Doofheid & gewrichtsontstekingen

[Hazenrein]

Kan het zijn dat gewrichtsontstekingen elders in het lichaam invloed hebben op het gehoor van de hond?

[bram en thijs]

Dat weet ik niet. Maar een oorontsteking zelf kan wel dat gevolg hebben.

[Ramiek]

Misschien dat de hond minder gefocust is op zijn gehoor door de pijn in zijn gewrichten

[ranetje]

Misschien dat de hond minder gefocust is op zijn gehoor door de pijn in zijn gewrichten

Ik denk dat Ramiek een goed punt heeft.
Als de pijn groot genoeg is gaat daar alle aandacht naar uit.
Ik denk dat biefstuk zelfs niet genoeg is.

Wat merk je precies Hazenrein?
Kan je dat beschrijven?

[Hazenrein]

Misschien dat de hond minder gefocust is op zijn gehoor door de pijn in zijn gewrichten

Ik denk dat Ramiek een goed punt heeft.
Als de pijn groot genoeg is gaat daar alle aandacht naar uit.
Ik denk dat biefstuk zelfs niet genoeg is.

Wat merk je precies Hazenrein?
Kan je dat beschrijven?

Ja, dat punt van Ramiek heb ik ook wel aan gedacht maar ik zie dan ook dingen gebeuren die dat weer niet aannemelijk maken.

Ik zal even wat meer uitleggen.

[Hazenrein]

De Fries heeft vermoedelijk artrose in z’n achterhand/achterlijf. Ik zeg vermoedelijk,omdat de DA nog niet meer dan hem betast en bevoeld heeft op ons verzoek. En dat verzoek kwam nadat ik vond dat de Fries wel erg vlot ‘oud’ werd. Hij was in huis beduidend minder actief, kwam voor vrijwel niets meer uit zijn mand, liep buiten wel mee maar niet op zijn vertrouwde manier. Affijn, ik zag een heel andere hond dan ik gewend was. Overigens begint dit verhaal ruim 1,5 jaar geleden.

Nadat de da suggereerde dat er sprake was van artrose, hebben we samen besloten eerst te kijken wat een kuurtje previcox en glucosamineachtige pillen doen (kuurtje van een dag of tien).
En meteen op de eerste dag van de kuur was de Fries als nieuw! Vrolijk, ondeugend, actief en volop zin weer in het leven. Gezien dat resultaat stelde de DA voor om de kuur elke maand te herhalen.

Na de derde maand zijn we met die herhaling echter gestopt. Ik zag geen duidelijk verschil (meer) tussen de hond voor en na de kuur.

Een flinke tijd later (ik weet echt niet meer hoe lang) zag ik hem weer achteruit gaan. We zijn meteen weer een paar dagen previcox gaan geven en wederom was het meteen weer beter.

Dat riedeltje herhalen we nu steeds. En tussen de kuurtjes previcox krijgt hij dagelijks omega3 pillen.

Op zich gaat dit vooralsnog prima, alhoewel de tijd die er tussen de kuurtjes zit wel steeds korter lijkt te worden. Ik ben er nog niet uit of dat ook seizoensgebonden is maar dat houd ik in de gaten.

Mijn vraag over die doofheid komt omdat ik en mijn partner voor de voorlaatste kuur allebei afzonderlijk merkten dat de Fries slechter hoorde. Van de een op de andere dag leek het wel. En toen we hem zijn previcox gaven was de doofheid ook in een klap weer over.

Afgelopen week merkte ik weer dat hij me niet hoorde op diverse momenten. En vandaag zijn we weer met de pillen begonnen en zijn oren zijn weer ‘open’.

Ik snap de vrij logische link met pijn en focus, maar hij hoorde mij ook niet terwijl hij uitgebreid de berm aan het besnuffelen was. Of iets anders aan het doen. Dat hij mij niet hoort als ie met pijn in z’n mand ligt kan ik nog inkomen, maar als ie wel kan focussen op geurtjes in de berm door de pijn heen, dan zou hij mij toch ook moeten kunnen horen?

