In het geval van Marouck was het happen in mijn ogen niet uit schrik maar uit opwinding.
Najagen van fietsers en auto's was gewoon "leuk" , ze won namelijk altijd.
Het happen naar met name kinderen gebeurde als ze met een hoop herrie aan kwamen rennen en haar voorbij gingen. Ze had ze dan dus wel al gezien, raakte er opgewonden/druk door en hapte dan (gelukkig nooit raak). Liep een kind gewoon rustig voorbij was er niets aan de hand.
Ik heb Marouck bewust door dit gedrag heel lang vastgehouden als er kinderen in de buurt waren, gewoon om te voorkomen dat het een keer wel mis zou gaan.
Tegenwoordig is ze zelf een stuk rustiger geworden en doet ze het ook niet meer.
Biène heeft tot noch toe niet gereageerd op auto's of fietsers, maar heeft weleens de neiging om ineens op langslopende mensen af te springen.
Is overwegend enthousiasme, maar ook in haar enthousiasme wil ze weleens een hapbeweging maken. Bij een klein pupje wordt dat leuk gevonden, maar als ze wat groter worden is het ineens niet meer leuk. Ook dat corrigeer ik dus als het gebeurt. Je probeert het natuurlijk zoveel mogelijk te voorkomen door de aandacht bij je te houden, maar dat gaat gewoon niet altijd even goed met een pup.

Hapt ze dus geef ik een rukje aan de riem gecombineerd met NEE, en ze wordt direct beloond met wat lekkers of prijzende woorden als ze de aandacht naar mij verlegt. Ik merk er geen nadelige gevolgen van.

Ze is nog net zo enthousiast, maar springt niet zo snel meer zomaar op voorbijgangers af. Als mensen haar bij zich roepen of aan willen halen is dat geen probleem, dan is ze hartstikke blij en enthousiast.
Misschien heeft dit "happen" ook wel met hun herderachtergrond te maken, geen idee. Nika, Danco en Snoepie hebben dit namelijk nooit gedaan.
