En dan nemen we ook de bal mee voor Toby. Eigenlijk gewoon omdat ie het leuk vindt om daar mee te spelen en te zwemmen. Maar bijkomstig mazzeltje is dat hij zo gefixeerd is op die bal dat ik daarmee ook ongewenst gedrag kan voorkomen. (en gewenst gedrag kan uitlokken


Er komt een stelletje aan lopen met een boxer en iets wat op een dogo moet lijken. Allebei los, terwijl mijn jongens aan de lijn zitten, want het is daar nog geen losloopgebied. Die honden deden overigens niks, volgden braaf hun baas, dus niks aan de hand. Maar ja, ik ken mijn Toopje, dus hup, het kunstje met de bal, want hij liep toch al de hele tijd naar mijn jaszak de kijken, zo van: hee, waar blijft mijn bal? Toop volgt keurig, honden kunnen rustig doorlopen. Maar Tim loopt een eindje achter me, omdat als we met Toby en Beertje samen langs een stel honden lopen, Beertje graag de boel op wil juinen en ze dan alsnog met zijn tweeën aan het blaffen en snauwen slaan. Hoort Tim die jongen zeg: ttssss, zag je dat met dat balletje? Belachelijk.
Nou had ik in de eerste instantie zoiets van: kan best, maar Toby laten gaan is nog veel belachelijker, dus geef ons nou maar ons balletje.
Maar nu zit ik toch te denken: is dat nou zo raar? Is dat nou opvoedkundig gezien zo belachelijk? Mag het alleen maar met stem of koekjes? Wat maakt het nou uit dat ik een balletje gebruik? Of veroorzaak ik daarmee gedrag bij Toby wat juist averechts kan werken?
Ik kan het me niet voorstellen, maar wellicht hebben jullie daar toch een heel ander idee over.
