Inderdaad zijn er een paar fokkers in Frankrijk. Fokkers zijn over het algemeen niet zo bereid een pup te geven aan iemand die er niet mee gaat werken, omdat het karakter van deze honden toch wel bijzonder is. Ik heb toen ik er achter kwam dat hij dat ras was, zo ongeveer alles erover gelezen (ik kan portugees), en inderdaad staan ze bekend als moeilijke honden.
Misschien is het omdat ik Mika uit een asiel heb gehaald, of omdat hij duidelijk werd geslagen door zijn vorige eigenaar of op straat. Maar Mika is een schat van een beest (wel waaks) en makkelijk te trainen. Ik moet alleen niet met wat voor fysieke straf dan ook aankomen want dan kruipt meneer in zijn schulp. Ik raak hem bij training dan ook niet aan, alles met clicker, en al zijn we net begonnen, het gaat als een trein!
Ik vertel niet iedereen wat voor ras hij is. Het is duidelijk dat een hond als Mika met de verkeerde aanpak niet zo lief zou zijn als hij nu is, en fokkers houden het ras bewust klein.
Ik denk dat ik gehoorzaamheid met hem blijf doen, hij moet wel zijn ei kwijt kunnen. Het zijn veedrijvers en waakhonden, en als die hun ei niet kwijt kunnen, kun je wachten op probleemgedrag.
Ik ben in ieder geval heel blij met hem, we zijn echt jut en jul samen, ik sleep hem overal mee naar toe en hij vindt dat heerlijk! Zolang hij bij mij mag zijn en liefde krijgt