[blondie]

Je kunt de doofheid toch ook los zien van andere klachten of kwalen?
Wil niet alles met Jol vergelijken, maar toen zij ouder werd zijn er ook momenten bij haar geweest dat ik dacht dat ze wél ontzettend snel oud werd.
Eigen da, kon niet echt gekke dingen toen constateren, ze gaf geen pijn aan toen, maar ik stond erop dat ik pijnmedicatie mee kreeg, puur om e.e.a. uit te kunnen sluiten.
Ook Jol leefde toen ineens weer op.
Daarna, wat moeilijker om te constateren omdat ze vrij eigenzinnig en ook oostindisch doof soms kon zijn dat én haar gehoor én haar zicht achteruit ging. (staar, was wel bij da ook geconstateerd uiteraard)
Die combi maakte dat ze soms totaal niet vrij meer liep (geen zin om naar buiten te gaan, omdat ze zich domweg niet prettig meer voelde door alle veranderingen van gehoor, zicht en haar geestelijke staturs), daarbij ging ze in huis ook raar gedrag vertonen en deels kon je denken aan pijn, ouder worden doofheid en stijve spieren.
Maar toen ik dus wat gerichter ging zoeken naar mogelijke verklaringen kwam ik op lichte dementie uit. Wij zijn toen Cholodin gaan geven en met de dag knapte ze daar van op, echt ontzettend snel gewoon.
Zit net nog toevallig foto's op te laden van vlak voor haar dood, gewoon een heldere kop en ze was nog aan het rennen en liep gewoon de rondes met Aki ook nog mee.

Als het wél echt pijn door artrose is of misschien wel ander lichamelijk ongemak, (maar dat staat dan los van je vraag over de doofheid link met (gewrichts)pijn) dan zou ik zelf niet af en toe een kuur geven, maar denken aan continue pijnstilling.
Dat heb ik met Finn op een bepaald moment moeten doen, toen na verloop van tijd af en toe een kuur wel werkte maar dat hij zichtbaar sneller pijn kreeg tussen de periode van kuren door. Heb hem vanaf zijn vijfde door de LSI af en aan jaren een kuur gegeven als hij een terugval had, rond zijn 9de of 10de in overleg met da die hem altijd had onderzocht en hem kende toen ook besloten om vanaf toen echt lage dosis continue pijnstilling te geven. Puur omdat je dan een continue pijnbestrijding aan het lichaam geeft, ipv alleen op momenten dat wij pas zien dat het nodig is. Honden zijn gewoon vrij hard voor zichzelf als het om échte pijn en ongemak gaat.

[ranetje]

Mijn vraag over die doofheid komt omdat ik en mijn partner voor de voorlaatste kuur allebei afzonderlijk merkten dat de Fries slechter hoorde. Van de een op de andere dag leek het wel. En toen we hem zijn previcox gaven was de doofheid ook in een klap weer over.

Afgelopen week merkte ik weer dat hij me niet hoorde op diverse momenten. En vandaag zijn we weer met de pillen begonnen en zijn oren zijn weer ‘open’.

Ik snap de vrij logische link met pijn en focus, maar hij hoorde mij ook niet terwijl hij uitgebreid de berm aan het besnuffelen was. Of iets anders aan het doen. Dat hij mij niet hoort als ie met pijn in z’n mand ligt kan ik nog inkomen, maar als ie wel kan focussen op geurtjes in de berm door de pijn heen, dan zou hij mij toch ook moeten kunnen horen?

wat je beschrijft geeft naar mijn idee aan dat het punt van Ramiek wel heel sterk wordt bewezen toch?

Dat hij je niet hoort als hij uitgebreid aan het snuffelen is heeft te maken met concentratie.
En dan niet op jou maar op die geur.
Denk ik.
Als Claire iets specifieks ruikt is ze daar ook volledig in verdiept.
Dus dat niet horen op dat moment verbaast me eigenlijk niet heel erg?

[Hazenrein]

Mijn vraag over die doofheid komt omdat ik en mijn partner voor de voorlaatste kuur allebei afzonderlijk merkten dat de Fries slechter hoorde. Van de een op de andere dag leek het wel. En toen we hem zijn previcox gaven was de doofheid ook in een klap weer over.

Afgelopen week merkte ik weer dat hij me niet hoorde op diverse momenten. En vandaag zijn we weer met de pillen begonnen en zijn oren zijn weer ‘open’.

