Was gaan lopen met vriendin en haar hond. Op een plek waar je rechts duin in kan, maar verder is het een smal pad met aan de linkerkant een hek. Chara was helemaal in haar element, dit was de 2de wandeling daar.
Ontzettend veel honden, en ik moet zeggen dat ze enorm sociaal is. Van klein naar groot, van reu naar teef ze heeft feilloos door wat voor vlees ze in de kuip heeft en ze krijgt ook bijna iedere hond mee in een renspelletje, maar is ook wel weer goed mee of terug te roepen.
Tot we dus duingebied voor het eerst een stukje in liepen. Niet geheel de duinen in, maar vlak voor de echte duinen beginnen is ook een open terrein. Ze stond wat in het veld muizenholen te bekijken, en ik liep verder. Draai me om, zie haar nog naar me kijken (in ieder geval onze richting op kijken.) Ik pak mijn telefoon omdat ik haar wil roepen en een foto wil maken, kijk weer en ze is weg
Draai nog om mijn as terwijl ik roep omdat ze ook vaak als een idioot rondjes kan gaan rennen, maar gewoon helemaal niets.. gewoon WEG..
En waarheen... we kwamen van links, dat was een pad... pad naar rechts leidde naar de échte duinen.
Roepen, teruglopen mijn vriendin vroeg mensen of ze een hond hadden zien rennen maar nee..
Zij liep toen maar richting de plek op het open veld. Mensen erachter vroegen mij vervolgens hoe ze er dan uit zag..
"Beetje Duitse herder achtig qua kleur met een enorme pluimstaart.."
Die mensen hadden haar zien rennen, want mevrouw dacht dat ze keihard tegen haar op zou gaan springen en schrok er al van, maar ze bleef keihard doorrennen in de richting dus waarvan we waren gekomen.
Ben toen nog harder gaan roepen, en ik had de piepbal bij me waar ik in ben gaan knijpen.
Maar ze is zo enorm snel dat ik echt nu het gevoel had dat ze vast al op het oude pad liep en de weg terug zou nemen
En ineens zag ik in de verte haar flappers wapperen, als een speer langs mensen en honden heen in een streep kwam ze richting mij
Maar mijn hemel wat kneep ik hem toen ik haar dus kwijt was. Denk toch echt dat ze ineens ons niet zag en als een speer terug is gerend...
Dat stukje duin hebben we verder maar niet gepakt, we zijn weer teruggelopen naar "veilig" gebied. Ze bleef nu wel continue inchecken trouwens. Telkens de neus in mijn hand, dan weer even weg en als ik riep kwam ze als een speer weer bij me. Denk dat ze er zelf ook van was geschrokken.
en dan helemaal blij als ze eindelijk weer terug is helemaal buiten adem 
