He geweldig!!!
Ik heb hier al eerder deze vraag gesteld en helaas, geen reacties.
2 jaar geleden waren wij druk op zoek naar onze eerste hond, onze eisen, groter ras en gewoon een hond waar we direct verliefd op zouden worden en hij of zij moest uit het asiel komen. ( heb zelf altijd in een asiel gewerkt). Naar het afspuren van dierenasiels.com hadden we een kleine selectie en de eerste rit ging helemaal naar Brabant. Daar zat Shofar, een grote Berner reu van 6 jaar. Het was liefde op het eerste gezicht, van beide kanten
Niet lang daarna begon het weer te kriebelen bij mijn schoonouders en die namen Brandy, een berner teefje over van een gezin.
Dat ging zo goed samen met Shofar dat wij na er goed over nagedacht te hebben zijn gaan zoeken naar een Berner teefje. Via via kwamen we bij Dora, die in een gezin zat die haar als pup leuk vonden, maar toen werd ze groot...Ze zat de hele dag in de bijkeuken en was echt niks gewend. Had in haar leven nog nooit een speeltje, koekje of botje gezien.
Inmiddels hebben wij Shofar 3 september j.l. tot ons grote verdriet in moeten laten slapen, hij had een zeer agressieve vorm van kanker...
Sinds kort hebben wij Boy. Een reu van 1. Ook overgenomen van een gezin die hem om vage redenen weg deden. Om een lang verhaal kort te maken, hij heeft heel wat moeten inhalen en leren hier, aangezien hij de hele dag in de tuin moest zitten.
Wij zijn echt helemaal verslingerd aan het ras en hopen later iets met deze honden te kunnen gaan doen in de zin van een opvang of kennel.