Ik snap de vrij logische link met pijn en focus, maar hij hoorde mij ook niet terwijl hij uitgebreid de berm aan het besnuffelen was. Of iets anders aan het doen. Dat hij mij niet hoort als ie met pijn in z’n mand ligt kan ik nog inkomen, maar als ie wel kan focussen op geurtjes in de berm door de pijn heen, dan zou hij mij toch ook moeten kunnen horen?

wat je beschrijft geeft naar mijn idee aan dat het punt van Ramiek wel heel sterk wordt bewezen toch?

Dat hij je niet hoort als hij uitgebreid aan het snuffelen is heeft te maken met concentratie.
En dan niet op jou maar op die geur.
Denk ik.
Als Claire iets specifieks ruikt is ze daar ook volledig in verdiept.
Dus dat niet horen op dat moment verbaast me eigenlijk niet heel erg?

Ik snap wel wat je bedoelt, maar het ligt allemaal ongelooflijk genuanceerd.

Ik zie aan mijn hond verschil tussen geconcentreerd ruiken en mij wel horen, en geconcentreerd ruiken en mij uberhaupt niet auditief registreren.
Ik ga het niet per geval beschrijven, maar het gaat om dingen als een lichte verschuiving in de oorstand, een beweging in de staart, ogen die een nanoseconde mijn kant op kijken.

Ik wil niet perse Ramieks punt van tafel vegen, het is het eerste waar ikzelf ook aan dacht. Ik probeer dat theoretische punt alleen in de praktijk terug te zien.

[Hazenrein]

Je kunt de doofheid toch ook los zien van andere klachten of kwalen?
Wil niet alles met Jol vergelijken, maar toen zij ouder werd zijn er ook momenten bij haar geweest dat ik dacht dat ze wél ontzettend snel oud werd.
Eigen da, kon niet echt gekke dingen toen constateren, ze gaf geen pijn aan toen, maar ik stond erop dat ik pijnmedicatie mee kreeg, puur om e.e.a. uit te kunnen sluiten.
Ook Jol leefde toen ineens weer op.
Daarna, wat moeilijker om te constateren omdat ze vrij eigenzinnig en ook oostindisch doof soms kon zijn dat én haar gehoor én haar zicht achteruit ging. (staar, was wel bij da ook geconstateerd uiteraard)
Die combi maakte dat ze soms totaal niet vrij meer liep (geen zin om naar buiten te gaan, omdat ze zich domweg niet prettig meer voelde door alle veranderingen van gehoor, zicht en haar geestelijke staturs), daarbij ging ze in huis ook raar gedrag vertonen en deels kon je denken aan pijn, ouder worden doofheid en stijve spieren.
Maar toen ik dus wat gerichter ging zoeken naar mogelijke verklaringen kwam ik op lichte dementie uit. Wij zijn toen Cholodin gaan geven en met de dag knapte ze daar van op, echt ontzettend snel gewoon.
Zit net nog toevallig foto's op te laden van vlak voor haar dood, gewoon een heldere kop en ze was nog aan het rennen en liep gewoon de rondes met Aki ook nog mee.

Ja natuurlijk kan dat, maar die door ons veronderstelde doofheid houdt onmiddellijk op als we de previcox starten. En begint ook pas een dag of twee voordat we weer -op basis van zijn bewegen- vinden dat we een nieuwe kuur moeten starten.

Als het wél echt pijn door artrose is of misschien wel ander lichamelijk ongemak, (maar dat staat dan los van je vraag over de doofheid link met (gewrichts)pijn) dan zou ik zelf niet af en toe een kuur geven, maar denken aan continue pijnstilling.
Dat heb ik met Finn op een bepaald moment moeten doen, toen na verloop van tijd af en toe een kuur wel werkte maar dat hij zichtbaar sneller pijn kreeg tussen de periode van kuren door. Heb hem vanaf zijn vijfde door de LSI af en aan jaren een kuur gegeven als hij een terugval had, rond zijn 9de of 10de in overleg met da die hem altijd had onderzocht en hem kende toen ook besloten om vanaf toen echt lage dosis continue pijnstilling te geven. Puur omdat je dan een continue pijnbestrijding aan het lichaam geeft, ipv alleen op momenten dat wij pas zien dat het nodig is. Honden zijn gewoon vrij hard voor zichzelf als het om échte pijn en ongemak gaat.

