Even voorstellen, en even wat kwijt

[Nora2022]

Hallo lieve allemaal!

Mijn naam is Jolien, ik ben 29 jaar en heb een Cavalier King Charles Spaniël pup Nora van 6 maanden.
Sinds 3 weken heeft ze er ook een katten/ragdoll vriendinnetje Blizzy bij.

Nu loop ik momenteel mentaal een beetje vast, en vraag me af naar jullie verhalen en meningen hierover.

Ik ben enigskind en heb tot januari dit jaar altijd met veel plezier bij mijn ouders gewoond met onze 2 (senior) hondjes daar, en onze 2 katten.

In januari, de dag dag ik Nora op kon halen, ben ik ingetrokken in mijn eigen huisje, en alles was voor mij toen een beetje overweldigend. (Ja, ik had misschien even moeten wachten, settelen, maar ik ben ontzettend blij met Nora, en zou haar voor geen goud willen missen).
En nu met het katje erbij voelt het weer compleet, zoals ik thuis ook gewend was.

Alleen, voelt het alsof ik een beetje in een isolement begin te raken, en ik vraag me af of dit wel nodig is.
Ik werk vanuit huis, (maar heb ze wel leren alleen te zijn, en voor meerdere uren kan ik Nora naar mijn ouders en de hondjes brengen), maar afspreken met vrienden of op pad gaan doe ik vrijwel niet meer.

Het verantwoordelijkheidsgevoel gaat denk ik een beetje ver.. en ik wil mijn ouders ook niet steeds “opzadelen” en haar daar naartoe brengen. (Ook al vinden ze het super leuk als ze er is, het voelt een beetje bezwaard).

Ik weet het.. ik doe dit allemaal zelf.. maar.. hoe voelen jullie dit? Ik zit voor mijn gevoel al maanden thuis en begon me er echt ontzettend down door te voelen.

Ik ben ontzettend gelukkig met ze, dat is het echt niet.

Ik heb sinds ik geboren ben geen dag in m’n leven zonder hond gekend, en dit wilde ik zo houden..

Ik woon in een portiek woning, met daaromheen geen gras.. ik moet een stuk lopen voor ik bij het bos ben, en het zindelijk maken van Nora valt me heel zwaar.. Ik gebruik puppy pads, en ze legt de link nog niet met het buiten plassen omdat de tijd tussen - in huis plassen - schoenen / jas aan - naar beneden lopen - naar het bos - zo ontzettend lang duurt….
Ik denk dat ik daarom ook niet snel mensen uitnodig.. omdat ik me een beetje schaam. “Ze is toch al 6 maanden” zeggen ze dan steeds…..

Nou, beetje warrig verhaal.. maar.. ik hoop dat jullie een beetje begrijpen wat ik bedoel en hoe jullie hier tegenaan kijken

[Liesanne]

Welkom op het forum,
Hier geen ervaring met het in een isolement zijn voelen.
Ik weet niet of je op puppycursus met haar bent geweest, maar misschien is dit een idee om nieuwe mensen te ontmoeten. Of kijken naar een andere leuke cursus in de buurt zoals een behendigheidstraining, zodat je toch wat vaker buiten komt.

En misschien proberen een vast moment in te plannen met je vrienden? Op een terras mag een hond vaak wel komen dus kan je haar meenemen en zoals je zelf aangeeft is voor een paar uurtjes alleen ook geen probleem.

Betreft de zindelijkheidstraining, een plasje op de stoep is toch niet echt een probleem lijkt mij? En zakjes in je jas doen voor poep. Als ze nog echt klein zijn is het vaak als ze hebben geslapen dat ze moeten plassen dus dan kan je het makkelijker aanpakken door in snelle schoenen te schieten zodra ze wakker is en buiten zetten.
Maar omdat ze wat ouder is zou ik beginnen met zodra je wakker bent eerst je hondje naar buiten en zodra ze buiten plast of poept goed belonen, in het begin niet erg als dat op de stoep gebeurd langer ophouden lukt vanzelf.
En dan rond de middag weer naar buiten en 's avonds nog weer, als ze buiten haar behoefte doet goed belonen. Als ze binnen een ongelukje heeft niet teveel aandacht aangeven, gelijk opruimen en goed schoonmaken.

