen doen, en natuurlijk is dat het gevolg van vormen van menselijke selectie, hoewel mogelijk niet alleen van vormen van menselijke selectie.
Maar dat moet het niet onmogelijk maken de natuurlijke oorsprong van het gedrag te begrijpen, voordat we het zondermeer als gestoord en onnatuurlijk aan de kant schuiven, zonder ons, twee honderd jaar na Darwin, ook maar een ogenblik af te vragen hoe het eigenlijk past in het grote verhaal van de evolutie.
Maar om verwarring te voorkomen is het wel handig om te weten waar je het ijkpunt legt. Want, wat voor een herder 'normaal' is, is dat weer niet voor een 'teckel'. En als we dan teruggrijpen op een soort basis, wat is die basis dan?
nou, wat mij betreft is er helemaal geen basis. Ik kan naar de oorsprong van bepaald gedrag kijken, en dan kom ik misschien bij de wolf uit - maar dat maakt de wolf voor mij niet het referentiepunt van normaalheid voor de hond.
Ik kan het gedrag vergelijken met dat van : wilde honden, verwilderde honden, zwerfhonden, allerelei hondenrassen, speculatief misschien et de oerhond of wat wij daarvan hopen te weten enz. - maar hoe ik daar een basitype uit zou moeten destilleren, ik zou werkelijk niet weten hoe, en waarom ik dat zou moeten doen.
we fokken op eigenschappen, denk ik, omdat we die wenselijk of niet wenselijk vinden, en niet omdat we die normaal of niet normaal vinden.
4.nou, ik zeg het maar niet, omdat het begrip voor nogal wat (spraak)verwarring kan zorgen, maar hopelijk begrijp je zo ook wel wat ik bedoel
Ik vraag het juist, omdat ik me afvraag wat jij tot de "natuur" van een hond rekent en wat niet (meer)
zie boven.
daar heeft helemaal niemand wat aan, als er gewonden vallen.