Daar denk ik sinds kort ook wel aan, maar continue pijnstilling (deze previcox tenminste) is ook weer niet goed voor zijn nieren of lever . Tot voor zeer kort ging het helemaal prima met af en toe een kuurtje. Nu het steeds vaker moet ga ik binnenkort weer opnieuw overleggen met de DA. Misschien een nader onderzoek, misschien helpt fysiotherapie (al zou ik bij god niet weten waar ik dat hier kan vinden).

Ik vraag me ook al langer af hoe dat werkt eigenlijk met pijnstillers en dosering. Of een halvering van de dosis betekent dat de pijn half zo goed bestreden wordt, of half zo lang, bijvoorbeeld. Maar ik weet niet of een da dat soort dingen weet. Kan ik misschien beter aan mijn apotheker vragen

[ranetje]

Ja natuurlijk kan dat, maar die door ons veronderstelde doofheid houdt onmiddellijk op als we de previcox starten. En begint ook pas een dag of twee voordat we weer -op basis van zijn bewegen- vinden dat we een nieuwe kuur moeten starten.

Als het wél echt pijn door artrose is of misschien wel ander lichamelijk ongemak, (maar dat staat dan los van je vraag over de doofheid link met (gewrichts)pijn) dan zou ik zelf niet af en toe een kuur geven, maar denken aan continue pijnstilling.
Dat heb ik met Finn op een bepaald moment moeten doen, toen na verloop van tijd af en toe een kuur wel werkte maar dat hij zichtbaar sneller pijn kreeg tussen de periode van kuren door. Heb hem vanaf zijn vijfde door de LSI af en aan jaren een kuur gegeven als hij een terugval had, rond zijn 9de of 10de in overleg met da die hem altijd had onderzocht en hem kende toen ook besloten om vanaf toen echt lage dosis continue pijnstilling te geven. Puur omdat je dan een continue pijnbestrijding aan het lichaam geeft, ipv alleen op momenten dat wij pas zien dat het nodig is. Honden zijn gewoon vrij hard voor zichzelf als het om échte pijn en ongemak gaat.

Daar denk ik sinds kort ook wel aan, maar continue pijnstilling (deze previcox tenminste) is ook weer niet goed voor zijn nieren of lever . Tot voor zeer kort ging het helemaal prima met af en toe een kuurtje. Nu het steeds vaker moet ga ik binnenkort weer opnieuw overleggen met de DA. Misschien een nader onderzoek, misschien helpt fysiotherapie (al zou ik bij god niet weten waar ik dat hier kan vinden).

Ik vraag me ook al langer af hoe dat werkt eigenlijk met pijnstillers en dosering. Of een halvering van de dosis betekent dat de pijn half zo goed bestreden wordt, of half zo lang, bijvoorbeeld. Maar ik weet niet of een da dat soort dingen weet. Kan ik misschien beter aan mijn apotheker vragen

Previcox is een veiliger pijnstiller dan bijv. Rimadyl
Ita heeft een aantal jaren constant Rimadyl gehad zonder problemen (volledige dosering).
Ik weet niet of het zin heeft je daarover zorgen te maken.
Je kunt wat minder en dan constant geven als je ziet dat dat voldoende is.
Blijkt het niet (of niet meer) voldoende dan heb je mogelijkheden op de dosering te verhogen.
je kunt daar wel een beetje mee "spelen".

[blondie]

Ik ben het daarin met continue pijnstilling eens met Ranetje.
Mijn da heeft voor Finn destijds diverse opties gegeven, diverse middelen en werking en de kosten daarvan.
Qua leeftijd en levensverwachting vond ik de eventuele bijwerkingen of nadelen niet opwegen tegen het ongemak waar hij ineens redelijk veel last van had op frequentere basis.
Hij had echt pijn, en continue pijn. En dusdanig veel dat het hem in de weg ging staan om normaal te lopen, reageren etc.
De pijnstilling nam de scherpe randjes eraf, weet op zeker dat hij nog steeds wel ongemak had. En deels maar goed ook, want een hond temperen om geen gekke dingen te doen vanwege fysieke klachten is lastig als ze zelf vanuit lichaam niet toch ook een seintje blijven krijgen dat sommige dingen niet zo goed zijn om te doen
Maar verschil tussen nog wel goed kunnen bewegen en leven, en dat het zonder medicatie pijnlijk en stroef ging, dat verschil gaf voor mij de doorslag. Dan maar een paar maanden minder leven als er echt bijwerkingen zouden optreden.
Bij Finn heb ik niets aan maagklachten of eetlust verandering gemerkt in ieder geval.

