ranetje schreef:Moon schreef:Ik heb niet zoveel ervaring van het gebruik van de stopfluit bij oefeningen (dirigeren), maar meer als 'paniekstop'. Binnen de 50m. (of zoiets ben erg slecht in het schatten van afstanden
) reageert Dante als door een wesp gestoken :N: . Verder dan dat heb ik het nog niet geprobeerd (ben er heel voorzichtig mee, wil het niet 'ontkrachten'. Is er nog verschil in hoe ik het tot nu toe gebruik en het gebruik bij het dirigeren?
En heb je nog ideeën hoe ik de 'kom-fluit' nog wat beter kan oefenen?
Ik ga toch eens opletten wat Dante nog meer is behalve 'gevoelshond'. Echt actiehond herken ik geloof ik niet (maar vind het wel moeilijk om te herkennen).
Lastig af en toe hè, die intelligentie van Rana (dat ze doorheeft dat jíj de oefening uitzet
). Af en toe zie ik ook zulk soort trekjes bij Dante.
Jij was toch op zoek naar info. over het opvoeden van een jachthond bij veldwerk? Ik zat weer wat in mijn jachthondenboeken te snuffelen en in het boek van PJ Eering, 'De staande jachthond in de praktijk' staat wel veel info. over opvoeding van pups en veldwerk. Heb je dat boek ook? (anders kun je het van me lenen!).
Je gebruikt de stopfluit alleen om hem te laten stilstaan.
Wat moet hij daarna?
Bij je komen (kom fluit) of apporteren (richting wijzen of een apportje zichtbaar voor hem opgooien zodat hij kan halen en naar jou brengen)?
Of loop je naar hem toe, en ga je de wandeling vervolgen?
Wat hij nu heeft begrepen is stoppen. Als hij de kans heeft kijkt hij naar je. En wat dan?
Als je hem dirigeert moet je daarbij de richting aangeven waarin hij moet gaan, op een gegeven moment moet hij stoppen om een verder bevel van je te krijgen. Naar links of naar rechts of verder vooruit.
Daarbij begint het appèl al op het moment dat je hem van je weg stuurt.
Dat hij direct stopt op de fluit is mooi. De afstanden kan je geleidelijk vergroten. Oefen langs een bomenrij o.i.d. dan weet je het aantal meters ook (aangeplante bomen staan meestal 10 meter uit elkaar
)
Maar laat hem dan ook iets doen als je over wilt stappen van de "noodstop" op de stop-fluit als onderdeel van een oefening.
Over de "kom fluit" doen verschillende adviezen de ronde.
De ene trainer zegt: "onder de 30 meter nooit de fluit gebruiken, maar gewoon roepen"
De ander zegt altijd de fluit gebruiken en nooit je stem.
Zo langzamerhand neig ik naar de laatste optie als ik aan het trainen ben.
Als de fokker van de pup al heeft gefloten bij het neerzetten van de voerbakjes in de nestperiode heb je een grote voorsprong.
Als de baas daarmee door gaat heeft hij meestal een hond die altijd reageert op de fluit.
Jij bent er later pas mee begonnen (net als ik).
Enorm belonen als de hond direct reageert is het meest effectief en de afstanden steeds groter maken. In het begin vooral op overzichtelijk terrein zodat je bij de beloning onderscheid kunt maken tussen direct komen, of na even nog iets doen
en dan pas komen.
Zo nodig aan een lange lijn oefenen.
Daarmee zeg ik niet dat Rana altijd direct komt
Ik heb daarbij een paar fouten gemaakt, waardoor die fluit bij haar wel goed werkt, maar niet onvoorwaardelijk. (te vroeg "uit zicht" gefloten en op het verkeerde moment. Want ze stond voor toen ik floot
).
Ik hoop dat er anderen zijn die jou en mij daarover meer kunnen voorlichten.
Misschien dat Laura daar wat over kan zeggen
Ik heb het boek van Eering.
Ook het boek van Paul de Vos (Wat een jachthond moet weten). En nog een paar oudere boeken (uitgegeven rond 1950).
Maar ik blijf steken op het punt waar je de omslag krijgt tussen het "ontwikkelen van de neus" van de pup en "de hond onder appèl brengen" als hij ongeveer een jaar oud is
Juist daar wordt in de boeken die ik tot nu toe heb gelezen nadrukkelijk over gezwegen.
Ik heb ook een voordracht van de heer Eering bijgewoond.
Ook daar kwam geen duidelijk antwoord op dat punt.
In gesprekken met Griffonniers krijg ik de indruk dat een lange lijn in het begin geen overbodige luxe is.
Je kunt dan bij de hond komen als hij voor staat en hem prijzen voor het staan. Dan kan je samen met de hond optrekken en het wild opstoten.
Door die lijn kan je dan verhinderen dat hij er meteen achteraan sjeest.
Hij mag in het begin wel een klein stukje vooruit als het wild op de vleugels gaat, maar niet eindeloos.
Ik hoop dat ik dat goed begrepen heb
Ik red het gewoon echt niet met alleen maar positieve methoden. Hij is daar te zelfstandig voor en heeft teveel jachtpassie.. Zou ik al dat soort dingen niet gedaan hebben, kon hij nu misschien wel nooit meer los 
ga ik gewoon eens met dr oefenen hier op het perceel .. en in het bos met de tijd 
