Op een gegeven moment wil ik weer verder lopen, denk misschien nog een meter of 50 naar ons huis ofzo, laat ik Tedje's lijn vallen. Buurjongetje rent er gelijk op af met een tennisracket nog in zijn hand, en Ted schrikt daar van en speert weg. Buurjongen er achteraan rennen en Ted maar verder rennen in 1 streep richting huis. Daar hoeft ze maar 1 erg rustige straat voor over te steken waar wij alle zicht op hadden, maar toch. Bij de hoek komt buurjongetje terug en zegt me dat Ted naar huis is gerend. Even later kom ik daar aan en zit ze keurig op de oprit te wachten en erg blij dat ze ons weer ziet.
Knap kind, maar ik had liever niet gehad dat buurjongetje er achteraan was gerend want dan weet ik zeker dat Ted heel snel weer naar mij gelopen was. Maar ja, jongetje bedoelde het alleen maar goed natuurlijk. Pffff, weer een ervaring rijker zeg maar
