Suzanne123 schreef:Moos schreef:
Een Sheltie lijkt me ook geen ras wat absoluut niet op de baas zou letten los

Nog 1 keer dan:
mijn hond jaagt op auto's en kan dus NIET los; nergens. Hij jaagt namelijk ook op ander verkeer.
Normaliter heb je gelijk; de doorsnee sheltie let prima op de baas, maar helaas is het ook zo dat als ze schrikken ze de andere kant op sjeezen en dus niet terug naar de baasl.
De pup is stomweg nog niet 'betrouwbaar' in hierkomen genoeg om los te lopen. En omdat de een niet los gaat denk ik dat de ander dat ook niet gaat.
Glazen kast? Welnee! De normale voozichtigheid!
Suzanne
In de duinen heb je geen verkeer, op het strand ook niet. Paarden op het strand zie je van mijlenver aankomen, hond bij je roepen en klaar. Wij hadden vroeger ook een hond die joeg op verkeer en paarden e.d, maar die kon gewoon los in het bos en op het strand. Goed opletten en direct bij je roepen als je een paard ziet 1 km verderop. 9 van de 10 keer dat ik op het strand ben zijn er ook geen paarden overigens.
Als je je pup wel heel graag los had willen laten was je daar vanaf 8 weken mee aan de gang gegaan. Normale voorzichtigheid is voor mij niet je hond nooit los laten lopen. Of tenminste daar van pup af aan al vanuit gaan
Ik snap overigens ook niet zo goed waarom
alle Shelties hem schijnen te peren als ze schrikken. Dat is toch geen raseigenschap, of tenminste, het lijkt mij een behoorlijk ongewenste raseigenschap.
Saar is ook een schrikachtig hondje, en ik ben haar eerste jaar tot in den treure bezig geweest haar te leren bij mij te komen ipv hem te peren. Ze ging verder alleen maar los in veilige gebieden, en binnen dat jaar heeft ze geleerd steun bij mij te zoeken ipv weg te rennen. Dan hebben we het over een hondje dat de eerste keer schrok (van een grote zwarte hond die aan kwam gestoven, zij was 4 maanden) en 100 meter het bospad afrende weg van mij en mijn andere hond.
Het is wel te doen is mijn ervaring. Is maar net hoeveel waarde je eraan hecht dat je hond los kan racen.
En juist door haar wel los te laten lopen en haar de kans te geven heel veel positieve ervaringen op te doen schrikt ze nu nog maar zelden.