Vera is vanaf 7.5 week opgegroeid met Saar, en ik vraag me weleens af of ze denkt dat ze zelf ook zo'n klein hondje is?

Zo voelt ze zich niet in het bijzonder aangetrokken tot andere Goldens. Sterker nog, betreft het een behoorlijk grote Golden reu dan gaat ze zitten kijken van "wow, jij bent best groot man".
De enige honden waar ze uit zichzelf op af wil stieren zijn kleine hondjes. Ze vindt ook altijd dat die met haar moeten spelen, en lijkt niet helemaal te snappen dat veel kleine hondjes dat nou niet direct als strak plan zien


Met grote honden vindt ze het wel altijd heel leuk om te rennen (en heeeel soms komen we er eentje tegen waar ze ook mee wil worstelen, maar ik kan me eigenlijk alleen Gollum herinneren waar ze dat echt mee deed), maar ze laat zich dan ook heel erg snel ombeuken alsof ze van suiker is, en na een minuutje of wat heeft ze dat vaak ook wel weer gezien. Honden maatje DH-reu en groter vindt ze ronduit spannend, en zoals ze zich dan gedraagt zou je minstens denken dat er een olifant tegenover haar staat

Zou dat komen doordat ze met Saar is opgegroeid? Of zou dat meer gewoon haar aard zijn?
En voor de mensen met twee verschillende rassen, merken jullie iets van 'waar je mee omgaat word je mee besmet' onderling?