Ik dacht dat ik Rimadyl gaf, een kwartje per dag en wat meer als dat nodig was, vaak als we wat te gek hadden gedaan. Toch een lange strand en duinwandeling of omdat hij graag speelde en wilde meedoen met Bluf sprong hij ook ineens toch op hoge dingen of ging hun spel onderling wat te wild.

[Hazenrein]

Previcox is een veiliger pijnstiller dan bijv. Rimadyl
Ita heeft een aantal jaren constant Rimadyl gehad zonder problemen (volledige dosering).
Ik weet niet of het zin heeft je daarover zorgen te maken.
Je kunt wat minder en dan constant geven als je ziet dat dat voldoende is.
Blijkt het niet (of niet meer) voldoende dan heb je mogelijkheden op de dosering te verhogen.
je kunt daar wel een beetje mee "spelen".

Kijk, dat is goed om te horen.

Omdat de pillen tot nu toe af en toe worden gegeven heb ik de da nog niet gevraagd hoe dat zit met die bijwerkingen. Ik bedoel, gaat het ten koste van z’n nieren na 6 maanden slikke of na 6 jaar? Ik weet dat soort dingen niet. Maar ik begrijp uit meerdere verhalen dat het lang goed kan gaan, en dan lang als in jaren

Nou dat vind ik wel reden genoeg om inderdaad eens met de dosering te ‘spelen’. De Fries krijgt 1/2 227mg pil per dag, en dat is voor zover ik het begrepen heb voor zijn postuur een volle dosering.

Hij knapt er echt van op en ik wil hem absoluut zo prettig mogelijk laten bewegen. Je mag honden dan wel niet met mensen vergelijken, maar ik doe dat toch ik weet zelf namelijk heel goed hoe pijnlijk artrose kan worden. Ik ben na mijn heupoperatie afgelopen voorjaar ook een nieuw mens

Nou moet ik wel zeggen dat ik niet denk dat mijn Fries al zover is, want die pijnstilling werkt bij hem wel. Bij mij werkte dat allang niet meer. Maar goed. Het is ook niet zo dat hij lusteloos in zijn mand ligt de hele dag in zijn slechtste periodes. Hij wandelt, klimt, klautert en springt op en af, zonder dat ik dat vraag. Het is meer wat Blondie ook zegt, ongemak en zeker na excessief bewegen. Maar het wordt nu dus wat regelmatiger en daar gaan we dus mee aan de slag.

[Hazenrein]

Ik ben het daarin met continue pijnstilling eens met Ranetje.
Mijn da heeft voor Finn destijds diverse opties gegeven, diverse middelen en werking en de kosten daarvan.
Qua leeftijd en levensverwachting vond ik de eventuele bijwerkingen of nadelen niet opwegen tegen het ongemak waar hij ineens redelijk veel last van had op frequentere basis.

Ja, dat is ook zeker iets waar ik over nadenk. De Fries is 11 en ik zie hem nog jaren meegaan, maar het is natuurlijk wel iets anders dan dat je een hond van 3 dagelijks aan de pijnstilling zet.

Hij had echt pijn, en continue pijn. En dusdanig veel dat het hem in de weg ging staan om normaal te lopen, reageren etc.

Dat is hier nog echt niet het geval. Ik zie het ook aan zijn rust, die is nog steeds volledig ontspannen. Dat ziet er echt anders uit als hij pijn heeft.

En deels maar goed ook, want een hond temperen om geen gekke dingen te doen vanwege fysieke klachten is lastig als ze zelf vanuit lichaam niet toch ook een seintje blijven krijgen dat sommige dingen niet zo goed zijn om te doen

Ja dit vind ik ook een overweging. Pijn is toch ook een indicator.

Maar verschil tussen nog wel goed kunnen bewegen en leven, en dat het zonder medicatie pijnlijk en stroef ging, dat verschil gaf voor mij de doorslag. Dan maar een paar maanden minder leven als er echt bijwerkingen zouden optreden.
Bij Finn heb ik niets aan maagklachten of eetlust verandering gemerkt in ieder geval.

