Ik vind dit een hele rare discussie. Aan degene die er tegen zijn om honden uit het buitenland te halen: Iedereen die besluit een hond te nemen, is selectief bezig. Men houdt rekening met karakter, grootte, leeftijd, enz. Stel nou dat je het hondje hebt gevonden die je zocht, maar uit het buitenland komt? Zou je zo'n hond dan niet nemen, puur omdat hij uit het buitenland komt? Ik snap echt niet wat het probleem is. Hebben die honden in het buitenland dan niet evenveel recht op een goed thuis dan de honden in Nederland?
Jullie vinden dat iedere hond in Nederland die in het asiel zit, zo snel mogelijk een nieuw thuis horen te krijgen. De honden in het buitenland dan niet? Zoals al werd gezegd, dierenliefde hoort geen grenzen te kennen. En dit hoeft niet gelijk te zijn dat je de honden naar Nederland haalt. De Nederlandse stichtingen die zich inzetten voor dieren in het buitenland, doen meer dingen daar. Maar als ik het goed begrijp zijn jullie wel bereid om hulp te bieden voor dieren in Nederland, maar buitenlandse dieren is de verantwoording van het buitenland. Alsof het het probleem is van die dieren dat ze toevallig daar geboren zijn. Het komt op mij een beetje over: "Lang leve Nederland. De rest van de wereld kan stikken."
Ik weet dat ik het een beetje overdrijf, maar hier komt het in feite wel op neer.
Pak-de-bal schreef:Ik ben er ook op tegen , om die honden dàn maar hier naartoe te halen, dat lost echt niets op,
wel ergenisssen , omdat sommige honden hier
dan weer in asiels terecht kunnen komen , door impulsief gedrag van mensen.
En door geen honden meer uit het buitenland te halen, houdt dat impulsieve gedrag op? Het probleem zit niet in de dieren, maar in de mensen. Waar ook ter wereld. Maar dat betekend niet dat die dieren dan maar gewoon aan hun lot overgelaten moeten worden.
Daarbij is het nog niet eens zo dat deze honden naar het asiel gaan als het niet meer werkt. Wij hebben sinds een week een pup uit Portugal, ook gebracht naar Nederland via een stichting. Deze stichting is ontzettend selectief als het gaat om het plaatsen van dieren. Daarbij is het contract waterdicht d.m.v. wetboekregels. Wanneer het niet werkt, of wanneer het dier verwaarloosd wordt, gaat het dier terug naar de stichting en niet naar het asiel. Er is verplichte castratie/sterilisatie, zodat er niet gefokt kan worden met deze honden. Officeel hebben we de hond ook in bruikleen, de stichting blijft eigenaar.
Deze stichtingen weten dus echt wel wat ze doen, en hebben enkel het beste voor met dieren. Dus mijn vraag, wáárom vinden jullie dit verkeerd? Bovendien zet deze stichting zich in voor verwaarloosde dieren in binnen -en buitenland.
Álle dieren horen liefde te krijgen en een goed thuis, ongeacht waar ze vandaan komen of waar ze geplaatst worden.