Autisme en een hond. Goed idee of niet?

[M@rleen]

Even (opnieuw) voorstellen; ik ben Marleen, moeder van 3 kinderen (11, 4 en 2 jaar) en getrouwd met Rick.
In 2005 kwam kooikerkruising Boomer als pupje bij mij wonen, mijn once-in-a-lifetimehond.
Hij is vlak voor de geboorte van de jongste in 2019 ingeslapen, hij was helemaal op.
Met hem kon ik lezen en schrijven, lange wandelingen maken, hij kon overal mee naartoe en met iedereen overweg.
Het was zeker geen allemansvriend, hij was eenkennig en vreselijk op mij en de oudste gericht, maar dat was oke, zeker aangezien we een periode met zijn 3-en waren, voordat Rick erbij kwam en later de middelste.
Als je bij zijn familie hoorde, was het goed en verder had hij niemand nodig.

Paar maanden geleden heb ik de diagnose ASS gekregen, Asperger om precies te zijn.

Ik ben 2 jaar geleden met de onderzoelen gestart, omdat ik mezelf heel erg terug zag in de middelste, nu 4 jaar.
We vermoeden dat zij ook een vorm van ASS heeft.

Boomer heeft mij vreselijk geholpen en ik mis hem nog altijd.

We denken na over een nieuwe hond, voor over een jaar of 2, misschien 3.

Mijn vraag is; wie heeft er ervaring met autisme in het gezin en een hond?
Positief, negatief?
Welk ras zou er bij ons passen?

We willen iets dat niet te groot, maar ook niet te klein is.
Man wil een Jack Russell, ik vind dat niets.
Mijn ideaal is max. kniehoogte.
Liefst een hond die eventueel mee kan op de fiets, als ik kan regelen dat hij meemag naar werk.
Man werkt thuis, dus het is geen must, maar wel fijn.
Man is halfzijdig verlamd, maar kan vrijwel alles.
We willen geen blafferd, al is dat deels ook training.
Wandelen en trainen is geen probleem, leuk juist.

Sowieso hebben we geen haast en gaan we niet over 1 nacht ijs.

[kooi]

Nou Marleen,
Jij kende mijn kooiker Murdog. Ik heb hem moeten herplaatsen omdat mijn autistische zoon maar niet wilde accepteren dat hij hem niet steeds op zijn snuit moest zoenen. Hondje werd daar happerig van. Mijn dochter met ADHD werd agressief van het aandachttrekkerige gedrag van het hondje.

Wel gingen ze beiden goed met mijn berners. Verdraagzame, rustige honden, die je wel stevig kunt knuffelen of ertegen aan kruipen. Of, in het geval van Dochter, negeren.

[Inge]

Ik zou niet weten waarom het niet kan.
We hebben heel wat cliënten die ook gewoon een of meer honden hebben.
Je weet al dat je het kan en dat je er steun aan hebt.
Kies wat bij je past, liefst een ras wat niet ook heel prikkelgevoelig is.
Een labradoodle bv, wordt ook veel gebruikt als hulphond (een aantal van onze cliënten heeft deze honden). Maar er zullen meer rassen geschikt zijn

[M@rleen]

Je weet al dat je het kan een dat je er steun aan hebt.
Kies wat bij je past, liefst een ras wat niet in heel prikkelgevoelig is.

Toen was ik eerst alleen, daarna met de oudste.
Ik twijfel of het niet te druk zal zijn en tegelijkertijd wil ik niets liever, juist vanwege de steun die ik aan Boomer had.
Sta heel erg in dubio

[M@rleen]

Nou Marleen,
Jij kende mijn kooiker Murdog.

Ja, die kende ik idd.

Berner vind ik dan weer veel te groot, maar ik snap je punt.

[Fotogravinnetje]

Hier wel autisme, geen kinderen. Ik heb heel veel gehad aan Elco's gevoeligheid om zelf in balans te komen, maar hij is niet geschikt voor een gezin met kinderen.
Maar ik denk dat een hond inderdaad heel positief kan werken. Maar veel hangt af van het karakter van de hond en je manier van alles en iedereen managen

[ranetje]

Houden je kinderen van honden, zijn ze er niet bang voor?
Dat is denk ik het belangrijkste als je een hond (ook) overweegt als steun voor een van je kinderen.
Als dat in orde is wordt het zoeken naar welke hond dan.
Daar durf ik geen suggestie voor te doen.

Jouw Kooiker was voor jou prima.
Zou het ook een goed hondje voor jekinderen zin?
Of zoek je een ander ras.

[M@rleen]

Houden je kinderen van honden, zijn ze er niet bang voor?
Dat is denk ik het belangrijkste als je een hond (ook) overweegt als steun voor een van je kinderen.
Als dat in orde is wordt het zoeken naar welke hond dan.
Daar durf ik geen suggestie voor te doen.

Jouw Kooiker was voor jou prima.
Zou het ook een goed hondje voor jekinderen zin?
Of zoek je een ander ras.