Fijn om te lezen en ik ben het ook met je eens.

We gaan er mee aan de slag. Dank voor je bijdrage en @Ranetje ook.

Jammer wel dat de oorspronkelijke vraag nog niet definitief uitsluitend is beantwoord

[ranetje]

Waar ik ook aan denk als optie is Librela.
Geen idee of dat middel bij jouw dierenarts al bekend is?

Dat is een injectie die eens per maand wordt gegeven en in geval van artrose/artritis voor opvallend goede resultaten kan zorgen.
Alleen kan je van tevoren niet met zekerheid zeggen dat het ook zo fantastisch werkt voor jouw hond.
Dat weet je alleen na proberen.
Ik weet van een paar honden dat ze geweldig zijn opgeknapt en van een hond dat het totaal geen effect had.

[Hazenrein]

Waar ik ook aan denk als optie is Librela.
Geen idee of dat middel bij jouw dierenarts al bekend is?

Dat is een injectie die eens per maand wordt gegeven en in geval van artrose/artritis voor opvallend goede resultaten kan zorgen.
Alleen kan je van tevoren niet met zekerheid zeggen dat het ook zo fantastisch werkt voor jouw hond.
Dat weet je alleen na proberen.
Ik weet van een paar honden dat ze geweldig zijn opgeknapt en van een hond dat het totaal geen effect had.

Ik ken librela niet maar ik zal eens vragen of mijn da er bekend mee is.
Ik heb zelf wel ook een injectie gehad. Het fenomeen ken ik an sich dus wel.
Dank nogmaals voor het meedenken.

[Crescent]

maar als ie wel kan focussen op geurtjes in de berm door de pijn heen, dan zou hij mij toch ook moeten kunnen horen?

Ik weet als geen ander dat hele lekkere geurtjes er voor zorgen dat mijn honden ineens praktisch doof zijn Wellicht is zijn "will to please" gewoon minder als hij wat meer pijn heeft? Of zijn ontvankelijkheid voor verbale vragen minder. Misschien kun je dat ondervangen met een trilband?

[Hazenrein]

maar als ie wel kan focussen op geurtjes in de berm door de pijn heen, dan zou hij mij toch ook moeten kunnen horen?

Ik weet als geen ander dat hele lekkere geurtjes er voor zorgen dat mijn honden ineens praktisch doof zijn Wellicht is zijn "will to please" gewoon minder als hij wat meer pijn heeft? Of zijn ontvankelijkheid voor verbale vragen minder. Misschien kun je dat ondervangen met een trilband?

Niet nodig want het gaat niet om ongehoorzaamheid en de beschreven situatie was gewoon hier in de tuin. Het gaat erom dat hij mij niet eens registreert (hoort). Ik heb het hierboven beschreven, het zit ‘em in hele kleine nuances, en die vallen mij op omdat ik mijn honden door en door ken. Ik zie ze elke dag, de hele dag. Al tien jaar. Als daar een haartje anders zit dan gister dan merk ik dat op. Het is niet altijd reden voor ongerustheid, maar ik registreer het wel.

Als ie dus nul komma nul reageert als ik iets tegen hem zeg dan hoort hij me letterlijk niet. Alsof ik niets heb gezegd. En dat mij niet horen valt dus in die categorie. Het is anders dan ‘normaal’. En ik vraag me af of het letterlijk met die ontstekingspijn elders te maken kan hebben. Lichamelijk dus.

[Crescent]

Fysieke doofheid is in elk geval gewoon te testen

[bram en thijs]

Wat me nog te binnen schoot maar waarvan ik niet weet of dat voor jouw situatie opgaat. Toen de dementie van Thijs vergevorderd was begrijp hij simpelweg niet meer dat hij het was die we riepen dus reageerde hij niet meer. In die tijd heb ik ook wel eens aan doofheid gedacht maar op de goede momenten bleek dat niet van toepassing.

[blondie]

Niet nodig want het gaat niet om ongehoorzaamheid en de beschreven situatie was gewoon hier in de tuin. Het gaat erom dat hij mij niet eens registreert (hoort). Ik heb het hierboven beschreven, het zit ‘em in hele kleine nuances, en die vallen mij op omdat ik mijn honden door en door ken. Ik zie ze elke dag, de hele dag. Al tien jaar. Als daar een haartje anders zit dan gister dan merk ik dat op. Het is niet altijd reden voor ongerustheid, maar ik registreer het wel.

