Mark-fryslan schreef:Oke, maar het is goed dat ik even gecorrigeerd werd. Ik heb dat af en toe even nodig...Mijn vriendin heeft een TT speciaal voor mij op maat gemaakt.
Het lijkt mij ook heel erg. Maar ergens lijkt het me ook een uitdaging om zo'n hond juist wel te nemen. Om de hond er vanaf te helpen. Zeker als het met angst te maken heeft. Dat is prima af te leren met veel tijd en geduld en positieve beloningen. Dat lijkt me erg leuk en dankbaar werk.
Groetjes mark
ik reageerde hierboven op je eerste bericht.. nu ik de rest gelezen heb snap ik het iets beter..
maar echt niet alles is op te lossen...
staffordreuen zijn gewoon meestal eikels met andere reuen vooral, een amstaff die ik ken kan helemaal niet met andere honden behalve de honden van de eigen roedel.
een raseigenschap kan en wil je er niet uithalen. je wordt verliefd op het ras en omdat de rest van het ras zo super is neem je die rotdingen erbij omdat ze minder belangrijk zijn dan de rest van de eigenschappen.
tuurlijk zou ik graag willen dat sam net als al die heerlijke goldens zou kunnen raggen door de modder en hei, maar dat gaat gewoon niet, dat hebben zowel ik als sam te accepteren.
ik weet zeker dat als ik echt keihard zou qworden dat ik het eruit zou krijgen, maar:
1. dan had ik geen staff moeten nemen, ik verneuk zijn karakter zo
2. het komt er dan op een andere manier uit
ik ben niet van plan een hond die zijn "oerdrift" uitvoert daarin tegen te houden, hoe rot die drift ook is. natuurlijk leidt ik hem af en hou ik hem dus aan de lijn zodat ie niet kan vechten (en dus ook nog nooit gedaan heeft) maar hem helemaal afstompen en als mak lammetje bij dominante reuen te hebben is hetzelfde als een werklijn mechelaar aan het dekentje voor de kachel vast te binden.
het houdt gewoon in dat ik voor sam meer moeite moet doen, veel fietsen, samen rennen, geestelijke vermoeidheid door spelletjes en 's ochtends om 5.30 naar het omheinde hondenpoepveldje zodat er nog geen andere honden zijn waardoor hij bij het hek blijft staan en nog niet rent... meestal lekker aan de flexlijn van 8 meter wat 16 meter rennen betekend, een teef erbij gekocht (niet alleen daarvoor) zodat ze samen kunnen gallen in huis en in de tuin en gehoorzaamheidstraining zodat hij moe maar voldaan op zaterdag het veld afloopt.
mijn sam is mijn alles. en ja hij is een klootzak naar andere reuen (veel teven en alle pups gaan meestal goed) maar een stafford is een mensenhond en geen hondenhond.
en als je dan begint over inslapen wordt ik 1. heel verdrietig want je komt aan mijn maat 2. heel boos dat mensen (nu jij dus) blijkbaar niet snappen dat er echt honden zijn die niet zomaar makke lammetjes worden en waarvan ik als rasliefhebber ook niet wil dat hij dat wordt. een stafford is een stafford en dat moet je niet willen veranderen