Als ze heeft aangeleerd om op de pads te plassen kan je die misschien steeds dichter bij de deur leggen en zodra ze die kant oploopt haar optillen en desnoods op je sloffen gauw naar buiten laten plassen.

Slaapt ze 's nachts in een bench? Want dat is misschien ook nog een idee, normaal gesproken bevuild een hond zijn slaapplaats niet.
Hopelijk kan je hier iets mee.

[Fotogravinnetje]

Ik zou de pads weghalen, elke 2 uur met haar naar buiten en daar prijzen als ze wat doet. Binnen gewoon zonder gedoe opruimen. Zindelijkheid kan wel een jaar duren, dus als mensen vinden dat ze laat is met 6 maanden, mag je ze gewoon laten kletsen. Belangrijkste in het zindelijk maken is dat ze ruim voldoende de gelegenheid krijgt om het buiten te doen.
Wat je ook kunt doen is een belletje bij de deur hangen, zodat zij er goed bij kan. En elke keer als je naar buiten gaat met haar tegen het belletje aantikken. Grote kans dat ze op een gegeven moment zelf de link legt en het belletje laat horen als ze naar buiten moet. Maar de basis blijft om zo vaak naar buiten te gaan met haar dat ze vooral buiten de kans krijgt om te plassen en poepen. Honden willen van nature liever wat verder van hun slaap- en eetplek ontlasten. Ze moeten alleen wel de gelegenheid daarvoor krijgen.

Wat betreft je gevoel van isolement: ja, dat kan ik me voorstellen. Een pup is gewoon ook heel intensief. Dus aan de ene kant is het een keuze die je zelf gemaakt hebt. Aan de andere kant kun je een pup ook naar heel veel plaatsen gewoon meenemen. Terrasjes werden hierboven al genoemd. Wandelingen maken. In een park gaan zitten met vrienden. En aangezien ze ook al even alleen kan zijn, kun je dus ook best voor een uurtje afspreken met een vriend(in). En je kunt vrienden uiteraard ook uitnodigen in je eigen huis.
Het hebben van een hond is absoluut beperkend in bepaalde opzichten. Maar honden geven je er ook heel erg veel voor terug. Je kunt alleen niet alleen maar de positieve kanten van een hond hebben, zonder de beperkingen te willen accepteren. Maar een deel van de beperkingen zal ook gewoon in je hoofd zitten. Iedereen weet van mij dat ik als het even mogelijk is het liefste minimaal 1 van m'n honden meeneem. Kom je hier op bezoek, dan doen wij er heus heel veel aan om te zorgen dat de honden zich goed gedragen. Maar ze horen er wel gewoon helemaal bij. Inclusief rommel en viezigheid door wat ze meenemen van buiten naar binnen en hun speeltjes. Als ik bij iemand met een kind op bezoek ga, verwacht ik ook dat je kunt merken dat er een kind aanwezig is. Met honden dus hetzelfde

[twinkeltje]

[yvon]

Welkom

[Chihuahua-paws]

Welkom.

Wat betreft zindelijk maken. Daar kun je beter geen pads voor gebruiken maar toch gewoon leren buiten te doen
Anders blijft ze het binnen op de pads doen. En het blijft nou eenmaal wel een hond. Voordeel nu is dat je geen jas nodig hebt. Laat overdag gewoon de halsband om zodat je snel naar buiten kunt. En elke 2 uur en na het eten/drinken naar buiten en flink belonen als ze haar plasje gedaan heeft.

Wat dat isolement betreft dat is vervelend dat je dat zo voelt
Hier ook heel mijn leven dieren. Dat weten vrienden en kennissen ook. Hier wel een partner ook dus niet alleen.
Maar als we samen op een feestje (verjaardag, jubileum etc) zijn dan blijven we Max 3 uurtjes . Wij laten de honden met name niet een hele avond alleen. Ook met werk. Ik werk parttime uit huis en parttime aan huis. En de vriendinnen die ik heb hebben zelf ook dieren en snappen dat. Ook hebben we wel kennissen zonder maar die zien we niet zo vaak. Voor mij staan mijn dieren naast mijn vriend op 1 en dat betekend concessies maken wat overigens niet erg is. Ik spreek veel liever met Chihuahua vrienden af voor een honden wandeling dan met een vriendin om de stad in te gaan want daar hou ik toch niet van. Mijn leven staat in het teken van dieren. Dat is eigenlijk altijd zo geweest dus dat gaat vanzelf