Ze zijn gek op honden. De oudste is heel specifiek, haar vaders vriendin heeft 2 grote honden en die vind ze prima, onbekende honden niet. Liefst wil ze, net als ik, Boomer terug, maar dat kan natuurlijk niet.
De middelste vind vrijwel alle honden leuk, de jongste alleen de honden die hij kent en dan eigenlijk alleen de Beagle van opa en oma. De Labradoodle van andere opa en oma vind hij eng. Honden buiten zoekt hij ook niet op. Maar sowieso wachten we tot hij paar jaar ouder is.

De kooikerreuen zoals ik die kende toen ik Boomer had, wil ik niet. Die vind ik niet passen bij de kinderen en daarom zoek ik advies.
Als ik alleen was, zou ik een kooiker nemen. Of een Hovawart, die vind ik zo gaaf. Maar beiden vind ik niet geschikt voor in ons gezin en als we een hond nemen, wil ik het goed doen. Wachttijd is niet erg.

[kooi]

En een beagle dan?
Een Toller?

[Tineke]

Het belangrijkste is dat de hond past bij jullie maar dan zie ik er eigenlijk geen probleem in.
Een Spokkie zou prima bij jullie gepast hebben maar dat was een mixje uit Spanje.
En dan weet je nooit hoe het uitpakt natuurlijk.
Als ras denk ik aan een Beagle of een Golden retriever.

[JML]

Volgens mij moet de vraag zijn of jullie als gezin een hond willen.
Daarna welk type hond bij jullie gezin past. Die steun ... als jullie allemaal zin hebben in een hond dan komt dat vast wel goed en zal het een maatje worden en kan het nooit tegenvallen. Soms is steun al, dat je even kan gaan wandelen of dat er altijd iemand is.... niet altijd het knuffelen of sensitieve aanvoelen.
Geniet van de zoektocht!

[Ramiek]

Even (opnieuw) voorstellen; ik ben Marleen, moeder van 3 kinderen (11, 4 en 2 jaar) en getrouwd met Rick.
In 2005 kwam kooikerkruising Boomer als pupje bij mij wonen, mijn once-in-a-lifetimehond.
Hij is vlak voor de geboorte van de jongste in 2019 ingeslapen, hij was helemaal op.
Met hem kon ik lezen en schrijven, lange wandelingen maken, hij kon overal mee naartoe en met iedereen overweg.
Het was zeker geen allemansvriend, hij was eenkennig en vreselijk op mij en de oudste gericht, maar dat was oke, zeker aangezien we een periode met zijn 3-en waren, voordat Rick erbij kwam en later de middelste.
Als je bij zijn familie hoorde, was het goed en verder had hij niemand nodig.

Paar maanden geleden heb ik de diagnose ASS gekregen, Asperger om precies te zijn.

Ik ben 2 jaar geleden met de onderzoelen gestart, omdat ik mezelf heel erg terug zag in de middelste, nu 4 jaar.
We vermoeden dat zij ook een vorm van ASS heeft.

Boomer heeft mij vreselijk geholpen en ik mis hem nog altijd.

We denken na over een nieuwe hond, voor over een jaar of 2, misschien 3.

Mijn vraag is; wie heeft er ervaring met autisme in het gezin en een hond?
Positief, negatief?
Welk ras zou er bij ons passen?

We willen iets dat niet te groot, maar ook niet te klein is.
Man wil een Jack Russell, ik vind dat niets.
Mijn ideaal is max. kniehoogte.
Liefst een hond die eventueel mee kan op de fiets, als ik kan regelen dat hij meemag naar werk.
Man werkt thuis, dus het is geen must, maar wel fijn.
Man is halfzijdig verlamd, maar kan vrijwel alles.
We willen geen blafferd, al is dat deels ook training.
Wandelen en trainen is geen probleem, leuk juist.

Sowieso hebben we geen haast en gaan we niet over 1 nacht ijs.

Onze tweeling heeft autisme en o (1 asperger en 1 pddnos, ze hebben op een gegeven moment allebei een eigen hond geekregen, toen Rana nl drachtig was kon ze niet mee op lange wandelingen en had ik de zoon die heel vel thuis zat (17 jaar ong)gezegd dat hij Cas moest uitlaten, we kwamen er toten achter dat hij veel meer dingen ondernam met hond, wat hij zonder niet durfde deed hij wel mét hond

[twinkeltje]

Dat is mooi als dat zo kan

[flamme]

Hier ook goede ervaringen. Oudste kind ADHD en daarnaast PDD-NOS. Ze heeft niet met alle 3 de honden dezelfde band maar dat wijst zich eigenlijk vanzelf.
De groters trekken niet zo naar onze oudste toe. En kleine Karma wel. En dat is wederzijds.
Ik vind het echt van toegevoegde waarde. Vooral een soort van extra “luisterend oor”. We kunnen merken dat gaat zelfvertrouwen groeit en Karma geniet van de extra aandacht.

[Chihuahua-paws]

Is een groot ras echt niks? En heb je al aan een boerenfox gedacht?