Als ie dus nul komma nul reageert als ik iets tegen hem zeg dan hoort hij me letterlijk niet. Alsof ik niets heb gezegd. En dat mij niet horen valt dus in die categorie. Het is anders dan ‘normaal’. En ik vraag me af of het letterlijk met die ontstekingspijn elders te maken kan hebben. Lichamelijk dus.

Je denkt ook niet in de richting van lichte dementie/achteruit gang van brein?
Bij Jol leek het een combi van dingen, en bepaalde geluiden of tonen hoorde ze wel. Keukenkastje dat openging van koekjes bijvoorbeeld.
Als vriend thuis kwam, leek ze dat niet te horen. Ze kwam in ieder geval niet naar beneden, maar als ik wat later dan hem thuiskwam kwam ze ineens wel naar beneden zetten

De korte periode dat ik haar pijnstilling gaf knapte ze op. En was alerter, leek ook weer te horen. Maar vraag me soms af of ze sommige tonen wel kon horen maar dat ze als ze een wat betere focus kon hebben dat ze ook veel meer op onze lichaamstaal lette, waardoor het leek alsof ze ineens wél weer goed kon horen.

Periode daarna waarin ze weer zo achteruit leek te gaan, lusteloos werd en af en toe volledig in haar eigen wereld zat leek het einde in zicht. Tot we dus die Cholodin als supplement gingen geven, ze veranderde echt binnen een week.

[ranetje]

Waar ik ook aan denk als optie is Librela.
Geen idee of dat middel bij jouw dierenarts al bekend is?

Dat is een injectie die eens per maand wordt gegeven en in geval van artrose/artritis voor opvallend goede resultaten kan zorgen.
Alleen kan je van tevoren niet met zekerheid zeggen dat het ook zo fantastisch werkt voor jouw hond.
Dat weet je alleen na proberen.
Ik weet van een paar honden dat ze geweldig zijn opgeknapt en van een hond dat het totaal geen effect had.

Ik ken librela niet maar ik zal eens vragen of mijn da er bekend mee is.
Ik heb zelf wel ook een injectie gehad. Het fenomeen ken ik an sich dus wel.
Dank nogmaals voor het meedenken.

Het is een nogal nieuwe pijnstiller.
Dus beste kans dat de DA het nog niet kent tenzij hij regelmatig updates krijgt van farmaceuten en tijd heeft om die te lezen.

[Alfilillo]

Of een soort van ontsteking in zijn oor, die afneemt als je de previcox geeft voor de vermoedelijke artrose.

[Hazenrein]

Ik heb eens een afspraak gemaakt bij een osteopaat voor de Fries.
Ik moet zeggen dat ik helemaal verbaasd was dat er één hier in de buurt zit. Er zit normaal niets behalve basisvoorzieningen in de buurt. Het is een mensenosteopaat die ook dieren behandelt

Donderdagmiddag gaan we.

Ben benieuwd.

[ranetje]

Oh dat is leuk!
Mooi dat je er een in de buurt hebt.

De osteopaat van mijn honden moest eerst mensen fysiotherapie studeren en diploma halen voor ze osteopaat voor dieren kon studeren.
Dat heb ik tenminste van haar begrepen.

Succes!
Mijn vroegere fysiotherapeut behandelde ook wel eens honden.

[Qaatje]

Oh dat is leuk!
Mooi dat je er een in de buurt hebt.

De osteopaat van mijn honden moest eerst mensen fysiotherapie studeren en diploma halen voor ze osteopaat voor dieren kon studeren.
Dat heb ik tenminste van haar begrepen.

Succes!
Mijn vroegere fysiotherapeut behandelde ook wel eens honden.

Van wie moest dat? Van de beroepsverenigingen van osteopaten in Nederland is de Nederlandse Osteopathie Federatie de enige die een erkende medische vooropleiding eist (zoals humane fysiotherapie), de andere eisen dat niet. Osteopathie is nl. geen beschermd beroep, wat betekent dat iedereen mag het uitoefenen.

[ranetje]

Oh dat is leuk!
Mooi dat je er een in de buurt hebt.

De osteopaat van mijn honden moest eerst mensen fysiotherapie studeren en diploma halen voor ze osteopaat voor dieren kon studeren.
Dat heb ik tenminste van haar begrepen.

Succes!
Mijn vroegere fysiotherapeut behandelde ook wel eens honden.

Van wie moest dat? Van de beroepsverenigingen van osteopaten in Nederland is de Nederlandse Osteopathie Federatie de enige die een erkende medische vooropleiding eist (zoals humane fysiotherapie), de andere eisen dat niet. Osteopathie is nl. geen beschermd beroep, wat betekent dat iedereen mag het uitoefenen.

Als ik het goed heb heeft ze in België gestudeerd, maar dat weet ik niet zeker.

[Qaatje]

Oh dat is leuk!
Mooi dat je er een in de buurt hebt.

De osteopaat van mijn honden moest eerst mensen fysiotherapie studeren en diploma halen voor ze osteopaat voor dieren kon studeren.
Dat heb ik tenminste van haar begrepen.

Succes!
Mijn vroegere fysiotherapeut behandelde ook wel eens honden.

Van wie moest dat? Van de beroepsverenigingen van osteopaten in Nederland is de Nederlandse Osteopathie Federatie de enige die een erkende medische vooropleiding eist (zoals humane fysiotherapie), de andere eisen dat niet. Osteopathie is nl. geen beschermd beroep, wat betekent dat iedereen mag het uitoefenen.

Als ik het goed heb heeft ze in België gestudeerd, maar dat weet ik niet zeker.

Hoe het in België zit, weet ik niet. In Nederland is er ook een opleidingsinstituut voor dierosteopaten waar je alleen wordt toegelaten als je een bachelor hebt van een (dier)-geneeskundige medische vooropleiding.

[S@ndr@]

het kan best zitten dat het beiden medaille zijn van de zelfde kwaal.. hoe dan ook ik hoop dat je gaat uitvinden wat het is en dat het behandeld kan worden

[Hazenrein]

Ik ga hier maar gewoon even verder, ook al gaat het niet meer over die doofheid.

We waren vanmiddag dus bij de osteopaat. Aardige man, en heel vriendelijk tegen de Fries. Hij heeft ‘em bevoeld en betast en een minuut of twintig een ‘massage profond’ gegeven. Vooral achter rechts waar iets klem of knel zat. De Fries gaf geen kik. Hij lag er uberontspannen bij. Ik zag twee keer een duidelijke ‘ja daar zit wat’ reactie geven - oortjes omhoog en ogen wat wijder open - maar verder onderging hij het rustig.

Verder vond de osteopaat geen rare dingen en zou in principe deze behandeling genoeg moeten zijn. Als ik vind dat de situatie over een week of twee niet veranderd is moet ik bellen om te overleggen hoe verder. Het kan natuurlijk zijn dat er meer aan de hand is dan knellende spieren. Maar dat zien we dan wel.

De praktijk was bij de man aan huis. Een spreekkamer gemaakt in een hoekje van de enorme boerderij in een klein dorpje. Absoluut geen enkele aanwijzing dat er iets ‘medisch’ ging gebeuren. Toch voelde de Fries aan zijn water in de wachtkamer dat we daar voor hem waren



Affijn, het viel achteraf dus alles mee. Ik moest 50 euro betalen, ik had eigenlijk meer verwacht, dus dat viel ook mee.

De praktijk zit hier niet heel ver vandaan, maar wel in een soort blinde vlek wat ons betreft. We hoeven voor geen enkele activiteit daar in de buurt te zijn. Het dorp ligt wel in de richting van een wat grotere stad maar de doorgaande weg daarnaartoe komt niet door dit dorp. Ik was er dus nog nooit ook maar in de buurt geweest. Maar daar is zo’n doktersbezoek dan ook weer goed voor: ontdekkingstocht

En de vondst van de dag was wel dat er niet ver van het dorp een scharrelvarkenboer zit, met aanpalig een kleinschalige brouwerij met proeflokaal!
Alleen op vrijdagmiddag open maar dat is geen probleem. Dan gaan we gewoon binnenkort met beide heren een keer terug - eerst wat nieuwe luchtjes snuiven in de bossen aldaar en daarna bier en worst kopen